بایگانی ماه : ژانویه, 2017

به گزارش ایران خبر، حادثه آتش‌سوزی و فرو ریختن ساختمان ۵۴ ساله پلاسکو، در حالی وارد روز هشتم خود می‌شود که روز گذشته با تلاش نیروهای عملیاتی بیش از ۸۵ درصد آواربرداری‌ها انجام شد.

** ۹:۱۶: خیابان‌های اطراف محل حادثه ساختمان پلاسکو، توسط نیروهای شهرداری در حال پاکسازی است.

** ۰۸:۵۳ پیکر یازدهمین آتش‌نشان شهید از آوار کشف شد
در هشتمین روز از حادثه پلاسکو، پیکر یازدهمین آتش نشان شهید دقایقی پیش از میان آوارها کشف شد.

به این ترتیب با احتساب آتش‌نشانی که در بیمارستان شهید شد، مجموع شهدای آتش‌نشان به ۱۲ تن رسید.

**۰۸:۲۹  خروج ١٨هزار تن نخاله از آوار پلاسکو
جانشین معاون خدمات شهری شهرداری تهران از انتقال ١٨ هزار تن نخاله خبر داد گفت: تا صبح امروز(پنجشنبه) ۸۰ تا ۸۵ درصد آوار برداری انجام شده و تا پیدا کردن آخرین جنازه عملیات جست و جو ادامه دارد.

**۰۸:۰۲ توزیع لقمه های مهربانی مردم در میان آتش‌نشان‌ها

**۰۷:۱۷ پیکر یکی از جان باختگان دقایقی پیش از میان آوار خارج شد
در هشتمین روز از حادثه پلاسکو پیکر یکی دیگر از جانباختگان لحظاتی پیش از میان آوار خارج شد و به سوی خودروی آمبولانس منتقل شد.

سید جلال ملکی در این باره گفت: چند روز قبل در طبقه منفی یک، پیکر چهارنفر از هموطنان را کشف کردیم که سه نفر از آن‌ها از زیر آوار خارج شدند اما وضعیت پیکر یک نفرشان به گونه‌ای بود که نمی‌توانستیم آنرا بیرون بیاوریم چرا که هرگونه دست زدن به پیکر این فرد، ممکن بود شرایط غیرقابل پیش بینی را برای آوار ایجاد کند.

وی افزود: بنابراین طبق نظر کارشناسان و با حضور مقام قضائی قرار شد که تا سبک شدن آوار به این پیکر دست نزنیم که لحظاتی قبل توانستیم به پیکر این هموطن دسترسی یافته و آنرا از طبقه منفی یک خارج کنیم.

وی تاکید کرد: بنابراین به آمار ما چیزی اضافه نشده و همان آمار قبل است با این تفاوت که پیکر یکی از هم‌وطنانمان که زیر آوار مانده بود، خارج شد.

روز گذشته نیز پیکر هشت تن از شهدای آتش‌نشان کشف و به پزشکی قانونی منتقل شده بود و هنوز پیکر ۵ آتش‌نشان پیدا نشده است.

**۰۷:۱۱ خروج دیگ بخار از زیر آوار/ دسترسی به طبقه منفی یک
سخنگوی سازمان آتش‌نشانی از نفوذ نیروهای عملیاتی به طبقه منفی یک ساختمان پلاسکو خبر داد.

سید جلال ملکی با بیان اینکه لحظاتی قبل از سطح ساختمان پلاسکو به زیرزمین یعنی طبقه منفی یک دسترسی یافتیم، گفت: البته از ساعات اولیه بامداد امروز در بخش های مختلف توانسته بودیم به طبقه منفی یک نفوذ کنیم.

وی از خارج کردن یک دیگ بخار از زیر آوار خبر داد و گفت: ما گمانه زنی می‌کردیم که افرادی را در طبقه منفی یک پیدا کنیم اما فعلا کسی را نیافته‌ایم البته جست‌وجوها همچنان در این قسمت‌های ادامه دارد.

منبع: irankhabar.ir

در هشتمین روز از حادثه پلاسکو پیکر یکی دیگر از جانباختگان لحظاتی پیش از میان آوار خارج و به سوی خودروی آمبولانس منتقل شد.

