درب سه قفله‌ی سیاست داخلی!

داریوش احمدیانهنگامی که به وضعیتی که در آن روحانی دولت را از رییس جمهور سابق تحویل گرفت نگاهی می‌اندازیم به او و همراهانش حق می‌دهیم که الویت نخستشان را سیاست خارجی و اقتصاد قرار داده باشند، طبیعتا در وضعیتی که ایران با رای مثبت دوست و دشمن تهدید برای صلح و امنیت بین االملل نام گرفته بود و تمام کشورهای جهان چه آن‌ها که نزدیک ما بودند و چه آن‌ها که آرزوی مرگشان را می‌کردند تحریم‌ها را مو به مو اجرا کرده بودند و از سوی دیگر هم تورمی افسار گسیخته که بالاترین نرخ تورم در جهان در آن زمان بود با همراهی رکودی عمیق و بی سابقه گریبان اقتصاد و معیشت مردم را گرفته بود دموکراسی خواه‌ترین افراد هم در مقام ریاست جمهوری الویت کاری خود را این دو حوزه قرار می‌دادند اما افراطِ دولت اعتدال در توجه به این دو حوزه‌ی مهم باعث شده است که مسائل مرتبط با سیاست داخلی، فرهنگی و اجتماعی از خاطر مبارک حضرات دولتی برود و جز آنکه در سخنرانی هایشان شعارهای قشنگی را بیان کنند اقدام خاصی مشاهده نمی‌شود.در این روزها که حداقل از فاجعه اقتصادی بین سالهای ۸۹ تا ۹۲ عبور کرده‌ایم و با آن که با شرایط ایده آل فاصله داریم اما حداقل دیگر از آن بحران عجیب و غریب خبری نیست و همچنین بواسطه‌ی برجام هم با وجود همه سر و صداهایی که تندروها می‌کنند مهمترین تنش بین ایران و جامعه‌ی جهانی تا حدود بسیاری حل شده است وقت آن رسیده است که کمی هم به سیاست داخلی توجه شود. حداقلی‌ترین دلیل برای آنکه توجه دولتمردان به این سمت جلب شود این است که کسر قابل توجهی از آنان که به روحانی امید بسته‌اند در کنار حل معضلات اقتصادی و پرونده‌ی هسته‌ای خواهان گشایش هایی هم در سیاست داخله بوده اند.نکته‌ی دیگری که در بی توجهی دولت روحانی در این حوزه می‌توان از آن یاد کرد اشتباه گرفتن عمدی یا سهوی انفعال با اعتدال است، به گونه‌ای که در بسیاری از موارد پاسخ دولتمردان به اعتراضات حامیان در خصوص بی عملی نسبی دولت در حوزه مسائل مرتبط به سیاست داخلی کشور این بوده است که دولت روحانی دولت اعتدال است و مسیر اصلاحات را باید به آرامی طی کرد، نتیجه‌ی چنین نگاهی باعث آن شده است که در این روزها شاهد آن هستیم که انتظار اصلاح طلبان و حامیانشان از رییس جمهور محترم و دولت تدبیر و امید از رفع حصر به موضوعاتی از قبیل اینکه مراسمی مانند سخنرانی چهره‌های سیاسی در سطح نایب رییس مجلس که از مراجع ذیربط هم مجوزهای لازم را گرفته است از سوی دست‌های پنهان لغو نگردد یا موضوعی مانند مصونیت قضایی نمایندگان که از جمله ابتدایی‌ترین موضوعات در علم حقوق است خدشه دار نشود.رییس جمهور بواسطه‌ی روحیات معتدلی که همواره داشته است در بسیاری از موارد با توجیه آنکه می‌بایست در شرایط حساس، وحدت و انسجام ملی را حفظ کرد سکوت کرده و یا آن طور که باید و شاید به میدان نیامده‌اند اما در این مدت مشخص شده است که این سبک از سیاست ورزی آن چنان که شایسته اش است از سوی دیگران قدر دیده نمی‌شود و هر چه دولتی‌ها بیشتر سکوت می‌کنند از سوی مقابل شاهد گستاخی‌ها و اقدامات غیر قانونی بیشتری هستیم. به نظر می‌رسد که جناب روحانی اگر رای هم بخواهند وقت آن باشد که کمی صراحت را چاشنی اظهارات و از آن مهمتر اقدامات خود نمایند.

منبع: baharnews.ir