بایگانی ماه : ژانویه, 2017

به گزارش ایسنا، دست‌اندرکاران سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر به روال رسم چندساله‌ی این رویداد که در مراسم افتتاحیه از بزرگانی تقدیر می‌کنند، به تازگی اعلام کرده‌اند که امسال بزرگداشتی برای تورج منصوری که فیلمبرداری بسیاری از آثار شاخص سینمای ایران را از جمله «هامون»، «بانو»، «جنگ نفت‌کش‌ها»، «قارچ سمی»، «مهمان مامان»،‌ «سنتوری» و «آواز گنجشک‌ها» برعهده داشته است، به پاس یک عمر فعالیت سینمایی برپا می‌کنند. تورج منصوری که اولین بار کار خود را با فیلم «جاده‌های سرد» مسعود جعفری جوزانی آغاز کرد و برای آن لوح زرین بهترین فیلمبرداری را از چهاردهمین جشنواره فیلم فجر دریافت کرد، در گفت‌وگویی با ایسنا از خاطرات تلخ و شیرین خود در طول این سال‌ها سخن گفت و ابراز تاسف کرد که جدیدترین فیلمش در همکاری با تهمینه میلانی به جشنواره راه پیدا نکرد. «تختی» ناتمام علی حاتمی؛ حسرتی بر دل فیلمبردار فیلم «محاکمه در خیابان» به بهانه همین بزرگداشت درباره‌ی ناخوشایندترین اتفاقی که در طول سال‌های کاری خود داشته است به ایسنا گفت: تلخ‌ترین چیزی که در این سال‌ها در سینمای ایران برایم رخ داد، ناتمام ماندن فیلم «تختی» به کارگردانی مرحوم علی حاتمی بود؛ فیلمی که با درگذشت ایشان ادامه پیدا نکرد و فکر می‌کنم تلخ‌تر از آن، دیگر اتفاقی نداشتم. او افزود: این اتفاق به من خیلی سخت گذشت چون همیشه آرزو داشتم که بتوانم با علی حاتمی کار کنم. البته چند باری پیش آمده بود که این اتفاق بیفتد، اما به دلیل گرفتاری‌های من یا همزمان شدن کارها میسر نشد. با این حال در آخرین کار حرفه‌ای زندگی‌ علی حاتمی و در آخرین پلانی که فیلمبرداری کرد، کنارش بودم. یک دلیل دیگر سخت گذشتن این ماجرا هم بر من این بود که آن پروژه سینمایی کاری بود که خیلی دوست داشتم انجام دهم چون داشت به یک نتیجه درخشان می‌رسید و تجربه‌ای بود که دیگر تکرار شدنی نبود، به همین دلیل رفتن آقای حاتمی و فوت ایشان چیزی را برایم ناتمام گذاشت که سال‌ها بود به آن فکر می‌کردم. فیلمبردار «بلندی‌های صفر» ادامه داد: شیرین‌ترین اتفاق هم تا به این لحظه تمام فیلم‌هایی است که در آن‌ها کار کرده‌ام، چون هیچ وقت طوری در یک فیلم حضور نداشتم که سهم من تافته‌ی جدا بافته از فیلم باشد. در واقع به عنوان کسی که فیلمبرداری یک فیلم را انجام می‌دادم، هیچگاه کارم از فیلم بیرون نزد. حتی اگر فیلم بد بود به کار من هم به همان اندازه دیده شد و اگر خوب بود به اندازه‌ی فیلم خوب بود، چون هر کاری که من انجام بدهم بر اساس فیلمنامه و در سطح آن انجام می‌شود، به همین دلیل حل شدن در ماجرا و پروژه‌ای که سر فیلمبرداری آن هستم، بزرگ‌ترین کِیف من از کارم در سینما بوده است. تورج منصوری از مهرجویی تا ده‌نمکی تورج منصوری در ادامه درباره‌ی