بایگانی ماه : ژانویه, 2017

روزنامه شرق در گزارشی نوشت؛ وقتی با برادرش در پاستور خداحافظی کرد، خبرساز شد و رسانه‌های پیگیر احوال او شدند. به این ترتیب بود که اختلاف با برادرش، مقام‌هایش را گرفت اما نامدارش کرد؛ البته داوود احمدی‌نژاد همچنان با پسوند برادر محمود احمدی‌نژاد شناخته می‌شود و نام محمود، سایه‌ای است بر سر شهرتش.

وقتی از پاستور خارج شد، سخنان غیررسمی‌اش با مقامات رسمی کشور دستاویزی برای تخریب و نقد بیشتر دولت‌های نهم و دهم شد و همچنان هم دستاویزی است برای پرده‌برداری از اسرار دو دولت محمود احمدی‌نژاد. مثلا در ماجرای یکشنبه سیاه بهارستان که محمود احمدی‌نژاد ادعاهایی را طرح کرد، علی لاریجانی رئیس مجلس هم در پاسخ به او از سخنان غیررسمی برادرش گفت.

بهانه: داوود احمدی‌نژاد بستری شد

با منزوی‌شدن محمود احمدی‌نژاد در عالم سیاست، نام داوود هم کمتر شنیده می‌شود؛ آخرین‌بار که بعد از مدت‌ها خبری از او در رسانه‌ها منتشر شد، شایعه‌ای درباره شهادتش در فلوجه عراق در تیرماه سال جاری بود که در زمانی کوتاه به‌سرعت در صدر اخبار داخلی قرار گرفت. خبر واقعیت نداشت و چرایی انتشارش نیز مبهم ماند. به دنبال آن از داوود خبری نبود؛ نه موضع‌گیری، نه سخنرانی و نه عکسی که در محفلی سیاسی دیده شده باشد تا اینکه دیروز خبر آمد او در بیمارستان نیکان بستری است. یکی از نزدیکانش به ایسنا گفت: وضعیت عمومی او مساعد است اما یک ‌بار با خطر سکته مغزی روبه‌رو شد که خوشبختانه خطر جدی برایش به همراه نداشته است.

شناسنامه: صادره از گرمسار

در آرادانِ گرمسار به دنیا آمد، پدرش احمد، آهنگر بود و هفت خواهر و برادر دارد. سال ١٣٣۶ خانوادگی به تهران مهاجرت کردند. او برادر بزرگ‌تر محمود احمدی‌نژاد است. نام فامیلی‌شان تا پیش از انقلاب صباغیان بود اما آن‌طور که خودش می‌گوید: «بعد از انقلاب اعلام کردند که هر کسی فامیلی‌اش مشکل دارد یا خوشش نمی‌آید، بیاید عوض کند. پدرم خوشش نمی‌آمد از آن فامیلی بنابراین به واسطه اسم خودشان فامیلی‌شان را گذاشتند احمدی‌نژاد».به جز خبرهای کلی که درباره او منتشر شده است، اطلاعات دقیقی از زندگی شخصی و خانواده‌اش در دست نیست. هرچه درباره او هست، به بعد از رئیس‌جمهورشدن برادرش محمود برمی‌گردد که او و خواهرش پروین را هم مشهور کرد.

شهرت؛ اختلاف با برادر

داوود کارنامه رسمی بلندبالایی ندارد و شاید به واسطه تجربه پست‌هایش در وزارت اطلاعات و زمانی در سازمان امنیت سپاه پاسداران بشود او را چهره‌ای امنیتی دانست. البته آن‌طور که نزدیکانش می‌گویند، سازمان مخابرات ناجا و وزارت دفاع و اطلاعات سازمان بسیج و قرارگاه ثارالله ازجمله ارگان‌هایی است که او در آنها صاحب رزومه کاری است.

در این میان خبرسازترین سمت داوود به سال ٨۴ و آغاز ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد برمی‌گردد که او رئیس بازرسی ویژه نهاد ریاست‌جمهوری در دولت اول برادرش شد. او سه سال در این مقام بود تا اینکه سال ٨٧ اختلافات دو برادر آشکار و ماجرای مدرک یکی از وزرا بهانه‌ای شد تا برادر بزرگ‌تر روبه‌روی برادر نامدار قرار گیرد و در نهایت از دولتش اعلام خروج کند.

