ممنوعیت های عجیب در چین

هفته نامه همشهری جوان – محمدتقی حاجی موسی: دولت چین ریش و روبنده را در برخی مناطق این کشور ممنوع کرده است. این ممنوعیت های عجیب چه سابقه ای دارند؟

استان سین کیانگ در غربی ترین نقطه چین خانه بیش از ۱۰ میلیون مسلمان است. جمعیتی که اگر در هر کشور دیگری زندگی می کردند، احتمالا جزء گروه های پرقدرت آن منطقه به حساب می آمدند اما در چین بیش از یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفری آن ها تنها یک اقلیت کوچک به حساب می آیند. با وجود همین تعداد کم اما از سال ها پیش دولت مرکزی دست به سرکوب و محدود کردن مسلمانان سین کیانگ زده و حالا در جدیدترین اعمال محدودیت ها گذاشتن ریش، پوشاندن سر و آموزش کودکان در خانه ها ممنوع اعلام شده تا به گفته مقامات دولتی با مسلمانان افراطی و کسانی که خیال پیوستن به گروه های تروریستی مثل القاعده و داعش را دارند، مقابله شود.

این ممنوعیت ها اما برای مردم چین جدید نیست و از وقتی دولت کمونیست سر کار آمده تاکنون، موارد عجیب و غریب زیادی بوده که توسط آن ها غیرقانونی و ممنوع اعلام شده و با کسانی که قصد شکستن این خط قرمزها را داشته اند، به شدت برخورد شده است. مواردی که بعضی هایشان احمقانه به نظر می رسند و البته فقط چین نیست که چنین قوانینی دارد و در باقی نقاط دنیا هم چنین خبرهایی هست که این جا به تعدادی از آن ها اشاره خواهیم کرد. قبل از آن اما باید ببینیم داستان سین کیانگ و قوانین جدیدش چیست.

آن طور که کارشناسان می گویند، ظاهرا محدودیت ها نسبت به اقلیت «اویغور» یعنی همان مسلمانان چین نسبت به گذشته دو برابر شده است و غیر از ممنوعیت ریش و پوشاندن سر برای خانم ها و آموزش در خانه حالا همه مسلمانان این منطقه موظف شده اند گذرنامه هایشان را به دولت تحویل دهند و البته در خودروهایشان فرستنده GPS نصب کنند تا هر وقت لازم شد بتوان آن ها را رهگیری کرد.

این عملیات ها شامل حمله به ایستگاه راه آهن شهر کانمینگ در جنوب غربی چین و کشته شدن ۳۱ نفر و حمله ای در پکن می شود که یک خودرو به محل ازدحام جمعیت وارد شد و پنج نفر را کشت. چنین مواردی باعث شد «شی جینپینگ» رییس جمهور این کشور اعلام کند می خواهد یک «دیوار بزرگ آهنین» برای ایجاد امنیت و مبارزه با افراطی گری بنا کند؛ دیواری که البته با دیواری که ترامپ می خواهد بین آمریکا و مکزیک بکشد، متفاوت است و معنای استعاری دارد، چرا که جدا کردن سن کیانگ از چین غیرممکن است و منابع عظیم این منطقه در کنار محل قرار گرفتن این استان در مسیر آسیای میانه باعث شده اهمیت آن برای دولت مرکزی غیرقابل چشم پوشی باشد.

اویغورها کی هستند؟

دولت اما همه این اتهامات را رد می کند. و هفته گذشته وزیر خارجه چین گفت: «مردم در سراسر چین از هر نژاد و مذهبی از زندگی خود لذت می برند و آینده روشنی را در پیش روی خود می بینند و ما با تنها چیزی که مخالف هستیم، ایجاد گروه های تروریستی در یک نژاد یا یک دین خاص است و با آن برخورد می کنیم.»

داعش در چین

 

همین ترس باعث شده دولت دست به کارهایی بزند که از دید دیگران احمقانه به نظر می رسد و ممنوعیت های زیادی برای مردمش ایجاد کند؛ ممنوعیت هایی که البته تنها به مسلمانان سین کیانگ محدود نمی شود، موارد بسیار زیادی است که هیچ کدام از چینی ها جرئت نزدیک شدن به آن را ندارند نزدیک شدن به آن برابر با مجازات های سنگین مثل اعدام خواهدبود.

موارد عجیبی که در چین ممنوع هستند

فیلم های خارجی: طبق قانونی که دولت چین وضع کرده هر سال تنها ۳۴ فیلم خارجی اجازه اکران در سینماهای این کشور را دارند که البته بعد از پذیرفته شدن باید کلی سانسور شوند و هر چیزی که دولت کمونیست مخالف آرمان های خودش تشخیص بدهد حذف خواهدشد. هنوز معلوم نیست این عدد ۳۴ از کجا آمده و چرا مثلا ۳۰ فیلم در سالن نمایش داده نمی شود؟

توییتر: دارندگان اکانت توییتر در چین نمی توانند از آن استفاده کنند و در راستای سیاست «فایروال بزرگ چین» بسیاری از سایت ها و شبکه های اجتماعی در این کشور بسته است و همه چیز به شدت سانسور و پیگیری می شود.

هریسون فورد و برد پیت: ستاره ها و آدم های مشهور زیادی در دنیا هستند که ورودشان به چین ممنوع است. برای مثال هریسون فورد و ریچارد گیر به خاطر حمایت آشکارشان از استقلال تبت دچار این محدودیت شدند و برد پیت هم بعد از آن که در فیلم «هفت سال در تبت» بازی کرد، اجازه ورود به خاک چین را از دست داد.

فیلم آواتار نسخه دوبعدی: فیلم آواتار زمان اکرانش در چین بسیار موفق بود و همین موفقیت بسیار باعث شد دولت کمونیست از ترس محبوبیت زیاد چند هفته بعد، اکران آن را ممنوع کند. البته نکته جالب این است که تنها نسخه دو بعدی آواتار در چین ممنوع است و معلوم نیست چرا نسخه سه بعدی آن ممنوع نیست.

کنسول های بازی ویدئویی: در سال ۲۰۰۰ دولت چین اعلام کرد که همه بازی های ویدئویی و کنسول ها و دیگر ملحقاتشان ممنوع است تا وقت جوانان بیخود تلف نشود و به جایش کار کنند که در ظاهر خیلی هم قانون خوبی است. ژانویه ۲۰۱۴ اما دولت به طور موقت این قانون را لغو کرد و باید دید تا کی می گذارد ملت خودشان بین بازی و کار یکی را انتخاب کنند.

سفر در زمان: این که واقعا برای سفر در زمان قانون وجود داشته باشد به اندازه خود این ماجرا احمقانه است چه برسد به این که قانون آن را ممنوع هم کرده باشد. درواقع دولت چین به دلایلی نامشخص هرجا سخن از سفر در زمان باشد آن را سانسور می کند. انگار که کمونیست ها خیلی دوست ندارند مردم بفهمند قبلا چه بلایی سر اجدادشان آمده است.

آلیس در سرزمین عجایب: انتشار رمان کلاسیک آلیس در سرزمین عجایب نوشته لوییس کارول در چین ممنوع است و علت آن این است که دولت کمونیست دوست ندارد حیوانات حرف بزنند. از نظر آن ها وقتی حیوانات به زبان انسان ها صحبت کنند یعنی در سطح آدم ها قرار گرفته اند و این یعنی فاجعه.