بایگانی ماه : ژانویه, 2017

سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) به تازگی ۱۲ میلیون سند مربوط به سال‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۹۰ را از وضعیت طبقه‌بندی خارج کرده و در وبسایت خود قرار داده است. مجموعه ای از این اسناد به جنگ تحمیلی ایران و عراق مربوط می‌شود.

 

به گزارش آنا، یکی از این اسناد که در تاریخ ۲۵ نوامبر ۱۹۸۷ (۴ آذر ۱۳۶۶) تهیه شده است، به موضوع آغاز کننده جنگ میان ایران و عراق می‌پردازد.

 

دولت ایران از ابتدای این جنگ اعتقاد داشت عراق آغازگر مخاصمه ۸ ساله میان دو طرف بوده و در مقابل صدام حسین ایران را متهم به این موضوع کرد.

 



 

عنوان سند سازمان سیا «ایران – عراق: تعیین اینکه چه کسی جنگ را آغاز کرد؟» است که از سوی یکی از کارمندان سیا در دفتر خلیج فارس تهیه شده است. بخش‌هایی از این سند قلم گرفته شده تا محتوای آن مشخص نباشد. این سند که پس از صدور قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت تهیه شده در ابتدا ضمن توصیف وضعیت میدانی جنگ دو طرف، به استدلال‌های ایران و عراق درباره طرف آغازکننده جنگ می‌پردازد.

 

در این سند آمده است که عراق معتقد است تهران از ابتدای سال ۱۹۷۹ تلاش کرده است رژیم عراق را براندازد. «بغداد مدعی است تهران مکررا خواستار شورش علیه رئیس‌جمهوری صدام حسین در برنامه‌های رادیویی‌اش شده است و از ناراضیان شیعه و کُرد عراقی حمایت مالی می‌کند.»

 

این سند ادعای مقامات عراقی را مبنی بر اینکه شیعیان این کشور با حمایت ایران در ترور طارق عزیر، معاون وقت نخست‌وزیر و دیگر وزرای عراقی در آوریل ۱۹۸۰ (اردیبهشت ۱۳۵۹) دست داشته‌اند، تکرار کرده است. سپس این سند به استدلال‌های ایران پرداخته و می‌نویسد: «ایران همواره در این سال‌ها به سیاست‌های خصمانه عراق اشاره داشته و می‌گوید که این کشور با حمله به مناطق مرزی آغازگر جنگ بوده است.»

 

سپس مقام تهیه کننده این سند در ارزیابی دلایل دو طرف می‌نویسد که «بنا به گزارش‌های بخش حافظ منافع ایالات متحده در بغداد، دولت عراق در اثر وخامت روابط دو جانبه، در نیمه نخست سال ۱۹۸۰ برای جنگ آماده شد. اما عراق تا زمانی که ایران شهرهای خانقین، بدرا و زرباطیه را زیر آتش گرفت، نیروهای خود را حرکت نداد. اگرچه این یک درگیری مرزی گسترده [و نه جنگ] بود، اما سرعت حرکت ارتش عراق قویا مشخص می‌کند که بغداد در جست‌وجوی بهانه‌ای برای حمله بود. در روز ۲۲ سپتامبر (۳۱ شهریور) ۹ لشگر عراقی به سوی ۷۰۰ کیلومتر مرز با ایران حمله کردند.»

به این ترتیب مشخص است که مقام تهیه‌کننده این گزارش سیا، دولت عراق را آغازگر حمله به ایران و شروع جنگ ۸ ساله می‌داند.

 

با وجود آنکه همه دلایل و شواهد از آغاز جنگ از سوی عراق حکایت داشت، اما شورای امنیت سازمان ملل متحد از اعلام عراق به عنوان متجاوز و آغازگر جنگ خودداری کرد. این دبیرکل وقت سازمان ملل متحد بود که تلاش کرد با معرفی عراق به عنوان متجاوز به ایران کم کاری شورای امنیت را حبران کند.

منبع: alef.ir

سخنگوی شورای نگهبان درباره رد صلاحیت هاشمی‌رفسنجانی گفت: آیت الله هاشمی شناخته شده بود و هر کسی(اعضای شورا) بر اساس شناختی که داشت رای داد. متاسفانه ایشان رای کافی را نیاوردند، طبیعتا نمی‌توان این موضوع(افراد رای دهنده) را شناسایی کرد؛ رای اعضاء به ایشان از سر حب و بغض نبوده است.

به گزارش ایسنا، عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان در پاسخ به این سئوال که شما واقعا پراید سوار می شوید؟ گفت: بله، ماشین اصلی ام پراید است، در شهر با پراید رفت و آمد می کنم، البته باید یک پراید دیگر بخرم چون عمر این به سر آمده است. بچه هایم هم از همین ماشین استفاده می کنند و به نظرم برای رفت و آمد در سطح شهر مناسب است.

وی افزود: ما باید از تولید داخل حمایت کنیم و محصول ایرانی بخریم، پراید ماشین راحتی است، البته تبلیغ نشود!

کدخدایی درباره تحصیل در انگلیس توضیح داد: سال ۷۰ به انگلستان اعزام شدم، کشورهای مختلفی بود که وزارت علوم برای ادامه تحصیل آنها را معرفی و ما را هدایت می کرد. ما فارغ التحصیلان زیادی از فرانسه و آمریکا داریم. شما هرجا که بتوانید علم را یاد بگیرید خوب است. مهم این است که اگر علمی را یاد گرفتید در خدمت کشور و مردم باشید.

سخنگوی شورای نگهبان درباره دشواری های این حضور بیان کرد: ما خانواده مسلمانی بودیم، بچه ها آنجا رشد کردند، پذیرش فرهنگ آنها و پذیرش از سوی آنها گاه دشوار بود. گاهی باعث می شد بچه ها را اذیت کنند؛ بنابراین تلاش می کردیم با دوستان ایرانی جمعی داشته باشیم که با برگزاری مراسم های ملی و مذهبی خودمان را حفظ کنیم.