اوایل مرداد سال ٨٧ بود که خبرهایی غیررسمی درباره کناره‌گیری داوود احمدی‌نژاد از سمت ریاست بازرسی ویژه نهاد ریاست‌جمهوری شنیده می‌شد؛ می‌گفتند او به دلیل اختلاف با برخی نزدیکان احمدی‌نژاد و به توصیه پزشکان، خواهان کناره‌گیری است. دو، سه هفته‌ای این خبر در محافل غیررسمی نقل می‌شد تا اینکه در نهایت ٢۶ مرداد ٨٧ عبدالرضا شیخ‌الاسلام، رئیس دفتر دولت نهم محمود احمدی‌نژاد، در جمع خبرنگاران بر این شایعه صحه گذاشت و خبر کناررفتن داوود رسمی شد.

چهاردهم آبان ٨٧ که استیضاح کردان در مجلس کلید خورد، داوود احمدی‌نژاد و مخالفتش با کردان باز هم خبرساز شد (برخی رسانه‌ها نوشتند او شب‌نامه‌ای هفت‌صفحه‌ای علیه کردان در روز استیضاح در کازیه نمایندگان قرار داده است که البته این ماجرا هرگز از سوی او تأیید نشد).

آن روزها بازار گمانه‌زنی درباره یافتن ریشه قهر دو برادر داغ بود اما آنچه همه رسانه‌ها درباره آن هم‌نظر بودند، اختلاف داوود بر سر انتصاب علی کردان به عنوان وزیر کشور و تأثیرپذیری محمود احمدی‌نژاد از اسفندیار رحیم‌مشایی بود. چند ماه بعد داوود بر این گمانه‌زنی‌ها صحه گذاشت؛ او ابتدا از اختلافش بر سر وزارت کردان گفت و بعد تأثیرپذیری و نزدیکی غیرمعمول مشایی را به محور اصلی نقدهایش از برادر تبدیل کرد.

این اختلاف اما مانع انتصاب مجدد داوود از سوی محمود نشد؛ او- محمود- در ٢٣ اسفند ماه سال ٨٨ برادرش را به عنوان نماینده رئیس‌جمهور و دبیر کمیته ستاد پدافند غیرعامل کشور منصوب کرد، انتصابی که خیلی ماندگار نشد و با اوج‌گیری انتقادات داوود از مشایی به برکناری او انجامید.

بعد از برکناری دوم، انتقادات داوود به افشاگری تغییر مسیر داد و نقدهای او از حلقه‌ای که دور برادرش را گرفته بودند، تندتر و گزنده‌تر شد. افشاگری‌های او در رسانه‌ها دست‌به‌دست می‌شد و صحه‌گذاری همفکرانش بر آن، نام حلقه انحرافی را به برچسبی علیه دایره نزدیکان رئیس دولت تبدیل کرده بود. البته نقدها و هجمه‌های او علیه دولت برادرش بی‌پاسخ نمی‌ماند و محمود احمدی‌نژاد یا به سبک مرسوم و محبوبش دست به قلم می‌شد و علیه او نامه‌ای پر از کنایه و استعاره می‌نوشت یا به عنوان سخنران محفلی بر نقد‌های برادر و همفکران او می‌تاخت.

فروردین سال ٩٠ بود که رسانه‌های نزدیک به حلقه یاران احمدی‌نژاد در پاستور، مدعی شدند: «داوود برای پایان‌یافتن تأثیرگذاری مشایی بر عملکرد برادرش، رو به دعانویسی برده و دعایی را در حیاط خانه برادرش دفن کرده است». این عجیب‌ترین ادعای آن روزها درباره رابطه محمود و داوود بود که داوود احمدی‌نژاد را مجبور به موضع‌گیری کرد. او آن ایام با رسانه‌ها مصاحبه کرد و با تکذیب این خبر، گفت: «از انتشار این خبر بسیار متعجب شدم؛ چراکه خرافات در زندگی من هیچ‌گونه جایی ندارد و همیشه به ائمه اطهار(س) متوسل شده‌ام و امیدوارم این بی‌اخلاقی‌های رسانه‌ای از بین برود». داستان اختلاف دو برادر ادامه داشت تا دو سال بعد؛ نوبت به یازدهمین کارزار انتخابات ریاست‌جمهوری که رسید، او هم به خیل عظیم کاندیداهای ریاست‌جمهوری پیوست. ٢١ اردیبهشت سال ٩٢ بازهم خبرساز شد و در آخرین روز ثبت‌نام کاندیداهای یازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، اعلام کاندیداتوری کرد. همان روز رسانه‌ها تیتر زدند: «برادر احمدی‌نژاد با شعار خدمت آمد». هشت روز از اعلام کاندیداتوری‌اش می‌گذشت که با انتشار نامه‌ای خطاب به شورای نگهبان از نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری انصراف داد. او همان روز- ٢٩ اردیبهشت ٩٢- به خبرگزاری فارس گفت: «به نفع سعید جلیلی از گردونه رقابت‌ها خارج می‌شود».

