بایگانی ماه : ژانویه, 2017

روزنامه شرق با محمود علیزاده‌طباطبایی، وکیل تعدادی از اعضای خانواده هاشمی‌رفسنجانی گفتگوی مفصلی درباره پرونده مهدی، انتخابات، اصلاح‌طلبان و … داشته است؛
 
سابقه آشنایی شما با مرحوم آیت‌الله هاشمی به چه زمانی بازمی‌گردد؟

سابقه آشنایی و ارتباطم با آقای هاشمی به حضورم در مدرسه رفاه و کمیته استقبال از امام بازمی‌گردد. ارتباط نزدیک‌تر با او مربوط به زمانی است که من در نیروی هوایی بودم؛ سال ۶٠. آقای محمدی‌گلپایگانی رئیس عقیدتی سیاسی نیروی هوایی و بین بچه‌ها از محبوبیت زیادی برخوردار بودند. من هم از اعضای انجمن اسلامی نیروهای هوایی بودم. ایشان را سال ۶٠ از نیروی هوایی برکنار کردند. ما همه ناراحت شدیم و نزد آقای هاشمی رفتیم که سفارش کنند تا ایشان به نیروی هوایی بازگردد. آقای هاشمی آن زمان نماینده امام در شورای عالی دفاع بود. گفت یک دفتری در نیروی هوایی راه‌اندازی کنیم به نام دفتر مشاوره امام و ایشان هم مسئول آن دفتر شوند. بعد هم ابلاغیه‌ای دراین‌باره زدند؛ به عنوان مسئول دفتر مشاوره امام. به‌این‌ترتیب ارتباط دورادوری با آقای هاشمی داشتم تا سال ۶۴. در این سال از عنوان مسئول بودجه دفاعی نیروی هوایی به سازمان برنامه منتقل شدم. دعواهای ما با هاشمی از آنجا آغاز شد! چراکه ما با محدودیت‌های بودجه‌ای مواجه بودیم و نیروهای مسلح هم همواره خواستار بودجه بیشتر بودند. در سازمان برنامه ارتباطم با آقای هاشمی بیشتر شد. او به اظهارنظر‌های کارشناسانه بسیار توجه می‌کرد.

مسئولیت شما در سازمان برنامه چه بود؟

من مدیر عمومی و دفاعی بودم که بودجه‌های امنیتی، دفاعی، کمیته، شهربانی، اطلاعات، قوه قضائیه، ریاست‌جمهوری، اقتصاد و دارایی و ارتش و سپاه و جنگ با این مدیریت بود. من یک تیم قوی را با خود همراه کرده بودم و وقتی که پیشنهاد تشکیل ستاد کل را دادیم، همین نیروها با من همراه شدند و از اینجا به بعد باز هم ارتباط تنگاتنگی با هاشمی داشتیم. من جانشین معاونت طرح و برنامه ستاد کل بودم. این ارتباط تا سال ٧٢ برقرار بود. یک سال قبل از آن من در انتخابات مجلس چهارم شرکت کردم و از حوزه نطنز رأی آوردم. اما آن انتخابات باطل شد. بعد از آن ‌وقت گرفتم و به ملاقات آقای هاشمی رفتم و گفتم انتخابات را باطل کردند. گفت خب مگر فقط در مجلس می‌توان خدمت کرد؟ تو هرجا باشی می‌توانی خدمت کنی. من بعد از آن پس از حدود بیست‌ سال خدمت در سازمان برنامه به حالت دلخوری استعفا دادم و به آقای روغنی‌زنجانی، رئیس وقت سازمان برنامه، گفتم استعفا می‌دهم و بیرون می‌روم اما تا زمانی که شما بخواهید به عنوان مشاور در خدمت شما می‌مانم. آقای زنجانی به من گفت آقای هاشمی خواسته است که تو به ریاست‌جمهوری منتقل شوی. من قبول نکردم. استعفا دادم و بعد از آن پروانه وکالت خود را دریافت کردم. سال ٧۴ هاشمی به من ابلاغ کرد تا در ستاد مبارزه با مواد مخدر به عنوان نماینده رئیس‌جمهور حضور داشته باشم. از اینجا به بعد با خانواده آقای هاشمی هم ارتباط برقرار کردم. مهدی در زمان ریاست‌جمهوری آقای خاتمی به عنوان رئیس سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت منصوب شد. از همان روز، حاشیه‌سازی‌ها علیه مهدی شروع شد. من به عنوان وکیل مهدی انتخاب شده بودم. تا قبل از قضایای سال ٨٨ ما هشت یا ٩ پرونده داشتیم که عموما براساس گزارش‌های بازرسی کل کشور مطرح شده بود. اتهاماتی مطرح می‌شد که یا در دادسرا منع تعقیب می‌خورد یا در دادگاه حکم برائت گرفته می‌شد. از اینجا ارتباطات بیشتر شده بود.

از این دوران موردی در ذهن‌تان باقی مانده که بخواهید بازگو کنید؟

مظلومیت آقای هاشمی را در جریان حمله به عبدالله نوری کامل احساس کردم. من شاهد ماجرا بودم و موضوع را به شورای عالی امنیت ملی اطلاع داده بودم که داستان مفصل دیگری است. فائزه اطلاع پیدا کرده و خبر مربوط به آن را در روزنامه زن کار کرده بود. از او شکایت شد و او گفته بود من شاهد دارم. با من تماس گرفتند. من گفتم دلیلی ندارد که برای شهادت حاضر شوم مگر اینکه حاج‌آقا بخواهند. بعد محسن تماس گرفت و گفت حاج‌آقا گفتند به دفتر ایشان بروم. رفتم و تعریف کردم که چه اتفاقی افتاد. هاشمی گفت اینها با فائزه مشکلی ندارند. من به رئیس دادگاه انقلاب، گفتم روزنامه زن را تعطیل کن قبل از اینکه دادگاهی تشکیل شود. چون مشکل اینها با من است. آنجا به هاشمی گفتم درباره فرزندان شما مطالب زیادی طرح می‌شود، چرا بر این فرزندان نظارت و کنترل بیشتری نداری. هاشمی گفت مثلا چه؟ گفتم مثلا گفته می‌شود آنها از رانت استفاده می‌کنند. هاشمی گفت بچه‌های من قبل از انقلاب از جمله فاطی، فائزه، یاسر و مهدی کوچک بودند. محسن هم قبل از انقلاب دیپلم گرفت و به دانشگاه رفت. ما زیر نظر ساواک بودیم. اگر چیزی بود که ساواک حتما افشا کرده بود. بعد از انقلاب هم از همان ابتدا بر خانواده ما حساسیت بوده است از جمله توده‌ای‌ها، چریک‌های فدایی و منافقین و بعد هم شما چپی‌ها. اگر چیزی بود، افشا می‌شد. به من هم خیلی‌ها گفته‌اند و من گفتم بروند بررسی کنند. حالا شما از جانب من وکیل باش و هر موردی که از بچه‌های من درباره موضوعات اقتصادی یا اخلاقی پیش آمد و برای تو ثابت شد، می‌توانی آن را رسانه‌ای کنی. من از آن روز به همه مقامات امنیتی اطلاع دادم و گفتم هرکسی هر مطلبی دراین‌باره دارد، به صورت مستند بیاورد تا من پیگیری کنم، تا امروز یک مورد ارائه نشده است. یک مطلب دیگر را هم هاشمی در آن جلسه گفت. به من گفت مدرک تحصیلی شما چیست؟ آن زمان هنوز دکترا نگرفته بودم، گفتم کارشناسی ارشد. گفت آخرین پست دولتی شما چه بود؟ گفتم مدیر امور دفاعی سازمان برنامه بودم. گفت محسن من هم فوق‌لیسانس مهندسی دارد و در صنایع دفاع مدیر است. گفت پدر تو چه‌کاره است؟ گفتم کشاورز است. گفت پدر محسن چه؟! هاشمی‌رفسنجانی است! این از رانت استفاده کرده است؟!

