سه اپیزود از عملکرد دولت
پرویز کاظمیروزنامه بهارتا انتخابات ریاست‌جمهوری مدت زمان زیادی نمانده است و به همین دلیل، طبیعی است که بررسی کارنامه دولت جاری یکی از اولویت‌های فضای سیاسی باشد. به هر حال بر اساس قانون اساسی، حسن روحانی یک دوره دیگر می‌تواند برای پاستورنشینی تلاش کند و دقیقا به همین دلیل این روزها عملکردش در همه حوزه‌ها زیر ذره‌بین قرار می‌گیرد. در این نوشتار سعی می‌شود تا در سه بخش مهم کارنامه یازدهمین دولت جمهوری اسلامی بررسی شود. اپیزود اول؛ شاهکار دیپلماسی نزاع فرسایشی ایران با نظام بین الملل تهدید و تحدیدهای زیادی را به منافع کشور تحمیل کرد، به طوری‌که عرصه روز به روز تنگ‌تر می‌شد و به همین دلیل مشکلات و مانع هایی متعدد پیش روی اقتصاد قرار گرفته بود و البته طبیعی است که جامعه‌ای که اقتصادش خراب باشد، آرامش‌اش را هم از دست می‌دهد. دقیقا به همین دلیل حسن روحانی از همان بامداد ۲۵ خرداد ۹۲ که معلوم شد، با رای مردم به عنوان رئیس جمهوری اسلامی ایران انتخاب شده است، قرارش را بر این گذاشت تا با چاره اندیشی و تکیه بر تدبیر توافق هسته‌ای را عملی کند که در گام اول، این پرونده مهم را از شورای عالی امنیت ملی به وزارت خارجه برد تا بلکه دستگاه دیپلماسی دولت بتواند گرهی که بازشدنی به نظر نمی‌رسید را باز کند. تغییر در اراده دولت و نظام برای حل مشکل، موجب شد تا طرفین اختلاف هم به این نتیجه برسند که با ایرانی که دولتش تغییر کرده است، می‌توان به رای مشترک رسید و بر همین اساس بود که مذاکره‌ها جدی‌تر و با نگاهی منطقی‌تر انجام شد که در نتیجه چنین فرآیندی برجام به عنوان دستاوردی مهم به امضای ایران و ۱+۵ رسید تا بتوان اینطور تحلیل کرد که روحانی و دولتش به وعده مهم خود عمل کردند. اپیزود دوم؛ راهکارهای اقتصادی دولت یازدهم در شرایطی مسئولیت را در دست گرفت که کشور با وجود درآمدهای کلانی که به واسطه سه رقمی شدن قیمت نفت به دست آمده بود، وضعیتی بحرانی را به لحاظ اقتصادی تجربه می‌کرد و حتی کار به جایی رسید که تنی چند از شخصیت‌های اصولگرا که با دولت احمدی نژاد به لحاظ تعلق سیاسی اشتراک نظر داشتند از رسیدن کشور به «لبه پرتگاه» گفتند تا مشخص شود مردم با چه مشقت هایی روبه رو بودند. روحانی البته در حالی وعده بهتر شدن اقتصاد را دارد که در یکی، دو سال اول دولتش چاره‌ای جز این نداشت که همه هم و غم دولتش را معطوف به مذاکرات هسته‌ای کند و به همین دلیل شاید غیرمنطقی بود که جامعه انتظار حل معضلات اقتصادی در ماه‌های اول را داشت. اما دولت یازدهم در شرایطی ماه‌های پایانی خود را سپری میکند که برجام فضای نفتی کشور را به اوج بازگردانده است و همچنین مناسبات اقتصادی با کشورهایی که در اقتصاد حرف‌های زیادی برای گفتن دارند، این امید را به وجود آورده است تا موانع اقتصادی هر چه زودتر مسیر توسعه را برای همیشه‌ترک کنند. شواهد نشان می‌دهد اگر روحانی در دولت بعد هم باشد، می‌تواند اولویتش را اقتصاد و رفع مشکلات معیشتی مردم بگذارد. اپیزود سوم؛ هیاهوی دلواپسان از همان لحظه‌ای که رای ۱۸ میلیونی حسن روحانی اعلام شد، گروهی که تصور از دست دادن دولت را نداشتند، شروع به قیل و قال کرده و به بهانه‌های مختلف تخریب دولت را در دستور کار خود قرار دادند. سیاه‌نمایی‌ها بعد از توافق هسته‌ای شدت گرفت و آنهایی که اسم دلواپس را روی خودشان گذاشتند، با این تفاهم که بعد از ۱۳ سال اختلاف به دست آمده بود؛ طوری برخورد کردند که گویی چه اتفاقی افتاده است. اما نکته مهم این بود که دولتی‌ها هیچ‌گاه نخواستند متن را فدای حاشیه کنند و به همین دلیل با رویکردی منطقی جواب انتقادها و تخریب‌ها را دادند تا درگیر شدن با دلواپسان انرژی و وقت دولت را به هدر ندهد. این رویکرد در شرایطی بود که دولت‌های نهم و دهم به جای پرداختن به امور مملکت، سیاست تخریب را در اولویت قرار داده بودند و به همین دلیل کارنامه‌ای کاملا زیر سؤال رفته را از خود برجای گذاشتند. بنابراین بی‌راه نیست که در واپسین ماه‌های عمر دولت یازدهم با در نظر گرفتن تمامی این موارد، به صراحت اعلام کنیم که دولت تدبیر و امید موفق شده است که نه تنها نمره قبولی دریافت کند بلکه این نمره بالایی را به واسطه تلاش‌ها و رعایت اصول به دست آورده است و همین مسئله موجب می‌شود تا حدود زیادی از موفقیت حسن روحانی در انتخابات پیش‌رو مطمئن شد.
منبع: baharnews.ir