بایگانی ماه : فوریه, 2017

روزنامه بهار: راه‌اندازی مجدد غیررسمی و بی‌سر و صدای کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران در زنجان، این روزها به یکی از شایعات داغ سطح شهر و به اصطلاح «زمزمه‌ها» تبدیل شده که اگرچه مسئولان ذی‌ربط آن را تایید نمی‌کنند ولی احتمال تحقق آن در آینده نزدیک را نیز نفی نمی‌کنند. منطقه زنجان، این روزها اخبار موثق و در عین حال غیررسمی مبنی بر راه‌اندازی مجدد کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران طی چند روز گذشته به گوش می‌رسد که ما را بر آن داشت با توجه به حساسیت‌هایی که باعث شد کارخانه سرب این شرکت در حدود ۳۳ ماه پیش به تعطیلی کشانده شود، حال با چه مجوزی و چرا به‌ صورت غیررسمی فعالیت مجدد خود را آغاز کرده است، البته این امیدواری وجود دارد که کفه ترازو به سمت شایعه بودن این قضیه سنگینی کند. ماجرای تعطیلی کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران و بیکاری حدود ۴۰۰ نفر از کارگرانی که در این کارخانه فعالیت می‌کردند، یکی از جنجالی‌ترین اخبار روزهای پایانی دولت دهم در استان زنجان بود و در زمان حاضر در حدود ۳۳ ماه از تعطیلی کارخانه سرب این شرکت می‌گذرد. تجمع اعتراض‌آمیز، سرآغاز خاموشی اگر بخواهیم نیم‌نگاهی به اتفاقات اواسط تابستان سال ۹۲ که کمتر از دو ماه به حضور استاندار دولت یازدهم در زنجان باقی‌مانده بود، بیاندازیم، خواهیم دید که اتفاقاتی که منجر به تعطیلی این کارخانه شد، از نیمه دوم مردادماه سال ۹۲ شکل گرفت و سرآغاز شکل‌گیری این اتفاق نیز با تجمع اعتراض‌آمیز صدها نفر از مردم زنجان در صبح ۲۰ مردادماه سال ۹۲ مقابل استانداری زنجان مبنی بر تعطیلی کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران و سپس ادامه این اعتراض‌ها که به سمت میدان انقلاب این شهر کشانده شد، کلید خورد. صحبت‌ تجمع‌کنندگان که در نوع خود بی‌نظیر بود، حاکی از آن بود که با توجه به اینکه شهر زنجان از جنوب به شهرک صنعتی سرب و روی منتهی شده و از ضلع شرقی نیز به کارخانه عظیم سرب و روی، طبق اطلاعات کارشناسان با وزش باد از هر دو سو، آلودگی‌های تولید شده در این بخش‌ها به سمت شهر سوق پیدا می‌کند و با وجود همه این استدلال‌ها مدیران این بخش‌ها مدعی بودند که به فعالیت‌شان ادامه خواهند داد، اما معترضان نیز بر خواسته‌های خود که همان تعطیلی این کارخانه بود، پافشاری می‌کردند. تصمیمی عجولانه در ایستگاه پایانی دولت دهم تقویم را که به گذشته ورق می‌زنیم، می‌بینیم درست سه روز بعد از تجمع اعتراض‌آمیز مردم زنجان، این اعتراض‌ها چه خوب، چه بد نتیجه داد و کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران تعطیل شد. معاون سابق سیاسی و امنیتی استاندار زنجان اولین مسئولی بود که خبر رسمی تعطیلی این کارخانه را داد و اعلام کرد که این کارخانه به دلیل اجرایی نکردن مصوبات کمیته سرب و روی مبنی بر انتقال کارخانه و با توجه به درخواست شهروندان زنجانی و نیز بنا به دستور استاندار، از(۲۳ مردادماه ۹۲) به‌طور رسمی تعطیل شده است. فیروز احمدی علاوه بر اینکه در خصوص وضعیت