پس از سال ٧۴ وارد پرونده‌هایی شدید که برای فرزندان هاشمی طرح شد. در این فاصله آیا ملاقات‌های شما فقط به واسطه این پرونده‌ها بود یا آنکه رفت‌وآمد خانوادگی هم داشتید؟

وقتی پرونده مهدی مطرح شد ارتباطات نزدیک‌تر شد. من به اتفاق دامادم دکتر ابوالمعالی، وکالت پرونده را بر عهده گرفتیم. دخترم زهرا هم در کنار ما بود. کار عمیق و گسترده‌ای در این پرونده انجام شد. ما به طور مرتب گزارش پرونده را به آقای هاشمی ارائه می‌کردیم. بعضا هم آقای هاشمی تماس می‌گرفت و می‌خواست من را در رابطه با این پرونده ببیند. اوایل ملاقات‌ها در دفتر انجام می‌شد. اما از زمانی که مهدی بازداشت شد، بیشتر ملاقات‌های ما در منزل انجام می‌گرفت. معمولا بیش از یک ساعت یا دو ساعت صحبت می‌کردیم. این موضوع برای عفت‌خانم خیلی سنگین بود.

ماجرای پرونده مهدی؟

بله، یک شب که به منزل آنها رفته بودم، عفت‌خانم خیلی با تندی و عصبانیت رو به آقای هاشمی گفت چرا کاری نمی‌کنی؟! هرجلسه‌ای که می‌رفتم عفت‌خانم هم آنجا حاضر بود. اما در آن جلسه خیلی تند شد. هاشمی هم چنین تعبیری به کار برد که ما دنبال مسائل شخصی خودمان نیستیم. من که نمی‌توانم به خاطر مسائل شخصی اقدامی انجام دهم. من قسم جلاله می‌خورم که در طول رسیدگی به این پرونده، آقای هاشمی هیچ اقدامی نکرد. آقای هاشمی جز با آقایان محسنی‌اژه‌ای و صادق لاریجانی هیچ ارتباط دیگری با قوه قضائیه نداشت. بااین‌حال، غیرمنصفانه گفته شد در این پرونده نفوذ می‌شود. تنها ابزار نفوذ در پرونده من بودم و دکتر ابوالمعالی.

نظر آقای هاشمی نسبت به پرونده مهدی چه بود؟

قبل از اینکه پرونده دادگاه برود از محتوای پرونده اطلاع کامل داشتیم. آقای هاشمی به من گفت محتوای پرونده چیست. گفتم چیزی نیست. هاشمی تأکید داشت پرونده مهدی به‌طور منصفانه رسیدگی شود. ببینید در ماجرای ٨٨ همه متهمان اولیه را همان روز شنبه یا یکشنبه بعد از انتخابات بازداشت کردند. بقیه متهمان هم رفته‌رفته تا تیرماه دستگیر شدند. مهدی تا آخر مرداد تهران بود. نه احضار و نه متهم شد. هیچ مطلبی هم علیه او منتشر نشد. مهدی تصمیم گرفت برود و امکان ادامه تحصیل خود را بسنجد.

اما این سفر در آن مقطع سؤال‌برانگیز است.

خیر. ببینید، مهدی می‌گفت امکان فعالیت برای او در دولت احمدی‌نژاد به‌ویژه بعد از قضایای ٨٨ وجود ندارد. مهدی زمان ریاست‌جمهوری هاشمی، مدیر تأسیسات دریایی بود. زمان آقای خاتمی، مدیر سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت بود تا سال ٨۴. از سال ٨۴ از آن سمت استعفا داد و فقط مسئول دفتر آقای هاشمی در هیئت امنای دانشگاه آزاد بود. معتقد بود بعد از ٨٨ حتی امکان فعالیت در این دفتر را هم ندارد. می‌دانید در آن مقطع دانشگاه آزاد و سایت مربوط به آن هم متهم بودند. به‌همین‌دلیل مهدی تصمیم گرفت تا برای ادامه تحصیل برود. با هیچ ممنوعیتی هم مواجه نبود، نه ممنوع‌الخروج بود و نه از جایی تذکری دریافت کرده بود. به اسم بازرسی از شعب دانشگاه آزاد از کشور خارج شد. آنجا رفت و بررسی کرد و توانست از آکسفورد پذیرش بگیرد.

برای پذیرش از آکسفورد ظاهرا شرایط سختی وجود دارد و علاوه بر همه شرایطی که باید دارا بود، ظاهرا باید از کانالی هم وارد شد.

مهدی در میان فرزندان هاشمی از همه ناشناخته‌تر مانده است. مهدی نفر چهلم یا چهل‌وسوم کنکور سراسری بود. فارغ‌التحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران است. شبیه‌ترین بچه‌ها به خود آقای هاشمی هم همین مهدی است. مهدی رفت و یک دوره زبان هم گذراند و بعد هم به صورت طبیعی از آکسفورد پذیرش گرفت. بااین‌حال، مهدی به‌هرجهت پسر هاشمی‌رفسنجانی است و این بالاخره جزء شاخص‌هایی است که آنجا می‌خواهند پذیرش دهند. البته خیلی راحت هم نبود. بیش از شش یا هفت ماه طول کشید تا پذیرش گرفت.

پس هیچ احضاریه‌ای برای مهدی صادر نشده بود؟

اواخر سال ٨٨ بود، اسفند ٨٨ بود که به منزل مهدی احضاریه‌ای به نام مهدی هاشمی‌رفسنجانی فرزند علی‌اکبر آمد. درحالی که او مهدی هاشمی‌بهرمانی است و فرزند اکبر. این احضاریه ایراد داشت. من احضاریه را به زندان اوین و نزد بازپرس بردم. گفتم مهدی هاشمی با مجوز قانونی از کشور خارج شده و آدرس اقامتگاه قانونی او در لندن هم به همین آدرس است. طبق آیین دادرسی کیفری، اگر حضور او الزامی است شما از طریق معاونت بین‌الملل قوه قضائیه به وزارت خارجه اعلام کنید تا او احضار شود و بازگردد. به من گفت خیر اگر لازم بود به شما اطلاع می‌دهم.

بعد از آن هیچ احضاریه دیگری نیامد؟

خیر، نه‌تنها احضاریه نبود، بلکه برخی اصرار داشته که او بازنگردد. اما مهدی خودش اصرار داشت بازگردد. می‌گفت درس‌های کلاسیک من تمام شده است و فقط رساله‌ام مانده که در ایران هم می‌توانم انجام دهم. دلیلی ندارد بمانم و باید برگردم و محاکمه شوم.

آقای هاشمی چه نظری دراین‌باره داشتند؟

مهدی سه یا چهار بار از لندن به دوبی آمد و ما آنجا یکدیگر را ملاقات کردیم و آقای هاشمی می‌گفت که مهدی را قانع کن که بازنگردد… بعد آقای هاشمی رفت نزد آقا و گفت که مهدی اصرار دارد بازگردد و محاکمه شود. نظر ما هم این است که منصفانه به اتهامات او رسیدگی شود.

