بایگانی ماه : فوریه, 2017

«منظورت چیست، نمیخواهی برای افتتاح نمایشگاه «جیل» بیایی؟ او سالها کار کرده تا بتواند برای عکسهایش نمایشگاه بگذارد و حالا تو نمی خواهی آنجا باشی تا از او حمایت کنی؟ باید بیائی، عجب آدمی هستی»؟
اینجا چه اتفاقی افتاده است: خواهر، مادر، پدر، خاله، عمه و یا برادر تان فریاد کشیده و نمی خواهند پاسخ «نه» شما را بپذیرند. دلیل شما برای نرفتن اهمیت ندادن به عکاسی و کارهای جیل نیست بلکه برنامه دیگری برای خود دارید. تا جائیکه می توانید آرامش خود را حفظ کرده و از ایجاد تشنج که نتیجه ای به جز توهین کردن ندارد دوری کنند.
پاسخ: ممکن است نتوانم بیایم و کاری هم نمی شود کرد. سعی می کنم دفعه دیگر از نمایشگاه جیل دیدن کنم.
هشدار: وقتی شما را تحت فشار می گذارند تا با خواسته اشان موافقت کنید با خود تکرار کنید، من تسلیم نمی شوم. این کار به شما کمک می کند تا راه خود را انتخاب کنید.
دوست ندارم این را بگویم، ولی ممکن است چک تعمیر بام خانه مادر را بفرستی؟
اینجا چه اتفاقی افتاده است: خواهر یا برادر تان تماسی می گیرد تا از شما هزینه تعمیر بام، ماشین جدید، بلیط هواپیما یا هدیه تعطیلات را بگیرد. آنها فکر می کنند چون شما ثروتمندید، پولتان هرگز تمام نمی شود. پدر و مادر یا خواهر و برادر تان طوری با شما رفتار می کنند گویی شما بانکدار آنها هستید. به نظر میرسد بیشتر از آنچه که شما را دوست داشته باشند، پولتان را دوست دارند. زمان آن رسیده که دست از حمایت خانواده بردارید.
پاسخ: تنها نمی توانم این کار را بکنم، دست خودم هم تنگ است. یا پولم را جایی سرمایه گذاری کرده ام.
هشدار: توانایی مالی خود را به رخ نکشید زیرا انتظارات دیگران از شما زیاد می شود.
سؤال امروز خواهرتان این است، «به عقیده تو چطور می توانم «جیم» را به زندگی ام برگردانم»؟
اینجا چه اتفاقی افتاده است: او هر روز سؤالی از شما دارد و خواستار کمکتان است: بچهها تکالیفشان را انجام نمیدهند، نمیداند چگونه بچه هایش را در کلاسهای مختلف ورزشی ثبت نام کند، احتیاج به پیدا کردن کار دارد و… او فکر می کند تنها کسی است که مشکل دارد. او به شما تکیه کرده است تا همیشه کمکش کنید و تا هر زمانی که بخواهد به حرفهایش گوش دهید. او همیشه مصیبتی را در زندگیش احساسی می کند و شما هم همیشه او را در مشکلاتش یاری می دهید. سروکله زدن با او دیگر خسته کننده شده است، دیگر بسی است.
پاسخ: «نه، من هم امروز مشکلات خودم را دارم».
هشدار: محدود کردن زمانی که برای حل مشکلات دیگران و صحبت کردن با آنها صرف می کنید باعث می شود وقتی هم برای رسیدگی به وظایف و مشکلات خود داشته باشید.
 «خیلی بهتر است اگر هر دو با هم برای پدر یا مادر هدیه بخریم».
اینجا چه اتفاقی افتاده است: شما و خواهرتان سلیقه های متفاوتی دارید و این واقعیتی است که از زمان کودکی با شما بوده است. شما به سمت چیزهای کاربردی گرایش دارید و او به وسایل تزئینی. خرید کردن به همراه یکدیگر منجر به بحث و دعوا می شود. اصلاً دوست ندارید باشید، همه چیز را به عهده خودش می گذارید و با هر چیز که او میخرد کنار می آیید.
پاسخ: «خودت ترتیبش را بده فقط بهم بگو سهم من چقدر می شود، چکش را برایت می نویسم».
