هشدارهایی در مورد داروهای مورد استفاده در درمان پارکینسون

برخی داروها را نباید در بیماری پارکینسون مصرف کرد. بیشتر از داروهای آرام بخش فنوتیازین و داروهای آنتی سایکوتیک (نورولپتیک) نام برده شد. به هر حال این داروها در درمان حالت تهوع و یا حملات سرگیجه پیشنهاد می شوند اما به ندرت در درمان بیماری پارکینسون به کار می روند. مصرف بازدارنده های آنزیم مونوآمین اکسیداز که در درمان افسردگی به کار می روند، مجاز نیست اما داروهای ضد افسردگی تری سیکلیک را می توان مصرف نمود. بیماران مبتلا به برخی انواع آب سیاه و یا ملانوم پوستی نیز نباید داروهای لوودوپا را مصرف کنند.
ویتماین B6 (پیریدوکسین) که در داروهای مولتی ویتامین یافت می شود و در بهبود ناراحتی های پیش از قاعدگی به کار می رود، فعالیت لوودوپا را متوقف می نماید، اما چنانچه با سی نمت و یا مادوپار مصرف شود، تاثیر متقابلی بر هم نخواهند داشت. در صورت تردید همواره با پزشک معالجتان مشورت کنید.
ژن درمانی
علاوه بر داروهای جدید، روش های درمانی نوینی نیز ابداع شده است. ژن درمانی قابلیت چشم گیری در درمان بیماری های سیستم عصبی مرکزی دارد. وارد کردن ژن های کارامد به مغز بیماران مبتلا به پارکینسون، روش مفیدی است تا این ژن های سالم جایگزین ژن های معیوب شوند.
هدف از انجام این کار وارد کردن پروتئینی است که از آسیب سلولی ممانعت نماید و یا عملکرد سلول آسیب دیده را مجددا برقرار می نماید و یا امکان انتقال فیزیولوژیکی را در ناقلین عصبی ناقص فراهم آورد. راه بردهای روش ژن درمانی فراتر از شیوه قدیمی جایگزین کردن دوپامین بوده و به سوی استفاده از عواملی رفته است که باعث رشد سلول عصبی می شوند، آن هم از طریق افزایش عملکرد سلول و یا ممانعت از مرگ سلول.
منبع: مه شو