بایگانی ماه : ژانویه, 2017

بیمار زاهدانی که برای انجام عمل “آب مروارید” چشم به یک از کلینیک‌‌های جراحی محدود شهرستان زاهدان مراجعه کرده بود، در پی سقوط چراغ سقفی اتاق عمل و عدم درمان به موقع جان خود را از دست داد.

به گزارش تسنیم، اول دی‌ماه یک بیمار زاهدانی که برای انجام عمل “آب مروارید” چشم به یکی از کلینیک‌‌های جراحی محدود شهرستان زاهدان مراجعه می‌کند، کنده‌شدن چراغ اتاق عمل (چراغ سیالتیک) و سقوط آن روی بیمار از ارتفاع حدود سه متری پیش از آغاز عمل و در هنگامی که منتظر شروع عمل بوده، سبب صدمه دیدن وی می‌شود.

بر اثر این سانحه و در اثر شدت ضربه بیمار از حال می‌رود که در ادامه و پس از رسیدگی پرسنل اتاق عمل، این فرد دوباره هوشیاری خود را به‌دست می‌آورد؛ که بر اثر همین سانحه دو تن از پرسنل اتاق عمل نیز از ناحیه دست مورد آسیب‌دیدگی قرار می‌گیرند.

اتفاقات عجیب این مرکز چشم پزشکی اما به همین جا ختم نمی‌شود، چراکه بنا بر اظهارات فرزند وی که از پدر مرحومش نقل می‌کند، وقتی بیمار به دلیل جراحت و درد درخواست عدم ادامه روند جراحی را داشته، پزشک در کمال ناباوری اقدام به بیهوشی و ادامه روند جراحی چشم می‌کند.

فرزند این بیمار اظهار داشت: همراه پدر من بیمار دیگری با بیماری چشمی مشابه حضور داشت که او نیز تحت عمل جراحی قرار گرفت و پس از حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه عملش به اتمام رسید ولی پدر من حدود ۴ ساعت و ۳۰ دقیقه در اتاق عمل بود. طبق بررسی‌هایی که ما داشتیم مدت معمول جراحی “آب مروارید” حدود ۳۰ دقیقه است و مدت طولانی حضور پدر من در اتاق عمل جای سئوال دارد.

انکار حادثه سقوط چراغ سیالتیک توسط پرسنل کلینیک
فرزند این بیمار خاطرنشان کرد: وقتی پدرم پس از انجام عمل و کسب هوشیاری اطرافیان خود را از این حادثه و درد قسمت شکم مطلع کرد، پرسنل کلینیک این اتفاق را تکذیب کرده و گفتند که وی در حال هذیان‌گویی است اما پس از چندی به دلیل هوشیاری بیمار و وجود آثار ضربه روی بدن وی به وقوع حادثه سقوط چراغ اعتراف کردند.

این بیمار که تنها دردی سطحی در ناحیه شکم حس می‌کرده و در سونوگرافی به عمل آمده از وی مشکلی نداشته همان شب مرخص می‌شود. در ادامه نیز مسئولان کلینیک و شرکت واردکننده چراغ اتاق عمل جهت عیادت و دلجویی به منزل این بیمار مراجعه می‌کنند.

ماجرا اما به همین جا ختم نمی‌شود و پس از چند روز فرد بیمار به‌دلیل دردی که در ناحیه شکم احساس می‌کرده به پزشک مراجعه می‌کند که متخصصان متوجه ضربه به روده‌ها و عفونت شکم می‌شوند و با توجه به وخیم شدن ناگهانی حال بیمار، پزشکان اقدام به عمل جراحی فوری وی در بیمارستان “امام علی(ع)” زاهدان می‌کنند.

فرزند این بیمار اظهار داشت: پدرم در بخش icu بیمارستان “امام علی(ع)” زاهدان بستری شد اما  بر اثر گسترده شدن عفونت در بدن و صدمه به سایر قسمت‌ها از جمله کلیه و ریه، ایجاد مشکل در علائم حیاتی و وخامت وضعیت وی با توصیه پزشکان بیمارستان و اصرار خانواده، به تهران اعزام شد اما ساعاتی پس از رسیدن به تهران در ۲۵ دی‌ماه و پس از تحمل بیش از ۱۲ روز کما و رنج ناشی از صدمه ذکر شده، جان خود را از دست داد.

