مطالبه ۱۸تیر،جامعه، احزاب،سیاسیون
روزنامه بهار: تیتر روزنامه‌ها پس از ۱۸ سال در این روز‌ها نشانی از پرسیدن و ایستادن دارند؟احزاب غیر دست راستی امروزه چه مطالبه‌ای جهت مشخص شدن مقصران حادثه کوی دانشگاه دارند؟ احزابی که داعیه دار اصلاح طلبی‌اند گویا فاصله ۱۸ سال را از روزمرگی امروزی شان به دور می‌بینند و از آن کناره گیری می‌کنند گویا با خود می‌اندیشند آنچه در ۱۸ سال اخیر نتیجه نداده در حوصله مطالبه‌گری ما نیست. کنار رفتن و سعی در اشاره نکردن به این حادثه در میان اکثر نمایندگان لیست امیدی مجلس نیز دیده می‌شود.
کسانی که در انتخاباتی محدود به نوعی به مردم تحمیل شدند و آنقدر زمین بازی خالی و تهی بود که تنها یک «تَکرار می‌کنم» کافی بود تا آنها به عنوان فعال سیاسی شناخته شوند.کسانی که برخی‌شان یک شبه به عنوان فعال سیاسی و سیاستمدار شناخته شدند آن چنان چیزی برای عرضه و مطالبه کردن از خود ندارند که می‌توان گفت حتی حوصله پیگیری مسببان حادثه ۱۸ تیر را نیز از روزمرگی خود دورتر می‌بینند.این افراد که به عنوان فعال سیاسی و آدم‌های شجاع در زمین شخم زده شده سیاسی امروز فعالیت می‌کنند یا بهتر بگویم جمله‌های تلگرام پسند و توییتر پسند بر زبان می‌آورند توان و ظرفیت مطالبه گری ندارند و علاقه ندارند به جایی برسند که انتخاب کنند در کدامین سو ایستاده‌اند و خود را حاضر‌اند هزینه کدام سو کنند.
نمایندگانی که تنها یک نامه در مورد محدودیت‌های فعالان سیاسی-رسانه‌ای نوشتند و حتی نامه خود را تا وصول نتیجه پیگیری نکردند و از این موضوع کناره گرفتند انتظار بیهوده‌ای است که از آنها بخواهیم پیگیر ابهام زدائی از ۱۸تیر باشند.این موضوع به «ما» هم مربوط می‌شود؛ ما که جامعه را تشکیل داده‌ایم به هر عملی به عنوان یک سرگرمی گذرا نگاه می‌کنیم و با تکراری شدن آن را رها می‌کنیم واقعا چه اتفاقی برای «یخچال مهربانی» و «دیوار مهربانی» افتاد؟
ما کسانی‌که ۶ ماه قبل از گورخواب‌ها می‌نوشتیم چرا دیگر پس از ۶ ماه پیگیر نیستیم که چه بلایی بر سر آن گورخواب‌ها آمد و چرا بعضی از آنها هنوز در اطراف قبرستان‌ها شب را صبح می‌کنند و تنها درمانده‌تر از گذشته شده اند؟ از جامعه‌ای که روزمرگی را بر مطالبه ۶ ماه قبل خود‌ترجیح داده است چرا باید انتظار داشت پیگیر آمران و عاملان ضرب و شتم صدها دانشجو که در خوابگاه‌های خود بودند باشند؟ شوربختانه باید گفت که این امر نه برای رسانه‌ها مخاطب آور است و نه برای ما مردم.
اما احزاب و رسانه‌های وابسته به آنها همیشه برای یک مورد آماده اند: لیست انتخاباتی و گام چندم و ورود مجدد به دایره قدرت به دور از هرگونه مطالبه گری که شاید برای کسانی که بنابر شرایط انتخاباتی پله‌ها را چهارتا یکی طی کرده‌اند تنها حاشیه باشد و سیاستمداری برای آنها سکوت و دور از مطالبه که در نگاه آن‌عا حاشیه است تعریف شده باشد.
منبع: بهارنیوز