بعد از بازگشت مهدی به ایران، قبل از اینکه او بازداشت شود، آیا تلاشی از سوی خانواده هاشمی انجام شد؟

آقای هاشمی به من گفت که به من گفته‌اند مهدی را یک هفته در بازداشت نگه می‌داریم. هاشمی گفت من گفتم که نه یک هفته، بلکه چند ماه نگه دارید، اما ارتباطش با من قطع نشود. بنابراین ارتباط مهدی با هاشمی قطع نشده بود.

یعنی از داخل زندان با هم تماس داشتند؟

به‌طورمرتب با هم تماس داشتند. قاضی پرونده مهدی به من گفت. من گفتم این پرونده از منع تعقیب تا اعدام می‌تواند کیفرخواست داشته باشد. گفتم که اگر مهدی این اتهامات را نپذیرد، هیچ دلیل دیگری برای اقامه دعوا وجود ندارد. اما اگر مهدی بپذیرد، حتی به اتهام اخلال در نظام اقتصادی می‌تواند اعدام بگیرد.

در دادگاه فقط شما وکلا و مهدی حضور داشتید؟

بله، چون غیرعلنی بود و بیشترین دفاع را هم خود مهدی انجام داد. ما از روز اول درخواست دادیم که دادگاه علنی باشد. حتی بعد از پایان دادگاه درخواست دادیم که چون جلسات فیلم‌برداری‌شده است همه آن فیلم ها، مثل محاکمه کرباسچی از صدا‌وسیما منتشر شود یا اجازه انتشار آن در فضای مجازی داده شود. در فاصله‌ای که مهدی زندان بود، آقای هاشمی برای ملاقات رفت. چون می‌دانم که دیگر اعضای خانواده و همسر هاشمی هم برای ملاقات رفته بودند.
آقای هاشمی به من گفت که مهدی از زندان تماس گرفته و می‌خواهد من را ببیند. این درخواست مهدی با فاصله چند روزه از درخواست محمود احمدی‌نژاد بود که می‌خواست با رحیمی یا بقایی در زندان ملاقات کند و این در خواست رد شده بود. به هاشمی گفتم مهدی خواسته یا درخواست قوه قضائیه است؟ گفت مهدی به من زنگ زده است. این درخواست قبل از برگزاری دادگاه و در طول ٨٩ روز بازداشت مهدی برای بازجویی مطرح شده بود. هاشمی به من گفت که رفتم. گفت که سرپرست دادسرا به او گفته که به مهدی بگویید درخواست عفو بدهد. هاشمی هم گفته بود که خود مهدی باید این را به من بگوید تا بفهمم جریان چیست. هاشمی گفت، مهدی را آوردند. مهدی گفت من اینجا نمی‌توانم صحبت کنم، برویم در حیاط قدم بزنیم.

باران هم می‌آمد و چتری گرفتیم و قدم زدیم. مهدی گفت از من خواسته‌اند، تقاضای عفو بدهم، من هم گفته‌ام باید با پدرم مشورت کنم. من گفتم حالا نظر خودت چیست؟ گفت من کاری نکرده‌ام که تقاضای عفو بدهم. من می‌خواهم عادلانه به اتهاماتم رسیدگی شود. هاشمی گفت من گفتم که فردا می‌روم و این موضوع را با آقا مطرح می‌کنم. هاشمی گفت من خدمت مقام معظم رهبری رسیدم و موضوع را مطرح کردم.

آقا گفت نظر شما چیست؟ گفتم اگر درخواست عفو بدهیم اتهامات مهدی همیشه باقی خواهد ماند و می‌گویند که به خاطر دوستی با شما اعمال نفوذ شده است. اجازه بدهید که به اتهامات مهدی به صورت قانونی و منصفانه رسیدگی شود.

ملاقات کجا انجام شده بود؟

داخل زندان اوین.

بعد از اجرای حکم و زندان مهدی، دیگر ملاقاتی انجام نشد؟

آقای هاشمی نرفت.

نرفت یا اینکه نشد که برود؟

شأن آقای هاشمی نبود که برود. اما دیگر اعضای خانواده می‌رفتند. آنها هم داخل صف می‌ایستادند و می‌رفتند. باید چندین پله را بالا می‌رفتند که عفت خانم نمی‌توانست برود و به‌همین‌دلیل بعدا تمهیداتی در نظر گرفتند که از محل دیگری تردد کنند. خانواده زندانیان در آن فاصله با خانواده هاشمی ملاقات می‌کردند و بعضا هم گزارش‌هایی را از این ملاقات به آقای هاشمی ارائه می‌کردیم. بیشترین نگرانی هاشمی این بود و می‌گفت که نگرانم عملکرد ما به دین مردم آسیب بزند.

ملاقات‌های شما با مرحوم هاشمی موردی بود یا آنکه بعد از پرونده مهدی نظم خاصی گرفته بود؟

تقریبا هفته‌ای یک ‌بار برای ارائه گزارش از وضعیت پرونده، خدمت هاشمی می‌رفتم. بعد از اینکه حکم قطعی شد، ملاقات‌های من هم بیشتر شد. ما درخواست ایراد صلاحیت ارائه دادیم که در این صورت ابتدا باید به ایراد، رسیدگی شود و بعد حکم صادر شود. اما این اتفاق نیفتاد.

بعد از زندان مهدی، ملاقات‌های شما با هاشمی همچنان ادامه داشت؟

بله، ملاقات‌ها همچنان برقرار بود. روند پرونده و مسائلی را که به صورت جدید مطرح می‌شد، به صورت مستمر به هاشمی گزارش می‌دادم یا خود هاشمی می‌خواست که من دراین‌باره گزارش بدهم.

ملاقات‌های مرحوم هاشمی با مقام معظم رهبری همچنان ادامه داشت؟

ملاقات‌های آقای هاشمی به‌طورمرتب تا روز آخر انجام شد.

به صورت مرتب؟

به صورت مرتب! این هم براساس توصیه امام بود که به هر دو گفته بود تا از هم جدا نشوند. این مطلب را آقای هاشمی نقل کرده است و فکر کنم آقا هم نقل کرده‌اند. این ملاقات‌ها به‌طورمرتب انجام می‌شد.

قبل از انتخابات ٩٢ و ثبت‌نام، هاشمی را دیدید؟

خیلی‌ها به هاشمی گفتند ثبت‌نام کند. به‌ندرت ممکن بود کسی مانع شود. من تنها کسی را که دیدم می‌گفت هاشمی ثبت‌نام نکند و نامزد نشود، محمد عطریانفر بود. اما فشارها برای ثبت‌نام او زیاد بود. هاشمی گفت من یک‌بار موضوع را با آقا مطرح کردم و گفته است نظری نمی‌دهند. ولی ممکن است رأی نیاورید و برای خودتان خوب نیست. گفت من هم تصمیمی نگرفته بودم. روز آخر برای ثبت‌نام تصمیم می‌گیرد. آن روز صبح تماس می‌گیرد که با آقا ملاقات کند؛ اما دفتر ایشان می‌گویند آقا درحال استراحت هستند. ظهر از دفتر رهبری تماس می‌گیرند که هاشمی در حال استراحت بوده است. هاشمی بین ساعت دو تا چهار استراحت می‌کرد. وقتی که بیدار می‌شود، حرکت می‌کند به طرف وزارت کشور. بعد تلفنی با آقا صحبت می‌کنند که آقا می‌گویند این موضوعی نیست که تلفنی درباره آن صحبت شود. هاشمی در نهایت تصمیم به ثبت‌نام گرفت… .

