بایگانی ماه : ژانویه, 2017

اجرای طرح ترافیک در محدوده زوج و فرد، منع فروش طرح روزانه ترافیک و تعطیلی معادن شن و ماسه، ظاهرا نتوانسته هوای تهران را بهتر کند، احتمالا اجازه نداده است که هوا به شدت آلوده شود. اما اکنون گزارش‌های ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوای تهران نشان می دهد هوای ۸ منطقه پایتخت قرمز است؛همانطور که در نقشه می‌بینید ساعت ۷ صبح بدترین هوا را ایستگاه سنجش در شرق منطقه ۴ و شمال منطقه ۲ دارند؛ ۱۷۵. پس از آن ایستگاه دانشگاه تربیت مدرس در همسایگی گیشا در مرز منطقه ۲ و ۶ بدترین هوا را ثبت کرده است؛ ۱۷۰. رتبه بعدی شادآباد در منطقه ۱۸ با عدد ۱۶۷ در غرب تهران، ایستگاه شهرری با عدد ۱۶۶ در جنوب تهران، ایستگاه منطقه ۱۱ با عدد ۱۵۷ و در نهایت پارک رز در منطقه ۲۲ با عدد ۱۵۲. توصیه می‌شود در این شرایط در صورت لزوم،‌ از خانه خارج نشوید.ایستگاه‌های منطقه ۸، ۱۶ و ۱۹ هم هوای پاکی را نشان می دهند؛ حداقل در محدوده ایستگاه.محیط زیست استان تهران پیش بینی کرده بود که متوسط کیفیت هوای تهران به محدوده ناسالم برای همه گروه‌ها نرسد و به همین دلیل مدارس تعطیل نشدند.