به گزارش ایسنا، سید جلال ملکی در این باره گفت: چند روز قبل در طبقه منفی یک، پیکر چهارنفر از هموطنان را کشف کردیم که سه نفر از آن‌ها از زیر آوار خارج شدند اما وضعیت پیکر یک نفرشان به گونه‌ای بود که نمی‌توانستیم آنرا بیرون بیاوریم چرا که هرگونه دست زدن به پیکر این فرد، ممکن بود شرایط غیرقابل پیش بینی را برای آوار ایجاد کند.

وی افزود: بنابراین طبق نظر کارشناسان و با حضور مقام قضائی قرار شد که تا سبک شدن آوار به این پیکر دست نزنیم که لحظاتی قبل توانستیم به پیکر این هموطن دسترسی یافته و آنرا از طبقه منفی یک خارج کنیم.
وی تاکید کرد: بنابراین به آمار ما چیزی اضافه نشده و همان آمار قبل است با این تفاوت که پیکر یکی از هم‌وطنانمان که زیر آوار مانده بود، خارج شد.

روز گذشته نیز پیکر هشت تن از شهدای آتش‌نشان کشف و به پزشکی قانونی منتقل شده بود.

منبع: alef.ir

روزنامه جام جم در گزارشی به زندگی تلخ یک دختر جوان پرداخته است.

در این گزارش آمده است:
دختر متولد ۱۳۷۴ بود. در یکی از شهر‌های جنوبی به دنیا آمده و همان جا هم همراه خانواده‌اش زندگی می‌کرد. دختر در یک خانواده مذهبی که اعتقادات قوی داشتند، بزرگ شد.

دختر جوان درباره اعتقادات خانواده و شغل پدرش می‌گوید: پدرم مردی معتقد است و خانواده‌ای مذهبی دارم که همواره ما را به رعایت اصول اخلاقی تشویق کرده‌اند. به دلیل شغل پدرم و اقامت در یک مجتمع سازمانی حتی در خانه پدری‌ام ماهواره هم نداشتیم.

خانواده دختر مذهبی و هنر دوست بودند به همین دلیل دختر جوان از همان ابتدا با فضای هنر و ادبیات خو گرفته بود و این موضوع باعث رنجش کسی در خانواده نبود.

دختر جوان سال ۹۳ کنکور داد و در رشته حسابداری دانشگاه آزاد تهران قبول شد.این موضوع باعث شد تا دختر جوان با خود فکر کند که یک قدم به خواسته‌هایش نزدیک شده است. از همین رو بعد از مستقر شدن در خوابگاه دانشگاه خواست تا علاقه خود را در هنر دنبال کند.

او با پرسش و پاسخ فراوان و تحقیق درباره آموزشگاه‌های مختلف بازیگری بالاخره یکی از آنها را انتخاب کرد و از پدرش خواست به تهران بیاید و او را ثبت‌نام کند. پدر نیز با حساسیت فراوان درباره آموزشگاه تحقیق کرد و زمانی که نکته منفی درباره آن پیدا نکرد، به ثبت نام دخترش در آنجا رضایت داد.

پدر با آن که به هنر علاقه داشت، اما ابتدا موافق آموزش دخترش در رشته بازیگری نبود. دختر جوان درباره مخالفت‌های اولیه پدرش می‌گوید: به هر حال نگاه خانواده من طوری بود که ابتدا موافق حضور من در رشته بازیگری نبودند، اما بعد از مدت‌ها گفت‌وگو با پدرم بالاخره او را راضی کردم و پدرم هم بعد از آمدن به تهران و تحقیق در میان آموزشگاه‌های مختلف به سراغ آموزشگاه آقای بازیگر رفت و در آنجا ثبت‌نام کردیم.

آموزش‌ها آغاز شده بود و دختر جوان به دلیل علاقه‌ای که به بازیگری داشت با جدیت تمام تمرین‌هایش را دنبال می‌کرد. مدتی گذشته بود و او بعد از گذراندن دوره‌های اولیه همراه گروه، برای اجرای نمایش تمرین می‌کرد.

