دریای مشتعل؛ بررسی قسمت دوم فصل هفتم «بازی تاج و تخت»

از دراگون استون شروع می‌کنیم؛ جایی که اتاق جنگ جبهه‌ی مادر اژدها در حال برگزاری است و اتفاقا سخن به سمتی پیش می‌رود که یکی ازسوالات اصلی طرفداران بازی تاج و تخت مدت‌هاست با آن درگیر هستند. این سوال که واریس چه می‌خواهد؟ در واقع این خواجه به همراه بیلیش دست‌های پشت پرده و حتی گاها جلوی پرده‌ی وستروس بوده اند و خیلی از حوادث و مرگ‌های سریال به آن‌ها برمی‌گردد. تکلیف بیلیش مشخص است. او می‌خواهد همه را بدست بیاورد و پایه گذار یک خاندان بزرگ باشد. در این راه هم از هیچ جنایت و توطئه‌ای تا به حال دریغ نکرده است. اما واریس فرق دارد. او تخت آهنین را برای خود نمی‌خواهد و سودای بزرگی در سر نمی‌پروراند.

واریس شخصیت بسیار پیچیده‌ای را تاکنون به نمایش گذاشته است. گاهی توطئه‌های خطرناک و مرگبار می‌چیند و گاهی رفتارهای نجات بخش از او سر می‌زند. برای مرگ جافری برنامه می‌ریزد و تیریون را نجات می‌دهد! واریس اینبار واضح‌تر از قبل جواب این سوال را می‌دهد و به دنی می‌گوید که او برای مردم کار می‌کند و می‌خواهد آن‌ها شاهی داشته باشند که بتواند صلح و آرامش به آن‌ها بدهد. اگر این حرفش را باور کنیم، واریس یک ماکیاولیست کامل است که هدف برای او وسیله را توجیه می‌کند. فراموش نکنیم که خیلی از کارهای واریس عملا جنایت بوده‌اند ولی او به نام مردم آن‌ها را توجیه می‌کند.

جبهه‌ی دنی از نظر مشاورین به شکل ناموزونی قدرتمند شده است. تیریون به خوبی توانسته عقل‌گرایی را به مادر اژدها منتقل کند. فعلا استراتژی آن‌ها این است که تا می‌توانند بدون خون ریزی قلعه‌ها را فتح کنند درست شبیه کاری که دنی در فصول پیشین در آن سوی دریا انجام می‌داد. این که چقدر این تاکتیک جواب بدهد البته جای بحث دارد. فعلا همین که افسار ملکه به دست الاریا سند و بانو اولنا تایرل با آن افکار مخفوف و تیره‌شان نیفتاده، جای بسی امیدواری است. ملیساندرا هم در این قسمت به جمع مشاورین ملکه پیوست و پیشنهاد اتحاد با جان را به دنی ارائه کرد.

حرف‌های او از پرنس وعده داده شده و نسبت دادن ضمنی مصداق آن به دنریس و البته اشاره کردن به نقش مهمی که جان در آینده خواهد داشت، آیا می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که آزور آهای و پرنس وعده داده شده دو فرد جداگانه خواهند بود؟ جان آزورآهای است؟ بعید نیست. فعلا که لیست احتمالاتمان خیلی طویل نیست. البته نباید سر جیمی را هم از یاد ببریم.

البته دنی بیش از حد باد به غبغب انداخته است. به نظر می‌رسد او بیشتر به چشم یک خدمتکار به جان نگاه می‌کند تا شاه شمال! با این حال به نظر می‌رسد جان اینقدر متواضع و از خودگذشته هست که برای مقابله با وایت‌ها و ارتش شاه شب، هرجور شده با دنی کنار بیاید مخصوصا که زاغی از سیتادل، پیغام سم را برایش آورده و آن‌ها حالا می‌دانند که دراگون‌استون بر معدنی از شیشه‌ی اژدها بنا شده است. در هر حال جان حکمرانی شمال را به سانسا واگذاشت و به سمت دراگون استون به راه افتاد. البته دوست داشتم پیش از رفتن نزد دنیس، از هویت تارگرینی خود باخبر می‌شد و در رویارویی با دنی، او را «عمه» خطاب می‌کرد! با این همه بنظر می‌رسد فاصله‌ی دیوار تا وینترفل به اندازه‌ای است که برن پس از رفتن جان می‌تواند به آنجا برسد.