منبع: baharnews.ir

او که چهار روز پس از این حادثه پای راستش را از دست داد، از دو سه ماه دیگر باید به پای مصنوعی خو کند و حالا که به خانه منتقل شده همه روزها را روی تخت به شب می‌رساند.  معصومه ابتکار، معاون رئیس‌جمهوری و رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست که پیش از این در تماسی تلفنی از او تقدیر کرده و برای پیگیری وضع درمانی و پزشکی او به مدیرکل حفاظت محیط‌زیست آذربایجان‌شرقی (استان محل خدمت و بستری‌شدنش) دستور ویژه داده بود، همین دیروز، در دستور تازه‌ای از محمد مجابی، معاون توسعه مدیریت، حقوقی و امور مجلس خواست تا در صورت تمایل محمد را در سازمان حفاظت محیط‌زیست استخدام کند. روز شنبه، ٢٧ آذرماه بود که محمد، برای نجات جان سگی گرفتار آن طرف سیم‌های خاردار منطقه عجب‌شیر پای خود را از دست داد. عمویش که روز حادثه نخستین کسی بود که خودش را به محمد رساند، به «شهروند» می‌گوید: «دو سه روزی است که بعد از همدردی و همراهی مردم حال روحی او بهتر شده و کم‌کم به وضع جدید عادت خواهد کرد.» محمد که آن روز با شنیدن صدای زوزه سگ گرفتار، آرام و قرار نداشت و هیچ نمی‌دانست که مینی خاموش زیر خاک نهفته می‌گوید، همین که حالا از او به خوبی یاد می‌شود، برای او بهترین دلخوشی است.از روز حادثه دو هفته می‌گذرد؛ حال روحی‌ات چطور است؟خیلی خوب نیستم. هنوز نمی‌توانم به خوبی تمرکز کنم؛ اما همین که دیگران احوال می‌پرسند، آدم دلخوش می‌شود.جزییات آن روز را هنوز از زبان خودت نشنیده‌ایم.در برجک ٨ نگهبانی بودم. صدای زوزه سگ را شنیدم. صدایش تمام نمی‌شد. دیدم که در سیم خاردار گیر کرده. اجازه نداشتم محل نگهبانی را ترک کنم. تا یک ساعت‌و‌نیم معطل بودم و این پا و آن پا کردم تا زمان بگذرد و پست نگهبانی را تحویل بدهم. بالاخره رفتم، دیدم سگ آنجا گیر کرده. هر کاری می‌کردم دستم بهش نمی‌رسید. مجبور شدم یک دستم را محکم به سیم خاردار بگیرم و یک پایم را بگذارم آن طرف. بعد هم پای راستم را از زمین برداشتم و ساعت دو و نیم ظهر بود که منفجر شد.نمی‌دانستی پشت سیم‌های خاردار مین کاشته شده؟خودم می‌دانستم آنجا میدان مین است؛ اما آن سگ گیر کرده بود باید درش می‌آوردم. پای راستم را گذاشتم آن طرف سیم خاردار و دستم بهش رسید. آزادش کردم. سگ خیلی زود رها شد. ۵٠ متری دور‌تر شده بود که پایم را آرام برداشتم و دیگر چیزی نفهمیدم.چند ساعت بعد به بیمارستان رسیدی؟به محض انفجار مرا به پاسدارخانه بردند. همان جا جناب سروان شالش را به زخمم پیچید و با خودروی شخصی به بیمارستان عجب‌شیر برد. اورژانس آن بیمارستان گفت کاری از دستش برنمی‌آید و امکانات ندارند. برای همین مرا به بیمارستان امام رضای تبریز بردند. دو ساعت و نیم تا تبریز راه بود. آنجا پایم را شست‌وشو دادند و بستند. خیلی خون از من رفته بود؛ برای همین گفتند اینجا متخصص نداریم و باید ببریدش به بیمارستان شهدا. ساعت حول و حوش ١٠ شب بود که به بیمارستان بعدی رسیدیم؛ یعنی هشت ساعت بعد از انفجار. خون زیادی از بدنم رفته بود. مرا به بخش مراقبت‌های ویژه بردند و چند واحد خون بهم تزریق کردند. بعد از ۴ روز عمل شدم و پای راستم ١٠ سانتیمتر پایین‌تر از زانو قطع شد.چی باعث شد از دست‌دادن پایت را راحت‌تر تحمل کنی؟وقتی پایم را دیدم، باورم نمی‌شد. ناراحت بودم اما افتخار می‌کردم که هدفم نجات یک حیوان بیگناه بوده. بالاخره حکمت خداست. سه ماه دیگر هم باید به پای مصنوعی عادت کنم.چقدر از سربازی‌ات مانده بود؟١٢ ماهش رفته بود.  بعد از آن مسئولان پادگان چه کردند؟اگر آنها نبودند، زنده به بیمارستان نمی‌رسیدم. جناب سروان با خودروی خودش من را به پادگان رساند. همین حالا هم‌خدمتی‌ها هوایم را دارند.به وضع تازه پایت عادت کرده‌ای؟بالاخره عادت می‌کنم. سختی‌اش این است که پای راستم ١٩‌سال با من بود و حالا دیگر نیست. اما وضع از روزهای اول بهتر است. وقتی به این فکر می‌کنم که برای چه این کار را کردم، تحملم بیشتر می‌شود.حمایت دیگران، مسئولان دولتی و استانی و مردم چطور بود؟همین امروز خبر آمده که در سازمان حفاظت محیط‌زیست استخدام می‌شوم. از خانم ابتکار خیلی ممنونم. پیگیری او و مسئولان دیگر تا امروز خیلی خوب بوده. همین که یک شغل هم داشته باشم واقعا خوب است.دوست داری در حوزه محیط‌زیست فعالیت کنی؟بله؛ همیشه دوست داشتم. به طبیعت همیشه علاقه داشتم. یادم است که در روستای «هانه شیخان» که زندگی می‌کردیم، سگ داشتم و ارتباطم با حیوانات خوب بود.الان هم در روستا زندگی می‌کنید؟نه. ساکن شهر مریوان هستیم.بعد از این اتفاق و معاف‌شدن از سربازی تصمیمت برای زندگی چیست؟می‌خواهم همزمان که برای محیط‌ زیست کار می‌کنم، درسش را هم بخوانم. رشته خودم مکانیک بوده اما علاقه‌مندی‌ام همان محیط‌ زیست و چیزهای مربوط به آن است.سختی خدمت‌کردن در مرز چیست؟ آیا مورد مشابهی باز هم اتفاق افتاده؟نگهبانی‌های طولانی در هوای سرد سخت‌ترین کار خدمت در مرز است. پاسدارخانه ما سرباز کم داشت برای همین مجبور بودیم ١۵-١۶ روز پشت هم نگهبانی بدهیم. این خیلی سخت است، خیلی.از تبریز که برگشتی جمع بزرگی از مردم به استقبالت آمدند، فعالان محیط‌ زیست برای دلجویی بهت سر زدند و معاون رئیس‌جمهوری هم در تماس تلفنی از این فداکاری تشکر کرد. چه حسی داری از این‌که حالا با عنوان سرباز فداکار مریوانی از تو یاد می‌شود؟نمی‌دانم چطور توضیح دهم که چه احساسی دارم اما خیلی خوشحالم و خیلی خوب است. از این وضع واقعاً راضی‌ام که به جای فراموشی، کارم دیده شد. از تمام مردم تبریز که زحمت کشیدند و به استقبالم آمدند متشکرم. از همه مردم شهرم مریوان که فراموشم نکردند تشکر می‌کنم. به‌خصوص از مسئولان پادگان شهید «شعبان برخورداری» عجب‌شیر که رهایم نکردند و زود به بیمارستان رساندند، ممنونم. وقتی این چیزها را می‌بینم، می‌فهمم که صدبار دیگر هم چنین کاری کنم و جانم را به‌خاطر دیگری به خطر بیندازم، لازم است که اگر پایش افتاد باز هم همان تصمیم را بگیرم.

