بایگانی ماه : ژانویه, 2017

یک روزنامه آمریکایی اقدام رئیس‌جمهور این کشور برای ممانعت موقت از ورود اتباع هفت کشور مسلمان را که شامل ایران نیز می‌شود، غیرقانونی دانست.

به گزارش ایسنا ‌به نوشته روزنامه نیویورک تایمز، دونالد ترامپ رئیس‌جمهور جدید آمریکا عصر روز جمعه با صدور فرمانی به طور موقت ورود مهاجران هفت کشور مسلمان را به مدت دست کم ۹۰ روز ممنوع کرد و این اختیار را نیز دارد که این شرایط را تمدید کند. اما این اقدام غیرقانونی است.

بیش از ۵۰ سال پیش کنگره آمریکا چنین تبعیض‌هایی علیه مهاجران را که بر اساس ملیت آن‌ها تعیین می‌شود، غیرقانونی اعلام کرد.

این تصمیم پس از یک تاریخچه طولانی و شرم‌آور از ممانعت از ورود مهاجران به این کشور بر مبنای منطقه و جایی که از آن آمده اند، گرفته شده است. این اقدامات از اواخر قرن ۱۹ میلادی آغاز شد که از قوانین از ورود چینی‌ها و تقریبا تمامی ژاپنی‌ها و سپس تمام مردم آسیا تحت عنوان «منطقه ممنوع آسیایی»جلوگیری می‌کرد. کنگره سرانجام در سال ۱۹۲۴ یک نظام جامع موسوم به « سیستم ریشه – ملیت» ایجاد کرد تا محدودیت های مهاجرت را در راستای منافع اروپایی  غربی و بیرون راندن اغلب مردم اروپایی غربی و آسیایی‌ها و آفریقایی‌ها تعیین کند.

به نوشته نیویورک تایمز، به نظر می‌آید که ترامپ نیز به دنبال مدل جدیدی از منطقه ممنوع آسیایی است اما یک مشکلی وجود دارد؛ قانون مهاجرت و ملیت ۱۹۶۵ مانع از هرگونه تبعیض علیه مهاجران بر مبنای ملیت آن‌ها می‌شود و جایگزین نظام تبعیض آمیز قدیمی می‌گردد و به تمامی کشورها در این سهمیه فرصتی برابر می دهد. لیندون جانسون رئیس‌جمهور وقت آمریکا هنگام امضا این قانون گفت:‌این بی‌عدالتی غیرمنصفانه ناشی از نظام سهمیه‌بندی مهاجرت متوقف شد.

با این حال آقای ترامپ ثابت کرد که همچنان توانایی تبعیض را دارد و این حقیقت را که کنگره در سال ۱۹۶۵ این قوانین را ممنوع کرد نادیده گرفت. کنگره تاکید کرد که هیچ تبعیضی در خصوص صدور ویزا برای مهاجران بر اساس نژاد، جنسیت، ملیت، محل تولد یا سکونت آن‌ها نباید اعمال شود.

زمانی‌که کنگره این قانون را به تصویب رساند امیدوار بود که علاوه بر مهاجران، از شهروندان آمریکایی که حق دارند از اعضای خانواده‌شان حمایت کنند یا آن‌هایی که می‌خواهند با فردی خارجی ازدواج کند، در برابر هرگونه تبعیض بی‌دلیل و بی‌منطق پشتیبانی کند.

با توجه به زمان جدید دونالد ترامپ که مهاجران را هدف قرار می‌دهد، از نظر قانونی تمامی بازدیدکنندگان موقت(از آمریکا) شامل کارگران مهمان (فصلی)، دانشجویان، گردشگران و به علاوه پناهجویان شامل این ممنوعیت جدید می‌شوند. این در حالی است که قانون ۱۹۶۵ کنگره، مانع از هرگونه تبعیض علیه افراد با استناد به نژاد و ملیتشان می‌شد، چیزی که هدف اصلی ترامپ است.