البته حمایتش هم از جلیلی یک هفته بیشتر دوام نیاورد. پنجم خرداد ٩٢ در حاشیه مراسم سخنرانی علی‌اکبر ولایتی در مسجد انصارالحسین (ع)، با خبرنگاران مصاحبه کرد؛ این‌بار گفت: «به نظر من در میان نامزدهای موجود، جلیلی و ولایتی به ولایت نزدیک‌ترند؛ اما من پختگی بیشتری از ولایتی دیدم و از وی حمایت می‌کنم».

به‌این‌ترتیب برگزاری نشست‌های انتخاباتی، به دستاویزی برای طرح دوباره اختلاف‌های برادران احمدی‌نژاد بدل شد؛ مثلا داوود در نشست «گذر از فتنه و انحراف در انتخابات ٩٢» که در رشت برگزار شد، با بیان اینکه ارتباطی با رئیس‌جمهور ندارم، گفت: «احمدی‌نژاد در سه نامه‌ای که تاکنون برای بنده نوشته، مرا بی‌دین خوانده و این امر حجت را برایم تمام کرده است» و… . داستان اختلاف دو برادر همچنان ادامه دارد و گاه‌وبی‌گاه خبرساز می‌شود.

منبع: alef.ir

باراک اوباما تحریم‌ها علیه روسیه را برای یک سال دیگر تمدید کرد.

به گزارش ایسنا، باراک اوباما، رییس جمهوری در حال کناره‌گیری آمریکا تحریم‌های آمریکا علیه روسیه را که از ماه مارس ٢٠١۴ میلادی وضع شده است برای یکسال دیگر تمدید کرد.
 
این تحریم‌ها در پی تنش سیاسی میان روسیه و اوکراین و تصمیم مسکو به ضمیمه کردن منطقه کریمه به خاک روسیه اتخاذ شده است و شامل شرکتهای روسی و اشخاص حقیقی در این کشور است.
 
اوباما همچنین در واپسین روزهای فعالیت سیاسی خود در مقام ریاست جمهوری آمریکا گفت: این تحریم‌ها پاسخی به تهدیدهای فوق‌العاده و غیر عادی برای امنیت ملی کشور از جانب روسیه است.
 
هرچند دونالد ترامپ، رئیس جمهور جدید آمریکا بر این عقیده است که اوباما با تحریم‌هایش در قبال حملات سایبری روسیه زیاده روی نکرده است اما احتمال دارد تا با روی کار آمدن وی، روابط روسیه و آمریکا بهبود یابد.

منبع: alef.ir

 رحلت آیت‌الله هاشمی چه آینده‌ای را برای اصلاح‌طلبان رقم خواهد زد؟ آیا فقدان ایشان خدشه‌ای به بازی سیاسی رفرمیست‌های سیاسی ایران خواهد زد؟ آیا کنشگری اصلاح‌طلبان از این پس تغییر خواهد کرد؟

به گزارش اعتماد، فوت ایشان چه تاثیری در انتخابات ٩۶ و معادلات سیاسی کشور خواهد داشت؟ آیا حالا که حسن روحانی جدی‌ترین حامی خود در قدرت را از دست داده، اصولگرایان امیدوارتر وارد عرصه انتخابات می‌شوند؟ سرنوشت انتخابات ٩۶ و کشور چه خواهد بود؟ این پرسش‌ها بی‌تردید در حال حاضر پرسش‌هایی است که تحلیلگران سیاسی سعی خواهند کرد پاسخ‌هایی مبتنی بر منطق و شواهد برای آنها بیابند. عباس عبدی از جمله تحلیلگران و سیاستمدارانی است که همواره سعی کرده تا با رصد دقیق اتفاقات و اخبار سیاسی، تحلیلی قریب به واقعیت را در قبال حوادث و وقایع سیاسی داشته باشد. از همین رو پیش‌بینی‌های سیاسی این کنشگر سیاسی-اجتماعی اصلاح‌طلب همواره نزدیک به واقعیت بوده است.