بعد از ردصلاحیت او را دیدید؟

بعد از ردصلاحیت خدمت ایشان رفتم.

همان شب یا فردای آن؟

فردای آن روز رفتم. برای خودش خیلی طبیعی بود. گفت من یک تکلیفی داشتم و باید خودم را عرضه می‌کردم. قانون هم یک مکانیسمی دارد. وقتی شورای نگهبان رد کرد، دیگر تکلیف من هم انجام شده است.

ناراحت بود؟

نه.

جا نخورده بود؟

نه، به هیچ‌وجه. گفت یک تکلیفی از دوش من برداشته شد. راحت شدم. بعد من به او گفتم خیلی از اقشار، استادان و قضات که من را می‌بینند، می‌گویند حالا که این اتفاق افتاده، یک وقت از روحانی حمایت نکنید! هاشمی گفت بعد هم با ملاقاتی که با آقای خاتمی انجام داد، به این جمع‌بندی رسید که از روحانی حمایت کند. هاشمی می‌گفت من الان مانند دهه ٧٠ توان ندارم. می‌گفت آقای روحانی هم توانش از من بیشتر است و هم دیدگاه‌های او همان دیدگاه‌های من است.
با روحانی قبل از انتخابات جلسه داشت؟

رابطه روحانی با هاشمی نزدیک بود.

بعد از انتخابات چطور؟ دیدارهای مرتبی بین آن دو برگزار می‌شد؟

دیدار مرتب که خیر؛ اما بعضا نکاتی را به روحانی تذکر می‌داد. یک مورد همین مسئله لایحه جامع وکالت بود. لایحه‌ای را قوه قضائیه ارائه داده بود که کانون وکلا را زیر نظر خود ببرد. این لایحه در زمان احمدی‌نژاد به دولت ارائه نشده بود. یک دفعه باخبر شدیم که این لایحه در دولت روحانی در حال تصویب است. من که عضو هیئت‌مدیره کانون وکلا بودم با مجید انصاری و خانم امین‌زاده صحبت کردم. پیشنهاد دادم نزد آقای هاشمی برویم. بعد هم به اتفاق دو، سه نفر از اعضای هیئت‌مدیره و دو، سه نفر از وکلا خدمت هاشمی رفتیم. با توضیحاتی که دادم هاشمی گفت من در ماجرای پرونده مهدی، معنی استقلال وکیل را فهمیدم. حتما با آقای روحانی صحبت می‌کنم. با روحانی صحبت کرد. روحانی لایحه را بازگرداند و بیش از ٩٠ درصد خواسته‌های کانون برای استقلال لایحه تأمین شد. بعد هم که به مجلس رفت اختلافی پیش آمد و رئیس قوه قضائیه گفته بود این لایحه، قضائی است و لایحه ما نیست. مجلس تقریبا نظر قوه قضائیه را پذیرفته بود، اما دولت باز با توصیه آقای هاشمی مقاومت کرد و به شورای حل اختلاف رفت. در آنجا آقای هاشمی با آقای شاهرودی صحبت کرد و آقای شاهرودی به نفع دولت رأی داد و لایحه دولت به کمیسیون قضائی مجلس برده شد.

به چه مواردی در عملکرد دولت اعتراض داشت؟

به مسائل اقتصادی معترض بود و به موضوع سرمایه‌گذاری نقد داشت. هاشمی می‌گفت زمانی که من دولت را تحویل گرفتم، مسائل و مشکلات آن خیلی زیاد بود، ولی ما مسائل را حل کردیم.

این انتقادات را می‌گفت؟

قطعا می‌گفت. روحانی نظر خودش را دارد. خیلی جاها به نظر هاشمی عمل می‌کرد و خیلی جاها هم عمل نمی‌کرد. یکی از اختلافات بین هاشمی و روحانی که من دیدم درباره استقلال سازمان برنامه بود. هاشمی می‌گفت حرف آخر را در تصمیم‌گیری‌های اقتصادی باید کارشناس بزند و نه آدم‌های سیاسی.

آخرین ملاقات شما با هاشمی قبل از فوت او، چه زمانی بود؟

دو، سه روز قبل از فوت، او را دیدم. روز شنبه هم مهدی به مرخصی آمده بود. من به دفتر آقای هاشمی رفتم. مهدی گفت حاج‌آقا گفته این موارد را بررسی کنی. می‌خواهی خودت با او صحبت کن. گفتم خیر. اجازه بده که من آن موارد را بررسی کنم و بعد گزارش را خدمت حاج‌آقا ارائه بدهم. مهدی گفت تا اینجا آمدی نمی‌خواهی حاج‌آقا را ببینی؟! گفتم شرمنده‌ام. الان دستم خالی است. قرار شد موارد را بررسی کنم.

درباره پرونده خودش بود؟

بله، مهدی گفت من چند ساعت مرخصی گرفتم. آمدم و بازمی‌گردم. شنبه آمده بود و همان شنبه هم بازگشت. به مهدی گفتم یکشنبه این موارد را بررسی می‌کنم و دوشنبه ساعت ١٠ خدمت حاج‌آقا هستم که نشد. دو، سه روز قبل از آن هم باز هاشمی را دیده بودم. از من توضیحاتی خواسته بودند.

در چه رابطه‌ای؟

در رابطه با پرونده مهدی. مواردی را به ایشان گفتم. چون پرونده هنوز در مرحله اعاده دادرسی است. کمی هم دیر رسیدم. او یک جلسه و ملاقاتی داشت. آقای هاشمی داشت وارد جلسه می‌شد که ١٠ دقیقه یا یک‌ربع با هم صحبت کردیم. من گفتم فلانی و فلانی این جور گفتند. من به منزل رفتم و دیدم آقای هاشمی خودش به موبایلم زنگ زد و گفت اسم آن دو نفر را بگو.

شما وکیل خانوادگی نیستید؟

نه، من حتی در یک مورد که کیهان علیه هاشمی پرده‌‌دری کرده بود، به آقای هاشمی گفتم که دیدید مطلب روزنامه را. گفت بله، دیدم. گفت شما آقای شریعتمداری را می‌بینید، بگویید که این حرف‌ها مصلحت نیست. دل چه کسی را می‌خواهی با ‌این حرف‌ها خوش کنی؟ این حرف را نگویید. آقای هاشمی هیچ‌وقت از کسی شکایت نکرد. یک ‌بار خودش تعریف کرد که بعد از شهادت بهشتی، امام از من خواستند مسئولیت قوه قضائیه را به‌عهده بگیرم. من گفتم که من خیلی دل‌رحم هستم و نمی‌خواهم کسی زندان برود و امام هم خندید!

ولی زمان ریاست‌جمهوری او بخشی از منتقدان زندان رفتند و…؟!

در‌این‌باره من قبلا هم با دکتر یزدی صحبت کردم.

و یا آقای عبدی… .

ببینید! هاشمی در یکی، دو وزارتخانه دخالتی نداشت که یکی از آنها هم اطلاعات بود. بزرگ‌ترین مشکلات برای هاشمی هم از همان ناحیه درست شد.