وی درباره رابطه با فرزندان و تفاوت دیدگاه هایشان گفت: دو پسر دارم که با هم بحث های سیاسی و اجتماعی داریم. سلیقه های پسرانم با هم فرق می کند اما آنها عقایدی، مخالف با من ندارند. البته در چند روز گذشته که بحث بود من خدمت شما برسم، پسرم می گفت در این برنامه شرکت نکن و فضای آن متفاوت است. من علی رغم مخالفت فرزند دومم که پسری دبیرستانی است، به برنامه شما آمدم.

کدخدایی یادآور شد: با هم خرید می رویم، اما سینما کمتر. فیلمهایی که در سینما دیده ام خیلی کم است. آخرین فیلمی که رفتم «یتیم خانه ایران» بود که با اصرار پسرهایم رفتم. از نظر مفهومی فیلم خوبی بود. بُعد هنری اش را من تخصص ندارم که بگویم. بیشتر فیلم های اجتماعی که مفهومی در پی خود دارند برایم ارزشمند هستند.

سخنگوی شورای نگهبان درباره علاقه‌اش به کتاب گفت: کتاب های تخصصی خودم را زیاد می خوانم. با دانشجو سروکار دارم و باید مطالب آنها را مطرح کنم. حجم زیادی از کتاب هایی که می خوانم تخصصی است. البته به شعر و داستان هم علاقه دارم. هر شب چند کتاب بالای سرم هست و به آثار مذهبی و کتابهای خاطرات جنگ علاقمندم.

وی در پاسخ به اینکه آیا چرا ترکیب اعضای شورای نگهبان، اکثرا مسن هستند، اظهار کرد: ترکیب متفاوتی را در شورا شاهد هستیم. بیشترین سن ۹۰ سال است و پایین ترین سن ۵۰ است. خود من وقتی به شورا آمدم ۴۰ ساله بودم. همکاران دیگری بود که در سنین ۳۰ به بالا وارد شورا شدند. با این حال ما از جوانان نیز برای شورا کمک می گیریم. همه دوستان ما از جوانان هستند، مثلا از دوستان تحصیل کرده حقوق بهره می بریم. در قم مجمع مشورتی فقهی داریم که از جوانان هستند و…

کدخدایی در این باره که می گویند رابطه نزدیکی با آیت الله جنتی دارد، تصریح کرد: من از قدیم با ایشان آشنا بودم. ارتباط کاری ام از سال ۸۰ بود که وارد شورای نگهبان شدم و رابطه ای که شما می گویید لطف خدا است، اما پارتی بازی نداشتیم.

سخنگوی شورای نگهبان در پاسخ به اینکه آیا می تواند میزان حقوق خود را اعلام کند، گفت: مسئله ای نیست و بارها هم گفتم. حقوق های ما بین ۶ تا ۷ میلیون تومانی است که مصوب دولت و قوانین و مقررات است، البته حقوق اصلی من از دانشگاه است و شورا هم یارانه‌ای پرداخت می کند.

وی یادآور شد: اصولا ما چون نسل انقلاب هستیم، برای کار و استخدام و حقوق جذب سازمانها نشده ایم، ما را به این طرف آورده اند، هیچوقت فیش مان را نگاه نمی کنیم که چقدر ریخته اند و اگر نریزند هم متوجه نمی شویم.

کدخدایی در پاسخ به این سئوال که چرا اینقدر همه رد صلاحیت می شوند، به شوخی گفت: شما مگر ثبت نام کرده اید!؟

کدخدایی ادامه داد: اینطور نیست. مکانیزم های نظارتی در دنیا هست و همه نظام های سیاسی آن را دارند. همواره مراجع قضایی نظر می دهند. در فرانسه شورای قانون اساسی است که نظر می دهند و افراد از دل احزاب بیرون می آیند. اما در ایران طبیعتا به این دلیل که قوانین و مقررات جامع نیست، هرکسی دوست دارد ثبت نام می کند و ما زمانی با ثبت نام های حداکثری روبرو بودیم. شما اگر آمار کشورهای مختلف را داشته باشید که ثبت نامشان چقدر است، به تفاوت عجیبی می رسید.

دبیر شورای نگهبان افزود: در کشور ما ۳۰۰ نفر نمایندگان مجلس را داریم اما دوره گذشته ۱۲ هزار نفر برای انتخابات ثبت نام کردند! اگر همه تایید شوند شما چطور می توانید انتخاب کنید! در بحث انتخابات ریاست جمهوری که یک نفر برگزیده می شود، در دوره گذشته بیش از ۱۱۰۰ نفر ثبت نام کردند! اما در فرانسه هم که انتخابات دارند مجموع کاندیداها کمتر از ۲۰ نفر هستند. ما قوانین جامعی در این جهت نداریم و منعی برای ثبت نام ایجاد نشده، بنابراین افراد ثبت نام می کنند، تعدادی هم صلاحیت تایید نمی شود. ما هم متاسفیم و خیلی خوشحال نیستیم که صلاحیت تایید نمی شود. اما خوشحالیم که قانون مواضعی دارد که باید با آنها تطبیق داده شود.

به گزارش ایسنا و به نقل از برنامه فرمول یک، مجری برنامه در ادامه به کانال تلگرامی کدخدایی اشاره کرد که دو هزار نفر عضو دارد و درباره هشتک رجل سیاسی و اینکه آیا خانم ها هم می توانند برای ریاست جمهوری کاندیدا شوند، پرسید.