 عبدی معتقد است که «مشکل اصلی این است که سیاست‌ورزی اصلاح‌طلبان در سال‌های گذشته و اکنون نیز ناقص است و شاید همیشه چشم امیدشان به اشخاص از جمله مرحوم هاشمی یا آقای روحانی بوده است. بنابراین اگر بر اساس روال گذشته بخواهند عمل کنند قطعا دچار خلل خواهند شد ولی اگر قرار باشد این نقص را برطرف کنند پاسخ منفی است.»

به گفته او بازی اصلاح‌طلبان دو رکن اصلی دارد. اول التزام به سیاست‌های اصلاح‌طلبانه، دوم وضعیت موازنه قوای نیروهای اجتماعی و سیاسی. درگذشت آقای هاشمی از یک سو بر رکن دوم اثرگذار است. اگر اصلاح‌طلبان نتوانند مجموعه ظرفیت بالقوه سیاسی را از آنِ خود کنند طبعا موازنه قوا بیش از گذشته به ضررشان خواهد شد. از سوی دیگر بر شیوه و ابزار اصلاح‌طلبی که تعامل و گفت‌وگو باشد اثر منفی خواهد گذاشت زیرا بخشی از ظرفیت این شیوه که آقای هاشمی بود از میان رفته است. بنابراین در اولویت آنان است که این ظرفیت را به نحوی بازسازی کنند.

عبدی همچنین درباره انتخابات ٩۶ معتقد است که اصولگرایان گرفتار و گروگان چهره‌هایی هستند که خواب ریاست‌جمهوری می‌بینند. به اعتقاد او اصولگرایان هنوز در شوک احمدی‌نژاد گرفتارند و از قطبی شدن انتخابات ٩۶ در هراسند چرا که این اتفاق، شانس پیروزی روحانی را افزایش می‌دهد. همین است که پیش بینی می‌کند انتخابات ٩۶ به احتمال زیاد قطبی نخواهد شد. عبدی البته بر این نکته هم تاکید می‌کند که اصولگرایان به دلیل نداشتن برنامه‌ها و راه‌حل‌های ایجابی برای انتخابات ٩۶ روی موج تخریب روحانی و دولت حرکت خواهند کرد. این تحلیلگر و فعال سیاسی اصلاح‌طلب همچنین به مدیران دولت و اصلاح‌طلبان توصیه می‌کند در چند ماه باقیمانده به انتخابات مراقب باشند کسی گل به خودی نزند.

آیا اصلاح‌طلبان با رحلت آیت‌الله هاشمی و ممنوع الفعالیت بودن رییس دولت اصلاحات دچار گرفتاری در عرصه سیاسی خواهند شد؟

مشکلی که چندین بار با دوستان اصلاح‌طلب و نیز در گفت‌وگوهای عمومی و مطبوعاتی مطرح کردم همین بود که اصلاح‌طلبان باید نقش مستقلی از هر نیروی دیگری برای خود تعریف کنند نه آنکه به امید این و آن باشند. این وابستگی‌ها کمکی به حل مشکلات ایران نمی‌کند. الان هم به نظرم مشکلی نخواهند داشت. این تصور اشتباهی بود که از آقای هاشمی داشتند ولی اکنون که ایشان درگذشته‌اند بهتر می‌توانند در راه استقلال و روی پای خود ایستادن فکر کنند. به نظرم در صورتی که رفتار درستی پیشه کنند فوت آقای هاشمی هیچ مشکلی برای ادامه حضور یا حتی فعال‌تر شدن آنان نخواهد داشت. درباره آقای خاتمی هم برخلاف برداشت جاری و موجود در پرسش به نظرم می‌رسد که اتفاق اخیر می‌تواند زمینه‌ساز اقدامات مثبت نیز قرار گیرد فقط باید کوشید ظرفیت این زمینه‌ها را فعال کرد.