وی افزود: مسئولان “مرکز جراحی م . آ” و شرکت “ف. ت.” که شرکت واردکننده و نصاب این نوع چراغ اتاق عمل از کشور آلمان است در رابطه با چراغ‌های ذکر شده اعلام کرده‌اند که این چراغ از قسمت پرسی که در کشور آلمان انجام شده جدا شده و سقوط کرده و سقوط آن مربوط به نحوه نصب نیست. طبق پرس و جویی که ما انجام دادیم از این نوع چراغ ۸۰ دستگاه در کلینیک‌ها مختلف سطح کشور راه‌اندازی شده که ممکن است برای دیگر هموطنان مشکلات مشابه پدر من ایجاد کند.

حسینعلی شهریاری، نماینده زاهدان و عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در رابطه با این سانحه اظهار داشت: از این سانحه بی‌اطلاع هستم و این مسئله را باید از رئیس یا معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی جویا شوید.

این صحبت‌های عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی در حالی بیان شده که یکی از مسئولان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در گفت‌وگو با یک پایگاه خبری “عصر هامون” درباره سانحه فوق از بار مسئولیت شانه خالی کرده و با اشاره به خصوصی بودن این کلینیک اعلام کرده: مقصر این اتفاق پزشک معالج نبوده و شرکتی که تجهیزات پزشکی را نصب کرده به درستی این کار را انجام نداده و با توجه به خصوصی بودن این شرکت، خودش باید پاسخگوی این اتفاق باشد.

روند این حادثه توسط دانشگاه علوم پزشکی در حال بررسی است
رئیس دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در این رابطه در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: دانشگاه علوم پزشکی به عنوان یک وظیفه تشکیلاتی مسائل مربوط به حوزه سلامت را دنبال می‌کند و نظارت بر ارائه‌دهندگان خدمات سلامت در زمینه پیشگیری، تشخیص و درمان در مراکز دولتی، خصوصی و مطب‌ها را بر عهده دارد.

محمودرضا میری گفت: در زمینه حادثه‌ای که اخیراً در یکی از کلینیک‌‌های جراحی محدود شهرستان زاهدان رخ داد و در پی آن چراغ سقفی اتاق عمل که میان پزشکان به اسم چراغ “سیالتیک” شناخته می‌شود، کنده شده و روی بیماری که جهت جراحی بیماری “آب مروارید” مراجعه کرده بود، افتاد و بیمار پس از مدتی فوت کرد، بررسی‌های لازم توسط دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در حال انجام است.

وی بیان کرد: بررسی‌های ما نشان می‌دهد حادثه سقوط چراغ و برخورد آن با قسمتی از شکم بیمار، پیش از آغاز عمل جراحی بیمار رخ داده و در پی آن متخصص جراح عمومی که در اتاق عمل حضور داشته به معاینه مریض می‌پردازد تا مطمئن شود آسیب داخلی به مریض وارد نشده باشد.

میری افزود: با توجه به اینکه در پی بررسی پزشک، بیمار در آن شرایط زمانی علائمی حادی نداشته و علائم حیاتی وی طبیعی بوده، تصمیم به شروع روند جراحی چشم بیمار گرفته شده و این عمل پس از بیهوشی بیمار انجام شده است.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی زاهدان ادامه داد: پس از جراحی بیمار به بخش مراقبت‌های ویژه بعد جراحی منتقل شده و توسط پزشک متخصص جراحی عمومی مورد معاینه قرار گرفته و سونوگرافی و رادیوگرافی انجام شده که علائم غیرطبیعی در شکم مریض مشاهده نشده و با توجه به اینکه علائم حیاتی وی نیز عادی بوده، پس از مدتی مرخص می‌شود.

وی با اشاره به طولانی شدن مدت حضور بیمار در اتاق عمل، عنوان کرد: به نظر می‌رسد معاینه و بررسی شرایط بیمار جهت حصول اطمینان از جسمی مساعد وی سبب طولانی‌شدن حضور بیمار در اتاق عمل شده که البته بررسی‌ها در این زمینه همچنان ادامه دارد.

