هاشمی، سیاستمداری توسعه گرا

هاشمی رفسنجانی را باید به عنوان بخشی از ماهیت انقلاب معرفی کرد که عمر خود را با مجاهدت و تلاش فراوان گذراند و از زمان جوانی نسبت به مبارزه علیه رژیم پهلوی همراه با حضرت امام(ره) تلاش‌های فراوانی کرد.

 از فعالیت‌های مهم ایشان، قبل از انقلاب، فعالیت‌های سیاسی بود که در نتیجه آن، تبعید شده و به زندان رفتند. از آنجا که ایشان فعالیت‌های اقتصادی نیز داشت، بسیار به طلبه‌ها و خانوده‌های روحانیون مبارزی که در بند بودند، کمک می‌کرد.
آیت‌الله رفسنجانی همچنین، فعالیت‌های علمی متعددی داشتند و از آن جمله می‌توان به کتاب امیرکبیر او اشاره کرد که از قضا در سبک مدیریتی ایشان هم بسیار اثرگذار بوده است.

ایشان قبل از انقلاب سفرهای بسیاری به کشورهای مختلف اسلامی داشتند و همین باعث شد تا نگاه باز اجتماعی داشته باشند.

آقای هاشمی بعد از پیروزی انقلاب، در تأسیس شورای انقلاب نقش بسزایی داشت و امام(ره) بسیار به ایشان اعتماد داشتند. از دیگر فعالیت‌های ایشان می‌توان به ریاست مجلس شورا، مبارزه با جریان لیبرالیست‌ها بویژه تفکر بنی‌صدر و روشنگری از آن،  افشاگری جریان منافقین و مجاهدین و … نیز اشاره کرد.

هاشمی رفسنجانی بعد از ارتحال امام(ره) هم همیشه همراه و پشتیبان مقام معظم رهبری بودند.

ایشان بر اساس مدل خاصی از عقلانیت می اندیشیدند و متاسفانه کمتر در خصوص اندیشه و منظومه فکری او کتاب نوشته شده است.  معتقدم ایشان در دهه اول انقلاب دغدغه عدالت محوری و در دهه دوم بیشتر دغدغه توسعه را داشتند و نسبت به رابطه توسعه و عدالت به نوعی معتقد به تقدم توسعه بر عدالت بودند.

هاشمی شخصیتی، چند ضلعی است هم یک ضلع سیاسی دارد هم یک ضلع مدیریتی و در نهایت ضلعی فکری و اندیشه¬ای داشتند و معتقدم در ضلع سوم باید بیش از پیش تامل کرد.  
منبع: ایران

*رئیس مؤسسه حکمت و فلسفه ایران

منبع: alef.ir