بایگانی ماه : دسامبر, 2016

به گزارش ایران خبر، طبق گفته روابط عمومی فدراسیون کشتی، پس از اینکه طرح پیشنهادی “کشتی زنان با لباس مناسب” به نناد لالوویچ رییس اتحادیه جهانی ارسال شد، و توضیحات تکمیلی آن در جلسه روز جمعه در مقر کشتی های تحت پوشش اتحادیه جهانی کشتی توسط نمایندگان ایران مطرح و  مورد بررسی أعضای کمیسیون مربوطه قرار گرفت، کلیات شیوه مذکور به تصویب رسید.

همچنین مقرر گردید در مسیر اجرایی کردن شیوه جدید کشتی بانوان با لباس مناسب، اصلاحات احتمالی و مورد نیاز طرح مذکور، از سوی اتحادیه جهانی، اعضای کمیسیون، فدراسیون کشتی ایران و کارشناسان نهادهای غیردولتی همکار با فدراسیون کشتی ایران  در روند ارائه این طرح انجام گیرد.

ضمنا با توجه به اینکه بخش قابل توجهی از مقررات فنی این رشته مشابه رشته کشتی آزاد بانوان می باشد، مقرر گردید این کشتی بعنوان یکی از شیوه های کشتی زیرمجموعه “کمیسیون کشتی های تحت پوشش اتحادیه جهانی کشتی”، با حمایت ایران و سایر کشورها ، همچنین بانوان کشتی گیری که در جهان علاقمند به فعالیت در این شیوه جدید از کشتی هستند و به لحاظ فرهنگی، اعتقادی، توجه به سلامت و کاهش آسیب ها در این شیوه ، آن را برای زنان مناسب تَر نسبت به شیوه رایج می دانند، شروع به فعالیت نماید.

منبع: irankhabar.ir

روزنامه شهروند نوشت: چشم‌های مرجان غم دارند، انگار که حامل دردی ‌هزار ساله‌اند. لحظه‌ای بغض می‌کند اما اشک نمی‌ریزد، زود خودش را پیدا می‌کند. لبخند می‌زند. لرزش صدایش را می‌گیرد. صاف می‌نشیند و می‌گوید که من آماده‌ام.

 ١٣ ‌سال بعد از روزی که پدر و مادر و یک خواهر و دو برادر مرجان زیر آوار زلزله پنجم دی ماه بم ماندند، تنها بازمانده خانواده روبرویم نشسته است. در لابی هتلی در تهران؛ «ببخشید خونه‌مون خیلی تعمیرات داشت باید تشریف می‌آوردید منزل.» اینها را با همان لهجه اهالی بم می‌گوید؛ «رابطه‌ام که قطع نشده حداقل سالی سه چهار ماه بم زندگی می‌کنم.» مرجان ابراهیمی در زمان زلزله ١٨ساله بود؛ اما حالا زنی ٣١ ساله است. او در زمان زلزله در خانه یکی از اقوامش در کرمان بوده و فردای روز زلزله به بم بازگشته است.

مرجان در روزهای اول خیلی تنها بوده. چنان تنها که بارها به فکر خودکشی افتاده اما هر بار پشیمان شده؛ «طاقت نداشتم. خیلی تنها بودم. دو بار می‌خواستم با روسری خودم رو خفه کنم. ولی نمی‌دونم چی شد که نکردم این کار رو. فکر می‌کنم جرأت خودکشی نداشتم فقط می‌خواستم اداش رو برای خودم در بیارم. کسی نبود که بخواد به قول معروف نازم رو بخره. خودم ناز خودم رو می‌خریدم و پشیمون می‌شدم.» مرجان بعد از زلزله با حمایت عمویش به تهران مهاجرت کرده و تا مقطع کارشناسی ارشد در رشته مهندسی عمران تحصیل کرده است. او حالا در تهران به اتفاق همسرش در یک شرکت ساختمانی فعالیت می‌کند.

مردم باید خندیدن را یاد بگیرند

مرجان یکی از بمی‌هایی است که دغدغه بم و مردمش را دارد. شاید یکی از دلایلی که باعث شده او سالی سه ماه و بیشتر را در این شهر بگذراند، همین دغدغه‌ها بوده است. او می‌گوید که بسیاری از ساختمان‌های شهر ساخته شده‌اند ولی مردم شهر مشکلات دیگری به غیر از ساختمان هم دارند. «روزهای اول مسئولان داغ بودند. خیلی وعده دادند. من مدت‌ها اونجا بودم واقعیتش اینه خودشون هم نمی‌دونستن برای این همه آدم که تبدیل ‌شده بودن به جنازه‌های متحرک باید چه کار کنند. بعد هم هر چی رفتیم جلو دیگه بودجه‌ها کم شد و مردم فراموش شدند.»

