نحوه ی پر شدن دندان توسط دندان پزشک

می توان با خارج کردن بخش پوسیده دندان و پر کردن آن بخش با یک ماده دیگر، فرآیند پوسیدگی را متوقف کرد. در مواقعی که پوسیدگی وسیع است. دندان پزشک به طور موقت دندان شما را پر می کند تا پاسخ دندان و حساسیت آن نسبت به درمان را مشاهده کند. بعداز چند هفته، اگر شما هیچ علایم نامطلوبی نداشتید، وی ترمیم اولیه را برداشته و آن را با مواد دایمی جایگزین می کند.
نوع ماده ای که برای پر کردن حفره به کار می رود بستگی به حمل و عملکرد دندان دارد. دندان های آسیاب بزرگ بیشترین عمل جویدن را انجام می دهند و بیشترین فشار را متحمل می شوند؛ بنابراین نسبت به دندان های پیش به مواد با دوام تری نیاز دارند باید سعی شود تا حد امکان ماده پر کننده دندان های جلوی دهان، به همان رنگ خود دندان تهیه شود. این موضوع در مورد دندان های عقبی چندان مهم نیست.
رایج ترین ماده ترمیمی آمالگام نقره است که برای پر کردن دندان های عقب استفاده می شود. این مواد پرکننده در حقیقت الیاژی از جیوه نقره، مس و سایر فلزات هستند. افزودن مس به این مخلوط باعث افزایش دوام آمالگام نقره می شود. روکش طلا ماده ترمیمی گران تری است که گاهی به جای آمالگام در قسمت هایی که به استحکام و حمایت بیشتری نیاز دارند به کار می رود.
مواد ترمیمی مورد استفاده در دندان های جلویی باید تا حد امکان غیر قابل رویت باشد. سیلیکات که نوعی سیمان چینی است و شبیه به مینایی دندان است زمانی بهترین درمان متداول بود. امروزه معمولاً از رزین های مرکب در دندان های پیش و گاهی در دندان های عقب به شرطی که پوسیدگی کوچک باشد و از آن قسمت برای جویدن شدید استفاده نشود، به کار می رود. این ماده ترکیبی که می توان آن را به رنگی مطابق رنگ دندان ها در آورد، از رزین پلاستیکی و یک ماده پر کننده که حاوی ذراتی شبیه خرده شیشه های ظریف است ساخته می شود.
گاهی اوقات در حفره های کوچک دندان های پیش، از ورق طلا به عنوان ماده ترمیمی استفاده می شود. این ماده از مواد ترمیمی سفید،گران تر ولی با دوام تر است.
منبع: مه شو