عدم تعادل در عضلات آگونیست و آنتاگونیست
انجام حرکت طبیعی مفصل مستلزم وجود درجه بالایی ازهماهنگی بین دو گروه از عضلات مخالف یکدیگر(عضلات آگو نیست و آنتاگونیست) است که حرکت مفصل را کنترل می کنند. هماهنگی بین گروه های عضلانی مخالف یکدیگردرهر جفت از عضلات آنتاگونیست به تعادل عملکردی بین این گروه های عضلانی از نظر قدرت و قابلیت کششی پذیری بستگی می دارد.
چنانچه که یک گروه ازعضلات بیشتر ازگروه دیگر تمرین داده شوند (مانند هنگام انجام یک برنامه تمرین قدرتی که در آن عضلات بخش خلفی ران یا عضلات همسترینگ نسبت به عضلات چهارسر ران فراموش شده و تمرین داده نشوند) و یا این که در خلال انجام تمرینات و ورزش در معرض فشار نسبی بسیار بیشتری نسبت به سایر عضلات قرارگیرند (مانند حرکت پریدن و فرود آمدن، که در آن میزان فشار در روز عضلات چهارسر ران بیشتر از عضلات بخش خلفی ران است) دراین صورت، عدم تعادل قدرت بین این دو گروه ازعضلات اتفاق می افتد (گریس ۱۹۸۵). وقتی مسئله عدم تعادل با بی توجهی از نظر دور بماند و تمریناتی برای عضلات مخالف حرکت در نظرگرفته نشود آسیب های جبران ناپذیری را در پی دارد.
عدم تعادل گروه های عضلانی واقع در کناره های مخالف بدن
عدم تعادل قدرت ممکن است بین گروه های عضلاتی مشابه واقع در کناره های مخالف بدن مانند عضلات چهارسر ران سمت راست و چپ نیز رخ دهد.
برای مثال، این حالت ممکن است در ورزشکارانی که به هنگام پریدن و فرود آمدن، از یک پا بیشتر از پای دیگر استفا.ه می کنند ایجاد شود.
تعادل طبیعی قدرت بین گروه های عضلانی مشابه واقع در کناره های مخالف بدن باید در شرایط مطلق بررسی شود، اما تعادل طبیعی قدرت بین گروه های عضلانی مخالف در هر جفت از عضلات آنتاگو نیست باید در شرایط نسبی مورد بررسی قرار گیرد.
برای مثال، سطح مقطع و در نتیجه، قدرت بالقوه عضلات پلانتار فلکسور مفصل مچ پا به دلیل تفاوت در عملکرد و وظیفه اش تقریبا ۷ برابر قدرت بالقوه عضلات دورسی فلکسور مچ پا است.
درنتیجه، عدم تعادل قدرت بین عضلات پلانتار فلکسور و دورسی فلکسور ممکن است به صورت یک نسبت قدرتی بیان شود. به همین ترتیب سطح مقطع عضلات چهار سر ران تقریبا ۵/۲ برابر سطح مقطع عضلات همسترینگ است (وایکی ویکز و همکارانش ۱۹۸۳) وعدم تعادل قدرت بین آنها به طور مسلم نسبت قدرت ۵/۲ به ۱ است. اما هیچ کدام از نکات گفته شده نمی تواند دلیلی برای توجه نکردن به عضلات مخالف باشد و تمرین ندادن عضلات مخالف با وجود تفاوت نسبت قدرتی، صددرصد آسیب رسان و اشتباه و جزء حرکات ممنوعه است. همان طور که دقیقا اختلافات دربار یا نیروی نسبی روی گروه های عضلانی مشابه درکناره های مخالف ممکن است باعث عدم تعادل قدرت شود، الگوهای حرکتی بسیار مکرر و انحصاری فقط با یک طرف بدن می تواند باعث عدم تعادل قابلیت کشش پذپری بین گروه های عضلا نی درکناره های مخالف بدن گردد و با مشکل عدم تعادل در این عضلات روبه رو شویم.
منبع: مه شو