هشدار: گاهی از دست دادن کنترل میتواند دردسر ساز باشد.
«خیلی دوست دارم شب سال نو را با خانواده بگذرانم. اگر دور هم باشیم خیلی خوش میگذرد. برای شما چهار نفر هم جا رزرو می کنم».
اینجا چه اتفاقی افتاده است: خیلی خوش میگذرد اغراق بزرگی است. شما از با خانواده بودن لذت می برید، اما فرزندانتان که در مرز نوجوانی هستند دوست دارند سال نو را با دوستانشان جشن بگیرند و – .البته شما هم بدتان نمی آید.
پاسخ: «امسال نه، ما از قبل برنامه های دیگری را تدارک دیده ایم».
هشدار: همه چیز به جز مرگ چاره دارد.
منبع: mahsho.com

بیلی روبین (bilirubin)، رنگدانه ی زرد مایل به نارنجی رنگ صفرا است که عمدتاً در اثر تجزیه ی هموگلوبین موجود در گلبول های قرمز خون، پس از خاتمه ی عمر طبیعی آنها به وجود می آید.
به طور معمول، بیلی روبین نامحلول در آب (غیر کنژوگه) از طریق جریان خون به کبد میرسد و در آنجا به بیلی روبین کنژوگ های محلول در آب تبدیل و به داخل صفرا دفع میشود. در هر فرد سالم روزانه ۲۵۰ میلی گرم بیلی روبین تولید میشود. قسمت اعظم بیلی روبین در مدفوع دفع میشود. تجمع بیلی روبین در خون و بافتهای پوست موجب بروز یرقان (زردی) می شود. مقدار طبیعی بیلی روبین تام، ۰/۱ تا ۱ میلی گرم در دسی لیتر است. وجود مقادیر بیش از حد طبیعی بیلی روبین در خون (هیپربیلی روبینمی : hyperbiliTubinemia) اغلب با علایم یرقان (زردی)، بی اشتهایی و بی حالی تظاهر مییابد. غالباً هیپربیلی روبینمی با بیماری های کبدی یا انسداد صفراوی همراه است ولی در موارد تخریب بیش از حد گلبول قرمز، مثلا در کم خونی ناشی از همولیز نیز دیده میشود. هیپر بیلی روبینمی نوزادان اغلب در اثر کمبود انزیمی روی می دهد.
این کمبود ناشی از عدم بلوغ فیزیولوژیک است. افزایشی تخریب گلبولهای قرمز (همولیز)، به ویژه در اثر عدم سازگاری گروههای خونی هم می تواند باعث هیپر بیلی روبینمی شود. یرقان و هیپر بیلی روبینمی در نوزادانی که شیر مادر میخورند ممکن است در اولین هفته تولد، در نتیجه وجود متابولیتی در شیر مادر که مانع از تبدیل بیلی روبین به فرم گلوکورونید لازم برای دفع آن می شود بروز نماید. معمولا این نوع یرقان از پنجمین روز تولد ظاهر می شود و در انتهای هفته دوم یا سوم به حداکثر میرسد. معمولا مقدار بیلی روبین سرم از ۵ میلی گرم در صد میلی لیتر بیشتر می شود ولی به ندرت ممکن است به مقادیر خطرناک ۲۰ میلی گرم در صد میلی لیتر برسد که در این صورت میتواند موجب بیماری خطرناک کرن ایکتروسی شود (kernicterus؛ حالتی توأم با علایم عصبی شدید است که با زرد شدگی شدید هسته های قاعده ای، گلوبوس پالیدوس، پوتامن، هسته ی دم دار، هسته های مخچه ای و بولبار و ماده ی خاکستری مخچه مشخص می شود).
در هیپر بیلی روبینمی های خفیف تا متوسط نوزادانی که شیر مادر میخورند، نوزاد طبیعی و سالم است ولی پوست، سفیدی چشم ها و سرم نوزاد به رنگ زرد درمی آید. چنانچه بیلی روبین سرم در حد قابل قبولی افزایش پیدا کرده باشد میتوان تا زمان بازگشت آن به حد طبیعی، شیر مادر را قطع کرد. معمولاً این مدت، ۱ تا ۳ روز طول میکشد و طی آن باید به نوزاد شیر خشک داده شود. برای تسریع دفع بیلی روبین از پوست می توان از نور درمانی (فتو تراپی) استفاده کرد. طی این مدت باید مقدار بیلی روبین سرم نوزاد پایشی شود.
