کم خونی فقر آهن ، شایعترین نوع کم خونی

کم خونی فقر آهن شایعترین نوع کم خونی در دنیا بویژه در جوامع کم در آمد است که موجب بیماری و ناتوانی افراد می شود. اهمیت کلی کم خونی در مرگ و میر نیست، بلکه اثرات اجتماعی زیان بار آن مهم است؛ زیرا میزان کار و فعالیت مبتلایان به علت ضعف و خستگی کاهش می یابد.
کم خونی را می توان با پایین بودن میزان هموگلوبین خون کمتر از حد طبیعی تشخیص داد. وقتی کم خونی به علت کمبود آهن باشد، افزایش مصرف آهن قابل جذب به توسط فرد مبتلا موجب افزایش میزان هموگلوبین خون می شود.
شایعترین علت کم خونی، عدم مصرف غذاهای آهن دار است که باعث می شود بدن نتواند به اندازه کافی خون بسازد. افرادی که به کرم های قلابدار آلوده هستند و یا به اسهال مزمن، اسهال خونی و مالاریا مبتلا می شوند، نوزادان و یا متولد شده از مادران کم خون و شیرخوارانی که بعد از ۶-۴ ماهگی غذاهای کمکی و آهن تکمیلی دریافت نمی کنند به کم خونی فقر آهن مبتلا می شوند.
دختران در سنین بلوغ، زنان در سنین باروری و بویژه در دوران حاملگی به علت نیاز خاص به آهن بیشتر در معرض ابتلا به کم خونی فقر آهن قرار می گیرند. علت کم خونی آنان این است که برای جایگزینی خونی که در طول دوره قاعدگی یا زایمان از دست می دهند، به قدر کافی غذاهای حاوی آهن و یا مکمل های آهن مصرف نمی کنند.
در زنان کم خونی خطر سقط جنین و خونریزی هنگام زایمان بیشتر است. کودکان کم خون بطور مکرر به بیماریهای عفونی عو کننده مبتلا می شوند. همچنین تغییرات رفتاری و کاهش توانایی در یادگیری در این کودکان مشاهده می گرددکه پس از درمان فعالتر شده ، در امور تحصیلی موفق می شوند. کودک کم خون، کم فعالیت و دارای چهره ای رنگ پریده است. در حالات شدید، زود به نفس، نفس می افتد و صورت، بدن، دستها و پاهایش متورم است. برای پی بردن به وجود کم خونی باید قسمت داخلی لبها و پلکهای پایین را معاینه کرد. این قسمتها که در حالت طبیعی قرمز هستند، در صورت کم خونی صورتی یا مایل به سفید به نظر می رسند. به کودکان، بالاخص در سنین مدرسه بایستی غذاهای حاوی آهن مثل گوشت، جگر، ماهی و تخم مرغ داده شود.
منبع: مه شو