یک روز که مثل همیشه مشغول تمرین بودند، سر و کله آقای کارگردان پیدا شد. او آمده بود که برای کار جدیدش از بین بازیگران تازه کار فردی را انتخاب کند. دختر درباره آشنایی خود با کارگردان موردنظر اظهار می‌کند: در این آموزشگاه سه ترم تحصیل کردم. ترم آخر تحصیل در آموزشگاه، مشغول اجرای تئاتری بودم که آن فرد برای دیدن اجرا ی ما آمد و بعد از تماشای اجرا گفت برای بازی در پروژه جدیدش قصد دارد از من استفاده کند و این ابتدای آشنایی ما بود. من نیز درباره او هم با مشاور در آموزشگاه و هم با استادمان در آموزشگاه که یکی از چهره‌های بنام تئاتر است صحبت کردم و هر دو این کارگردان را تأئید و مرا به همکاری تشویق کردند. با شروع همکاری، برای صحبت درباره فیلمنامه در جلسات مختلف حضور داشتم.

وی ادامه داد: مرتب به بهانه آشنایی با کاراکتر و دورخوانی فیلمنامه دور هم جمع می‌شدیم و در این مدت او مرا به عنوان بازیگر اصلی فیلم معرفی می‌کرد. در نهایت نیز به بهانه یکی از همین جلسات کاری، آن اتفاق برایم رقم خورد.

دختر جوان که در خانواده مذهبی و معتقدی بزرگ شده بود، این نوع روابط را تابو می‌دانست و حتی سعی می‌کرد تا حد زیادی از دوستی‌های قبل از ازدواج دوری کند.دختر درباره اتفاق رخ داده، می‌گوید: فعلی که از آن فرد رخ داد مصداق بارز تعرض بود. ضمن این که پیگیری قضایی هم از طریق پزشکی قانونی و هم آزمایش دی‌ان‌ای موید این امر بود.

هنرجوی جوان بعد از آن روز مدت‌ها در شوک آن اتفاق بود. نمی‌دانست چه درست است و چه غلط. حتی نمی‌توانست درست درک کند که چه اتفاقی رخ داده است.

اوایل حتی از بازگو کردن این اتفاق، خجالت می‌کشید. فکر می‌کرد شاید دیگران فکر‌های بدی راجع به او بکنند، اما بعد از گذشت ده روز بالاخره تصمیم خود را گرفت. دلش نمی‌خواست دیگران هم مثل او در دام این کارگردان گرفتار شوند.

دختر جوان فشارهای روحی را که تحمل کرده بود، وحشتنا‌ک‌ترین حس دنیا می‌داند و می‌گوید: بعد از آن اتفاق حدود ده روزی طول کشید تا از او شکایت کنم؛ دلیلش هم این بود که در شوک روحی بدی به سر می‌بردم و واقعا قدرت تحلیل این شرایط را نداشتم. بعد از آن اما خیلی زود از کارگردان شکایت کردم و وی هم بلافاصله بعد از تأئیدیه پزشکی قانونی احضار، اما منکر قضیه شد و به دنبال آن دستورآزمایش دی‌ان‌ای صادر شد. پاسخ این آزمایش حدود شش ماه طول کشید و در این مدت آقای کارگردان مرتب برای من پیغام می‌فرستاد.

ابتدا پیغام‌های او رنگ و بوی وعده‌های مالی و ازدواج می‌داد، اما بعد از مدتی وقتی فهمید دختر جوان از موضع خود کوتاه نمی‌آید، پیغام‌های تهدیدآمیز فرستاد. شاید همین پیغام‌های تهدیدآمیز بود که دختر جوان را در تصمیمش مصمم‌تر کرد.

در نهایت دادگاه تشکیل شد. در جلسه دادگاه نتیجه دی‌ان‌ای نشان می‌داد که کارگردان گناهکار است. مرد ابتدا سعی می‌کرد همه چیز را کتمان کند، اما با دیدن نتیجه دی‌ان‌ای در دادگاه ابراز کرد که در آن زمان دختر جوان زن صیغه‌ای او بوده و چیزی غیر از شرع و عرف صورت نگرفته است.

دادگاه حرف‌های او را تائید نکرد و در نهایت کارگردان به صد ضربه شلاق و محرومیت از کار محکوم شد، اما این حکم دختر جوان را راضی نمی‌کرد. دختر در تمام این مدت با خود فکر می‌کرد آسیبی که از جانب این مرد به او رسیده، خیلی بیشتر از حکمی است که برای او بریده‌اند.