کارگران کارخانه تعطیل شده، توپ را به زمین مدیران این شرکت که مصوبات قبلی را رعایت نکرده بودند، انداخت، در رابطه با تعیین وضعیت شهرک تخصصی سرب و روی نیز در آن مقطع زمانی اظهار بی‌اطلاعی کرد. البته تا جایی که حافظه تاریخی ما یاری می‌کند، پنجم خردادماه ۹۲ یعنی کمتر از سه ماه مانده به تعطیلی کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران، استاندار سابق زنجان در جمع خبرنگاران اظهار کرده بود که اهتمام به بحث نظارت و رعایت استانداردهای لازم، از اولویت‌های ضروری حوزه صنعت به‌ویژه مقوله سرب و روی است. محمد رئوفی‌نژاد که بعد از تجمع اعتراض‌آمیز مردم زنجان در ۲۰ مردادماه سال ۹۲ حکم تعطیلی کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران را صادر کرده بود، خاطرنشان کرد: «به دلیل عدم رعایت برخی از مسائل در گذشته، دغدغه‌هایی به‌ویژه در زمینه محیط‌زیست برای واحدهای سرب و روی زنجان به‌وجود آمد که خوشبختانه با اهتمام به همه موارد زیست‌محیطی، شاهد این هستیم که از صنعت سرب و روی زنجان بعد از ۲۵ سال به عنوان صنعت سبز یاد می‌شود که این مهم در گذشته به هیچ وجه وجود نداشت» و سرانجام این صحبت‌ها همانی شد که همه می‌دانیم. حال این سوال مطرح است که استاندار سابق زنجان چرا با وجود فعالیت چندین ساله این کارخانه و بحث‌هایی که پیرامون آلودگی آن وجود داشت، به یکباره تصمیم می‌گیرد در برابر اعتراض قابل توجه زنجانی‌ها، دستور تعطیلی این کارخانه را صادر کند. چرا که این تصمیم دقیقا به فاصله کمتر از دو ماه مانده به پایان حضور دولت دهم در زنجان اتفاق افتاد و آیا تصمیم بر این بود که این تصمیم عجولانه بدون در نظر گرفتن عواقب آن در روزهای پایانی دولت دهم اتخاذ شود و رفع دغدغه‌های این تصمیم جزو کارهای اولویت‌دار دولت یازدهم باشد. کارخانه‌ای که نباید در مکان فعلی ساخته می‌شد یکی دیگر از مباحث جدی که بلافاصله بعد از تعطیلی کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران مطرح شد، بحث عدم مکان‌یابی درست برای احداث این کارخانه به لحاظ مسائل زیست‌محیطی بود که صحبت‌های مدیرکل اسبق حفاظت از محیط‌زیست استان زنجان مهر تأییدی بر این ادعا است. چنانچه امیر مهدویانی در همان روزی که کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران تعطیل شد به خبرنگار ایسنا، گفت: «شرکت ملی سرب و روی ایران جزو واحدهایی است که مجوز استقرار و بهره‌برداری را بعد از فعالیت چند ساله از محیط‌زیست دریافت نکرده است!». حال باید از این مدیر سوال کرد که مگر می‌شود شرکتی با این عظمت و این تعداد نیروی انسانی چند دهه بدون مجوز استقرار و بهره‌برداری به فعالیت خود ادامه دهد، بی‌شک این صحبت‌ها هم یکی دیگر از سخنان عجولانه آن زمان و برای توجیه تعطیلی کارخانه مذکور بود. وی تصریح کرد: «متأسفانه در دهه ۷۰ که این شرکت در زنجان کار خود را آغاز کرد، این اداره‌ کل مخالف استقرار آن در محل فعلی بود، ولی علی‌رغم مخالفت‌ها، این کارخانه احداث و به فعالیت خود ادامه داد». صحبت‌های این مسوول به آنجا رسید که اداره‌کل حفاظت از محیط ‌زیست استان