سندرم کریگلر -ناجار
نوعی ناهنجاری اتوزومی فامیلی مادرزادی است که در آن آنزیمی به نام گلوکورونیل ترانسفراز وجود ندارد یا مقدار آن ناکافی است. این اختلال با یرقان غیر همولیتیک، تجمع بیلی روبین غیر کنژوگه (غیر مستقیم) در خون و اختلالات شدید دستگاه عصبی مرکزی مشخصر می شود.
سندرم دوبین – جانسون
نوعی هیپر بیلی روبینمی مزمن نادر است که با یرقان غیر همولیتیک، پیگمانتاسیون غیر طبیعی کبد و عملکرد غیر طبیعی کیسه صفرا مشخصی می شود و علت بروزان، ناتوانی کبد برای دفع آنیون های آلی متعدد است.
سندرم روتور
نوعی اختلالی نادر کبدی است که به صورت صفت اتوزومی مغلوب به ارث میرسد و به سندرم دوبین – جانسون شباهت دارد با این تفاوت که در سندرم روتور، عملکرد کیسه صفراطبیعی است و پیگمانتاسیون کبدی وجود ندارد. در این سندرم، یرقان در دوران کودکی و در اثر اختلال دفع صفرا بروز می کند.
سندرم ژیلبرت
نوعی اختلالی ارثی خوش خیم است که با هیپر بیلی روبینمی و یرقان شناخته می شود و به درمان خاصی نیاز ندارد.
اریتروپلاستوز جنینی
نوعی کم خونی همولیتیک نوزادان است که در اثر ناسازگاری خونی مادر و جنین، به ویژه ناسازگاری عاملی Rh و گروه های خونی ABO به وجود میآید. در واقع یک آنتی ژن -آنتی بادی در گردش خون نوزاد که در اثر انتقال آنتی بادی های مادری ضد آنتی ژن های خون جنین از طریق جفت به جنین، در مواردی که مادر، Rh منفی و جنین، Rh مثبت است موجب این اختلال می شود.
به ندرت این واکنش در حاملگی اول بروز می کند ولی احتمال ایجاد آن در هر بار حاملگی های بعدی افزایش می یابد. می توان با تزریق گاماگلبولین ضد Rh به مادر، بعد از زایمان یا سقط از ایجاد این عارضه پیشگیری کرد. تظاهرات بالینی اریتروبلاستوز جنینی عبارتند از: کم خونی شدید، یرقان، بزرگی کبد و طحال که در صورت عدم درمان منجر به کم شدن اکسیژن خون، نارسایی قلبی، خیز سراسری، اختلال تنفسی و مرگ نوزاد می شود.
این بیماری را میتوان با آمنیوسنتز و تجزیه و تحلیلی مقدار بیلی روبین مایع آمنیون، در دوران بارداری تشخیص داد. درمان، عبارت است از تعویض خون داخل رحمی در زمانی که مقدار بیلی روبین جفت به تدریج افزایش پیدا می کند یا تعویض خون نوزاد، بلافاصله پس از تولد. واکنش های همولیتیک ناشی از ناسازگاری خونی مادر و جنین علایم مشابه ی دارند ولی معمولا شدت آنها کمتر است.
منبع: mahsho.com

از حدود ۲۰۰ سال قبلی، به دنبال انقلاب صنعتی، صنعت عمل آوری مواد غذایی، فناوری هایی را ایجاد کرد که به وسیله ی آنها امکان تازه نگه داشتن طولانی تر این مواد فراهم آمد.