میری گفت: ۱۲ روز پس از این عمل بیمار در پی احساس ناراحتی از ناحیه شکم به پزشک مراجعه می‌کند که پزشک مربوطه متوجه وجود علائم غیرطبیعی در شکم وی شده و در نهایت بیمار را مورد عمل جراحی قرار می‌دهد. متخصص جراحی عمومی مربوطه که از جراحان بسیار با تجربه استان است، حین انجام جراحی متوجه می‌شود بخشی از روده بیمار “میکروزه” شده، یعنی جریان خون آن مختل شده، فاقد علائم حیاتی بوده و از بین رفته و طبق قوانین جراح آن قسمت را برداشته است.

وی با اشاره به ایجاد عفونت در بدن بیمار، اظهار داشت: بیمار پس از حدود دو روز از عمل جراحی با رضایت بستگان به تهران منتقل می‌شود و پس از رسیدن به تهران فوت کرده است.

پرونده به هیئت انتظامی سازمان نظام پزشکی زاهدان ارجاع شد
میری با اشاره به اقدامات انجام شده توسط دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در پی فوت این بیمار، تاکید کرد: دستور داده شده تا این پرونده به هیئت انتظامی سازمان نظام پزشکی زاهدان منتقل شود تا در آنجا جهت پیگیری قانونی بررسی‌های لازم انجام شود و علاوه بر آن از پزشکی قانونی درخواست شده تا علت دقیق مرگ را به ما اعلام کند. همچنین بررسی علت سقوط چراغ سقفی اتاق عمل(چراغ سیالتیک) به عهده دفتر فنی دانشگاه علوم پزشکی گذاشته شده و نتایج این بررسی‌ها به زودی اعلام می‌شود.

بنا بر اظهارات فرزند بیمار مرحوم، پرسنل کلینیک پزشکی در مواجهه با سانحه فوق سهل‌انگاری کرده و به جای رسیدگی به وضع بیمار به دنبال سرپوش گذاشتن بر ماجرا بوده‌اند که همین مسئله می‌تواند عاملی کلیدی در روند جان باختن بیمار باشد.

فرزند این بیمار مرحوم تاکید کرد: امیدواریم بررسی لازم در زمینه این نوع چراغ “سیالتیک” انجام شود تا مشابه اتفاقی که برای پدر من افتاد، خانواده دیگری را دغدار نکند. همچنین از مسئولان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان درخواست رسیدگی دقیق به روند این پرونده را داریم.

منبع: alef.ir

نماینده انجمن اسلوفود در کشور ایتالیا گفت: سالانه معادل غذای پنج میلیارد نفر در جهان هدر رفته و به مصرف افراد گرسنه نمی رسد.

به گزارش ایرنا، ‘میکله رومیز’ روز دوشنبه در نخستین همایش گردشگری خوراک با رویکرد اسلوفود (غذای آرام) در مشهد افزود: این میزان هدر رفت غذا درحالی است که سالانه بیش از ۸۰۰ میلیون نفر در دنیا از گرسنگی رنج می برند.

وی اظهار کرد: هم اکنون در دنیا معادل نیاز ۱۲ میلیارد نفر غذا تولید می شود در حالی که جمعیت جهان حدود هفت میلیارد نفر است و بقیه غذای تولید شده به هدر می رود. وی گفت: رنج بیش از ۲ میلیارد نفر از چاقی و اضافه وزن در جهان نشان از نبود برنامه غذایی سالم و مطلوب است.

نماینده انجمن اسلوفود در ایتالیا با بیان اینکه صنعت و فرهنگ غذایی موجود در دنیا که به سوی استفاده از غذاهای سریع (فست فودها) گرایش یافته است به هیچ وجه قابل قبول نیست، افزود: برای مثال در کشور آمریکا سالانه ۱۵٫۶ میلیارد دلار برای درمان بیماری های مرتبط با مصرف غذا هزینه می شود که معادل پنج هزار دلار در ثانیه است.