منبع: baharnews.ir

سرهنگ حسین رضایی در تشریح این خبر اظهار کرد: در ساعت دو و ۱۰ دقیقه بامداد روز گذشته یک دستگاه سواری پژو ۲۰۶ در مسیر زاهدان به بیرجند به دلیل خواب آلودگی راننده به سمت چپ جاده منحرف شد و به سمت راست جاده به طور ناگهانی تغییر مسیر داد که به دلیل کنترل نشدن خودرو از جاده، منحرف و به داخل پل سقوط کرد.به گفته وی، در این سانحه رانندگی راننده، مجروح و سرنشین خودرو گرفتار شد که همان لحظه ۲۰۶ آتش گرفت و سرنشین ۲۰ساله در میان شعله‌های آتش جان داد.به گفته رضایی، این حادثه در کیلومتر ۲۰ محور زاهدان به نهبندان رخ داد و علت تصادف ۸۰ درصد به علت بی‌توجهی به جلو از سوی راننده ۲۰۶ و ۲۰ درصد نقص جاده و به دلیل نداشتن حفاظ در پل ارزیابی شده است.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایران خبر، در اینجا بنده پاره‌ای از این رخدادها را که در سال‌های ۱۳۰۰ الی ۱۳۲۰ شمسی روی داده، درج نمودم. رخدادهای مذکور از لابه‌لای صفحات کتاب «از ماشین دودی ناصرالدین شاه تا بنز الگانس» نوشته  خسرو معتضد گلچین شده است.

نخستین برندهای وارداتی
«در دهه ۱۳۰۰، نخستین شرکت خارجی به نام فورد در دو دهنه مغازه در خیابان چراغ گاز نزدیک کوچه ناظم‌الاطبا گشایش یافت. یک دستگاه اتومبیل کروک دار در یکی از آن مغازه‌ها به نمایش گذاشته شده بود. سپس شورولت و آنگاه بیوک و دوج در همین خیابان نمایندگی و فروشگاه خود را گشودند. گاراژهای حسینی، فولادی و خردشیشه در این خیابان قرار داشتند و مسافر و محموله می‌پذیرفتند.

