زوال عقلی و برقراری ارتباط چگونه است ؟

افراد مبتلا به زوال عقلی (جنون پیری) اغلب در استفاده از زبان و کلام مناسب و درک و فهم صحبت های دیگران با مشکل روبرو هستند. تغییرات معمول در توانایی این بیماران برای برقراری ارتباط عبارتند از : تکرار و استفاده و واژه های ناصحیح و غیر مودبانه ای که ممکن است منعکس کننده حسادت، دشمن انگاری، یا رفتار تکانشی یا بلا اختیار فرد باشند در اینجا به نکاتی برای کمک به برقراری ارتباط با فردی که دچار زوال عقلی شده، اشاره می شود:
• از روبرو به شخص نزدیک شوید، خود را معرفی کرده و او را به اسم صحبت کنید.
• خیلی شمرده و واشح با یک لحن مهربان و آرام صحبت کنید.
• از واژه های کوتاه ساده و آشنا استفاده کنید در صورت نیاز، حرف خود را با همان واژه ها تکرار کنید.
• از دستورات و تقاضای یک مرحله ای استفاده کنید.
• هر بار فقط یک سوال بپرسید و ترجیحاً سوالاتی را مطرح کنید که پاسخ آنها بله یا خیر باشند به شخص وقت بیشتری برای پاسخ بدهید.
• وقتی شخص در بیان افکار و احساسات خود را با مشکل روبرو است، او را تشویق و ترغیب کنید.
• هیچ گاه حرف بیمار آلزایمر را قطع نکنید و از انتقاد کردن، تصحیح جملات یا مخالف با صحبت های او اجتناب کنید. صبور و انعطاف پذیر باشید.
• از به کار بردن ضمایر خودداری کرده، افراد را با اسم به او بشناسانید.
• از به کار بردن جملات منفی و پرسش گرانه، مثل «او را می شناسی، مگه نه ؟» خودداری کنید.
• بگذارید شخص بفهمد که شما به حرف هایش گوش می کنید و سعی دارید او را درک کنید.
• برای نشان دادن توجه خود به حرف های بیمار، تماس چشمی را با او قطع نکنید.
• در مورد بیمار طوری با دیگران صحبت نکنید که انگار او آنجا حضور ندارد.
• در صورت امکان از ارتباطات غیر کلامی، مثل ایما و اشاره و لمس کردن استفاده کنید.
• از تماس بدنی به شکلی مناسب، بهره بگیرید این کار شاید قوی ترین شکل برقراری ارتباط در مراحل پایانی زوال عقلی باشد. در آغوش کشیدن، مالیدن لوسیون ها بادست به بدن بیمار و ماساژ دادن پشت بیمار می توانند راه های شگفت انگیزی از برقراری پیوند میان مراقبت و پذیرش بیمار باشند.
منبع: مه شو