نفس عمیقی می‌کشد. برای چند لحظه سکوت می‌کند: «من هم یکی از همین جنازه‌های متحرک بودم. تا چند ماه کابوس می‌دیدم. ولی خب زود از پس مشکلات بر اومدم. اما خیلی از زن‌ها بودند که شوهر و بچه‌هاشون رو از دست دادن و زمینی هم نداشتن که بخوان صاحب خونه بشن. خیلی‌ها هم بودن که برنگشتند بم. هر کسی گوشه‌ای زندگی می‌کنه. به نظر من باید یه اتفاقی بیفته برای این‌که مردم شهر دوباره خودشون ‌رو پیدا کنن. باید کارشناسا بگن که چه کار می‌شه کرد که مردم قوی بشن و به جای مهاجرت از بم به کرمان و شهرهای دیگه، توی بم زندگی کنند.»

از مرجان می‌پرسم برای بم چه آرزویی دارد؟ «آرزوی دست نیافتنی‌ای ندارم. آرزوی من اینه خبر خودکشی نشنوم. خبر اعتیاد جوان‌هایی که می‌تونن توانمند باشند رو نشنوم. مردم باید یاد بگیرند که بخندند.»

واقعیت‌های اجتماعی محرمانه هستند!

در طول تمام سال‌های بعد از زلزله هر گاه مسئولان خواسته‌اند بزرگی زلزله را نشان دهند، به خرابی‌های ساختمان‌ها و تعداد قربانیان اشاره کردند. اما بم امروز چگونه شهری است و با چه مشکلاتی روبروست؟

درباره بم بعد از زلزله عددهای دیگری هم وجود دارد که نشان می‌دهد دغدغه‌های شهروندی مانند مرجان قابل تأمل است. در ایام بعد از زلزله ۴٠٠ نفر شناسایی شدند که بر اثر آسیب‌های جدی دچار ضایعه نخاعی شده بودند. ۵٢۴٠ کودک هر دو والد یا یکی از آنها را از دست داده بودند و ٢۵٠٠ زن هم همسران‌شان در حادثه زلزله در شمار قربانیان بودند. اینها عددهای آن روز بم است اما از بم امروز آمار دقیقی ارایه نمی‌شود. علیرضا پشتیبان، عضو شورای شهر بم قبول دارد که شهر با «آسیب‌های اجتماعی نگران‌کننده» روبروست؛ اما پشتیبان در این‌باره از ارایه آمار پرهیز می‌کند: «واقعیت‌های اجتماعی محرمانه هستند و نمی‌شود آمار داد. این واقعیت وجود دارد که بم احتیاج دارد از حادثه تلخ پنجم دی‌ماه گذر کند.»

عضو شورای شهر از آسیب‌هایی مثل «اقدام به خودکشی» و «اعتیاد» به‌عنوان مهم‌ترین این آسیب‌ها یاد می‌کند.

کسادی کسب‌و‌کار

پشتیبان علاوه بر عضویت در شورای شهر، معاون اداره صنعت، معدن و تجارت این شهر است. به گفته او علاوه بر فضای رکود کلی اقتصادی در کشور، بم با رکود تشدید شده‌ای روبروست. «می‌شود گفت که این‌جا کسادی کار حدود ٧‌درصد بیشتر است. بم تا قبل از زلزله مرکزیت اقتصادی داشت و مناطق اطراف مایحتاج‌شان را از این شهر تأمین می‌کردند. اما رفته رفته شهرهای اطراف بم شکل گرفتند و فضای اقتصادی خودشان شکل گرفت.»

پشتیبان از بحران کم‌آبی هم به‌عنوان یکی دیگر از تهدیدهای آینده کشاورزی این شهر یاد می‌کند. معاون اداره صنعت، معدن و تجارت بم و عضو شورای شهر البته برای تقویت بنیه اقتصادی این شهر ایده‌ای هم دارد: «باید صنعت گردشگری را تقویت کنیم. الان در شورا هم تمام توان‌مان را گذاشته‌ایم که سرمایه‌گذار جذب کنیم و خوشبختانه قرار است به‌زودی قراردادهای خوبی هم بسته شود.»

به گفته پشتیبان گردشگری تنها صنعتی است که می‌تواند دورنمای روشن‌تری از آینده اقتصادی و اجتماعی بم ترسیم کند.

شهر بدون مانع؛ روی کاغذ ماند

یکی از مشکلات جدی اجتماعی بم به شرایط معلولان بازمی‌گردد. آنگونه که عضو شورای شهر می‌گوید جمعا ٢۴٠٠ معلول جسمی حرکتی، ضایعه نخاعی و ذهنی در این شهر زندگی می‌کنند.