وی با اشاره به تاثیر و نقش غذاها در تغییرات آب و هوایی، اظهار کرد: برای تولید گوشت در دنیا یک چهارم حجم گاز منواکسید کربن تخلیه شده در هوا تولید می شود.

وی گفت: به رغم تاثیرات شگرف و تعیین کننده محصولات غذایی و خوراکی در تغییرات آب و هوایی و جوی این عامل نادیده انگاشته می شود و هنوز به اهمیت آن پی برده نشده است. نماینده انجمن اسلوفود در ایتالیا افزود: علاوه بر آن تولید غذا در جهان به محیط زیست آسیب هایی وارد می کند که از آن جمله می توان به از دست رفتن سالانه ۲۷ هزار گونه زیستی اشاره کرد که معادل سه گونه زیستی در هر ساعت می شود.

وی ادامه داد: هدف از اسلوفود (غذای آرام) دسترسی همه افراد به غذای سالم، تمیز و عادلانه است که در این زمینه باید تلاش بسیار صورت گیرد. وی اظهار کرد: اسلوفودها به عنوان غذاهای بومی و محلی هستند که می توانند در توسعه و جذب گردشگری غذایی تاثیرگذار باشند.

‘میکله رومیز’ گفت: امروز بسیاری از گردشگران جهان به دنبال شناسایی و استفاده از غذاهای آرام، بومی و سالم هستند که باید برای تامین سلایق و علایق این افراد کوشید.

وی تاکید کرد: گردشگری غذایی و ارائه غذاهای بومی و محلی که معرف فرهنگ و تمدن نیز هستند یکی از تاثیرگذارترین عوامل در افزایش مدت ماندگاری گردشگران است.

منبع: alef.ir

قضات دادگاه کیفری استان تهران برای تصمیم‌گیری درباره سرنوشت مردی بیمار که متهم است دامادش را در حمایت از دخترش به قتل رسانده، وارد شور شدند.

به گزارش شرق، اسفند سال ٩١ فردی با پلیس تماس گرفت و از کشته‌شدن جوانی ٢٠ساله در اکبرآباد شهریار خبر داد. مأموران آگاهی پس از شنیدن این خبر به‌سرعت خود را به محل وقوع حادثه رساندند و پس از تحقیقات اولیه متوجه شدند مقتول مرد جوانی به نام کسری است که در درگیری با پدرزنش اکبر با شلیک گلوله جان خود را از دست داده و اکبر نیز پس از این اتفاق به محلی نامشخص متواری شده است.

به‌این‌ترتیب مأموران آگاهی برای بازداشت اکبر کار خود را آغاز کردند درنهایت اکبر که نزدیک به یک سال متواری بود در کرمانشاه شناسایی و دستگیر شد. اکبر پس از دستگیرشدن در اختیار کارآگاهان جنایی قرار گرفت و درباره روز حادثه گفت: چند روز قبل از حادثه دخترم مهسا که فقط هشت ماه از زندگی مشترکش با پسر خواهرم کسری می‌گذشت با حالت قهر به خانه ما آمد و گفت با زجر در خانه شوهرم زندگی می‌کنم دیگر خسته شده‌ام نمی‌خواهم به آنجا بازگردم.

چند روز از آمدن مهسا به خانه ما گذشت تا اینکه کسری پیامک‌های تهدید‌آمیز برای مهسا ارسال کرد چند باری هم با او تماس گرفت و به او گفت اگر به خانه بازنگردی این عید را برایتان به جهنم تبدیل می‌کنم. بعد از شنیدن این حرف‌ها از ترس اینکه کسری کاری انجام دهد به آگاهی محل رفتم تا از او شکایت کنم و جلوی کارهایش را بگیرم در پاسخ مأموران گفتند در این مرحله کاری از ما ساخته نیست به خانه بازگردید و هر زمان که کاری انجام داد با ما تماس بگیرید. فردای همان روز مهسا هراسان به من گفت کسری حالش خوب نیست تهدید کرده به اینجا می‌آید تا خانه را روی سرمان آوار کند. ساعت ١٠ شب درِ خانه‌مان به صدا در آمد کسری با برادرش کیوان بودند قمه و شمشیر در دست داشتند.