منبع: alef.ir

سخنگوی رئیس‌جمهوری چک ضمن حمایت از اقدام اخیر «دونالد ترامپ» در امضای فرمان اجرایی برای مقابله با پناهجویان تأکید کرد که «ترامپ بر خلاف مقامات اتحادیه اروپا، به فکر امنیت شهروندان کشورش است».

به گزارش فارس، سخنگوی «میلوش زمان» رئیس‌جمهوری چک امروز شنبه از اقدامات اخیر «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا علیه پناهجویان حمایت کرد و گفت، رئیس‌جمهور جدید آمریکا صرفا به امنیت آمریکایی‌ها اهمیت می‌دهد.

بنا بر گزارش خبرگزاری فرانسه، سخنگوی رئیس‌جمهور چک در پیام توئیتری خود نوشت: «ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا از کشورش حفاظت می‌کند. او نگران امنیت شهروندانش است. دقیقا همان کاری که نخبگان اتحادیه اروپا به آن اهمیتی نمی‌دهند».

«دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا روز جمعه (بامداد شنبه به وقت تهران) فرمان اجرایی بررسی سخت‌گیرانه سوابق مهاجران به آمریکا را امضا کرد.

بر اساس متن نهایی این فرمان، صدور روادید برای اتباع کشورهای «مضر برای منافع ایالات متحده» به مدت ۹۰ روز تعلیق شده است. این بازه زمانی در پیش‌نویس فرمان ۳۰ روز بود.

هرچند فهرست دقیقی از کشورهای هدف منتشر نشده، اما بر اساس ارجاعات متن به نظر می‌رسد این فرمان شامل حال اتباع دستکم هفت کشور ایران، عراق، سوریه، یمن، لیبی، سودان و سومالی باشد.

در این فرمان به فهرست «دولت‌های حامی تروریسم»، کشورهایی که «تهدیدی فوق‌العاده» به شمار آمده و آمریکا علیه آن‌ها وضعیت اضطراری اعلام کرده و همچنین کشورهای حاضر در فهرست «کشورها یا مناطق مایه نگرانی» وزارت امنیت داخلی قرار دارند (هفت کشور فوق‌الذکر)، اشاره شده است.

در متن همچنین از عبارت «ممانعت از ورود» استفاده شده، به این معنی که احتمالا افرادی که از قبل روادید داشته باشند هم برای ۹۰ روز اجازه ورود به آمریکا را نخواهند داشت.

منبع: alef.ir

طبق گزارش‌ها، بیش از ۸۰۰ هزار رأی تقلبی در انتخابات اخیر آمریکا به نفع هیلاری کلینتون به صندوق‌های رای ریخته شده است.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از اسپوتنیک، گزارش‌های منتشر شده متعدد حاکی از آن است هیلاری کلینتون، نامزد شکست‌خورده دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری اخیر آمریکا تقلب کرده است.

روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در گزارشی اعلام کرد طبق پژوهشی که دانشگاه “اولد دامینیون” انجام داده، بیش از ۸۰۰ هزار رأی تقلبی در انتخابات اخیر آمریکا به نفع هیلاری کلینتون به صندوق های رای ریخته شده است.

طبق این پژوهش که از سوی گروهی از پژوهشگران علوم سیاسی به ریاست “جسی ریچمن” به انجام رسید، تقریبا ۶٫۴ درصد از حدود ۲۰ میلیون نفر از افراد بالغی که به شکل غیرقانونی در آمریکا سکونت دارند، موفق شدند در انتخابات اخیر رأی دهند. طبق این پژوهش، ۸۳۴ هزار و ۳۸۱ نفر از این افراد، رأی‌های خود را به کلینتون داده‌اند؛ یعنی حدود ۸۱ درصد از رأی دهندگان غیرقانونی به کلینتون رأی داده‌اند.

ریچمن در مصاحبه با مطبوعات آمریکا گفت: غیرمنطقی است که تمامی آرای غیرقانونی بصورت تصادفی به نفع کلینتون واریز شود؛ اما ما نمی توانیم تأیید یا تکذیب کنیم که کلینتون از این مسأله اطلاع داشته و یا برای دستیابی به این آرا برنامه ریزی کرده است. 