زنجان پیگیر عوامل اصلی ایجاد آلایندگی از سوی دیگر شرکت‌ها و کارخانه‌های آلاینده در سطح شهر زنجان خواهد بود و رسانه‌ها تا به امروز منتظرند تا اطلاعات جامع در این‌خصوص را از زبان مسئولان  امر بشنوند. شاید تنها نقطه امید بعد از تعطیلی کارخانه سرب این شرکت، صحبت‌های استاندار سابق زنجان در خصوص تعیین تکلیف کارگران بیکار شده کارخانه بود که رئوفی‌نژاد در سخنرانی پیش از خطبه‌های نمازجمعه (اول شهریورماه ۹۲) زنجان اعلام کرد: «با توجه به تعطیلی کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران، کمیته‌ای به جهت رسیدگی به حقوق و وضعیت کارگران این کارخانه تشکیل شده است و هیچ‌گونه نگرانی برای کارکنان این بخش وجود ندارد». البته نتیجه‌بخش بودن عملکرد این کمیته را باید دوباره مرور کرد؛ چرا که این کمیته در زمانی تشکیل شد که یک ماه بیشتر از عمر دولت دهم باقی نمانده بود. سرب به ریه زنجانی‌ها بازمی‌گردد؟ بعد از مرور آنچه که از زمان تعطیلی کارخانه سرب و روی زنجان تا به امروز شاهد آن بودیم، شایعه راه‌اندازی مجدد کارخانه سرب این شرکت قوت گرفت. هر چند استاندار فعلی زنجان آخرین‌بار در خصوص وضعیت این کارخانه اظهار کرد که: «سرب و روی زنجان تکلیف جدیدی ندارد و همه تصمیمات مربوط به این شرکت در داخل استان اتخاذ شده و روال سابق این شرکت همچنان در حال اجرا است که واحد سرب آن تعطیل و واحد روی مشغول به کار است». اظهارنظر مسئولان امر به خبرنگار ایسنا از جمله رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت و نیز مسئول روابط‌عمومی اداره‌کل حفاظت از محیط‌زیست استان زنجان حاکی از شایعه بودن راه‌اندازی مجدد واحد سرب این کارخانه داشت؛ هر چند یکی از مسئولان این شرکت به جد این خبر را تکذیب کرد، اما راه‌اندازی این واحد را در صورت صدور مجوز از سوی نماینده عالی دولت در استان زنجان دور از ذهن ندانست؛ چرا که به اذعان این مسئول، همه مسائل زیست‌محیطی این شرکت حل شده است. امروز که در حدود ۳۳ ماه از تعطیلی کارخانه سرب و روی زنجان می‌گذرد، قوت گرفتن خبر راه‌اندازی واحد سرب کارخانه سرب و روی زنجان می‌تواند چالش دیگری را به دنبال داشته باشد اما ما به‌عنوان رسانه که تکلیف بی‌طرفی بر گردن داشته و حق قضاوت نداریم، معتقدیم مدیریت‌ها در این زمینه باید به‌گونه‌ای اعمال شود که شاهد اتفاقات چند سال پیش نباشیم و این امیدواری وجود داشته باشد که هم صنعت سرب و روی زنجان به حیات خود ادامه دهد و هم سرب به ریه زنجانی‌ها بازنگردد. شاید امروز مردم زنجان، چه آن‌هایی که موافق بسته شدن این کارخانه و چه کسانی که مخالف این قضیه بودند، این سؤال در ذهن‌شان تداعی شود که به‌راستی چرا کارخانه سرب شرکت ملی سرب و روی ایران در ۲۳ مردادماه سال ۹۲ تعطیل شد و امروز چه اقداماتی صورت گرفته است که بحث راه‌اندازی مجدد این کارخانه قوت گرفته است؟ آیا مسائل زیست‌محیطی این کارخانه که دلیل اصلی تعطیلی آن بود، بعد از ۳۳ ماه رفع شده است که بحث راه‌اندازی مجدد آن مطرح شده است؟ زنجانی‌ها انتظار دارند اقدامات مسئولان در خصوص مسائل این‌چنینی، شفاف‌تر باشد.

