مقدار غذای مناسب برای هر فرد

مقدار غذا برقیاس عادت و نیرومندی خورنده غذا می باشد.
۱- شخص تندرست باید آن قدر بخورد که احساس سنگینی نکند و اندام های سرازیری اش کشیده نشوند.
۲- باد نکند و شکمش به قرقر نیفتد.
۳- غذا از پایین به بالا نیاید و دلش به هم نخورد.
۴- به اشتهای سگی دچار نشود.
۵- اشتهایش بند نیاید.
۶- کند ذهن نگردد.
۷- به بی خوابی دچار نشود.
۸- هر غذایی که طمعش دیر احساس شد، بد است و هر قدر دیر چش تر باشد، بدتر است.
۹- اگر بر اثر غذا نبض به درشتی بزند و نفس کوتاه بیرون آید باید دانست که غذا از حد اعتدال پا فراتر نهاده است. زیرا اگر معده بیش تر از حالت لازم انباشته شود مزاحم حجاب حاجز می شود و در نتیجه نفس کوتاه و پی در پی می آید. بر اثر این بی نظمی تنفس، نیاز قلب به نبض بیش تر می شود و از آن جا نبض درشت می زند و نیرو کاهش می یابد.
۱۰- اگر گرمی بدن کسی براثر شدت یابد نباید غذای مورد نیاز خود را یکباره فرو دهد بلکه کم کم و به تدریج غذا بخوردف تا اگر شکم پر از خوراک شد عوارضی مانند تب لرز و بعد از آن تب گرمی مانند روزانه ناشی از خوراک گرم در او ایجاد نشود.
۱۱- کسی که نمی تواند غذای مورد احتیاج خود را در یک وعده هضم کند، باید دفعات غذا خوردن را افزایش و مقدار غذا را کاهش دهد.
غذای اشخاص سودائی مزاج : باید بسیار نم بخش و کم تر گرمی زا باشد.
غذای اشخاص صفراوی مزاج : باید نم بخش و خنک کننده باشد.
غذای اشخاص دموی مزاج : نیازمند خوراک های سرد و کم تغذیه می باشند.
غذای اشخاص بلغمی مزاج : باید خوراکشان اندک، گرم و لطیف باشد.
منبع: مه شو