سخنی با دلواپسان ادب!
محمد توکلیخبری که در روزهای تعطیل آخر هفته سر و صدای بسیاری را به پا کرد حواشی ایجاد شده در سفر وزیر بهداشت به استان ایلام بود. درگیری لفظی بین او و فرماندار بدره از آن دست خبرهایی بود که رسانه‌ها نمی‌توانستند به سادگی از کنارش عبور کنند به خصوص که این بار تنها در حد «شنیده می‌شود» نبود و فیلم این اتفاق هم داشت دست به دست می‌شد. در این باره گفتنی هایی است: ۱- فشارهای شدیدی که بر شخص وزیر بهداشت و وزارت خانه تحت امر او در یکی، دو سال اخیر وارد آمده است قابل کتمان کردن نیست. تصمیم گیران حاضر در دولت و مجلس بدون توجه به کمبود شدید منابع مالی در حوزه طرح تحول سلامت تنها در حال ژست گرفتن با این اقدام مهم و بزرگ دولت اعتدال هستند. واقعیت آن است که طرح تحول سلامت باعث آن شده که بحران عمیقی که در دولت پیشین در حوزه بهداشت و درمان ایجاد شده بود و میزان پرداختی از جیب مردم به بیشترین حد ممکن خود رسیده بود سامان پیدا کند. واقعیت آن است که برای ادامه این طرح نیاز شدیدی به منابع مالی وجود دارد که بارها فرآیند تامین آن از سوی متخصصان امر به دولت و مجلس گوشزد شده است اما ظاهرا همچنان گوش شنوایی نیست. شاید بتوان پرخاشگری اخیر وزیر بهداشت را که در گذشته نیز مانند آن را با شدت کمتری شاهد بوده‌ایم به دلیل همین فشارها دانست. عملکرد قاضی زاده هاشمی در مجموع مثبت و قابل قبول بوده است و یکی از مهمترین نقاط قوت دولت روحانی همین بخش بهداشت و درمان است، این که به جای قدردانی و یاری رساندن برای حل معضلات پیش رو عده‌ای از درون دولت و برخی چهره‌های شناخته شده مجلس مانع‌تراشی می‌کنند چندان منطقی نیست. ۲- قطعا آقای وزیر به خوبی آگاه هستند که در دنیای امروز رفتار و گفتار چهره‌های مشهور از جمله مسئولان همواره زیر ذره بین رسانه‌ها و حتی مردم کوچه و بازار که خود به شکل بالقوه یک رسانه‌اند هست، در نتیجه می‌بایست هم ایشان و هم سایر افرادی که به هر شکل شهرتی دارند با حواسی جمع رفتار کنند تا بدون آن که خود بخواهند برای خودشان و دیگران دردسرهای متنوع و دامنه داری را ایجاد نکنند. ۳- مسئله قابل تامل‌تر از بیان لفظی ناشایست از سوی وزیر این نکته است که ایشان در چه جایگاهی هستند که یک فرماندار را تهدید به برکناری می‌کنند؟ به نظر می‌آید که مسئولان دولتی (چه در این دولت و چه در دولت‌های پیشین) آن چنان با حد و مرز اختیارات خود آشنا نیستند و در خیالشان اجازه دخالت در امور مختلف را دارند. علت ایجاد چنین تصوری را شاید بتوان در نوع عملکرد وزارت کشور در دوره‌های مختلف جستجو کرد. این طور که از ماجراهای این چنینی برمی‌آید این وزارت خانه «گوش به فرمان» عمل می‌کند و نه بر اساس تخصص و شایستگی ها. ۴- عذرخواهی وزیر بهداشت از فرماندار نشان از آن داشت که گویا خوشبختانه در این دولت دیگر فرهنگ عذرخواهی کاملا جا افتاده است. به‌گونه‌ای که در این قریب به چهار سال مسئولان دولتی در موضوعات مختلفی ده بار عذرخواهی کرده اند. موضوعی که در سه دهه قبل از این دولت به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌توان نشانی از آن یافت. ۵- مکالمه منتشر شده بین آقای وزیر و فرماندار بدره که به بهانه عذرخواهی قاضی زاده انتشار یافته است یادآور ادبیات «ارباب-رعیتی» است. این مسئله لزوما به این دو شخص باز نمی‌گردد و علت آن را می‌بایست در ساختار دولتی جستجو کرد. هنگامی که ساختار مدیریتی – اقتصادی کشور دولتی تعریف شده است و تصمیم گیر در همه حوزه‌ها دولت (به معنای حاکمیت) است آنگاه هر فردی تمام تلاش خود را خواهد کرد تا خود را به نوعی به این ساختار دولتی متصل کند. در نتیجه همین امر هم هست که به عنوان نمونه در این مکالمه شاهد آن هستیم که آن که با صدایی رساتر از شرمندگی و عذرخواهی سخن می‌گوید فرماندار است در حالی که قاعدتا می‌بایست وزیر بهداشت «عذرخواه‌تر» می‌بود. ۶- در این موضوع نیز عده‌ای «دلواپس» ادب وزیر بهداشت شده‌اند. دلواپسی شان شایسته تقدیر است اما به شرط آنکه اولا: هتاکی‌ها و بی ادبی‌های رایج در بین خودشان را فراموش نکنند. ثانیا: جوانمردی داشته باشند و عذرخواهی وزیر را نیز همان قدر که آن ویدئو را منعکس کردند انعکاس دهند. (که البته همان طور که قابل پیش بینی بود چنین نکردند) ثالثا: خدمات یک فرد را به واسطه یک اشتباه از خاطر نبرند و فضا را با شلوغ کاری‌های مرسوم دنیای سیاست بازی‌های کودکانه غبار آلود نکنند. نکته بامزه درباره دلواپسی «دلواپسان» ادب وزیر بهداشت آن جاست که همان‌ها در شبی که چنین اتفاقی افتاده است (بنا به گزارش رسانه‌های خودشان) در مراسم مذهبی برگزار شده در حسینیه امام خمینی هنگام ورود رییس‌جمهور که مجتهدِ منتخبِ اکثریت است شعارهایی از جنس مرگ خواهی برای او سر می‌دهند. رفتارهایی از این دست به‌اندازه آن چه وزیر گفت بی‌ادبانه نیست و نباید دلواپسش شد؟
منبع: بهارنیوز