البته در شمال نگرانی بزرگی به نام انگشت کوچیکه هم وجود دارد که حس درونی‌ام به من می‌گوید نگرانی بی‌جایی است و بیلیش نهایتا تا آخر فصل دوام می‌آورد. بعید است این سانسا مغلوب انگشت کوچیکه شود. آن‌هم حالا که آریا با یک تغییر مسیر عقلانی و درست، راه وینترفل را در پیش گرفته است. ترکیب سانسا، آریا، برن و حتی لیدی مورمونت عزیز، به نظر به آب زیر کاهی بیلیش می‌چربد. با این همه لبخندهای شیطانی این مرد دیوسیرت، بیش از اندازه ترسناک است.

 

حرف از آریا شد، بهتر است به یکی از احساسی‌ترین سکانس‌های این قسمت هم اشاره کنیم؛ جایی که آریا پس از سال‌ها دوباره با نایمریا دیدار کرد اما و صد اما که گرگ زیبای او نیز متوجه تغییراتش شده است. نایمریا نیز فهمیده که آریا دیگر آن دختربچه‌ی دوست داشتنی چند سال پیش نیست و به کلی شخص دیگری شده است. رویارویی دوباره‌ی آریا با دایروولف‌اش صحنه‌ای بسیار تاثیرگذار و دراماتیک است که اگر مثل من غرق سریال و دنیای وستروس باشید، اشکتان را هم درمی‌آورد.

اوضاع در جنوب جالب پیش می‌رود. سرسی به سرعت در حال یارگیری است و به نظر می‌رسد جدیدترین مهره‌ی خود را نیز به چنگ آورده است. یکی از بهترین فرماندهان تمام وستروس یعنی لرد رندیل تارلی که در فصل قبل افتخار آشنایی با او را داشتیم و اتفاقا پدر همین سمول تارلی خودمان نیز هست. جیمی با وعده‌ی والی شمال شدن، در صدد است ارتش هورن هیل را نیز داشته باشد. اما اینکه لرد تارلی سوگندش به خاندان تایرل را برای کمک به سرسی می‌شکند یا خیر معلوم نیست.

یکی دو اتفاق شاید به ظاهر کم اهمیت‌تر نیز در این قسمت به وقوع پیوست که البته من حدس می‌زنم منظور خاصی پشت سر هر دوی آن‌ها باشد. ابتدا تلاش سم برای درمان سر جوراه است که به ظاهر فقط چند صحنه‌ی چندش‌آور بود (البته بماند که من از این صحنه‌ی کندن پوست زخمی سر جوراه خیلی لذت بردم!!).

و اما می‌رسیم به غافل‌گیری این قسمت و نبرد دریایی گریجوی‌ها. بالاخره یورون دیوانگی محضش را نشان داد و با یک پاتک سریع و قاطع، ناوگان دریایی یارا و ارتش دورن را با هم از بین برد. این سکانس که البته آنطور که باید بزرگ و هیجان انگیز نبود، بیشتر بر نشان دادن دیوانگی یورون تاکید داشت. او با قصاوت تمام دختران الاریا را سلاخی کرد (من که خیلی خوشحال شدم). صورت پر از خون یورون وقتی یارا را گروگان گرفته بود، عمق گسست روانی این شخصت را نشان می‌دهد. البته و هیچ وقت به محبوبیت رمزی بولتون و حتی جافری نمی‌رسد چون نوع دیوانگی او با آن دو شخصیت پیچیده متفاوت است.

دومین قسمت از فصل هفت بازی تاج و تخت، با وجود اشکالاتش، قابل قبول از آب درآمد. باید ببینیم در قسمت آینده چه اتفاقی می‌افتد. آریا و برن به وینترفل می‌رسند؟ بیلیش چه خوابی برای شمال دیده است؟ آیا سرسی پیشنهاد ازدواج یورون را قبول می‌کند؟ چه مرگ دردناکی منتظر الاریا سند خواهد بود؟ و در نهایت جذاب‌ترین سکانس ممکن، دیدار جان و دنی به کجا می‌انجامد…؟ فصل هفتم تازه شروع شده است، منتظر طوفان‌های بعدی باشید.