علایم و نشانه های اوریون

علایم و نشانه ها
درد و تورم غدد بزاقی
تب
ضعف عضلانی و خستگی
التهاب لوزلمعده، بیضه ها، تخمدان یا مغز
اوریون، عمدتاً یک بیماری دوران کودکی است، اما ممکن است در افراد بزرگسال هم دیده شود.نام علمی این بیماری اصطلاحاً پاروتیت اپیدمیک (التهاب همه گیر غدد بناگوشی) می باشد.
علت آن ویروسی است که از طریق استنشاق قطرات آلوده منتشر در هوا منتقل می شود. قابلیت سرایت بیماری از روز قبل از ظهور نشانه ها آغاز می شود. در ۳ روز بعدی افزایش و سپس یا از بین رفتن تورم، کاهش می یابد.
تشخیص
علایم و نشانه های اوریون معمولاً ۲ الی ۳ هفته بعداز آغاز عفونت پدیدار می شوند. اصلی ترین- و شناخته شده ترین- علامت اوریون تورم دردناک غدد بزاقی بناگوشی (واقع در پشت فک) است، که باعث ورم گونه ها می شود. در کودکان کم سن و سال، تب معمولاً خفیف است.
گهگاه این بیماری می تواند علایم و نشانه های جدی تری را به همراه داشته باشد. چنانچه، شخص دچار سر درد و ضعف و بی حالی شدیدگردد، احتمال التهاب مغز و پرده های آن (مننگو انسفالیت) وجود دارد.
درد در بخش فوقانی شکم، تهوع و استفراغ می تواند حاکی از التهاب لوزلمعده باشد. در ناحیه تحتانی شکم در زنان ممکن است به معنای التهاب تخمدان ها باشد. تشخیص این مورد اغلب کار دشواری است.
در حدود یک چهارم پسران نوجوان و مردان جوان که اوریون می گیرند. دچار التهاب بیضه ها (ارکیت) می شوند.
پزشک با شناسایی ویروس اوریون در بزاق با افزایش آنتی بادی اوریون در خون می تواند تشخیص خود را تأیید کند. اما، انجام چنین آرمان هایی به ندرت ضرورت پیدا می کند.
منبع: مه شو