نقش حمایتی آیت‌الله هاشمی از اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایی تا چه اندازه مهم و حایز اهمیت بود؟

به نظرم این تصور دقیق نیست که گمان کنیم یک نفر سرمایه‌ای داشته و با فوتش این سرمایه را هم با خود می‌برد مثل کسی که اطلاعاتی داشته و با مرگ خود آنها را با خود می‌برد. این برداشت در عرصه سیاست و برای نیروی سیاسی در حد فاجعه است. باید به نحو دیگری به مساله نگاه کرد. اینکه ظرفیت‌ها و تعلق‌خاطری در جامعه نسبت به اصلاحات و بهبود امور وجود دارد و هر کسی بر حسب توان خود می‌تواند این ظرفیت را به اصطلاح مال خود کند و اگر کسی به دلیلی از جمله فوت یا تغییر موضع یا… این ظرفیت را از دست داد کسان دیگر می‌توانند، با برنامه درست آن را به تملک خویش درآورند. اصولا نیرویی که چشمش به حمایت این و آن باشد و از غیبت آنان از این حیث که ضربه‌پذیر شود نگران باشد نیروی سیاسی کارآمدی نیست.

آیا فقدان ایشان خللی به سیاست‌ورزی اصلاح‌طلبان وارد می‌کند؟

مشکل اصلی این است که سیاست‌ورزی اصلاح‌طلبان در سال‌های گذشته و اکنون نیز ناقص است و شاید همیشه چشم امیدشان به اشخاصی از جمله مرحوم هاشمی یا آقای روحانی بوده است. بنابراین اگر بر اساس روال گذشته بخواهند عمل کنند قطعا دچار خلل خواهند شد ولی اگر قرار باشد این نقص را برطرف کنند پاسخ منفی است.

بازی سیاسی اصلاح‌طلبان از این پس تغییراتی خواهد داشت؟

بازی اصلاح‌طلبان دو رکن اصلی دارد؛ اول التزام به سیاست‌های اصلاح‌طلبانه، دوم وضعیت موازنه قوای نیروهای اجتماعی و سیاسی. درگذشت آقای هاشمی از یک سو بر رکن دوم اثرگذار است. اگر اصلاح‌طلبان نتوانند مجموعه ظرفیت بالقوه سیاسی را از آنِ خود کنند طبعا موازنه قوا بیش از گذشته به ضررشان خواهد شد. از سوی دیگر بر شیوه و ابزار اصلاح‌طلبی که تعامل و گفت‌وگو باشد اثر منفی خواهد گذاشت زیرا بخشی از ظرفیت این شیوه که آقای هاشمی بود از میان رفته است. بنابراین در اولویت آنان است که این ظرفیت را به نحوی بازسازی کنند.

به نظر شما چه کسی می‌تواند نقشی را که آیت‌الله هاشمی در دهه اخیر برای اصلاح‌طلبان ایفا کرد به عهده بگیرد؟

تمام حرفم این است که به عنوان یک جریان سیاسی نباید چنین وابستگی‌هایی تعیین‌کننده نهایی وضعیت آنان باشد. بنده درصدد کم رنگ کردن نقش شخصیت‌ها نیستم ولی بخشی از این پررنگی محصول وابستگی ذهنی ما و کنشگران به تعیین‌کنندگی نقش اشخاص است.

اشبه الناس به هاشمی‌رفسنجانی در فضای سیاسی کشور کیست؟

آقای هاشمی موجودیتی تاریخی دارد همچنان که دیگران همچنین‌اند؛ لذا نمی‌توان به راحتی کسی را جانشین یا شبیه به دیگری کرد به ویژه آقای هاشمی که شرایط کاملا متفاوتی با دیگران داشته است. اصولا قرار نیست که چنین مشابهتی هم باشد زیرا هر کس در دوره زمانی خودش نقشی را ایفا می‌کند و تمام می‌شود. ذهنیت درستی نیست که دنبال چنین مشابهت‌ها و جانشینی‌ها بود. باید هر کس و گروهی نقش و بازی خود را ایفا کند. کوشش هر فردی برای ایفای مصنوعی نقش دیگران موجب می‌شود که هم نقش خودش را فراموش کند و هم ناتوان در اجرای نقش دیگری باشد.