همکاری با فیلمسازان مختلفی از داریوش مهرجویی گرفته تا مسعود ده‌نمکی گفت: من از تمام کارگردان‌هایی که با آن‌ها همکاری داشتم بدون استثناء چیزهایی یاد گرفتم، چون وقتی قبول می‌کنی فیلمی را بسازی و فردی را به عنوان کارگردان قبول می‌کنی، پس به نحوی از او چیزهایی یاد خواهی گرفت، حال ممکن است از یکی بیشتر یا از یکی دیگر کمتر باشد، اما بیشترین چیزی که در سینما یاد گرفتم از داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی و مرحوم علی حاتمی بود که اصلا از او معجزاتی دیدم. ضمن اینکه از همکاری با مسعود جعفری جوزانی، مجید مجیدی، رسول ملاقلی‌پور و دیگر فیلمسازانی که با آن‌ها همکاری کردم، هم نکات زیادی را یاد گرفتم. دوران احیای منصوری و مهرجویی وی درباره اینکه برخی از فیلمسازانی که با آنها همکاری داشته است، در سال‌های گذشته به اندازه‌ی قبل درخشان نبوده‌اند، با یادآوری برخی از فیلم‌های خود ادامه داد: در فیلم «هامون» حال همه‌ی ما خوب بود و می‌دانستیم چه می‌کنیم. بلافاصله بعد از آن فیلم «بانو» کار شد که اگر امکان نمایش پیدا می‌کرد می‌توانست به همان اندازه بدرخشد و موفق باشد. سال‌ها گذشت تا «مهمان مامان» را با مهرجویی کار کردم. در آن دوران احساس می‌کنم، خودم احیا شدم و فکر می‌کنم برای داریوش هم همین‌طور بود چون فیلم نتیجه خوبی دارد. کارگردان «دعوت» و «در مسیر تندباد» اضافه کرد:‌ سپس با کمی فاصله فیلم «سنتوری» را ساختیم که فکر می‌کنم پربیننده‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران به لحاظ تعداد دفعات دیده شدن باشد، آن هم در شرایطی که اکران عمومی نشد ولی نسخه‌های کپی آن بسیار دست به دست چرخید به طوری‌که وقتی یک بار برای فیلمبرداری یک فیلم سینمایی به یکی از مناطق دور شمال ایران رفته بودیم ساکنان روستایی را دیدم که آهنگ فیلم «سنتوری» را گوش می‌دادند و زمانی که با آن‌ها صحبت کردم، متوجه شدم همه‌ی‌ افراد بومی آن منطقه، فیلم را دیده‌ و آن را می‌شناختند. منصوری با اشاره به فیلمسازی مهرجویی گفت: او کارگردانی است که خوب می‌داند چطور یک سنگ جواهر را بتراشد تا شیء با ارزشی به دست آورد. وقتی کار می‌کند مثل یک سفالگر می‌ماند که یک تکه گل را روی چرخ می‌چرخاند و در آخر اثری با ارزش تحویل می‌دهد. بازار مکاره‌ سینما او بیان کرد: من همیشه استقبال می‌کنم تا دوباره شرایطی فراهم شود که فیلم‌هایی مثل «هامون»، «جاده‌های سرد»، «محاکمه در خیابان»، «جرم»، «مهمان مامان» یا «قارچ سمی» ساخته شود و من جزئی از آن‌ها باشم؛ حتی فیلمی مثل «بلندی‌های صفر» به کارگردانی حسینعلی لیالستانی را هم دوست دارم که اولین فیلمی بود که در جشنواره تخصصی لهستان برای فیلمبرداری کاندیدای دریافت جایزه شد. هرچند این فیلم می‌توانست به عنوان بهترین فیلم آن سال انتخاب شود اما سلیقه‌ها به هر حال