هزینه سنگینی که قتل به جامعه تحمیل می‌کند
شرق نوشت:
قتل، در حقیقت از فجیع‌ترین جرائم و حوادثی است که خواسته و ناخواسته به وقوع می‌پیوندد و افکار عمومی جامعه را برای مدت‌ها تحت‌تأثیر خود قرار می‌دهد؛ تا به‌آنجا که در پی وقوع این‌گونه حوادث ناخوشایند، جامعه متحمل هزینه‌های بسیاری می‌شود؛ هزینه‌هایی که شاید بسیاری از آنها را هرگز نتوان جبران کرد؛ زیرا قتل علاوه بر خسارت‌های مادی، خسارت‌های معنوی فراوانی ازجمله عدم احیای حق حیات که هرگز نمی‌توان آن را جبران کرد، به وجود می‌آورد؛ زیرا نمی‌توان جان‌باخته را جانی تازه بخشید. ازاین‌رو، قتل را باید خسران دانست که در حقیقت امکان جبران ندارد.
از سوی دیگر، موضوع قتل، هم‌زمان موضوعی فردی، جمعی و اجتماعی محسوب می‌شود. به‌گونه‌ای که این موضوع، فرد، خانواده و حتی جامعه‌ای را هم‌زمان در تبعات روحی، روانی و… خود در‌گیر می‌کند و تبعات ناگوار بسیاری را هم به دنبال دارد. با نگاهی به پرونده‌هایی که در دادگاه و دادسرای جنایی طرح شده یا در حال رسیدگی است، متوجه می‌شویم عامل اصلی به‌وجودآمدن چنین اتفاقاتی سرعت زیاد در تصمیم‌گیری و ناتوانی در کنترل و مهار خشم است. هرچند در تمامی پرونده‌هایی که با این موضوع مطرح می‌شود، عوامل دیگری نیز دخالت دارد.
براین‌اساس، در قریب‌به‌اتفاق این‌گونه از حوادث، می‌توان به‌سادگی و با کنترل و مدیریت خشم، مانع به‌وجودآمدن آن شد. اینجاست که باید گفت خشم کلید همه بدی‌ها است و انسان به واسطه آن، ممکن است دست به کاری بزند که عمری پشیمانی را به دنبال داشته باشد. ازاین‌رو، انسان می‌تواند با صبر و بردباری سرنوشت خود را به بهترین وجه ممکن رقم بزند و خود را گرفتار مشکلات و مصائب ناخوشایند خشم و غضب نکند.
بهتر است در رفت‌وآمدها و فعالیت‌های اجتماعی، واکنش افراد دیگر را پیش‌بینی کنیم. زمانی که می‌خواهیم کار جدیدی را انجام دهیم، حدس بزنیم این رفتار ما موجب چه واکنش و عکس‌العمل‌هایی از سوی اطرافیان خواهد شد. با این کار بهتر می‌توانیم با انتقادها و ایرادهای آنها مواجه شویم و کنار بیاییم. خود را برای حفظ آرامش آماده کنیم. در حین بحث و گفت‌وگو، خود را برای هر نوع سؤال و انتقادی آماده کنیم. با این کار می‌توانیم هنگام ایراد و انتقاد دیگران، آرامش خود را حفظ کرده و پاسخ انتقادهای آنان را به درستی بدهیم. احترام خود را حفظ کنیم.
هیچ‌گاه به دیگران بی‌احترامی نکنیم؛ حتی اگر حق با ما باشد. در پایان هر روز، تعداد مواردی را که توانستیم خشم خود را مهار کنیم، مرور و سعی کنیم تعداد دفعات آن را بیشتر کنیم. برای طغیان‌های عصبی خود عذرخواهی کنیم. اگر خشم باعث شده به کسی بی‌احترامی کنیم، از او معذرت بخواهیم. لزومی ندارد برای عصبانیت خود توضیحی بیاوریم، بلکه فقط گفتن «من رفتار بدی داشته‌ام و عذر می‌خواهم» کافی است تا همه سوءرفتارها را از بین ببرد.
منبع: alef.ir