بایگانی ماه : فوریه, 2017

سه نوع تومور خوش خیم کبدی وجود دارد که هر سه عمدتاً در خانم ها ایجاد می شوند. این تومورها عبارتند از: همانژیوم ها، آدنوم ها و هیپرپلازی گرهی کانونی (focal nodular hyperplasia:FNH).
همانژیوم ها شایعترین تومورهای خوش خیم کبد و کاملا خوش خیم هستند. FNH معمولا خوش خیم است و به درمان نیاز ندارد. آدنوم ها در ارتباط با مصرف قرص های ضد بارداری ایجاد می شوند و میتوانند موجب درد، خونریزی یا پارگی و ایجاد مشکلات حاد شوند. آدنوم ها گاهی بدخیم می شوند و ۳۰ درصد خطر خونریزی دارند. همانژیوم ها نیاز به درمان ندارند مگر آنکه انتشار آنها علایم ایجاد کند. به دلیل تفاوت این سه نوع تومور با یکدیگر، از نظر احتمالی بدخیم شدن، تمایز آنها از طریق استفاده از رادیولوژی ضرورت دارد. معمولا آدنوم ها را به دلیل احتمالی بدخیم شدن با جراحی خارج می کنند. بهترین روشی تشخیصی، انجام CT اسکن سه فازی است. MRI برای تشخیصی بافت جوشگاهی مرکزی FNHحساسی تر است.
تومورهای بدخیم کبد
کار سینوم سلولی کبدی (کارسینوم هپاتوسلو لار؛ ۵ S (hepatocellular carcinoma; HCC میلیون نفر به این بیماری مبتلا می شوند و نسبت ابتلای زن به مرد حدود ۴:۱ است. میزان بروز بیماری با میزان مرگ ناشی از آن برابر است. در ایالات متحده آمریکا حدود ۴ میلیون نفر، ناقلی مزمن ویروس هپاتیت C هستند که تقریبا ۱۰ درصد از آنها (۴۰۰۰۰۰ نفر) در خطر ابتلا به سیروز قرار دارند و حدود ۵ درصد از این گروه (۲۰۰۰۰ نفر)، به طور سالیانه مبتلا به کارسینوم هپاتوسلو لار می شوند. دو عاملی مستعد کننده شایع دیگر این نوع سرطان کبد، ویروس هپاتیت B و مصرف مزمن الکل هستند.
نکته: احتمالا پرقدرت ترین ماده شیمیایی طبیعی سرطانزای کبد، فرآورده ی قارج آسپرژیلوسی، موسوم به آفلاتوکسین B است که در غلاتی که در مکان های گرم و مرطوب نگهداری می شوند و بادام زمینی، پسته و برنج های انبار شده در خارج از سردخانه و یخچال یافت می شوند.
علایم بیماری عبارتند از: درد شکم، کاهش وزن، ضعف، احساسی پر بودن و تورم شکم، یرقان و تهوع، تورم شکم ممکن است در اثر تجمع مایع (آسیت) ثانویه به بیماری مزمن کبدی زمینهای ایجاد شود یا ناشی از گسترش سریع تومور باشد. یرقان معمولا به دلیل انسداد مجاری داخل کبدی در اثر بیماری کبدی زمینه ایجاد می شود. در معاینه، بزرگی کبد شایع ترین علامت است و در ۵۰ تا ۹۰ درصد بیماران دیده می شود. آسیت (تجمع مایع در شکم) در ۳۰ تا۶۰درصد موارد وجود دارد. تشخیص بیماری با سنجشی سرم شناسی آلفا – فیتوپروتئین (Cl – FetOprotein: AFP) که نوعی نشانگر تومور است، سونوگرافی کبد، CT اسکن مارپیچی / سه مرحله ای شکم و MRI صورت می گیرد. نمونه برداری (بیوپسی) کبد موجب تشخیص قطعی بیماری می شود. درمان مراحل اولیه بیماری به طور موفقیت آمیز با روش های مختلف، شامل جراحی، ریشه کنی موضعی (سوزاندن تومور با حرارت یا رادیو فرکانس) و تزریق موضعی اتانول یا اسید استیک انجام می شود.
در مراحل پیشرفته تر بیماری، چنان چه سیروز کبدی ایجاد نشده باشد می توان از برداشتن قسمت وسیعی از کبد استفاده کرد ولی پیش آگهی این درمان خوب نیست. از شیمی درمانی سیستمیک در بسیاری از موارد استفاده می شود. شیمی درمانی منطقه ای که در آن، دارو در سرخرگ کبدی تزریقی می شود در برخی موارد به کار میرود.