اما خدمات ارایه‌شده متناسب این تعداد از معلولان نیست: «چند ‌سال پیش اعلام شد بم جزو شهرهای بدون مانع خواهد بود تا معلولان بتوانند به راحتی در آن تردد کنند؛ اما متأسفانه هیچ اقدامی برای عملی شدن این شعار انجام نشد. البته ما در شورای شهر و شهرداری یک اتوبوس برای تردد معلولان در نظر گرفتیم اما این کافی نیست.»

بازسازی اجتماعی و روانی نادیده گرفته شد

هر چند کارنامه و برنامه‌های بخش دولتی در حوزه خدمات اجتماعی روشن نیست، اما مردم در این‌باره بیکار ننشسته‌اند. عباس سبزواری یکی از شهروندان بمی است که در زلزله همسر، دختر و پدر و مادرش را از دست داده است. سبزواری بعد از این اتفاق یکی از کسانی بوده است که نسبت به آینده همشهریانش دل‌نگران بوده است. همین دل‌نگرانی موجب شده تا موسسه خیریه «همراهان بم» را تأسیس کند. به گفته او فعالیت‌های خیریه همراهان بم در تمام این سال‌ها بر سه حوزه کودکان، زنان و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی متمرکز بوده است.

فعالیت‌هایی که با هدف توانمندسازی، آموزش و ایجاد فرصت‌های شغلی آن‌جا شده است. سبزواری با این تجربه گرانبها ١٣‌سال بعد از زلزله عقیده دارد که در جریان فرآیند بازسازی مسئولان دچار خطای راهبردی شدند: «من بارها گفته‌ام که عیب بزرگ بازسازی بم این بود که مفهوم بازسازی فقط به بازسازی فیزیکی تقلیل پیدا کرد و بازسازی روانی و اجتماعی در برنامه‌های بازسازی جایی نداشت. در حالی‌که به‌عنوان فعال اجتماعی تصور می‌کنم اهمیت بازسازی اجتماعی به مراتب از بازسازی فیزیکی مهم‌تر است.»

سبزواری تجربه یک ساله همکاری با ستاد مداخلات روانی اجتماعی در بم را دارد.

او عضو شورای هماهنگی این ستاد بوده و تبعات اجتماعی زلزله را درک کرده است. روانشناسان و مددکاران در قالب فعالیت‌های این ستاد و به پیشنهاد سبزواری به خانه‌های شهروندان ساکن بم مراجعه می‌کردند و به آنها خدمت مشاوره می‌دادند. این فعالیت درخشان هم البته به گفته سبزواری ادامه نیافت. «بعد از آن دیگر خدمات گسترده‌ای به مردم ارایه نشد. خدمات مشاوره‌ای به چند مرکز خصوصی محدود شده که مردم توان پرداخت هزینه‌هایشان را ندارند.»

فریبکاری ممنوع

در سال‌های اخیر خیلی‌ها از لزوم بازسازی فرهنگی و اجتماعی در بم سخن گفته‌اند، اما عبارت کلی فرهنگی، اجتماعی موجب شده تا هر مسئولی به‌زعم خودش به مداخله‌های مقطعی دست بزند. برگزاری همایش‌های عمومی با دعوت یک روانشناس و جمع کردن مردم در یک سالن شهر برای شنیدن سخنان این کارشناسان یکی از همین مداخله‌های مقطعی است. یا از سوی دیگر، هر وقت از لزوم افزایش نشاط اجتماعی صحبت شده تعدادی از بازیگران سینما و تلویزیون یا هنرمندان موسیقی به شهر دعوت شده‌اند و جشنی به‌پا شده است. نمونه این مراسم قرار است امسال با حضور یکی، دو تن از بازیگران سینما برای بزرگداشت یاد جان‌باختگان برگزار شود.

مدیرعامل موسسه خیریه همراهان بم جزو منتقدان جدی این فعالیت‌هاست: «بسیار متاسفم که این کارها را جزو برنامه‌های کاهش آسیب به حساب می‌آورند. به عقیده من این کارها چیزی جز فریبکاری و نمایش نیست. بازسازی در بم باید در سه حوزه اجتماعی، اقتصادی و روانی اتفاق بیفتد، آن هم نه با این کارهای سطحی. اول باید ببینیم کجا ایستاده‌ایم. مداخله بدون آگاهی ممکن است منجر به آسیب‌های بیشتر شود.» هشدارهای کلیشه‌ای درباره افزایش آمار طلاق در شهر بم یکی از مواردی است که سبزواری معتقد است چنین رویکردی نه‌تنها کمک‌کننده نیست بلکه ممکن است موجب شود طلاق به یک تابو تبدیل شود و زن و شوهرهایی که از نظر علمی باید از یکدیگر جدا شوند به دلیل فشار اجتماعی جرأت چنین کاری را پیدا نکنند: «نگاه ما باید عمیق باشد. این‌که طلاق خودش معلول شرایط دیگر است. در برنامه‌های کاهش آسیب اجتماعی باید نگاه اقدامی جایگزین نگاه فرآیندی شود. وقتی دانش برخی افراد کم است و اصرار دارند که در مسائل جامعه دخالت کنند باید در حسن نیت افراد هم شک کنیم.»

