سرهنگ علی‌فر نیمکت «صبا» را می‌خواهد!
تماشاگران امروز نوشت: علیرضا علی‌فر این روزها تمام خبرسازی‌اش را با کانال هواداری‌اش انجام می‌دهد.
جایی که تقریباً هر دو روز یک‌بار از اعلام آمادگی‌اش برای حضور در تیم‌های انتهای جدول لیگ برتر حرف می‌زند. او حتی اینها را در برنامه شب یلدای علی ضیاء هم گفت و حالا همین کانال ادعا کرده است تماس‌هایی بین علی‌فر و مدیران باشگاه صبا برقرار شده. صبا با صمد مرفاوی از ۱۵ بازی فقط ۹ امتیاز گرفته و تقریباً معدل امتیازگیری آنها ۷/۰ است.
علی‌فر چندی قبل در گفت‌وگو با یکی از دوستان خبرنگارش گفته بود: «واقعاً نمی‌دانم یکی مثل من چرا نباید چنین فرصتی داشته باشد. هیچ‌کس به اندازه من از فوتبال دفاعی سر در نمی‌آورد.
سالها درباره مزایای فوتبال با دفاع سه‌نفره می‌گفتم و منتقدانم می‌خندیدند اما حالا همه دارند میگویند توفان کونته! در فوتبال ما گل نخوردن کار دشواری است. اگر اصول دفاعی را تیمت خوب بلد باشد و گل نخوری، اقلا یک امتیاز می‌گیری. من حاضرم تضمینی این علم را در اختیار این تیم‌های ته جدولی بگذارم و اگر تیم‌شان را نگه نداشتم، پولی از آنها نمی‌خواهم.
تیمی که پول زیادی دارد و در ۱۵ بازی حتی ۱۰ امتیاز هم نگرفته چرا نباید این فرصت را به من بدهد تا تجربه‌ام را به کمک‌شان بیاورم؟» او که آن روز دل پر دردی داشته، گفته است: «بروید این آقایانی را که تیم‌های‌شان الان ته جدول است ببینید. در این چند سال چند تا تیم را انداخته‌اند؟ از این تیم می‌روند تیم بعدی و از آن یکی به تیم بعدش. حاصلش شده چی؟ هیچی! ولی باز تیم می‌گیرند.
من ۳۰ سال قبل دستیار منصور امیر آصفی بوده‌ام. در رده ملی عالی‌ترین مدرک مربیگری را داشته‌ام اما هیچ‌وقت کاری دستم نمی‌دهند چون در مافیای فوتبال نیستم. آن وقت باید تمام دنیایم این باشد که بروم یک بازی گزارش کنم و ۱۲۰ هزار تومان بگیرم! ایرادی ندارد. گزارش کردن را خیلی دوست دارم اما من می‌توانم بهتر از اینها نتیجه بگیرم.» این باوری است که این روزها تمام ذهن علی‌فر را به خود اختصاص داده. هی خودش را بهتر از تمام مربیان لیگ برتر میداند و احتمالاً در رویاهایش به انقلابی بزرگ فکر میکند. به اینکه حق خورده شده‌اش را بگیرد.
در این باورها، او نیمکت صمد مرفاوی و تیم بی‌پول صبای قم را بهترین تیم ممکن برای رسیدن به دنیای مربیگری میداند! باوری که سخت است و البته برای کسی که این روزها سوژه دابسمش‌‌سازهاست و خیلی حرف‌هایش جدی گرفته نمی‌شود و فقط مورد توجه است چون لبخند روی لب‌ها می‌نشاند.
منبع: alef.ir