دختر جوان درباره پیگیری شکایتش می‌گوید: این مرد نه‌تنها با آبروی من بازی کرد که با آبروی خانواده‌ام هم بازی کرد. حتی در خوابگاه دانشجویی هم از آزارهای او در امان نبودم. این را بگذارید کنار تهدیدات مختلف او درحین پیگیری قضایی. من به لحاظ روحی بشدت آسیب‌دیده‌ام و این آسیب‌دیدگی حالا حالاها با من است پس نباید به من خرده بگیرند که چرا در پیگیری شکایتم این‌قدر راسخ هستم.

منبع: alef.ir

عضو شورای شهر تهران گفت: ما خودمان را ثابت کرده ایم من همان ساعی هستم که در زلزله بم تمام دارایی هایم را که مدال هایم بود را فروختم و تمام پولش را به مردم خسارت دیده بم کمک کردم.اما آنها چه افتخاری دارند؟ اگر مدال های ما ورزشکاران را در یک کفه ی ترازو و هر کدام از اعضا را در کفه ی دیگر ترازو قرار دهند مدال ها و افتخارات ما سنگین تر از کل بدنشان است.

 پایگاه خبری شورا آنلاین نوشت: هادی ساعی در خصوص اینکه تا به امروز مثل گذشته همه توپ را به زمین یکدیگر می اندازند و هیچ ارگان یا سازمانی حاضر نیست مسئولیت حادثه پلاسکو را برعهده بگیرد، گفت:همانطور که گفتم هیچ کس نمی تواند بگوید تقصیری نداشته و یا کمتر تقصیر داشته است. ببینید شورا یک وظایفی داشته است که آن را انجام داده و آن چیزهایی که نیاز بوده اعم از تجهیزات و امکاناتی که آتش نشانی لازم داشته است را در اختیار آنها قرار داده است.
 
وی افزود:یک بخش هم مربوط به شهرداری می شود و آنها هم در حد توانشان وظایفشان را انجام داده اند البته نباید از این بگذریم که در یک جاهایی هم قصور وجود داشته است. اما از همه این ها مهم تر من فکر می کنم بنیاد مستضعفان است که مالک اصلی این ساختمان بوده و در خصوص تجهیز کردن و بحث امکاناتی که این ساختمان نیاز داشته خیلی کم کاری کرده است که این واقعا جای تامل دارد.
 
عضو شورای شهر تهران ادامه داد:اما بحث بعدی که این وسط وجود دارد این است که یک سری از جوان های ما از جانشان مایه گذاشتند و رفتند وسط آتش و این اتفاق برای آنها افتاد اما نمی دانم چرا بعضی ها در این موقعیت دنبال این هستند تا سیاسی کاری کنند و بحث های سیاسی خودشان را پیش ببرند. به نظر من این خیلی بد است که یک عده فقط دنبال این هستند که از آب گل آلود ماهی بگیرند.جالب است بدانید که یک بخشی از این صحبت ها و حاشیه ها از داخل خود شورا و اعضا هدایت می شود!
 
ساعی در خصوص اینکه این افراد چه کسانی هستند گفت: افرادی در شورا هستند که خودشان به شخصه هیچ هویتی ندارند و به راحتی به شما بگویم آویزان کت شلوار افراد دیگری شدند و آمدند روی این صندلی ها نشستند. این افراد از داخل شورا موضوعات را سیاسی می کنند.
 
عضو ورزشکار شورا در خصوص اینکه چرا  پس از حادثه پلاسکو هجمه ها علیه اعضای ورزشی شورا زیاد شده است، گفت:انگار یک اتفاقی افتاده است که ورزشکاران شورا این ساختمان را خراب کرده اند! به نظر من افرادی که ورزشی هستند خیلی باهوش هستند و قبلا هم در عرصه های مختلف خودشان را ثابت کرده اند. اگر ورزشکاران امروز در شورا هستند به این دلایل بوده که اول توانمندی های خودشان را ثابت کرده اند و دوم اعتمادی بوده که مردم به ورزشکارانشان داشتند اما متاسفانه افراد سیاسی سعی دارند با سیاسی کاری  این اعتماد را خراب کنند.
 