کدخدایی در این زمینه توضیح داد: زمانی که قانون اساسی تدوین می شد اختلاف نظر بود اما قرار شد از کلمه رجال استفاده شود. نظر مشهور این بود که خانم ها می توانند حضور داشته باشند، اما تا به حال فرصتی برای خانم ها نبوده است و صلاحیت شان تایید نشده است. اخیرا از سوی مقام معظم رهبری سیاست های کلی انتخابات که اتخاذ شد ایشان تاکید کردند رجل سیاسی و مدیر و مدبر بودن تبیین شود. این موضوع در دست بررسی است و اگر شورای نگهبان به نتیجه جدیدی برسد قطعا اعلام می کند، البته ثبت‌نام که در دوره‌های گذشته هم منعی نداشته است و خانم‌ها هم می‌توانند شرکت کنند.

کدخدایی در پاسخ به سئوال دیگر درباره گفت‌وگوهایی که پس از درگذشت آیت‌الله هاشمی با یاران او داشته و همه درباره دلیل ردصلاحیت هاشمی سوال داشته اند، اظهار کرد: فوت مرحوم جناب هاشمی را تسلیت عرض میکنم. بحث شورای نگهبان بحث شخصی نیست بلکه بحث معیارهایی است که در قوانین و مقررات داریم و باید با تجمیع نظرات اعضا اعلام شود. تک تک اعضا باید رای بدهند. اگر آقای ضیا شرکت کنند اگر من رای ندادم به دلیل ذهنیت من است اما تعیین کننده نهایی، رای همه اعضا است. برای هر موضوع یا تصمیمی که می خواهد اتخاذ شود جمع کارشناسی تعیین کننده است. آیت الله هاشمی شناخته شده بود و هر کسی بر اساس شناختی که داشت رای داد. متاسفانه ایشان رای کافی را نیاوردند، طبیعتا نمی توان این موضوع را شناسایی کرد و از سر حب و بغض نبوده است.

وی در پاسخ به اینکه آیا سخنگو بودن کار سختی است، گفت: من زمانی گاهی ۲۰ دقیقه تا ۳۰ دقیقه پشت تریبون هستم و انگار این دقایق به اندازه چند روز است که آدم کارگری کرده باشد. طبیعتا فکر می کنم اصل اول این است که آدم صادق باشد و با دوستان رسانه، مردم و خبرنگارها با صداقت رفتار کند و واقعیت ها را بگوید. مردم خوب ما رصد و قضاوت می کنند.

کدخدایی با بیان اینکه من آزاد و همیشه بین مردم هستم و خرید و کارهایم را خودم انجام می دهم، در پاسخ به این سوال که آیا بادیگارد هم دارید، اظهار کرد: من بادیگارد ندارم اما فیلم «بادیگارد» را دیده ام. وقتی در جامعه هستم مردم سوال می کنند و نظر می دهند و پاسخ دادن به سوالات شان اگر صداقت باشد کار سختی نیست. صادقانه صحبت کردن کار سختی نیست.

وی درباره سخت ترین تصمیم در شورای نگهبان گفت: سوال سختی است. هر جایی که صلاحیت افراد تایید نمی شود، جزو سخت ترین تصمیم های ما است.

سخنگوی شورای نگهبان در زمینه فعالیت در روزهای انتخابات بیان کرد: از دو سه روز قبل هر انتخابات تا یکی دو روز بعد ما مدام مشغول کار هستیم و گذشت شب و روز را متوجه نمی شویم. حتی نمی توانم تماس تلفنی با خانواده داشته باشم. در دوره های قبل مخصوصا انتخابات مجلس که گستردگی زیادی دارد، نه تنها من بلکه بخش عمده ای از کارکنان و اعضای شورای نگهبان شبانه روز درگیر هستیم.

کدخدایی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه اختلاف سلیقه همیشه در شورا هست، اما بعد از جلسه همه دوست و با هم هستیم، در زمینه مهم ترین نگرانی اش گفت: ما امیدوار به پیشرفت و توسعه کشور هستیم. بحث جوانان مهم ترین نگرانی من است، چون خودم با قشر دانشجو خیلی سرو کار دارم. هدایت جوانان ما در برخی جاها رها شده است و جوانان ما باید به آینده کشور امیدوار باشند. بعضی وقت ها برخورد با دانشجوهایی که مراجعه می کنند خیلی دشوار است. خانمی که در مقطع دکتری، تحصیل را ترک کرده بود، پیش من آمده بود و می گفت در شرکتی کار میکند و ماهی ۴۰۰ هزار تومان حقوق می گیرد و من گریه ام گرفت.

وی در پاسخ به اینکه آیا به مرگ فکر می کند و دوست دارد روی سنگ قبرش چه بنویسند، اظهار کرد: زیاد به مرگ فکر می کنم. ترجیح بدهم سنگ قبر نداشته باشم و گمنام باشم. اما اگر سنگی داشتم عبارت “خسی در میقات” مناسب است.

اگر حقوقدان نمی شدید چه کاره می شدید؟ کدخدایی این سوال را اینطور پاسخ داد: معلم می شدم. من شغل آینده ام را در کودکی هم معلم و سرباز معرفی کرده بودم.

چهره محبوبتان در سیاست کیست؟ کدخدایی تاکید کرد: ما در دوره حضرت امام (ره) هیچ کسی را بهتر از ایشان ترجیح نمی دادیم و قطعا اکنون هم جانشین ایشان بهترین هستند.

وی همچنین در این گفتگو به اینکه لباسهایش را با همکاری خانم و بچه ها تهیه می کند اشاره کرد و در پاسخ به اینکه کماکان به حرف خانمتان گوش می دهید، به شوخی گفت: بله، غیر از این جرئت نداریم! به هر حال این احترام به خانم ها است.