بنا به تحقیقات و نوشته‌های شادروان جعفر شهری، سواری‌های فورد کروکی کلاچی با لاستیک توپر نخستین اتومبیل‌های وارداتی بودند که با حداکثر سرعتی معادل چهل کیلومتر حرکت می‌کردند. این خودروها جعبه دنده نداشتند و در سربالایی‌ها در می‌ماندند و مردم باید آنها را هل می‌دانند و بالا می‌بردند. در سر پایینی‌ها، به علت داشتن ترمز اهرمی و نداشتن ترمز روغنی و کمپرسی، مسافران را پیاده می‌کردند و با احتیاط از فراز و نشیب فرود می‌آمدند.

در سال ۱۳۰۸ هجری شمسی (۱۹۲۹ میلادی)، بیش از نود کارخانه اتومبیل‌سازی به ایران اتومبیل صادر می‌کردند. آمریکایی‌ها در میان بیگانگان حاضر در ایران، نخستین صادرکننده اتومبیل و لوازم یدکی آن به ایران بودند و این در حالی بود که دهه اول قرن چهاردهم شمسی (۱۳۰۰) صدها دستگاه اتومبیل در جاده‌های خاکی و شوسه ایران در حال تردد بودند و سالیانه دو میلیون و پانصد هزار دلار اتومبیل و قطعات یدکی به ثروتمندان ایران فروخته می‌شد. اطلاعات، روزنامه عصر آن زمان، در مقاله‌ای انتقادی نوشت: «شاید در هیچ مملکتی این همه مارکهای مختلف وجود نداشته باشد. در هیچ جای دنیا چنین آش درهمی پیدا نمی‌شود. این همه مارکهای مختلف نتیجه هوی و هوس مردم است. بسیار دیده شده که شخصی در طول سال شش قسم اتومبیل به شش مارک، عوض کرده بدون آنکه علتی جز پیروی از هوی و هوس داشته باشد.»

رانندگان و تعمیرکاران
«رانندگان آن اتومبیل‌ها که زیردست هندی‌ها، قفقازی‌ها، شوفرهای انگلیسی، عرب و آسوری پرورش یافته بودند، مردمانی خشن، بدخلق و منتظر بهانه بودند که در موارد مختلف رفتارهای نادرست نشان می‌دادند، به زنان مردم نظر بد داشتند، اموال مردم را می‌ربودند و بعدها آنان را تجلی کامل لومپن پرولتاریا (اوباش کارگر) خواندند. این رانندگان جاهل مآب، داش مشدی، بددهان و بدپیله بودند که زبان محاوره‌ای خاصی به نام زبان شوفری داشتند. جراید و تأمینات سالهای ۱۳۰۰ الی ۱۳۲۰ پر از شکایت مردم از این افراد است. اسم‌هایی همچون اکبر هندل، اصغر زاپاس، عبدل کلاچ، ممد رادیاتور (چون زیاد جوش می‌آورد، بدین نام شهرت یافت)، اسمال دیزل، مشدی ممدلی با هوتول قراضه‌اش، اصغر دیزل، غلام پنچر که روی اینان گذاشته می‌شد، حکایت از آن می‌کرد که محبوبیتی در جامعه نداشتند.

اما در میان تعمیرکاران و افراد فنی که به کار تعمیر اتومبیل‌ها و به‌ویژه صافکاری و مرمت بدنه و رنگ‌کاری روی آورده بودند هنرمندانی پدید آمدند که بنا به گفته خارجیان در کار خود اعجوبه بودند. در میان آنان کسانی بودند که اتومبیل خرد شده و لهیده بر اثر تصادم را با صبر و حوصله صافکاری می‌کردند و با ضربات مداوم چکش و با فنون خاصی که خود می‌دانستند، آن را به شکل روز اول درمی‌آوردند. هنر خاص و توأم با بردباری این صنعتگران گمنام توجه آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها را جلب کرده بود و همیشه اذعان داشتند که در اروپا چنین صنعتگران هنرمندی که این قدر دقت صرف مرمت خودروها بکنند وجود ندارد و اگر باشد، بهای بسیار گزافی برای دستمزد خود مطالبه می‌کنند.»

شرکت کازادما
یکی از معروف‌ترین نمایندگی‌های فروش خودروهای وارداتی در ایران سال‌های ۱۳۱۰ شمسی، شرکتی به نام کازادما بود که شرح آن را در سطور ذیل از نظر می‌گذرانیم.

