چرا نیاز روسیه به جهان بیش از نیاز جهان به روسیه است
آدام اسمیت مشهور (ایدئولوژیست اقتصاد بازار) می‌گفت هر کشور باید به تولید کالاهایی توجه کند که در تولید آنها برتری مطلق دارد.
به گزارش خبرآنلاین مارات آتناشف رئیس مدرسه مدیریت سکولکووی مسکو در تحلیلی در
روزنامه تجاری “ار ب کا”، می نویسد:
این امر باعث رشد رفاه عمومی در جهان می‌شود. ولی دو قرن گذشته نشان داد تخصص باعث رشد مداوم رفاه نمی‌شود. هرچه اقتصاد متنوع‌تر باشد کشور آنقدر ثروتمندتر می‌شود. بین کشورهای ثروتمند (به استثنای چند کشور نفتی) تقریباً کشور دارای تخصص محدود نیست. در اوایل قرن بیست و یکم نظریه مربوط به ارتباط بغرنجی و تنوع اقتصاد با توسعه به میان آمد.
اما بین کشورهای دارای اقتصاد متنوع و بغرنج کسانی در موقعیت بهتر قرار می‌گیرند که می‌توانند با دیگر کشورها روابط تعاونی برقرار کنند. همزمان طبق نظریه دیگر، فن‌آوریها دارای دو بخش علنی و غیر علنی هستند. بخش غیرعلنی فن‌آوریها با دانش انسانی ارتباط دارد. این واقعیت باعث می‌شود توسعه فن‌آوریها از راه خرید آنها میسر نشود. در نتیجه فن‌آوریها به کندی پیش رفته و به یکدیگر شباهت پیدا می‌کنند. برای توسعه فن‌آوریها اموری چون سرمایه گذاریهای خارجی مستقیم، تأسیس مؤسسه‌های مشترک و ائتلاف‌های بین‌المللی، مهاجرت نیروی کار، جلب جوامع هموطنان مقیم خارج، کارآموزیهای طولانی خارجی و مبادله در بخش آموزش و پرورش مورد نیاز است. باز بودن کشور در بخش اقتصادی و مهاجرت شرایط الزامی توسعه تکنولوژیک و رشد رفاه است.
زمانی برای ساکنان کره زمین دشوار بود باور کنند که خودشان در مرکز کائنات نبوده بلکه در یک سیاره خرد منظومه شمسی قرار دارند. مردم روسیه هم باور می‌کنند که روسیه بزرگترین کشور جهان با توان عظیم نظامی و وارث یک ابرقدرت است. ولی، در جهانِ واقعیات اقتصادی روسیه کمتر از ۲ درصد اقتصاد جهان و ۲ درصد جمعیت جهان است. روسیه از این دیدگاه خط باریک کشیده شده بین فضاهای بزرگ جمعیتی اروپا و چین می‌باشد. روسیه در فضای تکنولوژیک جهان هم ظاهر حقیری دارد. روسیه در این واقعیت دوم، در واقعیت اقتصادی، نمی‌تواند با اتکای صرف بر فن‌آوریهای خود پیروز شود. حتی حفظ سطح رفاه در این صورت ممکن نمی‌شود. اقتصاد باز و پذیرش مهاجران برای رشد تکنولوژیک سریع لازم است. در جهان معاصر نمونه رشد سریع بدون اتکا بر صادرات و تعاون بین‌المللی موجود نیست.
دفاع از اقتصاد، جایگزینی واردات و حتی رشد صادرات غیر مواد اولیه نباید بخودی خود یک هدف باشد. آنها به تنهایی باعث می‌شوند تولیدات دارای بازدهی پایین به موجودیت خود ادامه دهند. باید برای توسعه تجارت دارای قابلیت رقابت جهانی اقدام شود. تغییر تصویر عادی جهان یک چالش جدی فرهنگی و روانی است. تمایل به حصار کشیدن در برابر امور بیگانه، در برابر جهان در حال حرکت با سرعت سرسام آور، به معنی مواجه شدن با خطر بازنده شدن در نبرد نابرابر است. عدم پذیرفتن واقعیت ما را از چالش‌های آن رها نمی‌کند.
منبع: الف