تغییر رنگ پوست یعنی چه ؟

تغییرات رنگ پوست باعث ایجاد مشکلات روحی و اجتماعی در افراد می شود، به خصوص در کسانی که به دلیل نوع شغل خود، تماس چهره به چهره و مستمر با دیگران دارند که می تواند موجب افسردگی یا تاثیر گذاری بر فعالیت فرد شود. از این رو شناخت علل این اختلالات رنگدانه ای و درمان صحیح آن ها بسیار مهم است و گاه درمان های ناصحیح می تواند مشکل بیمار را زیادتر کند. درمان بیماری بایستی با توجه به علت بیماری، شدت بیماری، شغل، شرایط اجتماعی و محیطی بیمار انجام شود. از طرف دیگر بایستی بیمار اطلاعات صحیحی از بیماری خود، روش درمان، طول مدت درمان و مراقبت های بعدی داشته باشد.
تغییرات رنگ پوست به دو صورت است:
پر رنگی یا لک تیره ی صورت
کم رنگی یا سفید شدن صورت
در لک های تیره ی پوست افزایش در رنگدانه ملانین با افزایش سلول های رنگدانه ساز دیده می شود.
عوامل مختلفی می توانند روی میزان و کیفیت رنگدانه ها و سلول های رنگدانه ساز تاثیر گذاشته و باعث تغییر رنگ پوست و ایجاد لک های تیره ی صورت شوند که عبارتند از: بیماری ها و اختلالات ارثی و ژنتیکی، بیماری های سوخت و ساز سلولی، بیماری های هورمونی، بیماری های التهابی، عفونت های موضعی پوست، عوامل شیمیایی، داروها، علل تغذیه ای شامل کمبود ویتامین ها و سوء تغذیه و بالاخره بدخیمی های پوستی.
تغییرات رنگ پوست در افراد را می توان به دو صورت دیگر نیز تفسیر کرد:
رنگ پوست ذاتی که عبارت است از میزانی از رنگزایی ملانین که به صورت ژنتیکی تعیین شده و در غیاب هرگونه تماس با نور خورشید یا تاثیرات دیگر وجود دارد.
رنگ پوست اکتسابی که به علت تماس با نور آفتاب یا عوامل هورمونی (همانند حاملگی) به وجود می آید. در بعضی بیماری ها نیز مثل ملاسما (لک صورت) و آدیسون در اثر هر دو عامل، یعنی تداخل بین عوامل هورمونی و نور آفتاب به وجود می آید.
سلول های حاوی رنگدانه های پوست در نقاط مختلف بدن تراکم متفاوتی دارند، ولی بیشتر در صورت و ناحیه ی تناسلی دیده شده و تعداد آن ها در نقاط در معرض نور دو برابر نقاط پوشیده شده است. عمل اصلی وجود ملانین در انسان حفاظت از لایه های تحتانی پوست علیه نور خورشید و جذب سلول های تخریب شده است.
از طرف دیگر پر رنگی یا سیاه بودن پوست ممکن است در مواردی مفید نباشد. مثلا سیاه پوستان ۳۰ درصد بیشتر از سفید پوستان، گرما از آفتاب دریافت کرده و این گرما را با تعریق بیشتر خنثی می شود، در حالی که در آب و هوای سرد، پوست های روشن گرمای کمتری از طریق تابش از دست می دهند.
عیب دیگر رنگ پذیری یا پر رنگی پوست ممانعت از ساخت ویتامین D در بدن است. به طوری که در نواحی فقیر نشین، اطفال سیاه پوست بیشتر از سفید ها مستعد به راشیتیسم یا کمبود ویتامین D هستند، البته با توجه به این واقعیت که در سیاه پوستان مقاومت بیشتری نسبت به ملاریا، بیماری های انگلی و بیماری های عفونی، علی رغم اشعه ی آفتاب شدید و سوء تغذیه وجود دارد، به نظر می رسد تیرگی پوست یک پدیده ی ثانویه در روند تکامل آن هاست. فاکتورهای ژنتیکی، نقش اولیه و اصلی را در تعیین درجه ی رنگ طبیعی پوست و پاسخ به اشعه ی آفتاب بازی می کنند . اختلافات نژادی بیشتر در شکل رنگدانه ای پوست است.
در موقع تماس با نور آفتاب دو نوع تیرگی پوست در انسان اتفاق می افتد:
تیرگی فوری پوست که بیشتر در افراد سبزه بوجود می آید و موقتی است و همان گونه که به سرعت ایجاد می شود، به زودی هم ناپدید می شود.
تیرگی تدریجی پوست متعاقب قرمزی آن که ۴۸ تا ۷۲ ساعت پس از تماس با نور آفتاب وجود می آید.
انواع پوست از لحاظ رنگ:
پوست نوع یک و دو؛ که مربوط به نژاد اروپایی است. این افراد پوست بسیار روشن و چشم های آبی دارند و در مقابل آفتاب به هیچ وجه برنزه نمی شوند و سوختگی پوست آن ها سریع است.
پوست نوع سوم و چهارم؛ که در افراد سبزه و آسیایی وجود دارد. این افراد در مقابل آفتاب برنزه می شوند و در سوختگی پوست در آن ها کم یا متوسط است.

پوست نوع پنجم و ششم؛ که به طور عمیق رنگدانه ای (تیره) است و در افراد سیاه پوست وجود دارد. معمولا این گروه در مقابل آفتاب مقاوم هستند.
منبع: مه شو