فرصت‌های شغلی برای زنان سرپرست خانوار

سبزواری و همکارانش در خیریه همراهان بم کوشش کرده‌اند به قدر توان خودشان از درد و رنج شهروندان بکاهند. طرح اقتصادی تولید «مرغ پاک» یکی از همین برنامه‌هاست. سبزواری درباره این طرح توضیح می‌دهد: «این طرح را با سه هدف اجرایی کردیم. دلیل اول این بود که مطالعات نشان می‌دهد سر و کار داشتن افراد با حیوانات می‌تواند در کاهش افسردگی موثر باشد. دلیل دوم این بود که قصد داشتیم طرحی باشد که سایر اعضای خانواده ازجمله بچه‌ها هم احساس مسئولیت کنند و درنهایت دلیل اقتصادی بود که بتوانیم یک منبع درآمد پایدار برای خانواده ایجاد شود. متقاضیان در هر نوبت ۵٠ قطعه جوجه زنده را تحویل می‌گیرند و با رعایت برخی اصول تعیین‌شده بدون استفاده از آنتی‌بیوتیک و هورمون، مرغ تولید می‌شود و فروش محصولات حداقل ۵٠‌درصد سود برایشان به همراه دارد.»

در این طرح خرید تضمینی محصولات هم پیش‌بینی شده تا اگر خانواری نتوانست محصولش را بفروشد از این بابت نگرانی نداشته باشد و محصولش از سوی خیریه همراهان بم خریداری می‌شود. همین طرح موجب شده تا وضع حداقل ۵٠ خانوار سامان یابد. سبزواری می‌گوید آموزش‌های مداوم در حوزه‌های روانشناسی، اخلاقی، بهداشتی و مهارتی هم یکی دیگر از برنامه‌هایی است که در خیریه دنبال خواهد شد. اما او تأکید می‌کند لازم است برای شناسایی آسیب‌های اجتماعی در بم و دلایل و پیامدهایشان یک تحقیق علمی، دقیق و کاربردی در شهر انجام شود و هرگونه اقدامی مبتنی بر نتایج تحقیق باشد.

مستاجران نادیده گرفته شدند

سیامک زند رضوی، عضو هیأت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان، یکی از جامعه‌شناسانی است که در سال‌های بعد از زلزله در بم حاضر بوده و کار میدانی کرده است. زند رضوی با عباس سبزواری هم‌عقیده است. او می‌گوید شک نکنید که بم نیازمند آن است که مسائل اجتماعی‌اش شناسایی و تحلیل شود. زند رضوی تأکید می‌کند که این تحقیق در صورتی می‌تواند درنهایت منجر به مداخله و کاهش آسیب‌های اجتماعی شود که از سوی پژوهشگران بومی و به‌صورت میدانی انجام شود.

به گفته او، بعد از زلزله برخی از گروه‌های اجتماعی در معادلات بازسازی نادیده گرفته شدند: «تعدادی از زنان و مردانی که همسرانشان را در زلزله از دست داده بودند بعدا به‌واسطه اجبار اجتماعی یا دلایل دیگر تن به ازدواج جدید دادند اما این ازدواج‌ها عموما مبنای درستی نداشت و ناموفق بود. گروه دیگر خانواده‌هایی بودند که قبل از زلزله در شهر بم مستاجر بودند. این خانواده‌ها بعدا در جریان بازسازی به دلیل این‌که مالکیت زمین را در اختیار نداشتند از برنامه بازسازی حذف شدند. تسهیلات بانکی بازسازی عموما به کسانی تخصیص یافت که مالکیت داشتند. به همین دلیل خانواده‌های مستاجر آسیب دیدند.»

عضو هیأت‌مدیره انجمن جامعه‌شناسی ایران از تبعات اجتماعی یکی از تصمیم‌های دولت گذشته هم پرده برمی‌دارد: «در دولت آقای احمدی‌نژاد در تصمیمی غلط اعلام شد هر یک از خانواده‌های زلزله‌زده که فرزندانشان ازدواج کنند یک وام مسکن دیگر هم دریافت می‌کنند. این تصمیم موجب شد ازدواج‌های شتابزده‌ای رخ دهد که بعدا به شکست انجامید و بحران تشدید شد.»