درِ خانه را باز نکردیم آنها دادوفریاد کردند با فرهاد شوهرخواهر کسری تماس گرفتم تا خود را به آنجا برساند و کسری را کمی آرام کند. فرهاد که خانه‌اش یک کوچه با ما فاصله داشت خود را به آنجا رساند و آنها را به خانه خود برد. دو ساعت بعد بار دیگر در خانه به صدا در آمد همه خواب بودیم صدای فرهاد را که شنیدم در را باز کردم و کسری و کیوان را دیدم. وارد خانه شدند ابتدا آرام بودند ناگهان دعوا کردند قمه و شمشیرشان را در آوردند. ترسیدم و اسلحه‌ای را که از پدرم به جا مانده بود برداشتم. دو تیر شلیک کردم تا آنها را فراری دهم اما کسری و کیوان قمه به دست به تهدید‌های خود ادامه دادند از دستشان به سمت حیاط فرار کردم دنبالم آمدند دو تیر دیگر شلیک کردم بازهم فایده‌ای نداشت بار دیگر از دستشان فرار کردم و خود را به داخل خانه رساندم همه‌جا تاریک بود. تنها چیزی که شنیده می‌شد صدای تهدیدهای کسری و کیوان و دادوبیداد دخترانم بود.

بار دیگر شلیک کردم کسری نقش بر زمین شد نمی‌دانم چطور تیر به کسری برخورد کرد. هول کرده بودم اسلحه را برداشتم و از خانه به سمت کرمانشاه فرار کردم. به‌این‌ترتیب با توجه به گفته‌های کسری و سایر مدارک موجود در پرونده و شکایت اولیای دم کیفرخواست علیه متهم صادر و پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. متهم بار دیگر در دادگاه حرف‌های خود را تکرار کرد و مدعی شد قصدش کشتن کسری نبود فقط می‌خواست با شلیک گلوله او را بترساند. با توجه به همه مدارک و گفته‌های متهم، دادگاه رأی به قصاص متهم صادر کرد. پس از اعلام رأی متهم به آن اعتراض کرد و دیوان‌عالی کشور برای تحقیقات بیشتر خواستار بررسی مجدد این مسئله شد.

روز گذشته بار دیگر جلسه رسیدگی به این پرونده در شعبه ١٠ دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد. پس از انجام تشریفات قانونی بار دیگر اولیای دم در برابر قضات قرار گرفتند و از دادگاه درخواست قصاص متهم را کردند. سپس متهم یک‌بار دیگر در جایگاه حاضر شد و گفته‌های خود را تکرار کرد و گفت: من قصد کشتن نداشتم فقط می‌خواستم از خود و خانواده‌ام دفاع کنم. در پایان جلسه مهسا که گریه امانش نمی‌داد به پای عمه‌اش افتاد و گفت: پدرم در زندان به سرطان فک مبتلا شد شاید تا سال دیگر زنده نماند التماس می‌کنم او را ببخشید. با پایان جلسه رسیدگی، هیئت قضات برای تصمیم‌گیری درباره این پرونده وارد شور شدند.