«سود سرشاری که از واردات اتومبیل به دست می‌آمد، شمار فراوانی از ثروتمندان و زمین‌داران ایرانی را به این رشته تجاری کشاند. یکی از قوی‌ترین شرکت‌های واردکننده اتومبیل که در حدود سال ۱۳۱۰ تأسیس شد، شرکتی به نام «کازادما» بود که چند بازرگان متمول و رئیس پیشین نظمیه (شهربانی) ایران در رأس آن بودند و محل شرکت، میدان مخبرالدوله در تهران بود. کازداما مرکب از حروف اول نام چند تن از مؤسسان شرکت از جمله کازرونی، سرتیپ فضل‌الله زاهدی و چند تن دیگر بود. این شرکت واردکننده انحصاری فورد انگلیسی و آمریکایی بود.

فورد، علاوه بر خودروهایی به این نام، اتومبیل شورولت، اسکس، پلیموت و ویلیزنایت را هم عرضه می‌کرد. فروش سالیانه این اتومبیل‌ها در دنیا به چند میلیون دستگاه می‌رسید؛ اما در ایران از ابتدا دلال‌ها و واسطه‌ها و ثروتمندانی که تنها تمکن مالی مشخصه آنان بود، این اتومبیل‌ها را می‌خریدند و با سود سرشاری که گاهی معادل اصل قیمت خودرو بود، به خریداران می‌فروختند.

شگرد واردکنندگان اتومبیل مانند خانواده امین‌الدوله، خانم فخرالدوله (دختر مظفرالدین شاه)، اردکانی، فولادی، زاهدی، کازرونی، کهبد، وهاب‌زاده و دیگران این بود که خودروها را پیش از ورود به بستگان و خویشاوندان و آشنایان خود به شکل صوری می‌فروختند و به این دستاویز که اتومبیل‌های وارداتی همگی به فروش رسیده است، خریداران واقعی را به شرکت‌های واسطه و عناصر حقیقی و حقوقی احاله می‌کردند. آن شرکت‌ها و آن مالکان صوری که همگی از ایادی واردکنندگان بودند، با تکیه بر این اصل که مالکیت امری محترم و خدشه‌ناپذیر است و مالک و یا خریدار می‌تواند هر قیمتی که خواست روی جنس خود بگذارد، مبالغ کلانی به بهای اصلی اتومبیل (به اضافه گمرک و عوارض ورودی که چندان نبود)، اضافه می‌کردند و خودرویی که در آمریکا و انگلستان سه هزار تومان تمام می‌شد و به بهای سه هزار و پانصد تا پنج هزار تومان و یا حداکثر شش هزار تومان وارد کشور می‌شد و باید مثلاً شش تا هفت هزار تومان به فروش برسد، به بهای هفت تا ده هزار تومان به دست مصرف‌کننده می‌رسید. در سال‌های پس از شهریور ۱۳۲۰ این اتومبیل‌ها حتی تا مبلغ ۲۵ تا ۳۰ هزار تومان به خریداران عرضه می‌شد. بدین ترتیب، عده‌ای از افراد مرفه و ثروتمند بدون هیچ تلاشی و به دستاویز تجارت، کالایی که در تهیه و فراوری، تولید و عرضه آن کمترین سهمی نداشتند و زحمتی نکشیده بودند به بهای چند برابر به مصرف‌کننده ایرانی عرضه می‌داشتند و از این راه به ثروت‌های هنگفت دست می‌یافتند.