از جمله سرطان های دیگر کبد می توان کارسینوم هپاتوسلو لار فیبرو لاملار (FL – HCC)، همانژیوآندوتلیومای اپیتلیویید (EHE) و کلانژیو کار سینوما (CCC) را نام برد.
منبع: mahsho.com

مطالعات نشان داده اند که رژیم غذایی مناسب در سنین بالا، احتمال ابتلا به پوکی استخوان، فشار خون بالا، بیماری های قلبی و برخی از سرطان ها را کاهش می دهد.
با افزایش سن، نیاز بدن به انرژی کمتر می شود ولی همچنان باید از بسیاری از مواد مغذی استفاده کرد.
افراد مسن باید انواعی از غذاهای سالم را انتخاب کنند.
در سنین بالا بهتر است از کالریهای خالی، یعنی غذاهای با کالری زیاد ولی مغذی ناچیز مانند چیپسی، کلوچه و نوشابه خودداری شود.
افراد مسن باید از مصرف غذاهای حاوی کلسترول و چربی (به ویژه چربی های اشباع شده و ترانسی) و غذاهای پرنمک پرهیز کنند.
معمولا چربیهای اشباع شده در روغن های حیوانی وجود دارند. برای آگاهی یافتن از وجود چربیهای ترانسی و مقدار آنها در غذاهای عمل آوری شده، مارگارینها و روغن های شیرینی پزی به توضیحات برچسب این محصولات توجه کنید.
تحقیقات نشان دادهاند افرادی که عمر بیشتری دارند، یک سری اصولی تغذیه ای را رعایت می کنند
به عنوان مثال:
اصول تغذیه صحیح شامل تعادلی، کفایت، تنوع، کنترل انرژی و کالری دریافتی را رعایت می نمایند.
روزانه مقادیر مناسبی اب و مایعات می نوشند.
نوسانات وزنشان کمتر است و همواره وزن مطلوبی دارند.
در دوره سالمندی باید توجه کرد که از یک طرف توده عضلانی کاهش می یابد و از سوی دیگر فعالیت بدنی کمتر می شود، در نتیجه نیاز به کالری کاهش می یابد؛ همچنین جذب ویتامین A به وسیله سلول های بدن کاهش می یابد. سیستم ایمنی بدن ضعیف می شود و استعداد ابتلا به انواع عفونت ها افزایش می یابد؛ ساخت ویتامین D به وسیله پوست کاهش می یابد؛ کارایی بدن برای مصرف بهینه و مناسب ویتامین B6 کاهش پیدا می کند. در یک سوم افراد بالای ۷۰ سال به علت کاهش ترشح اسید معده، جذب ویتامین B12، اسید فولیک، املاح کلسیم، آهن و روی کاهش می یابد.
اصول برنامه ریزی تغذیه ای برای دوران سالمندی مشابه برنامه تغذیه ای سایر بزرگسالان است. اما برخی تفاوت های اصولی وجود دارند که به علت شرایط خاص این دوران باید مورد توجه قرار گیرند. برنامه غذایی دوران سالمندی شامل طیف متنوعی از مواد غذایی است به گونه ای که بتواند حدود ۳۰ درصد کالری را از چربی ها، ۱۵ درصد را از پروتئین ها و ۵۵ درصد را از کربوهیدرات ها (عمدتا کربوهیدرات های مرکب مثل غلات با سبوس، سبزی ها، حبوبات) تامین کند. به علاوه توصیه می شود چربی های غیر اشباع ترجیحا از منابع گیاهی تامین شوند و مصرف کلسترول کمتر از ۳۰۰ میلی گرم در روز باشد.
مهم ترین راهنمای در مورد تغذیه، تهیه غذاهای ساده و کم حجم است که تمامی نیازهای فرد به مواد مغذی را تامین کند و در عین حال متناسب با فرهنگ فرد باشد. بدین منظور مصرف متعادل و روزانه مواد غذایی شامل همه گروه هایی غذایی توصیه می شود.
آشنایی با گروههای غذایی موجب می شود زمانی که مصرف یکی از منابع عمده مغذی مانند شیر به عنوان منبع غنی کلسیم محدود می شود، مواد غذایی دیگر که تأمین کننده آن ماده مغذی هستند جایگزین شوند.
