پارگی دهانه رحم پس از زایمان
پارگی دهانه رحم پس از زایمان
گلنار فارسی ، اقاقیا، آویشن ، مردار سنگ ،تخم گشنیز ، مازو
هر شب در آبزن دارو های فوق بنشینید. با کوبیده داروهای فوق ضماد درست کرده و روی محل پارگی ضماد کند. برای تنگ شدن به حالت اول برگشتن دهانه رحم از داروهای تضییق فرج که قبلاً ذکر شد استفاده شود
در زایمان طبیعی ، لازم است که برای خارج شدن سر نوزاد، مقدار کمی از دهانه واژن شکافته شود. اگر اجازه دهیم این اتفاق به صورت طبیعی رخ دهد، ممکن است دهانه از چند قسمت و به صورت نامنظم پاره شود، برای جلوگیری از این اتفاق، ماما پس از بی‌حسی موضعی، قسمت پایین دهانه را شکاف کوچکی می‌دهد و پس از زایمان هم آن را با نخ جذبی بخیه می‌کند. معمولا زخم پس از چند هفته بهبود می‌یابد. پس از زایمان، تا چند هفته ممکن است هنگام نشستن احساس درد کنید یا موقع ادرار احساس سوزش کنید. برای اینکه در این مدت کمتر اذیت شوید، برای نشستن از یک بالشتک استفاده کنید و روی محل‌های سفت ننشینید.
هنگام ادرار نیز از یک بطری استفاده کنید تا ادرار بر روی زخم‌تان نریزد. یا هنگام تخلیه ادرار، آب گرم را باز کنید و همزمان خودتان را با آب بشویید تا سوزشی احساس نکنید. زمانی هم که نیاز به تخلیه مدفوع پیدا می‌کنید به کمک یک دستمال تمیز محل زخم را محکم فشار دهید تا فشار مقعد به آن وارد نشود. سعی کنید در این مدت از مواد غذایی فیبردار استفاده کنید تا دچار یبوست نشوید. همچنین می‌توانید از مسکن نیز برای کاهش درد استفاده کنید.اگر پارگی واژن علاوه بر پوست، شامل بخش عضلانی هم باشد، ممکن است چندین ماه زمان ببرد تا بهبود یابد.
انوع پارگی پرینه هنگام زایمان
این پارگی‌ها در اولین زایمان طبیعی شایع‌تر است و میزان آن از شکاف‌ها و خراش‌های کوچک تا پارگی عمیق در ماهیچه‌های پایین لگن را شامل می‌شود. هنگام زایمان طبیعی ممکن است در زمان خروج، سر نوزاد به ناحیۀ پرینه فشار وارد کند و باعث کشیدگی پوست و ماهیچه‌های اطراف ناحیۀ واژن شود. در چنین حالتی پزشک ممکن است تصمیم به عمل اپیزیوتومی بگیرد که برای انجام آن، برشی را در ناحیۀ پرینه ایجاد می‌کند تا خروج کودک را تسریع کند، اما واقعیت این است که حتی در صورت ایجاد برش اپیزیوتومی، باز هم خطر پارگی وجود خواهد داشت. پارگی پرینه در اثر زایمان می‌تواند درجه‌های مختلفی داشته باشد. انواع پارگی‌های ممکن در فرایند زایمان شامل موارد زیر است:
پارگی درجه اول: پارگی درجه اول، یک پارگی سطحی شامل پوست پرینه و بافت اطراف دهانۀ واژن است. این نوع پارگی اغلب آن‌قدر کوچک است که معمولاً بدون بخیه یا تنها با چند بخیه به سرعت التیام می‌یابد و عموماً آزاردهنده نیست.
پارگی درجه دوم: پارگی درجه دوم عمیق‌تر است و به ماهیچه‌های زیرین کشیده می‌شود. این پارگی نیاز به بخیۀ لایه به لایه دارد، باعث درد و ناراحتی می‌شود و معمولاً التیام آنها چند هفته طول می‌کشد. بخیه‌ها در دوره التیام جذب می‌شود.
پارگی درجه سوم و چهارم: درصد بسیار کمی از زنان هنگام زایمان ممکن است پارگی پرینه‌ای داشته باشند که تا ناحیۀ رکتوم یا راست‌روده گسترش یابد. این نوع از پارگی می‌تواند برای ماه‌ها باعث ایجاد درد شدید شود و خطر ابتلا به بی‌اختیاری مدفوع را افزایش دهد. این نوع از پارگی شدید، پارگی درجه سوم یا چهارم نام دارد. پارگی درجه سوم در واقع پارگی در بافت واژن، پوست پرینه و ماهیچه‌های پرینه است که تا اسفنکتر مقعد یا عضله‌ای که مقعد را احاطه کرده نیز گسترش می‌یابد و پارگی درجه چهارم تا ماهیچه‌های اسفنکتر مقعد و بافت زیر آن ادامه می‌یابد.
منبع: مه شو