منبع: alef.ir

روزنامه شرق نوشت: «محمود علیزاده طباطبایی، وکیل خانواده هاشمی‌ رفسنجانی نیست بلکه وکالت برخی از فرزندان او مثل فاطمه و مهدی را از ابتدا تاکنون بر عهده داشته است اما درباره ماجرای مهدی رفت‌و‌آمدهای متعددی داشته که پای او را به منزل هاشمی باز می‌کند. روایت آخرین دیدار علیزاده با آیت‌الله هم درباره پرونده مهدی بوده است. عصر جمعه به دفتر روزنامه آمد و با او درباره سال‌های هم‌نشینی با خانواده هاشمی صحبت شد. از دهه ۶٠  تا دوره اصلاحات و انتقادات به هاشمی‌ رفسنجانی تا به امروز یعنی از ٨٨ تا انتخابات ٩٢ و روابطش با دولت روحانی. بخش زیادی از گفت‌وگو هم به حواشی پرونده مهدی هاشمی ختم شد؛ شاید از آنجا که طباطبایی هم با این پرونده حضور بیشتری در مناسبات خانواده هاشمی داشته است. گزیده این گفت‌وگو را با هم می‌خوانیم: – سابقه آشنایی و ارتباطم با آقای هاشمی به حضورم در مدرسه رفاه و کمیته استقبال از امام بازمی‌گردد. – من در سازمان برنامه، مدیر عمومی و دفاعی بودم که بودجه‌های امنیتی، دفاعی، کمیته، شهربانی، اطلاعات، قوه قضائیه، ریاست‌جمهوری، اقتصاد و دارایی و ارتش و سپاه و جنگ با این مدیریت بود. – در انتخابات مجلس چهارم شرکت کردم و از حوزه نطنز رأی آوردم اما آن انتخابات باطل شد. بعد از آن ‌وقت گرفتم و به ملاقات آقای هاشمی رفتم و گفتم انتخابات را باطل کردند. گفت خب مگر فقط در مجلس می‌توان خدمت کرد؟ تو هر جا باشی می‌توانی خدمت کنی. من بعد از آن پس از حدود بیست‌ سال خدمت در سازمان برنامه به حالت دلخوری استعفا دادم و به آقای روغنی‌ زنجانی، رئیس وقت سازمان برنامه، گفتم استعفا می‌دهم و بیرون می‌روم اما تا زمانی که شما بخواهید به عنوان مشاور در خدمت شما می‌مانم. آقای زنجانی به من گفت آقای هاشمی خواسته است که تو به ریاست‌جمهوری منتقل شوی. من قبول نکردم. استعفا دادم و بعد از آن پروانه وکالت خود را دریافت کردم. – سال ٧۴ هاشمی به من ابلاغ کرد تا در ستاد مبارزه با مواد مخدر به عنوان نماینده رئیس‌جمهوری حضور داشته باشم. از اینجا به بعد با خانواده آقای هاشمی هم ارتباط برقرار کردم. مهدی در زمان ریاست‌جمهوری آقای خاتمی به عنوان رئیس سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت منصوب شد. از همان روز، حاشیه‌سازی‌ها علیه مهدی شروع شد. – مظلومیت آقای هاشمی را در جریان حمله به عبدالله نوری کامل احساس کردم. من شاهد ماجرا بودم و موضوع را به شورای عالی امنیت ملی اطلاع داده بودم که داستان مفصل دیگری است. فائزه اطلاع پیدا کرده و خبر مربوط به آن را در روزنامه زن کار کرده بود. از او شکایت شد و او گفته بود من شاهد دارم. با من تماس گرفتند. من گفتم دلیلی ندارد که برای شهادت حاضر شوم مگر این که حاج‌ آقا بخواهند. بعد محسن تماس گرفت و گفت حاج‌ آقا گفتند به دفتر ایشان بروم. رفتم و تعریف کردم که چه اتفاقی افتاد. هاشمی گفت اینها با فائزه مشکلی ندارند. من به  رئیس دادگاه انقلاب گفتم روزنامه زن را تعطیل کن قبل از این که دادگاهی تشکیل شود. چون مشکل اینها با من است. آنجا به هاشمی گفتم درباره فرزندان شما مطالب زیادی طرح می‌شود، چرا بر این فرزندان نظارت و کنترل بیشتری نداری. هاشمی گفت مثلا چه؟ گفتم مثلا گفته می‌شود آنها از رانت استفاده می‌کنند. هاشمی گفت بچه‌های من قبل از انقلاب از جمله فاطی، فائزه، یاسر و مهدی کوچک بودند. محسن هم قبل از انقلاب دیپلم گرفت و به دانشگاه رفت. ما زیر نظر ساواک بودیم. اگر چیزی بود که ساواک حتما افشا کرده بود. بعد از انقلاب هم از همان ابتدا بر خانواده ما حساسیت بوده است از جمله توده‌ای‌ها، چریک‌های فدایی و منافقین و بعد هم شما چپی‌ها. اگر چیزی بود، افشا می‌شد. به من هم خیلی‌ها گفته‌اند و من گفتم بروند بررسی کنند. حالا شما از جانب من وکیل باش و هر موردی که از بچه‌های من درباره موضوعات اقتصادی یا اخلاقی پیش آمد و برای تو ثابت شد، می‌توانی آن را رسانه‌ای کنی. من از آن روز به همه مقامات امنیتی اطلاع دادم و گفتم هر کسی هر مطلبی دراین‌باره دارد، به صورت مستند بیاورد تا من پیگیری کنم، تا امروز یک مورد ارائه نشده است. یک مطلب دیگر را هم هاشمی در آن جلسه گفت. به من گفت مدرک تحصیلی شما چیست؟ آن زمان هنوز دکترا نگرفته بودم، گفتم کارشناسی ارشد. گفت آخرین پست دولتی شما چه بود؟ گفتم مدیر امور دفاعی سازمان برنامه بودم. گفت محسن من هم فوق‌لیسانس مهندسی دارد و در صنایع دفاع مدیر است. گفت پدر تو چه‌ کاره است؟ گفتم کشاورز است. گفت پدر محسن چه؟ هاشمی‌ رفسنجانی است! این از رانت استفاده کرده است؟ – یک شب که به منزل آنها رفته بودم، عفت‌خانم خیلی با تندی و عصبانیت رو به آقای هاشمی گفت چرا کاری نمی‌کنی؟ هر جلسه‌ای که می‌رفتم عفت‌خانم هم آنجا حاضر بود اما در آن جلسه خیلی تند شد. هاشمی هم چنین تعبیری به کار برد که ما دنبال مسائل شخصی خودمان نیستیم. من که نمی‌توانم به خاطر مسائل شخصی اقدامی انجام دهم. من قسم جلاله می‌خورم که در طول رسیدگی به این پرونده آقای هاشمی هیچ اقدامی نکرد. آقای هاشمی جز با آقایان محسنی‌اژه‌ای و صادق لاریجانی هیچ ارتباط دیگری با قوه قضائیه نداشت. با این‌ حال غیرمنصفانه گفته شد در این پرونده نفوذ می‌شود. تنها ابزار نفوذ در پرونده من بودم و دکتر ابوالمعالی. – هاشمی تأکید داشت پرونده مهدی به‌ طور منصفانه رسیدگی شود. ببینید در ماجرای ٨٨ همه متهمان اولیه را همان روز شنبه یا یکشنبه بعد از انتخابات بازداشت کردند. بقیه متهمان هم رفته‌رفته تا تیرماه دستگیر شدند. مهدی تا آخر مرداد تهران بود. نه احضار و نه متهم شد. هیچ مطلبی هم علیه او منتشر نشد. مهدی تصمیم گرفت برود و امکان ادامه تحصیل خود را بسنجد. – مهدی می‌گفت امکان فعالیت برای او در دولت احمدی‌نژاد به‌ ویژه بعد از قضایای ٨٨ وجود ندارد. مهدی زمان ریاست‌جمهوری هاشمی، مدیر تأسیسات دریایی بود. زمان آقای خاتمی، مدیر سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت بود تا سال ٨۴. از سال ٨۴ از آن سمت استعفا داد و فقط مسئول دفتر آقای هاشمی در هیات امنای دانشگاه آزاد بود. معتقد بود بعد از ٨٨ حتی امکان فعالیت در این دفتر را هم ندارد. می‌دانید در آن مقطع دانشگاه آزاد و سایت مربوط به آن هم متهم بودند. به‌ همین‌ دلیل مهدی تصمیم گرفت تا برای ادامه تحصیل برود. با هیچ ممنوعیتی هم مواجه نبود، نه ممنوع‌الخروج بود و نه از جایی تذکری دریافت کرده بود. به اسم بازرسی از شعب دانشگاه آزاد از کشور خارج شد. آنجا رفت و بررسی کرد و توانست از آکسفورد پذیرش بگیرد. – مهدی در میان فرزندان هاشمی از همه ناشناخته‌تر مانده است. مهدی نفر چهلم یا چهل‌وسوم کنکور سراسری بود. فارغ‌التحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران است. شبیه‌ترین بچه‌ها به خود آقای هاشمی هم همین مهدی است. مهدی رفت و یک دوره زبان هم گذراند و بعد هم به صورت طبیعی از آکسفورد پذیرش گرفت. با این‌ حال مهدی به‌ هر جهت پسر هاشمی‌ رفسنجانی است و این بالاخره جزء شاخص‌هایی است که آنجا می‌خواهند پذیرش دهند. البته خیلی راحت هم نبود. بیش از شش یا هفت ماه طول کشید تا پذیرش گرفت. – اسفند ٨٨ بود که به منزل مهدی احضاریه‌ای به نام مهدی هاشمی‌ رفسنجانی فرزند علی‌اکبر آمد. در حالی که او مهدی هاشمی‌ بهرمانی است و فرزند اکبر. این احضاریه ایراد داشت. من احضاریه را به زندان اوین و نزد بازپرس بردم. گفتم مهدی هاشمی با مجوز قانونی از کشور خارج شده و آدرس اقامتگاه قانونی او در لندن هم به همین آدرس است. طبق آیین دادرسی کیفری اگر حضور او الزامی است شما از طریق معاونت بین‌الملل قوه قضائیه به وزارت خارجه اعلام کنید تا او احضار شود و بازگردد. به من گفت خیر اگر لازم بود به شما اطلاع می‌دهم. – بعد از آن نه‌ تنها احضاریه نبود، بلکه برخی اصرار داشته که او بازنگردد. اما مهدی خودش اصرار داشت بازگردد. می‌گفت درس‌های کلاسیک من تمام شده است و فقط رساله‌ام مانده که در ایران هم می‌توانم انجام دهم. دلیلی ندارد بمانم و باید برگردم و محاکمه شوم. – مهدی سه یا چهار بار از لندن به دوبی آمد و ما آنجا یکدیگر را ملاقات کردیم و آقای هاشمی می‌گفت که مهدی را قانع کن که بازنگردد… بعد آقای هاشمی رفت نزد آقا و گفت که مهدی اصرار دارد بازگردد و محاکمه شود. نظر ما هم این است که منصفانه به اتهامات او رسیدگی شود. – آقای هاشمی به من گفت که به من گفته‌اند مهدی را یک هفته در بازداشت نگه می‌داریم. هاشمی گفت من گفتم که نه یک هفته، بلکه چند ماه نگه دارید اما ارتباطش با من قطع نشود. بنابراین ارتباط مهدی با هاشمی قطع نشده بود. – ما از روز اول درخواست دادیم که دادگاه مهدی علنی باشد. حتی بعد از پایان دادگاه درخواست دادیم که چون جلسات فیلم‌برداری‌شده است همه آن فیلم ها مثل محاکمه کرباسچی از صدا‌وسیما منتشر شود یا اجازه انتشار آن در فضای مجازی داده شود. – آقای هاشمی به من گفت که مهدی از زندان تماس گرفته و می‌خواهد من را ببیند. این درخواست مهدی با فاصله چند روزه از درخواست محمود احمدی‌نژاد بود که می‌خواست با رحیمی یا بقایی در زندان ملاقات کند و این در خواست رد شده بود. به هاشمی گفتم مهدی خواسته یا درخواست قوه قضائیه است؟ گفت مهدی به من زنگ زده است. این درخواست قبل از برگزاری دادگاه و در طول ٨٩ روز بازداشت مهدی برای بازجویی مطرح شده بود. هاشمی به من گفت که رفتم. گفت که سرپرست دادسرا به او گفته که به مهدی بگویید درخواست عفو بدهد. هاشمی هم گفته بود که خود مهدی باید این را به من بگوید تا بفهمم جریان چیست. هاشمی گفت، مهدی را آوردند. مهدی گفت من اینجا نمی‌توانم صحبت کنم، برویم در حیاط قدم بزنیم. باران هم می‌آمد و چتری گرفتیم و قدم زدیم. مهدی گفت از من خواسته‌اند، تقاضای عفو بدهم. من هم گفته‌ام باید با پدرم مشورت کنم. من گفتم حالا نظر خودت چیست؟ گفت من کاری نکرده‌ام که تقاضای عفو بدهم. من می‌خواهم عادلانه به اتهاماتم رسیدگی شود. هاشمی گفت من گفتم که فردا می‌روم و این موضوع را با آقا مطرح می‌کنم. هاشمی گفت من خدمت مقام معظم رهبری رسیدم و موضوع را مطرح کردم. آقا گفت نظر شما چیست؟ گفتم اگر درخواست عفو بدهیم اتهامات مهدی همیشه باقی خواهد ماند و می‌گویند که به خاطر دوستی با شما اعمال نفوذ شده است. اجازه بدهید که به اتهامات مهدی به صورت قانونی و منصفانه رسیدگی شود. – آقای هاشمی بعد از اجرای حکم و زندان مهدی دیگر به ملاقات نرفت. شأن آقای هاشمی نبود که برود. اما دیگر اعضای خانواده می‌رفتند. آنها هم داخل صف می‌ایستادند و می‌رفتند. باید چندین پله را بالا می‌رفتند که عفت خانم نمی‌توانست برود و به‌ همین‌ دلیل بعدا تمهیداتی در نظر گرفتند که از محل دیگری تردد کنند. خانواده زندانیان در آن فاصله با خانواده هاشمی ملاقات می‌کردند و بعضا هم گزارش‌هایی را از این ملاقات به آقای هاشمی ارائه می‌کردیم. – بیشترین نگرانی هاشمی این بود و می‌گفت که نگرانم عملکرد ما به دین مردم آسیب بزند. –  ملاقات‌های مرحوم هاشمی با مقام معظم رهبری به‌ طور مرتب تا روز آخر انجام شد. به صورت مرتب! این هم بر اساس توصیه امام بود که به هر دو گفته بود تا از هم جدا نشوند. این مطلب را آقای هاشمی نقل کرده است و فکر کنم آقا هم نقل کرده‌اند. این ملاقات‌ها به‌طور مرتب انجام می‌شد. – قبل از انتخابات ٩٢ و ثبت‌نام خیلی‌ها به هاشمی گفتند ثبت‌نام کند. به‌ ندرت ممکن بود کسی مانع شود. من تنها کسی را که دیدم می‌گفت هاشمی ثبت‌نام نکند و نامزد نشود، محمد عطریانفر بود اما فشارها برای ثبت‌نام او زیاد بود. هاشمی گفت من یک‌ بار موضوع را با آقا مطرح کردم و گفته است نظری نمی‌دهند ولی ممکن است رأی نیاورید و برای خودتان خوب نیست. گفت من هم تصمیمی نگرفته بودم. روز آخر برای ثبت‌نام تصمیم می‌گیرد. آن روز صبح تماس می‌گیرد که با آقا ملاقات کند اما دفتر ایشان می‌گویند آقا در حال استراحت هستند. ظهر از دفتر رهبری تماس می‌گیرند که هاشمی در حال استراحت بوده است. هاشمی بین ساعت دو تا چهار استراحت می‌کرد. وقتی که بیدار می‌شود، حرکت می‌کند به طرف وزارت کشور. بعد تلفنی با آقا صحبت می‌کنند که آقا می‌گویند این موضوعی نیست که تلفنی درباره آن صحبت شود. هاشمی در نهایت تصمیم به ثبت‌ نام گرفت… . – هاشمی گفت با ملاقاتی که با آقای خاتمی انجام داد، به این جمع‌بندی رسید که از روحانی حمایت کند. هاشمی می‌گفت من الان مانند دهه ٧٠ توان ندارم. می‌گفت آقای روحانی هم توانش از من بیشتر است و هم دیدگاه‌های او همان دیدگاه‌های من است. – هاشمی با روحانی دیدار مرتب نداشت اما بعضا نکاتی را به روحانی تذکر می‌داد. – یک مورد همین مسئله لایحه جامع وکالت بود. لایحه‌ای را قوه قضائیه ارائه داده بود که کانون وکلا را زیر نظر خود ببرد. این لایحه در زمان احمدی‌نژاد به دولت ارائه نشده بود. یک دفعه با خبر شدیم که این لایحه در دولت روحانی در حال تصویب است. من که عضو هیات‌مدیره کانون وکلا بودم با مجید انصاری و خانم امین‌زاده صحبت کردم. پیشنهاد دادم نزد آقای هاشمی برویم. بعد هم به اتفاق دو، سه نفر از اعضای هیات‌مدیره و دو، سه نفر از وکلا خدمت هاشمی رفتیم. با توضیحاتی که دادم هاشمی گفت من در ماجرای پرونده مهدی، معنی استقلال وکیل را فهمیدم. حتما با آقای روحانی صحبت می‌کنم. با روحانی صحبت کرد. روحانی لایحه را بازگرداند و بیش از ٩٠ درصد خواسته‌های کانون برای استقلال لایحه تأمین شد. بعد هم که به مجلس رفت اختلافی پیش آمد و رئیس قوه قضائیه گفته بود این لایحه، قضائی است و لایحه ما نیست. مجلس تقریبا نظر قوه قضائیه را پذیرفته بود اما دولت باز با توصیه آقای هاشمی مقاومت کرد و به شورای حل اختلاف رفت. در آنجا آقای هاشمی با آقای شاهرودی صحبت کرد و آقای شاهرودی به نفع دولت رأی داد و لایحه دولت به کمیسیون قضائی مجلس برده شد. – هاشمی به مسائل اقتصادی معترض بود و به موضوع سرمایه‌گذاری نقد داشت. هاشمی می‌گفت زمانی که من دولت را تحویل گرفتم، مسائل و مشکلات آن خیلی زیاد بود ولی ما مسائل را حل کردیم. – روحانی نظر خودش را دارد. خیلی جاها به نظر هاشمی عمل می‌کرد و خیلی جاها هم عمل نمی‌کرد. یکی از اختلافات بین هاشمی و روحانی که من دیدم درباره استقلال سازمان برنامه بود. هاشمی می‌گفت حرف آخر را در تصمیم‌گیری‌های اقتصادی باید کارشناس بزند و نه آدم‌های سیاسی. – دو، سه روز قبل از فوت، هاشمی را دیدم. روز شنبه هم مهدی به مرخصی آمده بود. من به دفتر آقای هاشمی رفتم. مهدی گفت حاج‌آقا گفته این موارد را بررسی کنی. می‌خواهی خودت با او صحبت کن. گفتم خیر. اجازه بده که من آن موارد را بررسی کنم و بعد گزارش را خدمت حاج‌ آقا ارائه بدهم. مهدی گفت تا اینجا آمدی نمی‌خواهی حاج‌آقا را ببینی؟ گفتم شرمنده‌ام. الان دستم خالی است. قرار شد موارد را بررسی کنم. –  من وکیل خانوادگی هاشمی نیستم. حتی در یک مورد که کیهان علیه هاشمی پرده‌‌دری کرده بود، به آقای هاشمی گفتم که دیدید مطلب روزنامه را. گفت بله، دیدم. گفت: شما آقای شریعتمداری را می‌بینید، بگویید که این حرف‌ها مصلحت نیست. دل چه کسی را می‌خواهی با ‌این حرف‌ها خوش کنی؟ این حرف را نگویید. آقای هاشمی هیچ‌ وقت از کسی شکایت نکرد. یک ‌بار خودش تعریف کرد که بعد از شهادت بهشتی، امام از من خواستند مسئولیت قوه قضائیه را به‌ عهده بگیرم. من گفتم که من خیلی دل‌رحم هستم و نمی‌خواهم کسی زندان برود و امام هم خندید! – هاشمی در یکی، دو وزارتخانه دخالتی نداشت که یکی از آنها هم اطلاعات بود. بزرگ‌ترین مشکلات برای هاشمی هم از همان ناحیه درست شد. – بعد از این که ابطحی رفت زندان و آن مصاحبه را انجام داد، به هاشمی گفتم این صحبت‌ها را دیدید؟ گفت: نه. ناراحت می‌شوم. هاشمی می‌گفت که من از چپ‌ها انتظاری ندارم. آنها اعتراض می‌کنند اما از رفقای خودم انتظار داشتم تا از کارهایی که خودشان انجام دادند، دفاع کنند. گله داشت و انتظار داشت که دست‌کم دوستان خودش در کارگزاران در رسانه‌ها از عملکرد دولت سازندگی دفاع کنند. – من ساعت پنج آن روز یکشنبه با آقای عبدالله نوری قرار داشتم و در منزل او بودم. نماز را خواندیم و ساعت شش و ربع بود که از منزل او خارج شدم. سر قیطریه بودم در حال ورود به خیابان شریعتی که تلفنم زنگ زد. از سایت عماریون تماس گرفته بودند و به من گفتند که خبر دارید آقای هاشمی در بیمارستان بستری شده؟ گفتم نه، کدام بیمارستان؟ گفتند شهدای تجریش. سریع به سمت بیمارستان رفتم. آقای هاشمی را هم ١٠ دقیقه بود که به بیمارستان آورده بودند. آقای هاشمی را روی تخت خوابانده بودند و مشغول انجام عملیات احیا بودند. دکتر هاشمی وزیر بهداشت و دکتر طباطبایی آنجا بودند. من از آقای طباطبایی پرسیدم. گفت که ایشان تمام کرده است. – (آیت‌الله) در اورژانس بودند و مردم هم تردد داشتند. همان‌جا من خیلی تلاش کردم مهدی هم بیاید. دکتر هاشمی گفت من تلفن آقای دولت‌آبادی (دادستان تهران) را دارم. بعد به او زنگ زد و آقای دولت‌آبادی با زندان هماهنگ کرد و مهدی هم آمد. – آن شب سردار قاسم سلیمانی به حسینیه جماران آمده بود. خب قاسم‌ سلیمانی خیلی به آقای هاشمی نزدیک بود. – به فاطمه (هاشمی) خیلی فشار آمد، چون فاطمه از همه به پدر نزدیک‌تر بود. من یک خاطره بگویم. روزی که دادگاه فاطمه بودم، از دادگاه برگشتیم. آقای ترابی به من زنگ زد که فورا خدمت حاج‌ آقا برسم. جریان دادگاه را پرسید و من هم توضیح دادم و گفتم البته فاطمه بدش نمی‌آید که زندان برود. فاطمه می‌گوید که من تنها نگرانی‌ام از زندان، ملحفه‌های آن بود که فائزه گفته ملحفه‌ها را خودمان می‌شوییم و تمیز است! آقای هاشمی با یک حالت پدرانه‌ای گفت که من اصلا تحمل و طاقت زندان‌ رفتن فاطمه را ندارم! فاطمه خیلی احساسی بود و درددل می‌کرد و گاهی حرف‌های تندی هم می‌زد که برادرها جلوی دهانش را می‌گرفتند که این حرف‌ها را نزن. – وصیت‌نامه هاشمی مربوط به همان سال ٧٩ است. احتمالا به‌روز شده باشد و بعید می‌دانم وصیت‌نامه جدیدی باشد. – وصیت‌نامه دست‌نویس دست محسن است و هر وقت مصلحت بدانند، درباره‌اش صحبت می‌کنند. – فاطمه اصرار داشت که هاشمی را در امامزاده صالح دفن کنند. می‌گفت می‌خواهم هر روز صبح که از خانه خارج می‌شوم، پدرم را ببینم. خودش به طور رسمی نگفته بود که من را کجا دفن کنید. سید‌مهدی طباطبایی گفته بود که یک ماه قبل از فوت که با او ملاقات داشتم، گفته بود که از اول زندگی‌ام علاقه داشتم در مشهد دفن بشوم اما به‌ تازگی به این جمع‌بندی رسیدم که قم دفن بشوم. بنا بود که در حرم حضرت معصومه دفن بشود اما ظاهرا اصرار سید‌حسن‌آقا و جمع‌بندی خانواده این شد که در حرم باشد. به نظرم این خواست امام بود. همان‌ طور که اول انقلاب می‌خواهد تا هاشمی در جماران و نزدیک ایشان ساکن شود. این منزلی را که هاشمی در جماران در آن ساکن است، امام اجاره کرده و اجاره آن را تا زمانی که زنده بود، شخصا پرداخت می‌کرد. بعد از آن هم هاشمی اجاره آن را پرداخت می‌کرد. امام می‌خواست هاشمی کنار دست او باشد. برای دفن هم همه خانواده راضی بودند؛ اگر چه در ابتدا بعضی معترض بودند و اصرار داشتند در قم دفن بشود. – بچه‌ها (ی هاشمی) اصرار داشتند که قم باشد. مهدی به من گفت که ما بیشتر مایل بودیم که قم باشد. می‌خواستند در صحن حرم و در کنار دیگر علما باشد ولی وقتی که در حرم امام دفن شد، همه راضی بودند.