واکنش هاشمی به انتقاداتی که در دوره اصلاحات از او می‌شد، چه بود؟

بعد از اینکه ابطحی رفت زندان و آن مصاحبه را انجام داد، به هاشمی گفتم این صحبت‌ها را دیدید؟ گفت نه. ناراحت می‌شوم. هاشمی می‌گفت که من از چپ‌ها انتظاری ندارم. آنها اعتراض می‌کنند؛ اما از رفقای خودم انتظار داشتم تا از کارهایی که خودشان انجام دادند، دفاع کنند. گله داشت و انتظار داشت که دست‌کم دوستان خودش در کارگزاران در رسانه‌ها از عملکرد دولت سازندگی دفاع کنند.

روز یکشنبه شما کجا بودید و چطور خبردار شدید؟

من ساعت پنج آن روز با آقای عبدالله نوری قرار داشتم و در منزل او بودم. نماز را خواندیم و ساعت شش و ربع بود که از منزل او خارج شدم. سر قیطریه بودم در حال ورود به خیابان شریعتی که تلفنم زنگ زد. از سایت عماریون تماس گرفته بودند و به من گفتند که خبر دارید آقای هاشمی در بیمارستان بستری شده؟ گفتم نه، کدام بیمارستان؟ گفتند شهدای تجریش. سریع به سمت بیمارستان رفتم. آقای هاشمی را هم ١٠ دقیقه بود که به بیمارستان آورده بودند. آقای هاشمی را روی تخت خوابانده بودند و مشغول انجام عملیات احیا بودند. دکتر هاشمی وزیر بهداشت و دکتر طباطبایی آنجا بودند. من از آقای طباطبایی پرسیدم؛ گفت که ایشان تمام کرده است.

همه فرزندانش در بیمارستان بودند؟

بله، محسن و یاسر بودند. عماد (پسر محسن) و فاطی بودند. اما فائزه نبود. محمد هاشمی و حسین مرعشی هم بودند.

کدام قسمت بیمارستان بود؟

در اورژانس بودند و مردم هم تردد داشتند. همان‌جا من خیلی تلاش کردم مهدی هم بیاید. دکتر هاشمی گفت من تلفن آقای دولت‌آبادی (دادستان تهران) را دارم. بعد به او زنگ زد و آقای دولت‌آبادی با زندان هماهنگ کرد و مهدی هم آمد.

بعد از اینکه پیکر را به حسینیه جماران منتقل کردند، در حسینیه چه گذشت؟

آن شب سردار قاسم سلیمانی آمده بود. خب قاسم‌ سلیمانی خیلی به آقای هاشمی نزدیک بود… .

ظاهرا انگشتری هم به خانم عفت مرعشی داده‌اند؟

بله.

ماجرای آن انگشتر چه بود؟

از خودشان باید بپرسید! ولی قاسم‌ سلیمانی ارتباط نزدیکی با هاشمی داشت.

فیلمی از لحظه وداع با پیکر منتشر شده که دیالوگی بین فاطمه و سردار فیروزآبادی در می‌گیرد.

به فاطمه خیلی فشار آمد؛ چون فاطمه از همه به پدر نزدیک‌تر بود. من یک خاطره بگویم. روزی که دادگاه فاطمه بودم، از دادگاه برگشتیم. آقای ترابی به من زنگ زد که فورا خدمت حاج‌آقا برسم. جریان دادگاه را پرسید و من هم توضیح دادم و گفتم البته فاطمه بدش نمی‌آید که زندان برود. فاطمه می‌گوید که من تنها نگرانی‌ام از زندان، ملحفه‌های آن بود که فائزه گفته ملحفه‌ها را خودمان می‌شوییم و تمیز است! آقای هاشمی با یک حالت پدرانه‌ای گفت که من اصلا تحمل و طاقت زندان‌رفتن فاطمه را ندارم! فاطمه خیلی احساسی بود و درددل می‌کرد و گاهی حرف‌های تندی هم می‌زد که برادرها جلوی دهانش را می‌گرفتند که این حرف‌ها را نزن… .

در همان مراسم وداع در جماران؟

نه، در بیمارستان.

هنوز وصیت‌نامه جدید پیدا نشده است؟ در ملاقات‌هایی که با هاشمی داشتید، اصلا صحبتی درباره تنظیم وصیت‌نامه نشده بود؟

وصیت‌نامه مربوط به همان سال ٧٩ است. احتمالا به‌روزشده باشد و بعید می‌دانم وصیت‌نامه جدیدی باشد.

وصیت‌نامه دست‌نویس را دیده‌اید؟

نه، دست محسن است و هر وقت مصلحت بدانند، درباره‌اش صحبت می‌کنند.

برای دفن مرحوم هاشمی، چه رایزنی‌هایی انجام شد؟ چند مکان در نظر گرفته شده بود؛ از‌جمله قم و مشهد، چطور به حرم امام رسید؟

فاطمه اصرار داشت که هاشمی را در امامزاده صالح دفن کنند. می‌گفت می‌خواهم هر روز صبح که از خانه خارج می‌شوم، پدرم را ببینم. خودش به طور رسمی نگفته بود که من را کجا دفن کنید. سید‌مهدی طباطبایی گفته بود که یک ماه قبل از فوت که با او ملاقات داشتم، گفته بود که از اول زندگی‌ام علاقه داشتم در مشهد دفن بشوم؛ اما به‌تازگی به این جمع‌بندی رسیدم که قم دفن بشوم. بنا بود که در حرم حضرت معصومه دفن بشود؛ اما ظاهرا اصرار سید‌حسن‌آقا و جمع‌بندی خانواده این شد که در حرم باشد. به نظرم این خواست امام بود. همان‌طور که اول انقلاب می‌خواهد تا هاشمی در جماران و نزدیک ایشان ساکن شود. این منزلی را که هاشمی در جماران در آن ساکن است، امام اجاره کرده و اجاره آن را تا زمانی که زنده بود، شخصا پرداخت می‌کرد. بعد از آن هم هاشمی اجاره آن را پرداخت می‌کرد…‌. امام می‌خواست هاشمی کنار دست او باشد. برای دفن هم همه خانواده راضی بودند؛ اگرچه در ابتدا بعضی معترض بودند و اصرار داشتند در قم دفن بشود.

بچه‌ها اصرار داشتند که قم باشد؟

بله.

کدام‌ یکی؟

مهدی به من گفت که ما بیشتر مایل بودیم که قم باشد.

چرا؟

می‌خواستند در صحن حرم و در کنار دیگر علما باشد؛ ولی وقتی که در حرم امام دفن شد، همه راضی بودند.
 

