خواندنی ها با برترین ها (۱۲۵)

برترین ها – محمودرضا حائری: در این شماره از خواندنی ها با رمانی تاریخی از گور ویدال، رساله ای درباب شک و ایمان، رمانی از ادبیات اسپانیا و … آشنا شوید.

ایران سرزمین مقدس (یولیانوس)

 

از آن‌جا که زمان سرنگونی یک رژیم سیاسی به هنگامی فرا می‌رسد که کارگردانانش ایمان خود را نسبت به مبانی آرمانی و عقیدتی‌شان (که به آنان مشروعیت می‌بخشد و وسیله اعتبار و برخورداری‌شان از حمایت عمومی است) از دست بدهند، بی‌آنکه مبانی اعتقادی نوینی را جانشین آن کنند، لذا کنستانتین برای بقای خود ترجیح داد اعتقاد تازه و پویایی را که رو به گسترش بود بپذیرد و برای برخورداری از حمایت سیاسی مردم به کاهنان نوین روی آورد.

 

 

 

«چهل‌و دو اندیشه‌ ی ناب» در راهنمای مسافران مجانیِ کهکشان، پاسخی‌ست به معمای زندگی، جهان و هر‌آن‌چیز دیگر. گرچه گفتن ندارد که پاسخی واقعی نیست، بلکه شوخی‌ست. اما آیا شوخی تلخی بوده که تلویحاً می‌گوید در نهایت هیچ پاسخی در کار نیست؟ یا شوخی حکیمانه‌ای که می‌گوید پاسخ به معمای زندگی در مفاهیمی انتزاعی مانند اعداد یافت نمی‌شود بلکه آن را تنها می‌توان در زندگی‌های واقعی پیدا کرد؟ من براین گمانم که محاسبه «اندیشه‌ ناب» حکیمانه بوده است.

در کتاب «۴۲ اندیشه‌ ناب: تأملاتی درباره‌ زندگی، جهان و هر‌آن‌چیز دیگر»، چهل‌ودو جمله‌ قصار خواهم آورد از افرادی که زندگی را عمیق زیسته‌اند، جملاتی که نقطه‌ آغازی خواهند بود برای کسانی که در تکاپوی زیستی غنی‌ترند. و این اصلاً آسان نیست.

 

«وقت سکوت» را «بزرگ‌ترین دست‌آورد اجتماعی رمان اسپانیا» و «رمانی تکرارنشدنی» نامیده‌اند، گفته‌اند اوج نثرنویسی معاصر اسپانیایی و از شاهکارهای رمان‌نویسی معاصر است و ادبیات اسپانیا را به دو دوره‌ی قبل و بعد از انتشارش تقسیم کرده است، کتاب‌ها و مقالاتی متعدد درباره‌اش نوشته‌اند، نویسندگان معاصر بسیاری آثارشان را به تأثیر از این کتاب نوشته‌اند که خود کارگاه بی‌مانند داستان‌نویسی است، فقط اولیس جیمز جویس و در جست‌وجوی زمان ازدست‌رفته‌ی مارسل پروست را به لحاظ سبک و فرم با آن قیاس می‌کنند و آن را یکی از مهم‌ترین رمان‌های قرن بیستم نامیده‌اند.

این کتاب به بسیاری از زبان‌های زنده‌ی دنیا ترجمه شده است. در لو فیگارو لیته‌رر درباره‌ی آن نوشتند «هیچ‌کس نیست که کیفیت ادبی استثنایی این کتاب و قدرت حیرت‌انگیز آن را درنیابد. مارتین‌سانتوس بهترین نویسنده‌ی نسلش است و رقیب ندارد». جی. جی. برائون در تاریخچه‌ی ادبی اسپانیا درباره‌اش نوشت «هنرمندی و تسلط نویسنده در کتاب موج می‌زند. در ضمن آن‌که جامعه‌ای مخوف و خاموشی‌گزیده را محکوم می‌کند، اثر هنری هیجان‌انگیزی است که گستردگی حیرت‌آور قدرت تجسم نویسنده‌اش را به نمایش می‌گذارد.».

در نیویورک تایمز درباره‌اش نوشتند «نمایشی به‌شدت خلاقانه از شاعرانگی نثر و تبحر نویسنده در استفاده از تمثیل است و مهم‌تر از همه آن‌که گفتار درخشان پایان کتاب تردیدی باقی نمی‌گذارد که نویسنده حاضر نبوده است به نوشتن رمانی رئالیستی بسنده کند. چنان که برمی‌آید پدرو خودِ اسپانیا است».

در تایمز لیترری ساپلیمنت می‌خوانیم: «چیزی که بی‌درنگ این کتاب را برجسته و بی‌همتا می‌کند گرایش روشن‌فکری بین‌المللی اصیل و مستحکم مارتین‌سانتوس و چشم‌انداز اخلاقی اوست […] البته او با رژیم فرانکو سر ستیز دارد، اما در این رمان بلندپروازانه‌اش خودپسندی، کوته‌بینی و خشونتی را برملا می‌کند که ژرفایش هیچ نوع حکومتی را بی‌نصیب نمی‌گذارد.»

این کتاب، به محض انتشارش، ستایش منتقدان و نیز عموم خوانندگان را برانگیخت و بی‌درنگ جایگاهی باقی در تاریخ ادبیات اسپانیا کسب کرد و مسیر رمان اسپانیایی را، که پیش از انتشارش به راهی دیگر می‌رفت، به‌کلی تغییر داد.

منبع: برترینها