کابینه جای «آشتی ملی» نیست

روزنامه بهار: در روزهای اخیر برخی از چهره‌های سیاسی اصلاح‌طلب در خصوص کابینه دوازدهم اظهارنظر کرده و این عقیده را مطرح کرده‌اند که خوب است آقای رئیس‌جمهور در هنگام چنیش کابینه به ایده آشتی ملی نیز نگاهی داشته باشد و از جریان مقابل نیز افرادی را در کابینه قرار دهد.این چهره‌های سیاسی بر این عقیده‌اند که محل اجرای پروژه آشتی ملی و تلاش برای افزایش وحدت ملی از مسیر کابینه‌ای می‌گذرد که جریان رقیب هم سهمی در آن داشته باشد. به عبارت دیگر در نگاه این حضرات، آشتی ملی یعنی کابینه سهمیه ای! این نگاه، ناشی از برداشتی سیاسی از کابینه است.

به این معنا که ظاهرا در نگاه افرادی که چنین پیشنهادی را مطرح کرده‌اند آن چه اهمیت دارد خط و جناح وزرای پیشنهادی است و نه کارآمدی آن ها. از همین رو چنین تصور می‌کنند که هبه کردن برخی مناصب دولتی به جریان اصولگرا بدون توجه به کارآمدی و هماهنگی فرد مورد نظر با کابینه، با رئیس جمهور و با وعده‌های منتخب اکثریت به معنای تحقق آشتی ملی است.  حقیقت آن است که مخاطب «آشتی ملی»، «آتش بس» و یا هر مفهوم دیگری شبیه به این‌ها مدیران اجرایی نیستند بلکه مخاطب این چنین پیشنهادهایی رهبران جریان‌های مختلف سیاسی درون نظام اند. این انتظار که روحانی برای تحقق آشتی ملی باید برخی وزرایش را از جریانی برگزیند که لزوما به برنامه‌های دولت باور ندارند انتظار به جایی نیست و از آن مهمتر اساسا منجر به آشتی ملی نخواهد شد.

اصلاح‌طلبانی که چنین پیشنهادی را مطرح کرده‌اند به نظر می‌آید که محل اجرای پروژه آشتی ملی را اشتباه انتخاب کرده اند. کابینه رئیس جمهور روحانی باید «کابینه کار» باشد. کابینه‌ای که اعضای آن با رئیس دولت، سایر اعضای دولت و برنامه‌های وعده داده شده به مردم هماهنگ بوده و فقط و فقط به فکر انجام آن برنامه‌ها باشند. تبدیل کابینه دوازدهم به یک شرکت سهامی به قصد ایجاد آشتی ملی در نهایت سبب آن خواهد شد که نه تنها آشتی ملی به معنای واقعی کلمه رخ ندهد بلکه سبب ناکارآمدی و ناهماهنگی اعضای دولت خواهد شد. به نظر می‌آید که نهادی مانند مجمع تشخیص مصلحت نظام، محل بهتری برای بروز و ظهور مفهوم آشتی ملی و وحدت باشد. نهادی که وظیفه آن ارائه مشورت به رهبری نظام و همینطور تدوین سیاست‌های کلی نظام سیاسی مستقر در حوزه‌های گوناگون است. مرکزی مانند مجمع تشخیص دقیقا همان جایی است که باید شاهد حضور افرادی با گرایش‌ها و تفکرات سیاسی گوناگون باشیم تا با همفکری و مشورت با هم به نتایجی معقول و وحدت بخش دست یابند.

منبع: بهارنیوز