زند رضوی با این توصیف می‌گوید از نظر فردی شاید خیلی از شهروندان از مسائل روانی عبور و با سطح دوم خویشاوندان شبکه ارتباطی‌شان را بازسازی کرده‌اند، اما از نظر اجتماعی باید کارهای میدانی و مشارکتی انجام شود تا درک دقیقی از وضع آسیب‌ها به دست بیاید.

هشداری که جدی گرفته نشد

نادیده گرفتن آسیب‌های روانی و اجتماعی بعد از زلزله در شهر بم موضوعی است که نباید به آن سهل‌انگارانه نگاه شود. هر چند این موضوع جدید نیست؛ چنانکه فرنگیس کاظمی، عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی که از ‌سال ٨۶ تا‌ ٨٧ به‌طور منظم در شهر بم حضور داشته و پژوهشی را با موضوع «استرس پس از سانحه» انجام داده بود؛ چند‌سال قبل درباره تراکم آسیب‌های اجتماعی و روانی در این شهر هشدار داده بود.

او گفته بود «هر چند استفاده از واژه «واگیر» چندان متعارف نیست اما باید بگویم که مشکلات اجتماعی واگیردارند. در همین شهر بم من معلم‌هایی را دیدم که زیر بار فشار روانی قرار داشتند. چنین معلم‌هایی چگونه می‌توانند بچه‌ها را مدیریت کنند؟ خب، این اختلال‌ها باید درمان شود. علایم اضطرابی بارزترین نوع اختلالی است که در میان شهروندان بم مشاهده کرده‌ام و معتقدم باید برای درمان این اختلال‌ها یک تیم متخصص به شهروندان مشاوره دهد.»

به گفته کاظمی، اختلال «استرس پس از سانحه» (ptsd) موجب بروز نوعی آشفتگی و اضطراب در فرد می‌شود که انگیزه‌های او را برای زندگی کاهش می‌دهد، اما آن‌گونه که اظهار نظرهای فعالان اجتماعی و مسئولان شهر بم نشان می‌دهد، توصیه چند‌سال قبل کاظمی چندان جدی گرفته نشده است. هر چند توصیه‌هایِ اکنون کارشناسان هم ممکن است در میان هیاهوی مراسم رسمی سالروز زلزله گم شود.

منبع: alef.ir

فرماندار شهرستان کوهرنگ از مرگ نوجوان ۱۵ ساله با سلاح شکاری در روستای «سجو» کوهرنگ خبر داد.

به‌ گزارش ایسنا، مرتضی زمان‌پور اظهار کرد: بر اثر بی احتیاطی دو نوجوان در حاشیه روستای سجو، نوجوان ۱۵ ساله مورد اصابت گلوله قرار گرفت و جان خود را از داد.

وی افزود: دو نوجوان ۹ و ۱۵ ساله که نسبت خویشاوندی داشتند در حال بازی با اسلحه شکاری بودند که نوجوان ۱۵ ساله با شلیک گلوله یکی از نوجوانان کشته می‌شود.

زمان‌پور با بیان اینکه این تیراندازی به صورت سهوی و غیرعمدی گزارش شده است، خاطرنشان کرد: علت این حادثه از سوی ماموران نیروی انتظامی در دست بررسی است.

منبع: alef.ir

کودک فروشی در برخی بیمارستان‌های پایتخت؛ این معضلی است که یک مقام مسئول در سازمان بهزیستی به آن اذعان کرده است.
 
به گزارش آرمان، معاون اجتماعی سازمان بهزیستی با اعلام اینکه خرید و فروش کودکان جرم است، اظهار کرد: در این زمینه بهزیستی وظیفه تعریف شده مستقیمی در ارتباط با جرم ندارد، اما با پیگیری‌های صورت گرفته با معاونت‌ درمان وزارت بهداشت قرار شد اگر با مورد مشکوک برخورد کردند، سریعا اورژانس ۱۲۳ را در جریان امر قرار دهند تا کودک تحویل خانواده داده شود، اما متاسفانه این معضل در چند بیمارستان پایتخت وجود دارد. حبیب ا.. مسعودی فرید همچنین درباره مسائل دیگری از جمله کودک آزاری، کودکان بی سرپرست و فرار دختران از خانه نیز توضیحاتی ارائه داده است.
 