وی افزود:چون نزدیک انتخابات هستیم و آنها می خواهند جای خودشان را تثبیت کنند به همین دلیل تصمیم دارند تا به این اعتماد میان مردم و اعضای ورزشکار شورا خدشه وارد کنند.
 
ساعی ادامه داد:من یک سوال دارم اگر این عزیزان فکر می کنند حضور ۴ ورزشکار در شورا باعث شده تا ساختمان پلاسکو خراب شود چرا دوستان سالیان سال هیچ کدام صدابشان در نمی آمد که افراد سیاسی با سفارش و بدون هیچ تخصصی می آیند در راس ورزش کشور قرار می گیرند؟چرا در این سال ها صدها ناکامی ورزش کشور را کسی نمی گوید که دلیلش افراد سیاسی هستند که هیچ تخصصی ندارند؟ فقط نشستند به این موضوع گیر داده اند که چرا ورزشی ها در شورا هستند. اما  به همه آنها می گویم من امروز به عنوان یک عضوشورا که ورزشی هستم مدعی هستم و حرف برای گفتن دارم چرا که در این حوزه علاوه بر اینکه ده سال سابقه دارم رشته تحصیلی من هم مربوط به همین حوزه و در خصوص شهر سازی است.
 
ساعی در خصوص اینکه تکاپوی کم اعضای ورزشی در جلسات شورا چقدر در شکل گیری این انتقادات سهم دارد، گفت:اعضای ورزشی شورا به دنبال شو بازی کردن در صحن نیستند. چه لزومی دارد صحبت هایی که در کمبسیون ها رد و بدل می شود را دوباره بیاییم در صحن بازگو کنیم. صحن فقط جای رای گیری است. پس ما کمیسیون ها را برای چه تشکیل داده ایم؟ برای اینکه بحث هایمان در آنجا انجام دهیم و در صحن بیاییم دو نفر موافق و مخالف صحبت کنند و پس از آن رای گیری انجام شود. اما متاسفانه بعضی از دوستان تا دوربین می بینند نطقشان باز می شود.
 
ساعی در خصوص اینکه خب چرا شما هم مانند اعضایی که گفتید جلوی دوربین صحبت نمی کنید تا این ایرادها به شما گرفته نشود، گفت:این را باید من به دوستان بگویم امثالی مانند من معلوم هست از کجا آمده ایم و قبل از آن هم کجا بوده ایم و نیازی به دوربین و عکس هم نداریم. ما مثل آنها آویزان کت شلوار کسی نشده ایم تا بیاییم در این صندلی بنشینیم و آن را غصب کنیم!
 
وی ادامه داد:من معتقد هستم که آنها باید پاسخگو باشند نه من و امثال من که با رای مردم پا به شورا گذاشته ایم. واقعا این وسط رای مردم چه می شود که به ما رای داده اند و چه خوب بود حداقل به شعور مردم توهین نمی شد.ما خودمان را ثابت کرده ایم من همان ساعی هستم که در زلزله بم تمام دارایی هایم را که مدال هایم بود را فروختم و تمام پولش را به مردم خسارت دیده بم کمک کردم.اما آنها چه افتخاری دارند؟ اگر مدال های ما ورزشکاران را در یک کفه ی ترازو و هر کدام از اعضا را در کفه ی دیگر ترازو قرار دهند مدال ها و افتخارات ما سنگین تر از کل بدنشان است.
 
ساعی در خصوص اینکه به نظر می رسد دل پری از بعضی اعضا دارد گفت:ما خودمان را به تمام کشور ثابت کرده ایم و افتخاراتی که تک تک اعضای ورزشی شورا به دست آورده اند و آنها و امثال آنها سالیان سال با هیچ پولی نمی توانند چنین افتخاراتی را برای کشور به دست بیاورند.
 
وی در پایان خاطرنشان کرد:افتخار من این است که مردم به ما اعتماد دارند و اعضای ورزشی شورا هم تمام سعی و تلاششان را می کنند تا از آن چیز که به نفع مردم است دفاع کنند و از این بابت هم خدا را شکر می کنم که نه وامدار کسی هستم نه بدهکار کسی. من تنها عضوی هستم که تو هیچ لیست سیاسی نبودم اما این افتخار را داشته ام که مردم من را به عنوان نماینده خودشان انتخاب کردند.

منبع: alef.ir