راه تشخیص اختلال در نعوظ

استفاده از سابقه پزشکی و جنسی بیمار، معاینه فیزیکی (از نظر وجود مشکلی در دستگاه عصبی، خصوصیات ثانویه جنسی مانند الگوی موهای ناحیه تناسلی یا ریش و سبیلی، مشکلات گردش خون، ویژگی های غیرعادی الت)، تست های آزمایشگاهی (شمارش گلبول ها، آزمایشی ادرار، چربی خون و اندازه گیری کراتینین و آنزیم های کبدی، اندازه گیری تستوسترون خون) و معاینه روانی اجتماعی (همسر بیمار نیز باید مورد بررسی قرار گیرد).
درمان اختلال در نعوظ
درمان اختصاصی اختلالی نعوظ به وسیله پزشک و بر مبنای موارد زیر مشخصی می شود:
سن، چگونگی سلامتی کلی و سابقه پزشکی بیمار
میزان گسترش بیماری
تحمل بیمار نسبت به داروها، اقدامات جراحی یا درمان های دیگر
انتظارات درباره سیر بیماری
اولویت های مورد نظر بیمار
بعضی درمان های مورد استفاده در اختلالی نعوظ عبارتند از:
سیلد نافیل سیترات (ویاگرا)
داروی (Viagra) Sildenafil citrate 
نخستین درمان غیر جراحی تأیید شده برای اختلالی نعوظ است. این دارو نیاز به تزریق یا داخلی کردن از طریق آلت ندارد و در سال ۱۹۹۸ به تأیید اداره غذا و داروی ایالات متحده (FDA) رسیده است. ویاگرا به طور مستقیم موجب نعوظ نمی شود بلکه بر پاسخ به تحریک جنسی تأثیر می گذارد.
نکته:
در صورت استفاده از از ویاگرا به موارد زیر توجه کنید:
۱. اگر داروهای حاوی نیترات، مثل نیتروگلیسیرین مصرف می کنید نباید از ویاگرا استفاده نمایید زیرا ممکن است فشار خونتان به شدت کاهش یابد.
۲ . زنان و کودکان نباید از ویاگرا استفاده کنند.
۳. علت اختلال در نعوظ باید به وسیله پزشک و با استفاده از سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی تعیین شود.
۴. مردان مبتلا به نعوظ پیوسته (مثلا در بیماری کم خونی سلول داسی، لوسمی یا میلوم متعدد) یا مردانی که شکل آلت آنها غیر طبیعی است نباید از ویاگرا استفاده کنند.
۵. نام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای بدون نیاز به نسخه) را به پزشک اعلام نمایید زیرا ممکن است با ویاگرا تداخلی داشته باشد.
۶. مصرف ویاگرا، توأم با سایر داروهای مخصوصی اختلال نعوظ مورد مطالعه قرار نگرفته است. بنابراین مصرف توام این داروها توصیه نمی شود.
درمان جایگزین هورمونی
ممکن است درمان جایگزین با تستوسترون موجب افزایشی انرژی، خلق و خو و تراکم استخوان، افزایش توده عضلانی و وزن و افزایش میلی جنسی در مردان مسنی که دچار کاهش تستوسترون هستند شوند. در مردان دارای میزان طبیعی تستوسترونی (در ارتباط با گروه سنی) تجویز تستوسترون توصیه نمی شود زیرا می تواند به بزرگی پروستات و سایر عوارضی بیانجامد.
ایمپلنت (کاشت) آلت
۳ نوع ایمپلنت آلت وجود دارد که عبارتند از:
۱ – پمپ هیدرولیک ( یک پمپ و ۲ سیلندر در داخلی فضاهای نعوظی آلت قرار داده می شود که با آزاد کردن محلول سالین موجب نعوظ آلت می شود. با خارج کردن محلول سالین، آلت به وضعیت عادی برمیگردد).
۲ – پروتز (دو استوانه نیمه سخت ولی قابلی خم شدن در داخلی فضاهای نعوظی آلت قرار می گیرند و میتوان آنها را در وضعیت نعوظی یا غیر نعوظی قرار داد).
۳ – بلوک های پلاستیکی نرم نرم (این بلوک ها در داخل فضاهای نعوظی آلت قرار می گیرند و می توان با استفاده از کابلی که از آنها عبور می کند آنها را باد کرد و یا دوباره به حالت عادی برگرداند).
معمولا عفونت، شایعترین علت ناموفق بودن ایمپلنت آلت است و با مصرف آنتی بیوتیک برطرف می شود. در بعضی موارد باید ایمپلنت جدیدی را جایگزین کرد.
نکته:
برقرار کردن ارتباط کلامی واضح با همسر، در موارد وجود اختلالی نعوظ نقش مهمی دارد. بعضی از زوج ها همراه با هم برای درمان مراجعه می کنند ولی برخی دیگر از آقایان ترجیح می دهند بدون اطلاع همسر خود به پزشک مراجعه نمایند. عدم ارتباط و همکاری همسر، نخستین مانع در راه درمان ناتوانی جنسی است و می تواند موجب طولانی شدن مشکل شود. ناتوانی در نعوظ می تواند تأثیر عمیقی بر مرد داشته باشد، در حالی که اختلال نعوظ معمولاً به طور موثر و بی خطر قابل درمان است.
نکته:
مطالعات نشان داده اند که احتمال بروز ناتوانی جنسی در مردانی که به طور دایم و متوسط ورزشی می کنند کمتر از سایر آقایان است. از سوی دیگر انجام ورزشی های شدید و بیش از حد می تواند موجب ناتوانی جنسی شود.
منبع: mahsho.com