کلینتون در انتخابات اخیر، ۶۵ میلیون و ۸۴۵ هزار رأی کسب کرد که این رقم حدود دو میلیون و ۸۰۰ هزار رأی بیشتر از ترامپ است؛ اما ترامپ توانست با کسب ۳۰۴ رای از مجموع ۵۳۸ رأی الکترال، به پیروزی دست یابد.

 

منبع: alef.ir

دموکراتها تلاش دارند اتهاماتی را به دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب امریکا نسبت دهند؛ اتهاماتی نظیر اینکه او با همکاری روسها رئیس جمهور شد.

به گزارش مهر، دانیل مک کارتی در مقاله ای در سایت تحلیلی نشنال اینترست، به تلاشهای دموکراتها و برخی از جمهوریخوان برای تضعیف ترامپ و نهایت خلع او پرداخته است. در ادامه متن کامل این مطلب می آید:

اوباما رئیس جمهور چندان موفقی نبود. اما حامیانش اصرار دارند که او نباید بخاطر شکستهایش سرزنش شود. آنها می گویند او از روز اول با آبستراکسیون جمهوریخواهان مواجه بود، رقبایش جوانمرانه بازی نکردند و مشروعیت او را زیرسوال بردند و در سطحی عمیق تر، حتی ادعا کردند او به طور مخفیانه یک کنیایی یا اندونزیایی و در هر صورت، یک مسلمان است.

اما اگر تلاشها برای غیرمشروع جلوه دادن رئیس جمهور اصولا ناجوانمردانه بود، چرا اکنون دموکراتها دست به بازی مشابه ای زده اند و روشهایی را بر ضد دونالد ترامپ به کار گرفته اند که پیشتر آنها را مردود می دانستند؟ نماینده جمهوریخواه، جان لِویس، اوایل این ماه به نشریه Meet the Press گفت: «ترامپ یک رئیس جمهور مشروع نیست، زیرا روسها به او کمک کردند انتخاب شود، و روسها به خراب کردن کمپین هیلاری کلینتون یاری رساندند.» او چیزی را که صدها نفر از چپگرایان و کارشناسان در طی هفته ها در توییتر می نوشتند جلوی دوربین گفت.

ترامپ منچوریایی، که صرفا بخاطر دسیسه پوتین رئیس جمهور شد، نسخه ۲۰۱۶ باراک اوبامای مسلمان کنیایی است. نمی گوییم روسیه در سیاست داخلی امریکا منافعی ندارد و در این زمینه فعالیت نمی کند؛ دولتهای خارجی عادت دارند در انتخابات ما دخالت کنند: بنیامین نتانیاهو در سال ۲۰۱۲ آشکارا به نفع میت رامنی فعالیت می کرد. باراک اوباما خود، اندکی بعد از کاندید شدن در سال ۲۰۰۸، به اروپا و خاورمیانه سفر کرد و از رهبران و تصمیم گیرندگان جهان خواست به او در انتخابات کمک کنند.

این اتهام که ترامپ انتخاب شدنش را مدیون مسکو است (و از روسها تبعیت می کند) با هیچ سند و مدرکی همخوان نیست. در زمان اوباما کنایه هایی مطرح می شد که هدفشان نشان دادن عدم وفاداری او به امریکا بود. اکنون نیز، اختلافات ایدئولوژیک اولیه نه به عنوان چیزی که امریکایی ها می توانند با آن مخالف باشند بلکه به عنوان نشانه ای از براندازی تلقی شده و در نتیجه به عنوان بهانه ای برای نامشروع دانستن رئیس جمهور مورد سوء استفاده قرار می گیرد. اگر اوباما رویکرد نرم تری نسبت به تهدیدات اسلامگراها داشت یا با کشورهای در حال توسعه دوستی می کرد_که من معتقدم این طور نبود_ علتش این بود که او یک لیبرال جهان گرا  بود، نه یک جهادی مخفیِ به دنیا آمده در خارج از امریکا. ترقی خواهان باید بهتر از هر کسی بفهمند که چرا پوتین احتمالا ترامپ را به هیلاری کلینتون ترجیح می دهد و اینکه چرا ترامپ، بر عکس چپگرایان، پوتین را یک چهره شیطانی نمی داند: ترامپ و پوتین هر دو ملی گراهایی هستند که لیبرالیسم جهان گرا را تحقیر می کنند. لازم نیست ترامپ تحت تاثیر کسی باشد تا پوتین را فردی بیابد که می توان با او راه آمد. دوستی با روسیه هیچگاه کارت برنده ای در انتخاباتهای امریکا به حساب نمی آمده است.

