ساختار پوست بدن و آشنایی با آن

آشنایی با پوست بدن و ساختار آن
ساختمان پوست چگونه است؟
پوست بزرگ ترین عضو بدن است و نقش آن تنها به عنوان یک لایه سلول محافظ بدن نیست. پوست بدن سطحی به
اندازه ۱/۸ متر مربع دارد و ۱۶ درصد از وزن بدن را نیز به خود اختصاص می دهد. پوست شامل سه لایه
اپیدرم، درم و زیر جلد است.
اپیدرم که خارجی ترین لایه است، شامل کراتینوسیت ها در مرحله های مختلف بلوغ، ملانوسیت ها و سلول های
لانگرهانس است. این لایه معمولا ۰/۱ میلی متر ضخامت دارد ولی در کف دست ها و پاها بسیار ضخیم تر است
و به ¼ میلی متر نیز می رسد.
درم بستری محکم از بافت همبند پشتیبان است و شامل ساختارهای تخصصی است. این لایه نیز در نواحی مختلف
ضخامت متفاوتی دارد. ضخامت آن در پلک ها ۰/۶ میلی متر و در کف دست ها و پاها و پشت، ۳ میلی متر یا
بیشتر است. این لایه شامل کلاژن جهت استحکام، الاستین برای ارتجاع و ماده زمینه ای است که یک بستر نیمه
جامد است. سلول های اصلی این لایه فیبروبلاست ها، دندروسیت ها، ماست سل ها، ماکروفاژها و لنفوسیت ها
هستند.
زیر جلد از بافت همبندی شل و چربی تشکیل شده و به خصوص در ناحیه شکم می تواند تا ۳ سانتی متر ضخامت
داشته باشد.
چه ساختارهای دیگری در پوست وجود دارد؟
مو در تمام سطح پوست به جز نواحی که پوست طاس نامیده می شود، وجود دارد. پوست طاس در کف دست ها،
پاها، گلانس پنیس و مدخل است. سه نوع مو وجود دارد:
لانگو – موهای ظریف و بلند که از ۲۰ هفتگی روی پوست جنین رشد می کند و معمولا قبل از تولد می ریزد.
ولوس – موهای ظریف و کوتاه که بر روی سطوح عمده ای از بدن وجود دارد.
ساختمان پوست
لایه بازال شامل کراتینوسیت هاست که ممکن است در حال تقسیم باشند یا نباشند. این سلول ها به طور محکم به
غشای پایه که اپیدرم را از درم جدا می کند، متصل شده اند. ۵ تا ۱۰ درصد از این سلول ها ملانوسیت هستند که
ملانین می سازند و آن را به کراتینوسیت ها منتقل می کنند.
در لایه سلولی خاردار پس از تقسیم شدن، کراتینوسیت های جدید با دور شدن از لایه بازال و حرکت به سمت بالا،
لایه درهم تنیده ای از سلول های چند وجهی را تشکیل می دهند. سلول های لانگرهانس (سلول های دندریتیک
ایمونولوژیک فعال)، بیشتر در این لایه وجود دارند.
در لایه سلولی گرانولر کراتینوسیت ها مسطح می شوند و هسته خود را از دست می دهند. این سلول ها حاوی
گرانول هایی هستند که چسب بین سلولی غنی از چربی تولید می کنند.
لایه شاخی خارجی ترین لایه شامل ورقه های مسطح و روی هم افتاده چند وجهی است که در این مرحله،
کورنئوسیت نامیده می شوند. در کف دست ها و پاها، این لایه به اندازه چند سلول ضخامت دارد ولی در سایر
نواحی ضخامت کمتری دارد.
ترمینال: موهای بلندتر و ضخیم تری هستند که پس از بلوغ تحت اثر آندروژن ها از موهای ولوس متمایز می شوند
و در ناحیه پوست سر، ابروها، مژه ها، ریش، عانه و زیر بغل وجود دارند.
ناخن: صفحه ای از کراتین سخت شده است که نقش حفاظتی و کمکی در حساسیت لمس ظریف دارد. غده عرق در
درم قرار دارد و ترشحات آبکی تولید می کند. دو نوع از آن ها شناخته شده است:
اکرین: ۲/۵ میلیون غده در تمام سطح پوست، بیشتر در کف دست و پا، زیر بغل و پیشانی وجود دارد.
آپوکرین: عمدتا در اطراف زیر بغل، پرینه و نوک سینه وجود دارند. این ها بقایای غدد مولد بوی جنسب در پستانداران هستند ولی ترشحات تولید شده از آن فاقد بو است. بو، حاصل فعالیت باکتری ها بر روی عرق است.
پوست، به خصوص در نواحی دست ها، صورت و منطقه تناسلی از نظر عصبی بسیار غنی است. پوست همچننی عروق  خونی و لنفاوی بسیاری دارد.
آیا پوست عملکردهای متفاوت بسیاری دارد؟
بله، پوست آخرین سد دفاعی علیه دنیای خارج است که از بدن ما در برابر تهاجمات خارجی حفاظت می کند و با جلوگیری از هدر رفتن مایع و تنظیم حرارت، وضعیت صحیح درونی را حفظ می کند. همچنین آرایش، جواهرات و مدل مو به فرد اجازه می دهد تا فردیت خود را به نمایش بگذارد.
آشنایی با پوست بدن و ساختار آن
منبع: مه شو