در اثر عمل آوری، همچنین حالت تازه ی مواد غذایی، به شکلی که در طبیعت دیده میشود تغییر می کند. سرد کردن، فناوری اولیه ی مورد استفاده برای حفظ تازگی مواد غذایی است ولی از فناوری های متعدد دیگر نیز برای نگهداری طولانی تر این مواد استفاده می شود. این فناوری عبارتند از: پاستوریزه کردن، اتوکلاو کردن (استریلی کردن با بخار تحت فشار)، خشک کردن، نمک سود کردن، و جداسازی اجزای مختلف. به نظر میرسد تمام این روشی ها، محتوای غذایی اصلی مواد غذایی را تغییر میدهند. بدون شک پاستوریزه کردن و اتوکلاو کردن، ایمنی بسیاری از غذاها را بهبود می بخشد و از بروز اپیدمی های عفونت باکتریایی جلوگیری می کند ولی از طرفی بعضی از فناوری های جدید عمل آوری مواد غذایی با شکست رو به رو شده اند. روشی های جداسازی پیشرفته، مانند آسیاب کردن، سانتریفوژ کردن و پرسی کردن، امکان متراکم نمودن زیاد اجزای خاصی از مواد غذایی و قابل انعطاف کردن آرد، روغن و عصاره ها و حتی جدا کردن اسیدهای چرب، اسیدهای آمینه، ویتامین ها و مواد معدنی را فراهم آوردهاند. البته در اثر این فناوری ها، محتوای مواد غذایی تغییر می کند و بعضی از مواد مغذی حفظ میشوند و برخی دیگر از بین می روند. روشی های حرارتی نیز منجر به کاهش بسیاری از مواد مغذی حساس به حرارت مانند برخی از ویتامین ها و مواد شیمیایی گیاهی و احتمالا بعضی از موادی که فعلا کشف نشده اند خواهند شد.
به دلیل کاهش ارزش غذایی، غذاهای عمل آوری شده غالبا به وسیله ی بعضی از مواد غذایی حیاتی (معمولا بعضی از ویتامین ها) که در جریان عمل آوری از بین می روند، غنی می شوند. به هر حال، غذاهای عمل آوری شده در مقایسه با غذاهای کامل و تازه از ارزش غذایی پایین تری برخوردار هستند و نیز غالبا مواد بالقوه زیان بخشی مانند چربی های اکسید شده و اسیدهای چرب ترانس در آن ها یافت می شوند.
نکته: پاستوریزه کردن، باکتری ها را از بین می برد ولی از طرفی ویتامین C ماده ی غذایی را نابود می کند.
تغذیه در شیر خواران و کودکان نوپا
در شیر مادر، تمام ویتامین ها و مواد معدنی لازم برای نوزادان و شیرخواران یافت می شوند. شیرخشک با تقلید از شیر مادر تهیه می شود.
تا ۵۰٪ از کالری مورد نیاز کودکان زیر ۲ سال باید از چربی تأمین شود و شیر کامل، بعد از ۱ سالگی منبع خوب چربی به شمار می آید.
پس از ۲ یا ۳ سالگی میتوان به کودکان شیر کم چرب داد.
مطمئن شوید که کودک شما مقدار کافی آهن دریافت می کند.
کودکان ۱ تا ۳ ساله، به روزانه ۵۰۰ میلی گرم کلسیم نیاز دارند.
وجود فیبر در رژیم غذایی از ۳ سالگی به بعد اهمیت دارد زیرا فیبر می تواند از بروز بیماری های سنین بعد پیشگیری کند.
تا زمانی که فرزند شما به پایان یک سالگی نرسیده نباید با تخم مرغ، مرکبات (و آب آنها)، شیر گاو، یا عسل تغذیه شود.
کودکان نباید قبل از ۲ یا ۳ سالگی غذایی دریایی، بادام زمینی یا دانه های درختی (مثل پسته و بادام) بخورند.
شیر مادر حاوی مواد مغذی دارای تعادل صحیح است و از طرفی، موجب حفاظت از شیرخوار در برابر بعضی بیماری ها و عفونت های شایع دوران کودکی می شود. شیوع بعضی از انواع سرطان در مادرانی که به فرزند خود شیر می دهند کمتر می شود.
مادران مبتلا به عفونت HIV یا سل فعال نباید شیر خود را به فرزندشان بدهند زیرا ممکن است عفونت را به کودک منتقل نمایند.
منبع: mahsho.com