ترقی خواهان از اینکه ترامپ خود نتایج انتخابات ماه نوامبر را زیر سوال برد و گفت رای های غیرقانونی باعث شده او اکثریت آرای مردمی را به دست نیاورد، خشمگینند. در اینجا یک رویکرد دوگانه مشاهده می شود. دموکراتها براساس ادعاهایی در رابطه با سیاست خارجی، ترامپ را نامشروع می دانند. اگر این نوع بازی، جوانمرادانه است، چرا ادعای ترامپ مبنی براینکه اعداد دموکراتها غیرقانونی است چرا که افراد غیرشهروند به نفع او رای داده اند، تکان دهنده تعبیر می شود؟ آنچه در مورد هر دو طرف شاهدیم، افزایش جنگ لفظی است. این امر امروزه در سیاست تا حدی طبیعی است، اما حتی طرفداران پر و پا قرص هم در جایی کوتاه می آیند.

جورج دبلیو بوش نیز با چالشهایی درباره مشروعیت دولتش مواجه بود. فعالان ترقی خواه در سال ۲۰۰۰ می گفتند او در انتخابات پیروز نشده، بلکه گزینش شده است. اما حملات علیه مشروعیت وی کاری نیفتاد. این حملات بعد از ۱۱ سپتامبر، بی اثر بودند، هنگامی که محبوبیت بوش کاهش پیدا کرد، علتش سیاستهای وی بود، به خصوص جنگ عراق، نه عدم مشروعیت او. جمهوریخواهان تا این حد به بیل کلینتون حمله نکردند، اما دائما یادآوری می کردند که او صرفا با اکثریت نسبی توانسته در انتخابات سالهای ۱۹۹۲ و ۱۹۹۶ به کاخ سفید راه یابد و حتی امروز این شایعه بر سر زبانهاست که این «راس پروت» بود که مانع از انتخاب مجدد جورج بوش(پدر) شد. این شایعات باعث اعتماد به نفس بالای جمهوریخواهان در برخورد با کلینتون شد؛ چیزی که به فاجعه ۱۹۹۸ انجامید که طی آن جمهوریخواهان می خواستند با وارد کردن اتهام به کلینتون، او را خلع کنند، اما موفق نشدند. نتیجه آن شد که جمهوریخواهان در انتخابات میان دوره ای آن سال، بخش زیادی از کرسی هایشان را از دست دادند و نیوت گینگریچ، رئیس مجلس نمایندگان و جانشین او، باب لیوینگستون، هر دو استعفا دادند.

دموکراتها، اگر بتوانند دوباره در مجلس نمایندگان و سنا اکثریت را کسب کنند، به دنبال راهی برای اتهام وارد کردن به ترامپ خواهند بود. همچنین تلاشهایی در راه است برای تحت تعقیب قضایی قرار دادن ترامپ با استفاده از ماده های مربوط به دستمزد [رئیس جمهور] در قانون اساسی و با اتکا به این منطق که رئیس جمهور با تجارتهایی که انجام می دهد، از مشتریان خارجی دستمزد دریافت می کند. این اقدامات از جنس همان حملاتی هستند که علیه مشروعیت او صورت می گیرند – اگر ترامپ مشروع نیست، پس با هر وسیله ای می توان او را به زیر کشید.

