توده های لگنی در دوران کودکی

لگن در دوران کودکی بطور نسبی کوچک است و لذا بسیاری از توده‌های آن به صورت توده شکمی تظاهر می‌کند.
در دوران نوزادی و اوایل شیرخواری شایعترین توده لگنی کیست‌های فونکسیونل (فولیکولر) است که در اثر تحریک تخمدان ها توسط هورمون های مادری در دوران جنینی به وجود آمده و معمولاَ پس از ۲ تا ۳ ماه کوچک و ناپدید می‌شوند.
بعد از چند ماه اول تولد تا حوالی منارش تقریباَ تمامی توده‌های لگنی پاتولوژیک بوده و اکثراَ منشأ آدنکسی ( تخمدانی) دارند. اگرچه توده‌های توأم جامد و کسیتیک آدنکس در این سن نادر است. ولی در صورت وجود تقریباَ همیشه ژرمینوم و با ترانوم کیستیک خوش‌خیم ( dermoid Cyst) است.
علل اصلی توده‌لگنی در سنین مختلف

طفولیت
کودک
بلوغ
باروری
حوالی یائسگی
بعد از یائسگی

کیست فونکسیوتل
تخمدانی
نئوپلازی ژرم سل
 
تومور ژرم‌سل
تومور ویلمز
نوروپلاستوم
کیست فونکسیوتل
حاملگی
درموئید
نواقص انسدادی
رحم و واژینال
تومورهای اپی‌‌تلیال
تخمدانی
کیست فونکسیوتل
حاملگی
فیبروئید رحمی
تومورهای اپی‌تلیال
تخمدانی
فیبروئیدها
تومورهای اپی‌تلیال
تخمدانی
کیستهای فونکسیونل
تومورهای تخمدانی
تومور یا بیماریهای التهابی روده
متاستاز

شایعتریت توده شکمی در دوران کودکی، تومور ویلمز و نوروبلاستوم است.
در رابطه با توده‌های لگنی بایستی سفت و فشرده شدن مدفوع، کلیه لگنی و مثانه پر را مدنظر داشت.

نحوه برخورد: بعد از شرح حال و معاینه دقیق ( از جمله معاینه دو دستی رکتوابدومینال) اولین اقدام، سونوگرافی است. توده‌های کیستیک تک حفره‌ای ( unilovular) تقریباَ همیشه خوش خیم بوده و ظرف ۳ تا ۶ ماه تحلیل و از بین می‌روند. هر توده بزرگتر از cm8 یا جامد بایستی از طریق جراحی بررسی و درمان شود.
منبع: mahsho.com