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی با بیان اینکه کودک آزاری در کنار معضل اعتیاد، آسیبی است که به مهم‌ترین دلایل بی‌سرپرستی و بد سرپرستی تبدیل شده‌، از ۶۰۰ هزار تماس با اورژانس اجتماعی در سال گذشته خبر داد و گفت: ۵/۸ درصد این تماس‌ها به علت کودک آزاری و ۵/۷ درصد به علت همسرآزاری صورت گرفته است که این مسائل از بعد اجتماعی و مسائل ناشی از مشکلات خانواده، قابل بررسی است. حبیب ا… مسعودی فرید تاکید کرد: باید به خانواده‌ها در مورد حقوق کودکان آموزش‌های لازم ارائه شود، زیرا هر نوع تنبیه، تحقیر، بهداشت، تغذیه و محل زندگی نامناسب و… جزو مواردی از کودک‌آزاری محسوب می‌شوند که خانواده‌ها اطلاعی از این موارد ندارند. به گفته مسعودی فرید، بیشترین تماس‌ها با اورژانس اجتماعی که حدود ۲۵ درصد این تماس‌ها را شامل می‌شود، مربوط به مشکلات خانوادگی مانند طلاق و… است که خشونت خانگی نیز جزئی از آنها محسوب می‌شود.

راه‌اندازی مهدهای دوستدار خانواده

معاون سازمان بهزیستی از راه‌اندازی مهد دوستدار خانواده خبر داد و تصریح کرد: براساس برنامه‌ریزی‌های انجام شده قصد داریم با تشکیل مهد دوستدار خانواده، مهارت‌های زندگی و فرزندپروری را به کودکان و والدین آموزش دهیم. او در ادامه اظهار کرد: بیشترین آزارهای کودکان جسمی و فیزیکی است، این درحالی است که کودک‌آزاری جرم عمومی محسوب می‌شود و نیاز به شاکی خصوصی ندارد اما کسی از این ماده قانونی اطلاعی ندارد و باید اطلاع‌رسانی کافی انجام شود. مسعودی فرید خاطرنشان کرد: در حال حاضر ۱۷۰ پایگاه خدمات اجتماعی نیز در مناطق و محلات حاشیه‌نشین در کشور فعالیت می‌کنند که البته نیاز به توسعه دارند، به طوری که براساس بررسی‌های انجام شده ۹۰۰ محله و منطقه حاشیه‌نشین در کشور وجود دارد که با در نظر گرفتن مناطق آسیب‌خیز، تعداد آنها به بیش از ۱۵۰۰ منطقه می‌‌رسد.

خانه‌های امن برای زنان

معاون اجتماعی سازمان بهزیستی از فعالیت ۱۸ خانه امن برای زنان در معرض آسیب خبر داد و گفت: در استان‌ها و شهرستان‌های مختلف، این خانه‌ها وجود دارند و در صورتی که استانی این مرکز را نداشته باشد، فرد موردنظر به مراکز بحران منتقل می‌شود و هدف کارشناسان ما این است که فرد در معرض آسیب، به خانواده خود بازگردد و در غیر این صورت در مراکز نگهداری می‌شوند. او افزود: براساس نیاز باید خانه‌های امن در استان‌های مختلف کشور راه‌اندازی شوند و قصد داریم در همه استان‌ها این خانه‌ها را احداث کنیم. مسعودی فرید با اشاره به اینکه سال گذشته ۱۲۰۰ زن در معرض آسیب و خشونت خانگی در این مراکز نگهداری شده‌اند، عنوان کرد: از ابتدای سال تاکنون ۸۰۰ نفر به این مراکز مراجعه کرده‌اند. معاون اجتماعی سازمان بهزیستی در مورد آنکه کدام استان دارای بیشترین ضریب آسیب است، اظهار کرد: در کل کشور و کلانشهرها مانند تهران، فارس، خوزستان، اصفهان و خراسان رضوی آسیب اجتماعی بیشتری وجود دارد، البته به این دلیل است که افراد از استان‌های دیگر به کلانشهرها مهاجرت می‌کنند.

مشکلات درون خانواده دلیل ۹۰ درصد فرارها

مسعودی فرید از فعالیت ۳۱ خانه سلامت ویژه دختران در معرض آسیب و خشونت زیر ۱۸ سال در کشور خبر داد و تاکید کرد: سال گذشته ۵۰۶ نفر در این مراکز پذیرش شده‌اند که در ۶ ماه اول سال نیز تعداد افراد مراجعه کننده ۲۶۰ نفر بوده است. به گفته معاون اجتماعی سازمان بهزیستی، ۹۰ درصد فرارها از خانه به دلیل توهین، تحقیر و مشکلات درون خانواده است و ۱۰ درصد نیز به دلیل ارتباط عاطفی، دوستی، پولدارشدن دختران و… انجام می‌شود که ۶۰ تا ۷۰ درصد دختران به خانواده‌های خود باز می‌گردند. به گزارش ایسنا، او در پایان با اعلام اینکه خرید و فروش کودکان جرم است، خاطرنشان کرد: در این زمینه بهزیستی وظیفه تعریف شده مستقیمی با جرم ندارد اما با پیگیری‌های صورت گرفته با معاونت‌ درمان وزارت بهداشت، قرار شد اگر با مورد مشکوک برخورد کردند، به سرعت اورژانس ۱۲۳ را در جریان امر قرار دهند تا کودک تحویل خانواده داده شود اما متاسفانه این معضل در چند بیمارستان پایتخت وجود دارد.