ولی آیا مردم واقعا می خواهند سیاست به این شکل ادامه یابد؟ خیر، در دهه ۱۹۹۰، در زمان جورج دبلیو بوش یا در زمان اوباما، آنها چنین چیزی را نمی خواستند. اوباما به آسانی حملات شخصی و تلاشها برای نامشروع جلوه دادن دولتش را تحمل می کرد. اما سیاستهای او، باعث شد حزبش در اولین انتخابات میان دوره ای پس از انتخاب شدنش، کنترل مجلس نمایندگان و سنا را از دست بدهد. حسابهای اوباما نادرست از کار در آمد: او از موفقیتش در انتخابات ۲۰۰۸ به عنوان وسیله ای برای حمایت از هر آنچه می خواست انجام دهد استفاده کرد. در حقیقت، علت اصلی انتخاب شدن او تا حد زیادی به ناموفق بودن جورج دبلیو بوش بازمی گشت. ولی در طی سالهایی که اوباما در کاخ سفید بود، دموکراتها نتوانستند سیاستها و جاذبه های جدیدی مطرح کنند که نظر رای دهندگان را در ایالاتی مثل ویسکانسین جلب کند.

ترامپ در حالی دست به ابتکار زد که دموکراتها – و رقبای جمهوریخواه او-  دچار رکود و انفعال بودند. او بین خود و رقبایش در هر دو حزب، تمایزی اساسی قائل شد: هم در مسائل مربوط به تجارت، هم در سیاست خارجی و هم در مسائل مربوط به مهاجرت. او از ابتدا توسط ساختار سیاسی و مطبوعات مسخره شد، با این منطق که او کاندیدایی جدی و مشروع نیست. در مقابل، هیلاری کلینتون مظهر صلاحیت و مشروعیت ساختاری بود – و در نهایت با شکستی قاطع مواجه شد.

هیچ کس نمی تواند با طرح کردن مسئله مشروعیت، با ترامپ یا هر سیاستمدار موفق دیگری رقابت کند. سیاست به معنی اعم کلمه، بازی ای قانع کننده و برنامه ای برای کل کشور است، و دموکراتها در زمینه تدوین برنامه ای کارا، تلاش نکردند چرا که قدرت را بخاطر شکستهای بوش به دست آورده بودند. آنها با نامزد کردن هیلاری کلینتون، سرنوشت حزبشان را به تصوری که از مشروعیت داشتند سپردند؛ هزینه هایی پرداختند و در آینده نیز خواهند پرداخت، مگر اینکه بفهمند ترامپ چرا انتخابات را به شکلی جوانمردانه و بی شائبه برد.

منبع: alef.ir

پلیس امنیت نروژ مدعی شده که روسیه در سال ۲۰۱۵ برای جلوگیری از اعطای جایزه صلح نوبل به رئیس‌جمهور اوکراین مداخله کرده است.

به گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری ایتارتاس، سرویس پلیس امنیتی نروژ روسیه را متهم کرد که به دنبال نفوذ در کمیته نوبل بوده است. در این کمیته درباره اسامی دریافت کننده جایزه نوبل تصمیم‌گیری می‌شود.

بنا بر این گزارش، زمانیکه نامه‌ای درباره نامزدی پترو پروشنکو، رئیس‌جمهور اوکراین از سوی کمیته نوبل در سال ۲۰۱۵ به اوکراین فرستاده می‌شود، مکاتباتی در این باره میان مقامات اوکراین و این کمیته مبادله می‌شود که پس از این اتفاقات دو نفر از سفارت روسیه تقاضای دیدار با رئیس کمیته نوبل می‌کنند.

پس از اطلاع پلیس از این دیدار توسط رئیس کمیته نوبل، پلیس امنیت نروژ مظنون شد که یکی از دیدارکنندگان روسی، عضو سازمان اطلاعات خارجی روسیه بوده و این دیدار نیز در راستای یک عملیات ویژه بوده است.

سفارت روسیه این اتهامات را رد و آن را یک دیدار معمول دیپلماتیک اعلام کرده است.

همچنین پلیس امنیت نروژ اعلام کرده که آنها به هکرهای روسی مظنون بوده‌اند که برای دسترسی به سرورهای کارکنان کمیته اعطای جایزه نوبل دست یابند. جایزه صلح نوبل سال ۲۰۱۵ به کمیته چهارگانه صلح تونس داده شد.

منبع: alef.ir