منبع: baharnews.ir

سیدعباس عمادحقی- روزنامه بهاردر حیاط خلوت مشغول تیله‌بازی بودیم که یهو صاحب‌خانه از زیر بُته‌ای به بیرون پرید و با صدای بلند شروع به تکرار یک جمله کرد: «همین الان خونه رو تخلیه کنید میخوام بکوبم به‌جاش برج بسازم!» ما به این اندیشیدیم لابد در خواب هستیم و تیله‌ای را به سمتش پرتاب کردیم، اما از شانس ما تیله مستقیم در حلق صاحب‌خانه فرو رفت! مردک با آن حال هنوز داشت جمله‌اش را تکرار می‌کرد اما تُنِ صدایش تغییر کرده بود، ما هم جلدی پریدیم سمتش و دستمان را در حلقش فرو بردیم و تیله را از انتهای معده‌اش به بیرون کشیدیم. صاحب‌خانه نفسش که تازه شد خواست دوباره جمله‌اش را تکرار بکند که ما عرض کردیم تو اکنون به ما مدیونی، ما جان تو را نجات دادیم. اکنون برای جبران، ما در منزلمان می‌مانیم، اما آن نمک‌نشناس یقه ما را گرفت و گفت شانس آوردی زنده موندم وگرنه الان به جرم قتل عمد بیچارت می‌کردم، باید کلی دیه بهم می‌دادی! القصه چند روزی در خیابان‌ها در پی یک منزل جدید به دنبال مشاورین املاک گشتیم! جلوی یک دکه مطبوعاتی ایستادیم تا آدرسی را بپرسیم، اما دیدیم نوشته آدرس و فتوکپی نداریم به جایش لطفا لبخند بزنید. همین‌طور که داشتیم لبخند می‌زدیم چشممان خورد به یک چراغ جادو، برداشتیم و عینهو کارتون علی بابا شروع کردیم به تمیز کردنش تا غول بیرون بپرد و بیاید آرزوی خانه‌دار شدن ما را برآورده بکند. اما هرچه کردیم خبری از غول نشد، به جایش مقداری فیلتر سیگار بیرون ریخت. درمانده و نالان در پیاده رو به راه افتادیم که یادمان آمد فیلترها را در سطل زباله نینداخته بودیم، برگشتیم، همین‌که خواستیم فیلترها را برداریم یهویی دود و دمی فضا را در گرفت، ما گمان کردیم دوباره ریزگردها و وارونگی هوا و آلودگی است، اما از لابه لای دود صدای یوهاهاهایی بلند شد. ما که گُرخیده بودیم خواستیم فرار بکنیم اما دیدیم غول چراغ جادو بر لب جوی نشسته و در حالی که گذر عمر را تماشا می‌کند رو به ما کرده است. گفت دمت گرم قربان، این فیلتر سیگار یک تله بود، هر روز همه میان فیلتر سیگارا که میریزه زمین بی‌خیال میشن و فک میکنن چراغ جادو الکیه و میرن رد کارشون، اما شما چون انسان فرهیخته‌ای هستید برگشتید. حالا هر آرزویی داری برآورده می‌کنم. ما هم فکر کردیم هزینه اسباب‌کشی خیلی زیاد است، عیال هم حوصله جمع‌کردن وسایل را ندارد، ما هم که دیکس کمرمان درد می‌کند پس فکر بکری به کله مبارکمان خطور کرد. به غول فرمودیم صاحب‌خانه ما را بفرستد کره شمالی. یک پست مهم دولتی هم تقدیمش بکند، امر را فی‌الفور انجام داد. سر شب داشتیم اخبار را می‌نگریستیم که صاحب خانه را در تلویزیون دیدیم، کنار دست رئیس جمهور کره‌شمالی نشسته بود، طی یک مراسم رسمی پست مهمی را به وی دادند: برادر کیم جون اون! بله، برادر قبلی به جرم خیانت نیست و نابود شده بود، پس چه کسی بهتر از صاحب‌خانه ما، بعد از چند وقت دعوت نامه‌ای برای ما و عیال هم فرستاد که ما هم سریعا بی‌خیالش شدیم و در جواب برایش آرزوی موفقیت کردیم. امیدواریم قضیه کوبیدن منزل و برج‌سازی هم فراموش شده باشد. باقی ماجرا بر همگان مبرهن است؟ !

