لزوم استفاده از انرژی باد در سیستان
از ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در منطقه سیستان از بادها استفاده می‌شده که آثار و بقایای آن در سیستان قدیم که همان ملک نیمروز نام داشته تا سیستان امروز مشاهده می‌شود.
به گزارش ایسنا، ابوالحسن مسعودی جغرافیانویس معروف در رابطه با استفاده از انرژی باد در سیستان می‌نویسد: سیستان دیار باد و ریگ است و همان شهری است که گویند باد آنجا آسیاب‌ها را گرداند و آب از چاه کشد و باغ‌ها را سیراب کند و در همه‌ی دنیا شهری نیست که بیشتر از آنجا از باد سود برد و خداوند از همه داناتر است.
در استان سیستان و بلوچستان عده کثیری از مردم از وجود طوفان‌های شن و یا همان بادهای ۱۲۰ روزه در استان ابراز نارضایتی می‌کنند و از مسئولان تقاضای رسیدگی به این موضوع را دارند.
خیلی‌ها از مسئولان سئوال دارند که آیا از این همه بادی که در استان می‌وزد نمی توان استفاده ای هم کرد؟
در این خصوص خبرنگار ایسنا، به سراغ یکی از کارشناسان انرژی های نو در استان رفته تا توضیحات لازم را از جویا شود.
غلامرضا سرگلزایی گفت: با بررسی های انجام شده بادهای منطقه سیستان و بلوچستان را بادهای معروف ۱۲۰ روزه، بادهای محلی، باد قوس، باد گومیش یا اصطلاحا باد گوکش ( بادی که سرمای آن به حدی است که گاوها را می‌کشته است)، باد لوار، باد نم پی، باد هوشک، باد شمال گوریک، باد گرو و باد پلپلاسی عنوان کرد. همچنین بهترین بادی که در منطقه چابهار است و فصلش هم خیلی کم است که مونزون نام دارد.
وی افزود: صحبت اصلی این است که چرا از انرژی باد بهره می‌گیریم؟ روزگار ارزانی و فراوانی انرژی به سر آمده است، در دورانی زندگی می‌کنیم که انرژی مطمئنی از نظر سوخت‌ها دیگر نداریم و همچنین جهان می‌خواهد یکی‌یکی از قید و بند منابع انرژی طبیعی که به شکل سوخت‌های فسیلی هستند خارج شود. چرا که قیمت آن‌ها به طور مثال زدنی رو به افزایش است. واضح است که از خصوصیات بارز قرن حاضر رقابت شدید برای دستیابی به انرژی است که قیمت آن به ناچار سیر صعودی را طی می‌کند. این افزایش قیمت منجر به کمبودهای تناوبی می‌شود که تلاش برای دستیابی به ذخایر اصلی بلوک‌های اقتصادی جهان را افزایش می‌دهد.
سرگلزایی افزود:در استان برای تولید برق در نیروگاهای محلی روزانه حدود چهار میلیون لیتر گازوئیل و مازوت استفاد می شود که این گازوئیل و مازوت را به دلیل اینکه در آن منطقه پالایشگاهی وجود ندارد و لوله کشی گاز و گازوئیل نیست باید با تانکر از مناطق بسیار دور مثل اصفهان و کرمان وارد شود.
وی تصریح کرد: این انرژی دو سوم برق استان را تامین می‌کند و بقیه آن را از طریق خطوط برق سراسری تامین می شود و اگر بخواهیم کل مصرف استان را تولید کنیم در روز باید شش میلیون لیتر گازوئیل و مازوت را بسوزانیم، که سوختن آن به جز اینکه حمل و نقل بسیار سنگینی دارد، هزینه بالایی نیز دارد و همچنین هوا را هم آلوده می‌کند که اگر بگوییم استان بزرگ است و نشان نمی‌دهد، درست نیست زیرا در آینده این مواد گاز co2 که در هوا منتشر می‌شود مطمئنا برای ما دردسرساز خواهد بود.
وی افزود: خوشبختانه اولین توربین پایلوت چند سال پیش در زابل نصب شد که همان توربین ۶۶۰ کیلوواتی است که ساخت کشور ایران است و دریک سال می‌تواند ۱۹۰۰ مگاوات برق تولید کند که البته این قدرت نامی آن است.
سرگلزایی گفت: خوشبختانه با این وضعیت، آینده درخشانی را در این منطقه می‌بینیم و به امید آن روزی هستیم که بتوانیم برق تمام این منطقه و دشتی که بادهای معروف ۱۲۰ روزه‌اش باعث آوارگی مردم، خشکسالی و ناراحتی مردم شده است را از این باد تامین کنیم.
وی در پایان گفت: مطلبی که از همه مهم‌تر است این است که وقتی در یک منطقه مرزی تاسیساتی نصب شود مطمئنا جوانان دنبال قاچاق سوخت و کارهای خلاف نخواهند رفت و اشتغال‌زایی برای آن‌ها فراهم می‌شود و همچنین می‌توانیم در آینده حتی برای طرح‌های توربین‌های کوچک روستایی صحبت کنیم که کشاورزان بتوانند توربین‌های کوچکی در مزرعه خودشان نصب کنند و مقداری از این برق را خودشان مصرف کنند و مازاد آن را هم به شرکت برق بفروشند که خود این مطلب نیز جزو موارد درآمد زایی است.
منبع: alef.ir