ارزیابی شما از موقعیت اصلاح‌طلبان و اصولگرایان در انتخابات آتی چیست؟به نظر شما انتخابات چند قطبی خواهد بود؟

به روشنی می‌توان مدعی شد که هیچ‌کدام از دو جناح به ویژه اصولگرایان برنامه ایجابی قابل فهمی ندارند. اصلاح‌طلبان گمان می‌کنند که چاره‌ای جز حمایت از روحانی ندارند، در حالی که باید نگاه‌شان را به نحوی اصلاح کنند که این گزینه را نه از روی ناچاری که آن را انتخاب خود بدانند. اصولگرایان هم دچار تشتت و پراکندگی هستند و قادر به اتخاذ هیچ راهبرد ایجابی نیستند و هنوز در شوک احمدی‌نژادند و گروگان افرادی هستند که خواب پوشیدن ردای ریاست‌جمهوری را می‌بینند. درباره قطبی شدن احتمالی انتخابات هم به گمانم، احتمال کمی وجود دارد که قطبی شود. زیرا بخشی از اصولگرایان نگران قطبی شدن آن و در نتیجه شکست خودشان هستند و قطبی شدن را به نفع روحانی می‌دانند.

اگر مفروض بگیریم که اصولگرایان با کاندیدای واحدی وارد انتخابات شوند، سرنوشت انتخابات برای روحانی چه تغییری می‌کند؟

نامزد واحد وقتی مفید است که برنامه واحد و حکمیت یکدست و واقعی نیروها را پشت سر خود داشته باشد. در غیر این صورت نامزد واحد هیچ مزیتی نیست بلکه ضرر هم دارد. نامزد واحد باید بتواند انعکاسی از وحدت واقعی و نه صوری نیروها باشد و اصولگرایان به هیچ‌وجه در چنین مرحله‌ای قرار ندارند همچنان که لیست مشترک در انتخابات سال ٩۴ نیز به نفع آنان نشد و زمان باقی‌مانده تا انتخابات نیز برای رسیدن به این مساله کوتاه است.

به عنوان یک چهره سیاسی اصلاح‌طلب، اصولگرایان با چه کاندیدایی و چه شعارها و برنامه‌هایی می‌توانند رای روحانی را بشکنند و برای روحانی دردسرساز شوند؟

آنان بیشتر نقش تخریبی را بازی خواهند کرد. چرا که وجه ایجابی برای خودشان نمی‌توانند تعریف کنند. تخریب نیز اگر بیش از حد شود ممکن است موجب مظلومیت طرف مقابل شود. تردیدی نیست که آنان روی موج تخریب بی‌اندازه خواهند افتاد، زیرا رهبری متمرکزی ندارند که مانع تندروی‌ها شود. وقتی هم که یک گروه ایجابیات نداشته باشد به طور طبیعی روی موج تخریب می‌افتد.

چرا اصلاح‌طلبان یکپارچه از روحانی حمایت می‌کنند؟

چرا نکنند؟ دنبال چه چیزی هستند که ممکن باشد و بتوانند آن را از طریق دیگر تامین کنند؟ موضوع این است که الان مساله اصلی بقا و ثبات کشور است و اسبی که تندروها زین کرده‌اند این بقا و ثبات را نشانه گرفته است و مساله جناحی اصلاح‌طلبان باید این باشد.

اصلاح‌طلبان باید به غیر از روحانی کاندیدای آلترناتیوی داشته باشند یا خیر؟ ارایه کاندیدای پوششی چقدر بین اصلاح‌طلبان طرفدار دارد؟

چنین پرسشی در حال حاضر بیهوده است، اهدافی را که روحانی در حال حاضر تامین می‌کند، حتی بالاتر از سقف امکانات اصلاح‌طلبان است. بالاتر از سقفی که خودشان بتوانند تامین کنند. طرح چنین پرسش‌هایی ناشی از فقدان تحلیل و برنامه روشن نزد برخی از اصلاح‌طلبان است.

