تفاوت در تغذیه ی افراد مسن و جوان

کسی که به سنین پیری رسیده است باید بداند که معده اش همان معده دوران جوانی نیست. اگر همان اندازه و همان نوع سابق را از حیث غذا دنبال کند خوراکش همه به مواد زائد تبدیل می شود. بهتر آن است که اندازه غذا را کاهش دهد.
کسی که قبلاً به غذاهای غلیظ خو گرفته است و اینک می خواهد رژیم غذایی را تغییر دهد و خوراک خود را لطیف گرداند، باید بداند که تخلیه هایی که از ترک غذای غلیظ در مجاری پیدا می شود و غذای لطیف یارای پرکدن آن ها را ندارد، به وسیله هوا پُر می شود. اگر چنین کسی بعد از تغییر رژیم مجدداً بر رژیم پیشین برگردد و از لطیف دست بردارد و غلیظ را از سرگیرد، در او بندآمدگی هایی پدید می آید.
غذاهای گرم : زیان هایی را که خوراک گرم روی می آورند می توان با اسنکجبین کرد و اگر اسکنجبین با عسل باشد احتیاجی به آمیزه ندارد.
غذای سرد : اگر غذای سرد زیان آور باشد علاجش با آب انگبین و زیره ای است.
غذای غلیظ : کسی که از خوراک غلیظ ناراحت است، اگر مزاجش گرم است چاره اش با اسکنجبین پر از ادویه است و اگر مزاجش سرد است باید به مقداری از مواد فلفلی و پونه ای متوسل شود.
غذای لطیف : غذای لطیف برای نگه داری سلامت بدن بهتر از غلیظ است. لیکن نیرو بخشی و ایجاد چستی و چالاکی آن کم تر است و خوراک غلیظ در این زمینه موثرتر می باشد. کسی که تن چُست و چالاک می خواهد، باید غذای نیک کیموس بخورد و برای این منظور باید خود را قبلاً بسیار گرسنه گرداند و آن گاه غذای غلیظ پرکیموس نیک را به آن اندازه تناول نماید که هضم گردد، نه این که بیش از آن اندازه بخورد.
ورزشکاران و کسانی که براثر کار زیاد خسته می شوند، خوراک غلیظ را بیش تر تحمل می کنند. خواب خوش و دراز مدت آنان در هضم غذای غلیظ مددکار است. لیکن گاهی اتفاق می افتد که به واسطه عرق کردن زیاد که براثر آن مواد زیادی از بدن تحلیل می رود، کبد غذای هنوز هضم نشده را دریافت می نماید. در این حالت چه در زمان پیری باشد و چه در زمان های دیگر، ممکن است برای پذیرش بیماری های کشنده آمادگی پیدا کند. به ویژه این حالت برای کسانی امکان دارد که خود اعتراف می کنند به این که هضم آن ها به کمک خواب انجام می شود و اگر بی خوابی کشند غذایشان هضم نمی شود.
منبع: مه شو