مرحله بعد از شناسایی مهم‌تر از شناسایی

رئیس انجمن حمایت از حقوق کودکان در گفت‌وگو با «آرمان» با اشاره به تماس‌های گرفته شده با اورژانس اجتماعی اظهار می‌کند: در ابتدا باید توجه داشت که تماس با اورژانس اجتماعی، یک حرکت خوب شهروندی است، اما به نسبت درصدها می‌توان گفت که تعداد این تماس‌ها، بالا به نظر می‌رسد، چون بسیاری از افرادی که مشکلات مشابه دارند، جزو کسانی نیستند که از این نوع سیستم اطلاع رسانی استفاده کنند. بنابراین می‌توان گفت این آمارها برای ما در حکم هشدارهایی هستند که به طرف پیشگیری برویم چون زمانی که کانون‌های آسیب شناسایی شود، ما نیازمند این هستیم که خدمات مددکاری و مشاوره را در آن نقاط داشته باشیم. بنابراین می‌توان گفت تعداد تماس‌ها با اورژانس اجتماعی به نسبت کسانی که از این سیستم استفاده نمی‌کنند و نسبت به آن بی اطلاع هستند، بالاست. مساله ای که ما را یاری می‌کند، استفاده از این آمار و اطلاعات در راستای پیشگیری است. شیوا دولت آبادی در جواب این سوال که آیا خانه‌های امن برای زنان می‌تواند معضل خشونت علیه زنان را حل کند یا خیر، می‌گوید: ارائه خدمات مناسب بعد از جذب این افراد، مهم‌ترین وجه چنین اقداماتی است. همچنین است که ما بچه‌هایی را در کانون اصلاح و تربیت نگه می‌داریم و اگر نتوانیم خدمات بعد از خروج به آنها دهیم، باید منتظر بازگشت این بچه‌ها باشیم. در مورد زنانی هم که مورد خشونت قرار می‌گیرند، تا وقتی که شرایط این زنان تغییر نکند، در معرض این خشونت هستند. بنابراین گسترش خدمات و تامل بیشتر در مورد اینکه چه جنبه‌هایی باید به این جذب اورژانسی اضافه شود تا اثربخشی دراز مدت و ماندگار داشته باشد، لازم است در دستور کار قرار گیرد. البته جای خوشحالی دارد که چنین اقداماتی انجام گرفته است و باید در راستای توسعه آن تلاش کرد. او در مورد بازگشت دختران فراری به خانه خاطرنشان می‌کند: این مساله هم مانند زنان خشونت دیده، نیاز به پیگیری دارد، به این معنا که اگر ما سیستم‌های مددکاری بعد از شناسایی برای دخترانی که در حد فرار زیر فشار بوده اند، نداشته باشیم، شاهد تکرار با بدتر شدن اوضاع خواهیم بود. خانواده‌ها نیازمند این هستند که بیشتر درباره رفتاری که با فرزندشان داشته اند و باعث ایجاد یک آسیب شده اند، آگاه شوند. از سوی دیگر دختران هم باید زمانی که به خانه برمی گردند، با آگاهی‌هایی برگردند که شرایط آنها را در خانواده تغییر دهد، در غیر این صورت، این بازگشت می‌تواند به چرخه باطلی تبدیل شود که شاید دوباره منجر به فرار شود.
 

منبع: alef.ir

‌وقوع تصادف میان ۶ دستگاه خودرو منجر به فوت چهار نفر از اعضای یک خانواده شد.

‌به گزارش ایسنا،  سرپرست پلیس‌راه هرمزگان در جمع خبرنگاران با اعلام این خبر افزود: یک دستگاه تریلر ولوو ساعت ۱۱ صبح شنبه(۴ دی ماه) از مسیر کهورستان به سمت بندرعباس (محور گچین) در حال تردد بوده که به علت بروز نقص فنی در محور عقب، چرخ‌های آن جدا و به ۲ دستگاه پژو برخورد می‌کند.