متفاوت است. وی با اشاره به بیش از ۲۰ بار نامزدی خود برای دریافت جایزه اضافه کرد:‌ این حرف را از سر گلایه مطرح نمی‌کنم، چون معتقدم وقتی بین پنج نفر کاندیدا می‌شوی حتما جزو لایق‌ترین‌ها هستی و این خودش یک اعتبار و درخشش مجزایی دارد، اما فکر می‌کنم فیلمی مثل «بلندی‌های صفر» که جزو بهترین کارهای من بوده در هیچ جایی دیده نشد. شاید برای زمانی بود که سرِ سینما خیلی شلوغ بود، چون سینما مثل بازار مکاره‌ای می‌ماند که گاهی یک انفجار در آن رخ می‌دهد و بعد همه مثل هم می‌شوند و تنوع گرفته می‌شود. آرزو برای پرده‌ نقره‌ای سینما کارگردان‌های فیلم‌های «پل چوبی»، «آینه‌های روبرو»، «گشت ارشاد» و «ایران برگر» ادامه داد:‌ الان هم فکر می‌کنم، جوان‌گرایی لجام‌ گسیخته نمی‌تواند این درد را درمان کند، چون باید سالیان سال بگذرد که یکی از آن‌ها بدرخشد. با این حال نکته‌ی مهم این است که همه‌ی ما در این سال‌ها تلاش کردیم پرده‌ی نقره‌ای سینما در کشورمان نقره‌ای‌تر، پرنورتر، عظیم‌تر و جامع‌تر باشد و امیدوارم این پرده هیچگاه کوچک و کم‌رنگ نشود و درخشش‌اش آرام‌آرام به صحنه‌ی کوچک تلویزیون نرسد. منصوری در پایان به فیلم جدیدش با نام «ملی و راه‌های نرفته‌اش» اشاره کرد و گفت:‌ امسال این فیلم می‌توانست به کارگردانی تهمینه میلانی در جشنواره فجر حضور داشته باشد، اما به دلیل موضوعی مورد اقبال قرار نگرفت و ممکن است حتی دلایل دیگری هم داشته باشد، اما متاسفم که این فیلم در جشنواره نیست و امیدوارم پس از آن بهتر دیده شود.

منبع: baharnews.ir

روزنامه شرق نوشت: داستان لغو کنسرت‌ها هرچند در فضای موسیقی ایران به‌ظاهر نخ‌نما شده؛ اما هربار که کنسرتی لغو می‌شود این زخم برای هنرمندان به‌ویژه گروهی که قرار بوده در روزهای آتی به روی صحنه بروند، تازه می‌شود. در روزهای گذشته، خبر لغو کنسرت‌های کیهان کلهر در شهر همدان به یکی از داغ‌ترین اخبار موسیقی بدل شد. خبری که با ارسال بیانیه از سوی این هنرمند همراه بود و بعد از آن به پیگیری تمامی نهادهای فرهنگی و هنری این استان منجر شد و در نهایت به برگزاری این کنسرت ختم شد؛ اما ماجرا چه بود و چگونه شروع و تمام شد؟کیهان کلهر که از ابتدای امسال تصمیم گرفت بار دیگر تور کنسرت‌های ایرانش را راه بیندازد و بعد از نزدیک به شش سال دوری از صحنه کنسرت‌های ایران بار دیگر در کشورش کنسرت بگذارد، در همان گام‌های ابتدایی با مسائل مربوط به موسیقی ایران، از صدور مجوز گرفته تا لغوهای دقیقه نودی مواجه شد. کنسرت نیشابور «پردگیان باغ سکوت» در حالی لغو شد که کیهان کلهر و اعضای گروه در فرودگاه کارت‌های پروازشان را هم در دست داشتند. این لغو کنسرت که با وجود همه مجوزهای لازم، اتفاق افتاده بود، واکنش وزیر وقت ارشاد علی جنتی را به همراه داشت و او که به مشهد سفر کرده بود تا در همایش شاهنامه