منبع: alef.ir

به گزارش ایرنا ، موگرینی در این یادداشت عنوان کرد: یک سال پیش، اتحادیه اروپا، چین، فرانسه، آلمان، روسیه، انگلستان، آمریکا و ایران اجرای «طرح اقدام جامع مشترک» درباره برنامه هسته‌ای ایران را آغاز کردند. این توافق نتیجه انتخاب شجاعانه، رهبری سیاسی، عزم همگانی و تلاش سخت بود. یک سال از این تاریخ ما می‌توانیم به‌وضوح اعلام کنیم که توافق با ایران موثر بوده و بایستی آن را حفظ کنیم.  وی خطاب به منتقدین این توافق نوشت: آن‌هایی که نسبت به این توافق، بندهای آن و یا اساساً توافق با ایران ابراز نگرانی می‌کنند اعلام می‌کنم که به واقعیت‌ها با دقت نگاه کنند. وی افزود: این توافق تاکنون سبب شده است تا ستیزه‌جویی‌ها و اختلاف‌نظر طولانی به شکل صلح‌آمیزی مرتفع گردد. اگر این توافق صورت نمی‌گرفت ممکن بود درگیر جنگی دیگر در منطقه‌ای بودیم که در حال حاضر به‌شدت ناپایدار است. توافق هسته‌ای یک سال پس از اجرایی شدنش، در حال ثمره دادن و از برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران اطمینان حاصل کرده است. موگرینی اضافه کرد: سازمان بین‌المللی انرژی اتمی تاکنون چهار گزارش در این خصوص منتشر کرده است که مرتباً تائید کرده است که ایران به تعهداتش در چارچوب برجام پایبند بوده است. این بدین معناست که برنامه هسته‌ای ایران دوباره بازتعریف و کوچک‌شده است و از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به‌شدت بازرسی می‌شود.  وی بیان داشت: کمیسیون مشترک برجام که مسئولیت آن بر عهده من است، مرتباً اجرای برجام را زیر نظر دارد و به ما اجازه می‌دهد تا هرگونه احتمال انحراف ایران از برجام را شناسایی و در صورت لزوم اقدامات اصلاحی اتخاذ کنیم. مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا تصریح کرد: توافق هسته‌ای ایران کارآمد بوده است. بسیاری از شرکت‌های بزرگ در زمینهٔ نفت، خودروسازی، صنعت هواپیمایی در این کشور سرمایه‌گذاری می‌کنند و قراردادهای قابل‌توجهی تاکنون به امضاء رسیده است. وی ادامه داد: صندوق بین‌المللی پول نیز نرخ رشد اقتصادی ایران در سال ۱۷-۲۰۱۶ را ۶٫۶ درصد پیش‌بینی کرده است. با این‌ حال کارهای بیشتری بایستی از جمله اصلاحات اقتصادی در ایران صورت گیرد تا مردم ایران به‌ویژه جوانان از نتیجه این اقدامات مثبت بهره‌مند شوند.موگرینی افزود: سطح روابط تجاری میان ایران و اتحادیه اروپا ۶۳ درصد که میزان چشم‌گیری است طی ۹ ماهه اول سال گذشته افزایش‌یافته است. پس از ۳۰ سال روابط سرد دیپلماتیک، ایران و اتحادیه اروپا هم اینک در حال گفت وگو در رابطه با موضوعات گسترده اقتصادی، زیست‌محیطی، مهاجرت و فرهنگی هستند. بنابراین این مهم است که به‌وضوح اعلام شود که توافق هسته‌ای با ایران موثر واقع‌ شده است. وی تصریح کرد: جای تردیدی نیست که اتحادیه اروپا بااراده قاطع از توافق هسته‌ای که تلاشی چندجانبه است حمایت می‌کند. هر چند این توافق ناشی از تلاش چند کشور ایران، انگلیس، آلمان، فرانسه، آمریکا، روسیه و چین صورت گرفته اما به دنبال تصویبش از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد، اکنون به جامعه جهانی تعلق دارد. بدون این توافق، اوضاع منطقه به‌مراتب هشداردهنده می‌شد و ما این فرصت تاریخی را از دست می‌دادیم تا فضایی تعاملی در منطقه ایجاد کنیم. مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا افزود: توافق هسته‌ای نمونه‌ای ممکن از تعامل در سطح بین‌المللی برای حل اختلافات در منطقه از طریق همکاری است.وی افزود: ما در اولین سالگرد اجرایی شدن برجام، می توانیم به وضوح بگوییم که این توافق کار می کند و این ناشی از تعهدات تمامی طرف ها بوده است.

منبع: baharnews.ir

محمدرضا تابش – نایب رئیس فراکسیون امید – در روزنامه «شرق» نوشته است: هنگامی که تعامل با جامعه بین‌الملل و دورکردن کشور از سایه شوم جنگ به یک خواست ملی تبدیل شد، مردان کاردان و سیاست‌مداران هوشمند کشور با هدایت رهبری معظم و در سایه تدبیر رهبران عالی‌رتبه کشور همت گماشتند و با دقت تمام و دلسوزی بایسته و منطقی جهان‌پسند و با درپیش‌‌گرفتن روشی جدید که گفت‌وگو را جایگزین مخاصمه می‌کرد، به دستاوردی شگفت رسیدند و با کمترین هزینه ممکن، توافقی ماندگار را برای ایران و جهان رقم زدند. اینک در یک‌سالگی این توافق بزرگ، شایسته است برخی از دستاوردهای آن را مورد مداقه قرار دهیم. به گفته صاحب‌نظران ده‌ها دستاورد را می‌توان برشمرد، اما در این مجال کوتاه می‌توان به اهم آنها اشاره مختصری داشت: ١- خارج‌ کردن ایران از شمول قطعنامه‌های جنگ‌آفرین سازمان ملل و ابطال پشتوانه‌های حقوقی آن را که در نیم‌قرن اخیر بی‌سابقه بوده است، بدون تردید می‌توان مهم‌‌ترین دستاورد برجام قلمداد کرد. ٢- لغو عمده تحریم‌های خانمان‌سوز که مانند بهمنی سهمگین، اقتصاد و امنیت ملی را هدف قرار داده بود و بازسازی روابط تجاری و اقتصادی دوباره با بسیاری از کشورهای طراز‌اول جهان را باید در زمره دیگر دستاوردهای ملموس و مهم برجام دانست. بازگشت عزتمندانه ایران به بازار نفت و تأثیرگذاری آن در سیاست‌ها و تصمیم‌های مهم اوپک، اقبال به سرمایه‌گذاری خارجی در پروژه‌های بزرگ ملی و فروش هواپیماهای مدرن به ایران برای نخستین‌بار بعد از پیروزی انقلاب. ٣- بازسازی روابط بین‌الملل و تعامل سازنده با جامعه جهانی و بازآفرینی منزلت منطقه‌ای و بین‌المللی ایران و اعتمادسازی مجدد همراه با احترام متقابل و شایسته در عرصه‌های جهانی و ارتقای جایگاه تأثیرگذار ایران در حل‌وفصل منازعات منطقه‌ای و حضور قدرتمندانه در مجامع بین‌المللی از دیگر دستاوردهای مهم برجام در یک سال گذشته است. ۴- در عرصه داخلی، آشکارشدن آثار ویرانگر تحریم‌ها بر اقتصاد و گسترش فساد در ساختار اقتصادی و اداری کشور در دوره مذکور که با برچیده‌‌شدن بسیاری از مجاری و گلوگاه‌های رانت‌آفرین بیش‌از‌پیش مشهود شد و آغاز مبارزه جدی با ابعاد فساد و آگاه‌شدن افکار عمومی از خسارت‌های هنگفت ناشی از تحریم‌ها را باید از دیگر دستاوردهای برجام دانست. ۵- اما آنچه شایسته توجه جدی است، اینکه بر همگان آشکار است جبران خسارت‌ها و بازسازی اقتصاد ویران‌شده در یک دوره تحریم هشت‌ساله، نیازمند صبر و زمانی بسیار فراتر از دوره تخریب و تحریم است و برای ملموس‌شدن آثار اقتصادی برجام و رسیدن آن به کف بازار باید با تدبیر و حوصله و برنامه‌ریزی جامع و البته ساختاری سالم، پیش رفت. همه می‌دانیم دردی که مانند سرطان همه ابعاد و پیکره کشور را فراگرفته بود، نیازمند دوره درمان طولانی است: از قدیم گفته‌اند «درد چون کوه می‌آید و موبه‌مو خارج می‌شود». به امید روزهای بهتر و آشکارترشدن آثار برجام. توصیه می‌شود منتقدان از سر انصاف، آن طرف قضیه را بنگرند که اگر توافق برجام حاصل نمی‌شد و تحریم‌ها شدت می‌گرفت و شبیه آنچه با برخی کشورهای منطقه کردند و تولید و صادرات نفت را به اندازه تأمین غذا و داروی مردم مجاز می‌دانستند، چه اتفاقی در کشور رخ می‌داد؟ شأن و عزت ایرانیان تمدن‌آفرین و تاریخ‌ساز ایجاب می‌کند ایران یک قدرت بلامنازع منطقه‌ای و کشور تأثیرگذار در معادلات بین‌المللی باشد؛ چنان‌که آثار این تحول تاریخ‌ساز هم‌اکنون هویداست. بی‌شک این از نتایج دیپلماسی هوشمندانه و تلاش‌های دیپلماتیک کادر ورزیده وزارت خارجه و حماسه‌آفرینی و شجاعت دلاورانی است که در عرصه مقاومت از جان و آبروی خویش می‌گذرند تا اسلام و ایران سرافراز بماند. قدردان این ملت و رهبری فرزانه انقلاب هستیم که با سرانگشت تدبیر ایشان، تحولات در عرصه مقاومت و دیپلماسی، هم‌زمان مدیریت می‌شود تا شایستگی‌های این ملت تجلی یابد.