منبع: baharnews.ir

 به گزارش ایران خبر، فریبرز ایروانی پسر ملکه رنجبر بازیگر پیشکسوت تلویزیون تئاتر و سینما  گفت: احساس من این است که هنرمندان روح لطیفی دارند و به رابطه با مردم و روابط اجتماعی بسیار وابسته هستند.

وی ادامه داد: اینکه من سال ها در کنار مادرم شاهد زندگی او بودم،‌ یک بانوی بسیار خود ساخته و مستقلی را مشاهده کردم که در جامعه بسیار فعال بود به خصوص که در سال های اخیر فعالیت های اجتماعی بسیاری داشت و در زمینه کارهای خیر نیز حضور پیدا می کرد.

ایروانی تصریح کرد: به طور طبیعی معذوریت های سالمندی و یک سری کسالت ها که با افزایش سن به وجود آمده ،‌ او را یک مقدار از فضای ارتباط با مردم و حضور در جامعه دور کرده و خود این موضوع در ایجاد احساس افسردگی و نا امیدی نقش داشته است.

وی در ادامه صحبت های خود اظهار کرد: فکر می کنم این احساس نا امیدی به صورت مقطعی است و پس از مدتی برطرف می شود.

فرزند ملکه رنجبر همچنین توضیح داد: احساس افسردگی مادرم با مراحل اولیه بیماری پارکینسون نیز همراه شده است که بر این اساس،‌ عضلات با این بیماری تحلیل می رود و مواردی مانند لرزش دست ایجاد می شود و با توجه به اینکه مادرم از ابتدا فردی مستقل بوده است‌، تحمل این شرایط برایش دشوار است.

وی یادآور شد: من به عنوان فرزند ملکه رنجبر که تمام زندگی خود را مدیون او هستم،‌ مشاهده می کنم که او تا امروز هم همه تلاش خود را به کار می گیرد تا در منزل خود زندگی کند و تا حد ممکن نیازهایش را حتی به من هم انتقال ندهد.

ایروانی همچنین گفت: اینکه “دستت را بگذار روی زانویت و بگو یا علی” و اینکه “انسان همیشه نان قلب خود را می خورد” از جمله هایی است که من همیشه از مادرم در ذهن دارم و مادرم این جمله ها را نه تنها گفته بلکه با آن ها زندگی کرده است.

وی تصریح کرد: پذیرش این موضوع برای مادرم دشوار است که من که تا به امروز برای انجام کارهای خودم مستقل بودم چرا هم اکنون برای انجام یک سری کارهای ابتدایی نیز به حضور دیگران نیاز دارم و در برخی مواقع این موضوع او را از نظر روحی آزار می دهد و از این جهت مقداری با کنار آمدن با پیری و محدودیت های سالمندی مشکل دارد.

پسر ملکه رنجبر همچنین توضیح داد: متاسفانه برای بیماری پارکینسون درمان قطعی وجود ندارد و تنها ،‌کنترل کننده هایی وجود دارد که شدت این بیماری را می توانند کنترل کنند. من همیشه هنر مادرم و زیبایی های او را در روند موفقیت آمیز فعالیتش تحسین می کردم.

وی یادآور شد: فعالیت من در حوزه مشاوره صنعتی است و هم اکنون نزدیک بازنشستگی هستم.

ایروانی تصریح کرد: به یاد دارم روزی با مادرم در یک جمع بودیم و فردی بسیار متشخص که با مادرم صحبت و از او تقدیر می کرد‌، مرا به گوشه ای صدا زد و گفت درست است که فقط شما فرزند ملکه رنجبر هستید اما این هنرمند ،‌مادر و خواهر بسیاری از ایرانیان است و دست شما امانت است به خاطر همین تلاش کنید تا امانتدار خوبی باشید.

وی خاطرنشان کرد: مادرم را همیشه با عنوان خانم رنجبر صدا می کنند و همواره این موضوع را در ذهن دارم که او امانت مردم ایران دست من است.

منبع: irankhabar.ir