مصرف مواد غذایی کم چرب، کم کلسترولی (مانند شیر و لبنیات کم چرب)، کاهش مصرف روغن، کره و خامه، کاهش مصرف غذاهای کم نمک، افزایشی مصرف غذاهای پرفیبر و رعایت تنوع غذایی در برنامه غذایی سالمندان تأکید می شود.
هدف از تغییر در انتخاب نوع غذا، مصرف غذایی بهتر، متنوع تر و مطلوب تر است. بهترین راه اطمینان از تأمین نیازهای تغذیه ای، مصرف روزانه مقادیر مناسبی از هر پنج گروه اصلی غذایی است که در هرم معرفی شدهاند.
هرم مواد غذایی به سالمندان می آموزد تا در طول روز مواد غذایی مورد نیاز خود را بر اساسی ۶ اصلی تغذیه صحیح (کفایت، تعادلی، میانهروی، تنوع، کنترل کالری و انرژی و تراکم مواد مغذی) انتخاب کنند. در واقع با استفاده از این هرم سالمندان میتوانند مواد مغذی مورد نیازشان را همراه با مقادیر مناسب انرژی به طور همزمان به دست آورند.
هرم راهنمای مواد غذایی مخصوصی سالمندان نمایانگر نسبت و نوع مواد غذایی توصیه شده برای مصرف روزانه آنها است که در آن گروههای مختلف مواد غذایی دارای مواد مغذی مشابه را کنار هم نشان میدهد. هرم مواد غذایی دارای پنج گروه اصلی مواد غذایی است که در سه سطح و یک سطح آب و مایعات در سطح زیرین تنظیم شده است. دلیل نمایشی دادن آب و مایعات در سطح زیرین، وسعت اهمیت آن  به خصوصی در این گروه و تأکید بر مصرف آن است. دلیل نمایش دادن توصیه های راهنمای مصرف مواد غذایی به شکلی هرم، نشان دادن نسبتهای توصیه شده برای مصرف گروههای مختلف مواد غذایی است. هر کدام از این گروهها برخی مواد مغذی مورد نیاز (و نه همه آن ها) را برای سالمندان تأمین می نماید. غذاهایی که در یک گروه قرار دارند نمیتوانند جانشین گروه دیگر شوند. هیچ کدام از این گروه ها بر دیگری برتری ندارد و سالمندان برای سلامتی به همه آنها نیازمند هستند. در این هرم پس از آب و مایعات، مواد غذایی تهیه شده از غلات، قاعده هرم را تشکیل میدهند؛ یعنی بیشترین میزان انرژی دریافتی روزانه سالمندان باید از مواد نشاستهای مانند نان، برنج، ماکارونی، سیب زمینی و موادی از این قبیل تأمین شود. پس از آن سبزیجات و میوه ها باید درصد عمده مواد غذایی روزانه را تشکیل دهند. غذاهای پروتئینی، شیر و لبنیات علاوه بر سرشار بودن از پروتئین و مواد مغذی، تأمین کننده چربی و کالری نیز هستند و از نظر غذایی در درجات بعدی قرار می گیرند که باید روزانه مصرف شوند. چربی و شیرینی درصد ناچیزی از هرم مواد غذایی را تشکیل میدهند که این موضوع بیانگر لزوم مصرف مواد غذایی مزبور به میزان محدود است.
در دوران سالمندی به دلیلی کاهش حجم کلی آب بدن، کاهش توانایی تغلیظ ادرار به وسیله کلیه ها و کاهش احساسی تشنگی حتی در مواجهه با کمآبی افزایش احتمالی کم آبی افزایش احتمالی کم آبی بدن بیشتر است. از دست دادن آب بدن برای افراد مسن به خصوص اگر به تشنگی خود اهمیت ندهند یا نوشیدن آب به عللی برایشان مشکلی باشد خطرناک است. آب یکی از کلیدی ترین نیازهای تغذیهای سالمندان است، لذا در پایه هرم قرار گرفته تا بر دریافت آن تأکید شود. افراد مسن ممکن است به دلایلی مختلف از جمله از دست دادن کنترل ادرار یا عدم احساس تشنگی و … علی رغم نیاز واقعی، به اندازه کافی مایعات مصرف نکنند. بهترین نوشیدنی، آب و حداقل مصرف روزانه آن ۸ لیوان است. چای، شیر و آب میوه هم می توانند مقداری از کمبود آب بدن را جبران کنند. اما چای و قهوه به خاطر اثر ادرارآورشان این کارایی را ندارند.
منبع: mahsho.com