منبع: baharnews.ir

محمد نظرگاهآنان که مناظره‌های ۸۸ را به خاطر دارند حتما هنوز برایشان این سوال باقی مانده است که تکلیف ادعاهای احمدی‌نژاد چه شد؟ اگر او راست می‌گفت چرا برای آنان که چنان اتهامات سنگینی علیه شان پیش چشمان حیرت زده مردم مطرح شد مجازاتی در نظر گرفته نشده است؟ و در مقابل اگر مطالب مطرح شده توسط رییس‌جمهور سابق خلاف واقع بوده است چرا برای اتهام‌زنی‌های این شخص مجازاتی در نظر گرفته نشده است؟ غرض از بیان این مقدمه کوتاه اشاره به رویه‌ای است که یک جریان خاص سیاسی در برابر دولت در پیش گرفته است. رویه‌ای غیر اخلاقی که در پوشش فساد ستیزی به دنبال رسیدن به قدرت است. یکی از نمونه‌های واضح از این هوچی گری‌های معطوف به کسب قدرت نشست خبری بود که برخی نامزدهای اصولگرا یکی دو روز پیش از انتخابات۹۴ برگزار کردند و در آن انواع و اقسام اتهامات را علیه مسئولان دولت مطرح کردند. البته این رفتار مورد انتقاد و اعتراض چهره‌های اصولگرایی مانند علی لاریجانی و احمد توکلی قرار گرفت و مردم هم با صدای بلند به چنین نمایش‌هایی نه گفته‌اند.این رویه غیر اخلاقی همچنان ادامه دارد و شاهد آن هستیم که هر از گاهی برخی چهره‌های سیاسی جای نقد و اتهام زنی را با هم اشتباه گرفته و به بهانه نقد دولت اتهامات سنگینی را علیه دولتمردان مطرح می‌کنند. این اقدام در حالی است که بارها از سوی مقامات ارشد قضایی تاکید شده است که تا پیش از اتمام مراحل رسیدگی نباید به افراد درگیر در یک پرونده اتهامات اثبات نشده را نسبت داد. دیگر نکته قابل طرح در این موضوع این پرسش است که آیا نباید برخورد قاطعی با آنان که جو جامعه را با اتهام‌زنی‌هایشان ملتهب می‌کنند انجام گیرد؟ به واقع اگر در همان غائله ۸۸ به اتهام زنی‌های رییس جمهور سابق به برخی بزرگان و چهره‌های سیاسی رسیدگی قاطع می‌شد ریشه این رویه غیر اخلاقی که متداول شده است خشکانده نمی‌شد؟ سخن آخر آنکه قطعا هیچ کس به دنبال تبرئه مفسدان نیست و همه جناح‌های سیاسی می‌بایست برای مبارزه واقعی با مفاسد اقتصادی همراهان سیاسی شان را که دچار فساد شده‌اند از خود دور کرده و به محکمه بسپارند اما همانقدر که فساد اقتصادی امری نامیمون است، نمایش فساد ستیزی و پیش گرفتن رویه‌ای غیر اخلاقی برای تخریب دولت نیز رفتاری ناپسند و شایسته ملامت است.

منبع: baharnews.ir