شرکت کند اعلام کرد «لغو کنسرت کلهر به دلیل دخالت‌هایی است که دادستانی می‌کند و آنها با تشخیص خودشان اقداماتی را انجام می‌دهند. به‌طوری‌که حتی یک دادیار هم می‌تواند فردی را دستگیر، کاری را توقیف یا جایی را مهروموم کند و خودشان را مستقل از قوه مجریه می‌دانند. وزارت ارشاد تمامی مجوزهای لازم را برای برگزاری کنسرت‌های استان خراسان رضوی می‌دهد اما قوه قضائیه این‌گونه اقدامات را جزء حقوق خودش می‌داند».بعد از اتمام دور اول این تور، کلهر بار دیگر در آذرماه به ایران سفر کرد تا در این تور به بیش از ٢٠ شهر دیگر سفر کند اما در شهر همدان بار دیگر داستان تلخ سختی‌های صدور مجوز تکرار شد. چراکه با وجود پیگیری‌های تهیه‌کننده کنسرت، مجوزهای کنسرت در این شهر تا آخرین روزها صادر نشد و منجر به صدور این نامه از سوی کیهان کلهر شد: «از آنجا که متأسفانه تا این لحظه به ‌دلیل عدم ‌همکاری و اشکال‌تراشی‌های بی‌دلیل مسئولان اداره ارشاد همدان موفق به اخذ مجوز برای برگزاری کنسرت «پردگیان باغ سکوت» در این شهر نشده‌ایم، کنسرت مذکور که بنا به برنامه‌ریزی قبلی قرار بود در تاریخ اول بهمن‌ماه انجام شود انجام نخواهد شد. با عذرخواهی از پیشگاه شما عزیزان و امید دیدار در فرصتی دیگر».کیهان کلهر هم در گفت‌وگو با «شرق» ماجرا را داستانی تلخ از سوی اداره ارشاد همدان ذکر کرد و دلیل نوشتن این نامه و لغو این کنسرت را اذیت و آزارهای چندین و چندماهه این اداره ذکر کرد که با وجود ماه‌ها دوندگی اعضای تیم برگزارکننده این کنسرت موفق به اخذ مجوز برای آن نشد. او گفت: «متأسفم که چنین برخوردهایی با یک‌سری جوان علاقه‌مند به موسیقی جدی که با شوق بسیار در این فضا کار می‌کنند، می‌شود. آن هم فقط برای یک شب و یک سئانس کنسرت درحالی‌که ما از ابتدا درخواست سه شب برگزاری کنسرت در شهر همدان را داشتیم اما به ما گفتند نمی‌شود. بارها و بارها با وجود سختی‌ها و مشغله تهیه‌کننده، او به همدان سفر کرد اما با درخواست‌های نامرتبط اداره ارشاد این شهر مواجه شد که در نهایت منجر به این شد که من برنامه را لغو کنم؛ چراکه تا دو روز مانده به اجرا حتی مجوزهای برنامه صادر نشده بود، چه برسد به تبلیغات و بلیت‌فروشی‌ها. آن هم در تور فشرده‌ای که ما در حال برگزاری آن هستیم و برای از این شهر به آن شهر رفتن حتما باید برنامه‌ریزی داشته باشیم».امیر کاکاوندی، برگزارکننده و تهیه‌کننده این کنسرت در همدان هم ماجرا را این‌طور توضیح می‌دهد: «اوایل مهرماه مجوز کنسرت در همدان را از طریق مؤسسه‌مان (مؤسسه کوثر) درخواست کردیم و اعلام کردند که مشکلی نیست؛ تا اینکه مدتی بعد به دلیل برگزاری جشنواره در شهر همدان آنها خواستار تغییر تاریخ روز کنسرت شدند که ما‌ هم موافقت کردیم و کنسرت بندرعباس را در آن تاریخ جایگزین کردیم اما بعد از حدود سه ماه همچنان به درخواست ما