رتینوپاتی (آسیب شبکیه) ، یکی از عوارض دیابت

رتینو پاتی اختلالی است که به دنبال افزایش دراز مدت قند خون در عروق خونی شبکیه چشم به وجود می آید. شبکیه لایه بسیار نازکی است که داخلی ترین قسمت حفره خلفی کره چشم را پوشانیده و مانند فیلم عکاسی به نور حساس می باشد. با برخورد نور به شبکیه جریانهای الکتریکی به وجود آمده و از طریق عصب بینایی به مراکز بخصوص مغزی منتقل شده و در آنجا عمل دیدن انجام میگیرد.
مراحل اولیه پیدایش رتینوپاتی زمینه ای می گویند. در این مرحله از بیماری عروق خونی شبکیه گشاد و بزرگ گشته و مایعات خون از آنها نشت یافته و ادم شبکیه به وجود می آید. اگر این ادم ( اماس) در قسمت مرکزی شبکیه به وجود می آید ( ناحیه ماکولا)دید مرکزی چشم مختل می گردد. در اغلب مبتلایان اختلال بینایی زیاد جدی نبوده و اختلال از مرحله رتینوپاتی زمینه ای تجاوز نمی کند.
رتینوپاتی دیابت می تواند به یک مرحله جدی تری بنام رتینوپاتی پرولیفراتیو پیشرفت کند. در این مرحله از بیماری در قسمت داخلی شبکیه عروق خونی بصورت شبکه های رگی رشد می کند. این رگ ها بسیار ترد و شکننده بوده و با پاره شدن به داخل مایع زجاجیه (مایع لزجی که حفره خلفی چشم را پر کرده و کاملا شفاف است) خ.نریزی کرده و از انتقال نور به شبکیه جلوگیری می کند. در این صورت است که بینایی کاهش یافته و حتی کوری بوجود می آید.
برای جلوگیری و آگاهی از پیدایش رتینوپاتی بیماران دیابتی بایستی حداقل سالی ۱ بار به چشم پزشک مراجعه کنند. در صورت توصیه پزشک معالج زودتر بایستی مراجعه می شود. پزشک از طریق کنترل فشار خون احتمال پیدایش رتینوپاتی را کم می کند. زیرا افزایش فشار خون به شدت خطر پیدایش رتینوپاتی را بیشتر می کند. هر گونه تغییری که در چشم خود احساس کردید به اطلاع پزشک معالج برسانید. با معاینات به موقع چشم پزشکی و درمان های لازم از پیشرفت ضایعات چشم و اختلالات بینایی کاسته شده و حداقل تشدید آنها به تعویق می افتد.
منبع: مه شو