سرهنگ علی اسفندانی بابیان اینکه در اثر این برخورد هر دو خودرو پژو دچار آسیب سطحی می‌شوند، اما متأسفانه چرخ‌های رهاشده از تریلر ولوو به یک دستگاه تریلر دیگر برخورد و موجب انحراف آن به مسیر مخالف می‌شود، تصریح کرد: تریلر منحرف‌شده با یک دستگاه سواری پراید که حامل پنج نفر از اعضای یک خانواده بوده، رخ‌به‌رخ می‌شود که در اثر این اتفاق یک دستگاه تریلر فائو نیز به پراید برخورد و به‌عبارت‌دیگر سواری پراید میان دو دستگاه تریلر گیر می‌کند.

وی اظهار کرد: در اثر این تصادف پدر خانواده، دو دختر و یک فرزند پسر در دم فوت می‌کنند و مادر خانواده نیز مجروح و به بیمارستان منتقل می‌شود.

سرپرست پلیس‌راه هرمزگان اضافه کرد: رانندگان هر دو تریلر نیز به دلیل آسیب‌دیدگی به بیمارستان منتقل شدند.

سرهنگ اسفندانی خاطرنشان کرد: علت وقوع این حادثه بی‌احتیاطی راننده تریلر ولوو و نقص فنی ایجادشده است که موجب این تصادف خونین شد.

منبع: alef.ir

رسانه‌های صهیونیستی با اشاره به گسترش اقدامات خرابکارانه این رژیم و تخزیب منازل فلسطینیان در کرانه باختری اعلام کردند رژیم صهیونیستی طی سال ۲۰۱۶ هزار باب از منازل فلسطینیان را ویران کرده است.

به گزارش ایسنا، به نقل از پایگاه اینترنتی شبکه خبری الجزیره، زئیف کام، نویسنده اسرائیلی در مقاله‌ای در پایگاه خبری “ان.آر. جی” به مساله ویران کردن منازل اعراب فلسطینی در اراضی اشغالی اشاره کرده و نوشت که این مساله در دوره اخیر به ویژه در داخل خط سبز افزایش یافته است و به رغم اعتراض‌های پیاپی اتحادیه اروپا شمار زیادی از منازل فلسطینیان به بهانه ساخت و ساز “غیر قانونی” ویران شده‌ است.

وی در این مقاله نوشت که موضوع تخریب منازل فلسطینیان به حدی اهمیت دارد که فراکسیون پارلمانی حزب لیکود اخیرا در جلسه‌ پشت درهای بسته کنست آن را مورد بررسی قرار داد.

به گفته کام، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای ادامه سیاست تخریب منازل فلسطینیان مطمئن و مصمم به نظر می‌رسد و از مسئولان شهرک‌ها خواسته تنها یک ماه (تا زمان پایان دوره ریاست جمهوری باراک اوباما) منتظر بمانند تا این عملیات را از سر بگیرد و حتی درخواست‌هایی برای ویران کردن منازل بیشتری به ویژه در منطقه “ج” در کرانه باختری مطرح شده است.

بنا به نوشته این نویسنده اسرائیلی ویران سازی منازل فلسطینیان که اقدامی غیرقانونی است به مثابه الویت اصلی نتانیاهو است و وی از هیچ فرصتی برای این کار چشم پوشی نمی‌کند و هیچ وقعی به هشدارها و اعتراضات اتحادیه اروپا نمی‌نهد و این گونه موضع‌گیری‌های اروپا هم مانع ادامه ویران سازی منازل فلسطینیان نمی‌شود.

کام در این باره می‌نویسد که نتانیاهو از ساخت و سازهای اعراب فلسطینی به عنوان “مرضی” یاد می‌کند که باید ریشه کن شود و دولتش در سال ۲۰۱۶ قریب به هزار باب از منازل فلسطینیان را ویران کرده است و حتی وعده داده که در آینده تعداد بیشتری از منازل فلسطینیان را ویران خواهد کرد.

در همین راستا، عکیفا لام، نویسنده دیگر اسرائیلی نوشت که نتانیاهو در روزهای اخیر دو جلسه ویژه را برای بررسی تشدید عملیات ویران سازی منازل فلسطینیان برگزار کرده که این جلسات با مشارکت وزیر امنیت ملی اسرائیل و بازرس کل پلیس و دیگر مسئولان امنیتی برگزار شدند.

به گفته لام ۳۴ باب از منازل فلسطینیان ظرف چند هفته گذشته به دستور نتانیاهو ویران شده و طرف‌های اسرائیلی برای ویران سازی ۴۲ منزل دیگر آماده می‌شوند.

این نویسنده به نقل از وزیر امنیت ملی اسرائیل نوشت که طی ماه‌های اخیر سیاست ویران سازی منازل افزایش یافته و در آینده نزدیک نیز این مساله بیشتر خواهد شد.

منبع: alef.ir