منبع: alef.ir

مریم پیمانروزنامه بهارشال گردنم را بالاتر می‌کشم. بینی‌ام یخ کرده است. دود، سرما یا بغض، مهم نیست علت سوزش حنجره من چیست. ساعت‌ها نه، روزها و شب‌هاست؛ دلِ یک شهر گرفته است. باور دارم که انتظار را «همه» تجربه کرده‌اند. هنوز جای خالی ساختمان در برابر چشمانم «عادی» به نظر نمی‌رسد. افقِ خیابانِ جمهوری بدون «پلاسکو» «چیزی» کم دارد و فرداهایِ تهران «مرد»انی را.  از نظاره این خیابان، آدم‌ها، ساختمان-ها، آمبولانس‌ها و جرثقیل‌ها خسته شده‌ام. دود و آتش در خواب و بیداری رهایم نمی‌کنند. آفتاب طلوع نکرده است. هر لحظه باور داشتم که «شاید» انتظاری به امیدی بینجامد، اما تلخ بودن واقعیت هر لحظه آشکارتر شد؛ «به جز باد سحرگاهی، که شد دمساز خاکستر؟/ که هر دم می‌گشاید پرده‌ای از رازِ خاکستر/ به پای شعله رقصیدند وخوش دامن‌کشان رفتند/ کسی زان جمع دست‌افشان نشد دمساز خاکستر» سوزِ برف از داغیِ دلِ خانواده‌هایِ ملتهب و مردمِ منتظرِ حتی «یک» خبرِ «خوش»ِ ۹ روزه کم نکرد. هنوز از تلِ غمِ دلِ شهر، دود برمی‌خیزد. خیابان خلوت است مانند صفحه‌های روزهای گذشته روزنامه‌ها از خبری «امیدبخش». مادران و زنان بی‌تاب در خاطرم مانده‌اند. هر چه کَندند و آوار برداشتند، باز آتش زبانه ‌کشید؛ «تو پنداری هزاران نِی در آتش کرده‌اند اینجا/ چه خوش پر سوز می‌نالد، زهی آواز خاکستر!/ سمندرها در آتش دیدی و چون باد بگذشتی/ کنون در رستخیز عشق بین پرواز خاکستر!» خبرها از اتمام همه چیز و تشییع قهرمانان تهران می‌گویند اما من «هنوز» نگرانِ اثری از آنها ایستاده‌ام. شاید تکه پیراهنی، صدایی و پیکری، امید را به شهر بازمی‌گرداند و زندگی را به یک خانواده؛ «هنوز این کُنده را رویایِ رنگینِ بهاران است/ خیالِ گل نرفت از طبع آتش‌باز خاکستر». صدای ناله یا گریه‌ای گه‌گاه در گوشه‌ای بلند می‌شد، اما هر چه گذشت جز ردِ پایِ اشک بر چهره‌ها، صدایی در فضای آمیخته با دود و صدای موتور ماشین‌های سنگین شنیده نمی‌شد.  اثری نیافتند از زندگی، تنها سوخته‌پارچه‌ای یا تکه‌پیکری . «هیچ» نشانی نبود از امید، تنها زبانه‌های آتشی که هیزمِ آن، پیکرِ مردانِ زیرِ آوار و دلِ ما شد؛ «من و پروانه را دیگر به شرح و قصه حاجت نیست/ حدیث هستی ما بشنو از ایجاز خاکستر!» چهره آتش‌نشانان و گم‌شدگان در واقعیت و خیال رهایم نمی‌کند. شاید امیدی باشد؛ «هنوزم خواب نوشین جوانی سرگران دارد/ خیال شعله می‌رقصد هنوز از ساز خاکستر» از خیابان دور می‌شوم. دلم نمی‌خواهد شاهد اشک‌ها و وداع با آنها باشم. نمی‌خواهم پیکرِ عزیزانِ تهران را ببینم. می‌دانستم که امیدی به «زنده» بودن کسی نیست، اما باورش دشوار بود و دیدنِ رنجِ باورِ نبودن آنها بر دوشِ همکاران و خانواده‌هایشان، دشوارتر است.  فرار می‌کنم از مشاهده و چنین نظاره‌ای. خسته شدم از نظاره رنج. گمان می‌کردم، شاید عکس‌ها و خبرها آرام‌آرام رنجِ شهر را کم و زندگی را در خیابان شاه‌آباد جاری کند. کارِ رسانه قرار بود همین باشد، اما «نظر به دردِ دیگران» و نوشتن و خواندن، هیچ چیز را عادی نکرده است. «چه بس افسانه‌های آتشینم هست و خاموشم/ که بانگی بر نیاید از دهان باز خاکستر» هر لحظه باورِ مرگ یا شهادت و در یک کلمه «نبودن» فداکارانِ زمان و زمانه خودخواهی «من» و «ما» واقعی‌تر می‌شود. امروز پیکرِ این جوانان بر شانه‌هایِ شهر تشییع خواهد شد. نمی‌خواهم «شاهد» باشم. پرسشی آزارم می‌دهد؛ «آیا کسی با چنین تجربه هولناکی از مدیریت بحران در شهر تهران حاضر به پذیرش مسئولیت آتش‌نشانان و پر کردن جای خالی آنها خواهد بود؟»

منبع: baharnews.ir