منبع: baharnews.ir

«تاریخ ایرانی» متن کامل این مصاحبه را که در نهم خرداد در روزنامه جمهوری اسلامی منتشر شد، بازنشر کرده است: ماجرا را خودتان چگونه بررسی می‌کنید و به چه صورت اتفاق افتاد؟ بسم‌‌الله الرحمن الرحیم. عصر جمعه که تصادفا یکی از محافظان – که پاسدار من بود – منزل نبودند، حدود ساعت ۹ بود که با اف‌اف از بیرون گفتند که دو نفر بیرون خانه هستند و نامه‌ای از آقای ناطق نوری – یکی از دوستان ما – دارند. من گفتم بگویید بیایند داخل. بعد به من خبر دادند که داخل خانه آمدند. داخل اتاق پذیرایی نشستند. دو تا محافظ، قرار بود برای اینکه مردم بتوانند آزادانه حرف‌هایشان را بزنند، در ملاقات اشخاص سخت‌گیری نکنند. آن دو نفر داخل خانه آمدند. وقتی که داخل اتاق پذیرایی رفتم، دیدم که جوانی آنجا نشسته با پاسداری از خانه‌مان. بعد پاسدار بیرون رفت و آن جوان بود. من گفتم چون کار دارم زودتر نامه‌تان را بدهید ببینم چه‌ کار دارید تا وقت تلف نشود. وی بلند شد و جلوی صندلی که من نشسته بودم با نیم‌متر فاصله ایستاد. چیزی از داخل جیبش درآورد و گفت: «متاسفانه اشتباهی آوردم.» نامه را که رنگ ورقه‌هایش نشان می‌داد همان اعلامیه‌هایی بود که آورده بود بعد از اقدام پخش کند، ضمن اینکه این حرف را می‌زد من از پایین دیدم که دستش رفت و پیراهنش را بالا زد و به طرف اسلحه دست برد. خوب تقریبا برایم روشن شد که قصد سوئی دارد. فاصله‌ای هم نداشتیم، بلند شدم، آن دستش را که روی اسلحه بود گرفتم. من بلند شدم و او دفاع می‌کرد. مدتی کلنجار می‌رفتیم. آن رفیقش که با او آمده بود داخل حیاط منزل مانده بود و آنجا جلوی پاسدارها را می‌گرفت که داخل اتاق به کمک من نیایند. وقتی که دید رفیقش به تنهایی نمی‌تواند داخل اتاق کاری انجام بدهد، گیر افتاده و خانم به کمک من آمدند، پاسدارها را تهدید کرده بود و خودش آمد توی اتاق. موقعی که رسید اسلحه طرف دیگر دست من بود ولی با او هنوز کلنجار می‌رفتم. خب طبعا او یک مسلحی بود که دستش آزاد بود و ما هم گرفتار آن یکی بودیم. شلیک کرد و یک تیر به پشتم زد که از شکمم بیرون آمد. من دیگر قدرت مقاومت نداشتم و روی زمین نشستم و اینجا خانم و بچه‌ها کمک کردند و مانع او شدند که به سر من تیر بزند یا به جای حساس‌تر شلیک بکند. بعد به سرعت فرار کردند و اسلحه دست ما بود و من خودم بلند شدم آمدم، ماشین همسایه در خانه بود، سوار شدم و به بیمارستان آمدیم. آنجا آقایان با نهایت لطف سعی کردند و چون تیر به نقاط حساس اصابت نکرده بود با کمک آقایان خطر برطرف شد. شما اصولا چرا باید هدف سوءقصد قرار بگیرید؟ این را باید از آنها پرسید. ما که فکر می‌کنیم در طول زندگی به خاطر مردم و به خاطر مبارزه و به خاطر انقلاب تلاش کردیم و حالا هم می‌کنیم و بدون هیچ توقعی و حتی بدون گرفتن هیچ مزدی، اجرتی و حقوقی به عنوان یک وظیفه دینی انجام می‌دهیم. آن‌هایی که این کار را می‌کنند طبعا کسانی هستند که از این انقلاب اسلامی ما راضی نیستند. حضرت آیت‌الله شما در صحبت‌هایی که در مدرسه فیضیه قم داشتید اشاره کردید به اینکه مطمئن هستید که آیت‌الله مطهری موقعی که مورد اصابت گلوله قرار گرفتند جمله «فزت و رب‌الکعبه» را به زبان آوردند. شما هم این جمله را به زبان آوردید؟ به زبان نیاوردم ولی چنین احساسی داشتم یعنی موقعی که تیر خوردم احساس می‌کردم که به یکی از آرزوهایم در زندگی که شهادت بود، دارم نزدیک می‌شوم و احساس توفیقی برایم بود. توضیحی بدهم که کلمه آیت‌الله که شما می‌فرمایید یا روزنامه می‌نویسد از القاب بسیار بزرگ و اولین لقبی است که در سری لقب‌های اسلامی خودم را شایسته آن نمی‌دانم. من از روزنامه و رادیو انتظار دارم که حفظ حریم این‌گونه عنوان‌ها را بکنند. ما طلبه هستیم و خواهش من به طور جدی این است که روزنامه این را بنویسد که اگر این لقب را بنویسند من راضی نیستم، قطعا جدی می‌گویم. شما انتظار دارید بعد از اینکه ضاربین شما دستگیر شدند برای آن‌ها چه مجازات شرعی در نظر بگیرند؟ این را من نباید تعیین بکنم، دادگاه باید تعیین کند. از نظر شخصی شما چطور؟ من هیچ روحیه خاصی در این مورد ندارم یعنی حس انتقام‌جویی اصلا در خودم نمی‌بینم. به طور کلی من حالت رأفتم همیشه می‌چربد به همین دلیل به‌هیچ‌وجه در جریانات کارهای دولت – کارهایی که جنبه جزایی دارد – احساس می‌کنم نمی‌توانم شریک باشم. این روحیه من است، حالا عیب باشد یا حسن، نمی‌دانم؛ اما به هر حال از نظر شخص من هیچ چیز نیست، باید دادگاه تعیین بکند. شما بین ترورهای اخیر رابطه‌ای می‌بینید؟ از نظر شکل کار بله، چون افکار من با افکار آقای مطهری خیلی از هم فاصله نداشت و خب طبعا همه ما در خط امام خمینی حرکت می‌کردیم خیلی شبیه به هم است. فکر می‌کنید ابرقدرت‌ها هم در این کار دخالت دارند؟ ما هنوز به طور قاطع نمی‌توانیم اظهارنظر بکنیم اما احتمال آن از نظر ما منتفی است. حضرت حجت‌الاسلام رفسنجانی، از شما نقل‌قول شده که ضاربین خودتان را شناسایی کرده‌اید. نه من فقط قیافه‌هایشان به نظرم هست؛ یعنی من هیچ خاطرم نیست که قبلا آن‌ها را دیده باشم؛ چون قبلا با یکی از آن‌ها حرف زدم و آن یکی را دم در دیدم، موقعی که می‌خواست تیر بزند. یک مقدار قیافه‌هایشان را می‌دانم. شما تا چه حدودی با گروه فرقان آشنایی دارید. آیا شما فکر می‌کنید که این‌ها گروهی هستند که زیر این عنوان فعالیت می‌کنند یا اینکه این همان گروه فرقانی هست که قبلا هم در موردش بحث شده بود و اگر نیستند چرا آن‌ها تکذیب نمی‌کنند؟ بله، مسئله همین است که اگر نیستند چرا تکذیب نمی‌کنند. چیزی به نام فرقان بوده و نشریه‌هایی هم داشتند. افرادی هم از این‌ها هستند که به نام فرقان می‌شناسیم و اعلامیه هم به نام آن‌ها صادر شده، تکذیب هم نکردند. مسئله‌ای هست که یا باید مسئولیت را بپذیرند و یا باید رد کنند. ترور شما و تلاش برای سوءقصد به شما یک روز بعد از سخنرانی شما در میدان ۱۷ شهریور صورت گرفت. آیا میان این دو می‌تواند رابطه‌ای وجود داشته باشد؟ بعید نیست؛ اما به هر حال این یک توطئه است که حداقل باید ۳ الی ۴ روز حرکت مرا و خانه مرا تحت نظر گرفته باشند. از پیش هم تهدید می‌کردند؛ بنابراین نمی‌توانیم عامل واقعه را منحصر در آن بدانیم، اما ممکن است تسریع کرده باشد. خواهران و برادران دوست دارند که اثر این ترور ناجوانمردانه را از زبان خودتان بشنوند که این تا چه اندازه قابل رویت است؟ من واقعا اثر خاصی در روحیه خودم نمی‌بینم برای اینکه جریانی بود که قبلا برای دوستان ما اتفاق افتاد و احتمالش هم برای من و دیگران بود و هست و اصولا از روزی که ما وارد مبارزه شدیم این چنین انتظاری برایمان طبیعی بود. برای یک نفر آدمی که به طور جدی در بطن مبارزه باشد عمرش خیلی محدود است. معدل عمر یک مبارز جدی – حالا من نمی‌خواهم بگویم یک مبارز جدی هستم – شاید ۵ الی ۶ سال باشد. اگر این‌طور باشد؛ بنابراین برای من یک واقعه خلاف انتظاری نبود که حالت جدیدی در من به وجود بیاورد. من در حد قدرتم تا زنده باشم و هر مسلمان دیگری، تا زنده هستیم اگر کاری بتوانیم بکنیم باید برای هدف‌هایمان تلاش بکنیم. این مسئله در ملاقات‌های شما به شکل آزاد و آمدن شما بین مردم به شکل آزاد اثری می‌گذارد؟ ما دلمان می‌خواهد که اثر نگذارد؛ اما دوستان فشار خواهند آورد که قدری بیشتر محافظت بکنیم. اگر از کسانی که آشنا هستند بپرسید، در همین دو سه هفته گذشته فشار به ما خیلی آوردند که ملاقات‌هایمان را محدود بکنیم. افرادی که به ملاقات ما بیایند تفتیش بکنیم و یا ماشینی را که سوار می‌شویم محافظت‌شده باشد و جاهایی که می‌رویم قبلا تامین داشته باشد؛ ولی ما فکر می‌کردیم که از خصوصیات این انقلاب یکی این است که کسانی که دست‌اندرکار آن هستند باید با مردم رابطه داشته باشند، مستقیما درد دل مردم را بفهمند، گرفتاری‌های مردم را بفهمند و احتمالا یکی از خواسته‌های این افرادی که دست به این کارها می‌زنند همین است که مشکلی در رابطه مردم و دست‌اندرکاران مبارزه انقلاب به وجود بیاورند. سعی می‌کنیم کمتر بتوانند موفق بشوند؛ ولی نمی‌دانم در مقابل خواست دوستانمان چقدر می‌توانیم بایستیم. در آینده چه اقداماتی راجع به این موضوع می‌کنید؟ من نمی‌دانم، فن محافظت را ما که نمی‌دانیم. کسانی که مسئول محافظت بشوند می‌دانند. ممکن است بگویید با توجه به میزان سرعت عملی که ضارب به کار برد، می‌توانید تشخیص بدهید که یک تروریست حرفه‌ای بود یا نه؟ نه، اتفاقا به نظر من خیلی ابتدایی بود چون جلوی من ایستاد و آهسته آهسته دستش را به طرف اسلحه برد. فکر نمی‌کنید که فقط منظور یک تهدید بوده؟ نه اگر تهدید بود که دومی نمی‌آمد به من تیر بزند. چرا ضاربین افرادی را که شما به این صورت ابتدایی تصور می‌کنید – و ابتدایی هستند – برای این کار فرستادند؟ من نمی‌توانم جواب این را بدهم. شما می‌توانید از ضاربین بپرسید. شما با سوابقی که از آشنایی با اسلحه دارید و مردم از این آگاه هستند، چرا در این مدت خودتان اسلحه حمل نمی‌کنید؟ من اطلاع از اسلحه دارم چون سال ۴۰ ما را سربازی بردند و دو سال و دو ماه هم تعلیمات سربازی دیدم؛ ولی فکر می‌کردم خیلی نیاز ندارم. ما حداکثر دفاع را به عهده این‌هایی که مسئول پاسداری بودند می‌گذاشتیم. شما از اعضای حزب جمهوری اسلامی هستید. آیا حزب جمهوری اسلامی به مسئله ترور شما و یا حداقل در مورد خود شما فعالیت داشته و عکس‌العملی داشته یا نه؟ اعلامیه‌ای منتشر کردند که من در روزنامه خواندم. چه کسانی را به سوءقصد متهم می‌کنید؟ من نمی‌دانم. باید این را تحقیق بکنند و از تحقیق باید تعیین کنند. پیامی برای مردم ندارید؟ مهم‌ترین مسئله این است که اگر مردم احساس می‌کنند که این انقلاب به نفع کشورشان است، سعی کنند که وحدت کلمه را حفظ بکنند و اختلاف سلیقه‌ها و مسائل جزئی را بگذارند برای بعد، ما وقتی که تثبیت شدیم و مشکلات انتقال را حل کردیم، جای این مسائل بعد از این خواهد بود.

منبع: baharnews.ir