اگر اصلاح‌طلبان بخواهند کاندیدای پوششی معرفی کنند، چه چهره‌هایی پتانسیل و ظرفیت دارند؟

برجام نه تنها شکست نخورده که بخش بزرگی از اهدافش تا همین جا محقق شده است. مشکلات ایران از حالا به بعد قابل رفع است، نه آنکه برجام باید این مشکلات را حل می‌کرد. همچنان که پیش از تحریم‌ها هم این مشکلات وجود داشت. تحریم‌ها یک مانع اضافه و البته بسیار مهم ایجاد کردند. و برجام این مانع مهم را برداشته است، ولی با برداشتن این مانع مشکلات لزوما حل نمی‌شود، بلکه حل آنها را ممکن می‌کند. برای ارزیابی دستاوردهای برجام کافی است وضع فعلی را با وضعیتی که بدون برجام در انتظارمان بود مقایسه ‌کنیم در این صورت متوجه می‌شویم برجام موفق و قابل قبول بوده. اگر برجام نبود، وضع ایران در برابر ونزوئلای فعلی بدتر بود.

مهم‌ترین مشکلات آقای روحانی تا موعد انتخابات چیست؟ آقای روحانی چه اقداماتی را به صورت ضرب‌الاجل باید انجام دهد تا شانس پیروزی مجددش را افزایش دهد؟

زمان برای انجام کارهای ویژه گذشته است. به نظرم هیچ کار خاصی نباید انجام دهد، با همین دست‌فرمان باید ادامه داد. الان وقت تغییر دادن اقدامات نیست. فقط باید کوشید که کسی گل به خودی نزند.

اگر اصلاح‌طلبان یکپارچه پشت سر آقای روحانی بایستند و به هر دلیلی آقای روحانی در انتخابات ثبت‌نام نکند یا رد صلاحیت شود یا حتی رای نیاورد، اصلاحات و اصلاح‌طلبان چه سرنوشتی خواهند داشت؟

تا وقتی که قاعده بر ثبت‌نام و تایید وی است، طرح پرسش‌های اینچنینی و پاسخ دادن به آنها عملی لغو و بیهوده است و جز ایجاد اشکال و ابهام نتیجه دیگری ندارد. هر وقت اتفاقی رخ داد در آن زمان تصمیم می‌گیرند. مطمئن هستم که بحث کردن درباره احتمالات عجیب و غریب کمکی به اتخاذ تصمیم درست در آینده نمی‌کند. چون چنین اتفاقاتی در آینده، فضایی را ایجاد می‌کند که الان درک و فهمی از آن فضا نداریم در حالی که آن فضا بر تصمیمات ما موثر است. برای مثال صحبت نکردن از احتمال رد صلاحیت هاشمی پیش از رد صلاحیت او در سال ١٣٩٢، چه ضرری برای اصلاح‌طلبان داشت که الآن بخواهند برای جلوگیری از این ضرر درباره این احتمالات ضعیف بحث کنند. این بحث‌ها برای افرادی است که بیکارند و تحلیل درستی از مسائل ندارند.

مردم در حال حاضر چه تحلیل و نگاهی به دولت دارند؟

مردم نسبت به وضع جامعه بسیار معترض هستند. برخلاف دو دهه گذشته که بیشتر رسانه‌ها در ارایه تصویری مثبت و غیرواقعی از جامعه با یکدیگر مسابقه گذاشته بودند و فقط یکی دو رسانه ضعیف ولی مستقل نقش آگاهی‌بخشی را ایفا می‌کردند، الان همه در بیان انتقادی با یکدیگر مسابقه گذاشته‌اند، از صداوسیما بگیر تا فارس و تسنیم و کیهان و حتی نشریات و شبکه‌های مجازی اصلاح‌طلب و نیز خارج‌نشین‌ها در این مسابقه شرکت دارند و حتی وضع را تیره‌تر از آنچه واقعیت دارد نشان می‌دهند. بنابراین ذهنیت مردم نیز تا حدی معلوم است زیرا تحت تاثیر این رسانه‌ها است. ولی در بهار ١٣٩۶ مردم باید انتخاب کنند و آنجا قضیه فرق خواهد کرد.

پاشنه آشیل دولت و اصلاح‌طلبان در حال حاضر کجاست؟

سهم‌خواهی و پنهان کردن آن زیر عنوان پرطمطراق و منفعلانه مطالبه‌گری.

به نظر شما ماموریت آقای روحانی برای چهار سال دوم چه باید باشد؟

تثبیت جامعه از خلال عادی‌سازی فضای اقتصادی و سیاست خارجی و تحقق حدی قابل انتظار از رشد اقتصادی و کاهش نابرابری و فقر و بیکاری و فساد و… دیگه چه بگویم؟!
 

منبع: alef.ir