سندروم شغل اول

دختران جوانی که مدرسه را تمام می کنند مخصوصاً با اولین چک دستمزد خود تسلیم این اشتباه می شوند. با وجود این حقیقت که بسیاری از آنها والدینی دارند که به آنها اهمیت پس انداز را یاد داده اند – هم برای آینده و هم برای روز مبادا- آنچه که بعد از خرج کردن برای احتیاجات ماهیانه باقی می ماند یک سوراخ در جیبهایشان ایجاد می کند و به آن “پول آزاد” گفته می شود.
آنها با آن چه می کنند؟ خرجش می کنند! وقتی شما بیست ودوساله هستید سخت است که خود را یک فرد هشتاد ساله با یک درآمد ثابت در زندگی در نظر بگیرید. مهم این است که به خود القا کنید درآمد تحت اختیار، چیزی نیست که برای شما کنار گذاشته شده تا صورتحساب های خود را پرداخت نمایید؛ بلکه چیزی است که بعد از اینکه صورتحساب ها را پرداخت کردید آن را کنار گذاشته و برای حساب بازنشستگی یا برنامه پس انداز خود برنامه ریزی کنید. سرمایه گذاری و پس انداز کردن برای بازنشستگی اختیاری نیست بلکه لازم و ضروری است. خودتان را با این فکر که کارفرما، خانواده یا اجتماع وقتی بازنشسته شوید از شما حمایت مالی می کنند یا اینکه آنچه برای پرداخت صورتحساب ها کنار گذاشته شده برای شماست تا آزادانه خرج کنید گولی نزنید.
هنوز هم سخت است که خود را مثل یک بازنشسته هشتاد ساله در نظر بگیرید؟ سعی کنید خودتان را یک فرد بیستوششی ساله در نظر بگیرید با یک خانه اجارهای و ماشین قسطی که درگیر کم شدن تعداد کارکنان شرکت هم هستید. چه صدایی را میشنوید؟ صدای توالت را که در حالی سرازیر شدن است یا انهدام زباله ها یا عینکی که روی ان ایستاده اید. متوجه تصویر شدید؟ شغل اولی یعنی اینکه اولین شانس شماست که یک سرمایه اضطراری و مهم ایجاد کنید. این یک عادت است که شما را بی اغراق دوباره و دوباره برای باقی زندگی تان نجات خواهد داد.
توصیه های آموزنده
برای پول مرده خود برنامه ریزی کنید.
به خودتان اجازه ندهید یک سهم کوچک از آنچه از حقوق شما کنار گذاشته شده بعد از پرداخت صورتحساب ها بردارید تا بعنوان “پولی مرده ” از آن استفاده کنید. شما میتوانید این پول را برای هر چیزی که دوست دارید خرج کنید اما وقتی آن پول از دست برود دیگر هیچ برگشتی به دیوار پولی (ATM) نیست. به همین ترتیب دیگر چیزی وجود ندارد که شما بطور خاص بخواهید آن را تا ماه بعدی حمل کنید.
اینکه درصدی از دستمزد خود را پس انداز کنید را بعنوان یک عادت قرار دهید.
یکی از دوستانم که در سن پنجاه سالگی بازنشسته شد این کار را بعنوان “آول به خود بپردازید” نامید. شما نباید خودتان را محروم کنید (اگرچه ممکن است قادر باشید با یک مقدار کمتر زندگی کنید) اما به پس انداز کردن عادت کنید. این کار فقط یک عادت است و مثل هر عادت خوب دیگر کار میبرد تا به آن عمل کنید. آن را بعنوان ساختن ماهیچه مالی خود در نظر بگیرید.
منبع: mahsho.com