اخلاف این عده و همگنانشان هرگز راضی نبوده و نیستند که اتومبیل ایرانی به آن درجه از تکمیل و مرغوبیت برسد که جای خودروهای خارجی را بگیرد؛ زیرا آنان به سود آسان، بی‌زحمت و بدون دردسر، بدون تقبل تأسیس کارخانه، حقوق کارمندان و کارگران، ابداع و خلاقیت و بیمه و بازنشستگی کارکنان دست یافته‌اند و از خود می‌پرسند که چرا باید به زحمات و مشقات تولید تن در دهند و این در حالی است که تولید اتومبیل‌های ممالک دیگر نیز رشدی تدریجی و فرایندی را پیموده و کشورهایی همچون ژاپن، ایتالیا و کره که در گذشته تولیداتشان بی‌ارزش، نامرغوب و بی‌دوام شناخته می‌شد، به‌مرور به این حد از کمال، مرغوبیت و استحکام رسیده‌اند.»

سبقت از اتومبیل شاه و ولیعهد و شاهزادگان ممنوع
«از سال ۱۳۱۵ به بعد سبقت گرفتن از اتومبیل ولیعهد و شاهزادگان (سلسله پهلوی) ممنوع شد و هیچ اتومبیلی حق پیشی گرفتن از اتومبیل‌های دربار را که بدون شماره بودند، نداشت. یک بار که منوچهر میرزا فرمانفرمائیان، پسر شاهزاده فرمانفرما (از شاهزادگان سلسله قاجار) ندانسته از اتومبیل ولیعهد پیشی گرفت، آژان موتورسوار که او را همراهی می‌کرد، جلوی اتومبیل منوچهر میرزا را گرفت. آژان پس از متوقف کردن اتومبیل شاهزاده جوان و بی‌خبر قاجار که از اروپا آمده بود، سوار آن شد و او را به اداره سرکلانتری و پلیس تهران در میدان توپخانه (سپه) برد و مدت یک شب در آنجا زندانی کرد و یک بار هم ضمن بازجویی از او پرسیدند که قصدش از سبقت گرفتن از اتومبیل ولیعهد چه بوده است؟

سرانجام با مراجعه بستگان متنفذ منوچهرمیرزا از او رفع اتهام شد و روز بعد مرخص شد و از وی التزام (تعهد) گرفته شد پس از آن از اتومبیل ولیعهد و شاهزادگان جلو نزند.»

منبع: irankhabar.ir

به گزارش ایران خبر، این مطالعه نشان داد افراد مبتلا به کم خونی و فقر آهن نسبت به افرادی که کم خونی ندارند، بیش از دو برابر در معرض ابتلا به ناشنوایی قرار دارند.

ارتباط بین از دست دادن شنوایی و کم خونی و فقر آهن به ویژه برای دو نوع از دست دادن شنوایی قوی بود که یکی به نام ناشنوایی حسی و دیگری ناشنوایی ترکیبی از حسی و هدایتی بودند.

به گزارش انجمن گفتار، زبان و شنوایی (ASHA) آمریکا، ناشنوایی حسی هنگامی رخ می دهد که گوش داخلی یا مسیرهای عصبی از گوش داخلی به مغز آسیب دیده باشد.

ناشنوایی هدایتی، نوعی است که صداها به طور موثر از گوش خارجی به پرده گوش یا گوش میانی هدایت نمی شوند. ناشنوایی ترکیبی مخلوطی از این دو است.

طبق گزارش ASHA، کاهش شنوایی حسی به طور کلی، دائمی تلقی می شود. اما اگر کم خونی و فقر آهن نقش مهمی در از دست دادن شنوایی داشته باشد، این امکان وجود دارد که تصحیح وضعیت منجر به بهبود شنوایی شود.

پژوهشگر تحقیق کاتلین شیفر، دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه پزشکی ایالتی پنسیلوانیا در این باره می گوید: «در حال حاضر هیچ شواهدی وجود ندارد که تایید کند درمان کم خونی و فقر آهن موجب بهبود سلامت شنوایی شود.»

او گفت که این یافته ها تنها یک ارتباط بین کم خونی و فقر آهن و از دست دادن شنوایی را نشان می دهد ولی ثابت نمی کند که یکی باعث دیگری می شود.

یک رژیم غذایی سالم و متعادل شامل مصرف میزان توصیه شده روزانه از ویتامین ها و مواد مغذی دیگر، به طور کلی برای سلامت جسمانی و همچنین برای سلامت شنوایی بسیار مهم است

منبع: irankhabar.ir