پاسخی ندادند و به‌جای اینکه به طور رسمی جواب نامه‌هایمان را بدهند فقط به صورت تلفنی و نارسا می‌گفتند که انجام نشده است. حتی یک بار آقای ابوترابی مدیر اداره ارشاد همدان من را از اتاقش بیرون انداخت به این دلیل که من شما را نمی‌شناسم و من فقط با مؤسسه‌ای که برای اخذ مجوز با ما کار می‌کند کار می‌کنم. من با آن مؤسسه تماس گرفتم و آنها هم خواستار مبلغی بودند تا درخواست مجوز را صرفا در برگ سربرگ‌دار مؤسسه‌شان بزنند و نام اماکن و تعهد را صادر کنند و بقیه کارها را کاملا باید خودم انجام می‌دادم. اینها همه در حالی بود که صدور مجوز اماکن به‌تنهایی ١٠ روز کاری زمان می‌برد. ارشاد نامه اماکن را روز بیستم دی‌ماه به من داد. اداره اماکن همکاری کرد و پنج‌روزه به ما نامه را دادند اما ارشاد مجوز اصلی را نداد».این تهیه‌کننده جوان ادامه داد: «آقای فروتن، معاون ارشاد همدان هم یک بار با من صحبت کردند و گفتند شما می‌خواهید از شهر همدان پول دربیاورید و ما نمی‌خواهیم. چرا کنسرت رایگان در همدان برگزار نمی‌کنید؟ ما هم جواب دادیم که به صلاحدید در شهرهای محروم‌تر این کنسرت‌ها را برگزار می‌کنیم اما باشد من به خرج خودم رایگان برگزار می‌کنم اما شما همکاری می‌کنید که ما سالن را رایگان بگیریم و اماکن هم پولی نخواهد؟ گفتند که نه شما باید پول آنها را بدهید. آن هم درحالی‌که سالن کنسرت سالن خود ارشاد بود. من برای این یک سئانس شش بار به همدان رفتم».کاکاوندی گفت: «آقای نوروزی گل کارشناس موسیقی ارشاد استان از من برای مجوز کنسرت آقای کلهر فایل تصویری و صوتی خواستند هرچقدر که من اصرار کردم که باور کنید ایشان نیازی به معرفی ندارند و ضمنا ما الان فایل تصویری این کنسرت را از کجا بیاوریم گفتند نه، لازم است. بعد از اینکه این موارد را به‌سختی گیر آوردیم تماس گرفتند و گفتند از این ١١ ترکی که فرستادید یکی‌اش تکراری است! و به‌جای ۴٠ دقیقه تصویر باید ۵٠ دقیقه تصویر باشد و اینها باید طبق آیین‌نامه عمل شود. دیگر شهرها هم اگر با شما رفتاری جز این داشته‌اند غیرقانونی مجوز دادند». به‌هرحال ما چنین رفتارهایی را دیدیم که در نهایت منجر به کنسل‌کردن کنسرت شد.با وجود این، بعد از رسانه‌ای‌شدن نامه انصراف کلهر و همراهانش از کنسرت همدان، تمامی مسئولان نهادهای مرتبط و حتی بعضا نامرتبط با برگزاری این کنسرت با او و تهیه‌کننده این برنامه تماس گرفتند و خواهان برگزاری این برنامه در همدان شدند تا آنجا که این اصرارها منجر به انتشار نامه‌ای با مضمون موافقت با برگزاری این کنسرت از سوی کلهر شد. صبح روز گذشته هم با وجود اینکه هیچ‌گونه تبلیغاتی برای این کنسرت در شهر همدان صورت نگرفته بود تمامی بلیت‌ها در عرض سه ساعت به فروش رفت و پرونده این کنسرت هم به نظر می‌رسد که بعد از مشقت‌ها و کشمکش‌های بسیار بسته شد.

منبع: baharnews.ir