تب شهرت با هدف قرار دادن شخصیت‌ها
مهدی دادویی‌نژاددر سالیان اخیر تقابل‌ها و تهاجم‌های همه جانبه‌ای بر علیه دولت و افرادی که پیشینه اعتدالی آنها مبرهن است اتفاق می‌افتد، افرادی با هدفی خاص قصد تخریب شخصیت و جایگاه افراد مشهور و محبوب رادر اجتماع دارند، این افراد سعی می‌کنند با صدور انواع اقوال شاذ و دور از انتظار خود را چهره و مطرح کنند. موضوع بحث انها نه کشور، نه سیاست، نه دفاع از ارزش‌ها و نه چیز دیگری است، آنها به دنبال شهرت و مطرح شدن هستند. سیاهه افرادی که به امثال مطهری حمله لفظی دارند روز به روز پر‌تر می‌شود، یک بخشی از سخنان مربوط به کسانی است که در حوزه تحت نفوذ خود هم مردم آگاهی چندانی از حضور و وجودشان ندارند، این افراد کسانی هستند که به لطف حمله به اشخاصی همچون مطهری چند صباحی وارد عرصه خبری می‌شوند و مردم شریف از حضور این افراد مطلع می‌شوند. این افراد بر حسب میزان توانایی ذاتی خود گاهی عرصه و اعیانی در حد یک اداره را نمی‌توانند مدیریت کنند و حضور آنها در شهرستان محل حضور هم ناپیدا و کمرنگ است، این افراد که توان کسب شهرت و محبوبیت را از راه‌های عرفی مانند مردم داری، حق جویی، عدالت طلبی و… ندارند و سلوک رفتاری آنها نیز ناپیداست، به هجمه علیه افراد مشهور می‌پردازند. این موضع شهرت طلبی از دیدگاه روانشناسی اجتماعی مورد بحث قرار گرفته است.از دید روانشناسی اجتماعی، ابراز خویشتن و کسب وجهه اجتماعی، توجه‌طلبی، جزیی از نیازهایی طبیعی و بخشی از الزامات زندگی اجتماعی آدمی هستند. کسب وجهه اجتماعی نوعی تایید خویشتن است، چرا که افراد اگر دریابند که دیگرانی هستند که آرا و رفتار آنها را تایید می‌کنند یا الگو قرار می‌دهند، به شکلی حس تایید خودشان تقویت می‌شود. برخی افراد برای خود گریزی جز توسل به روش تخریب دیگران نمی‌بینند در واقع، چنین می‌نماید که این شیوه مشهور شدن را می‌توان با مفهومی در روانشناسی اجتماعی با عنوان روانشناسی چاره‌ناپذیری تبیین کرد. استدلال چاره ناپذیری این گونه است که: ”این یک راه را می‌توانند بروند و اگر این کار را نکنند، چاره دیگری ندارند. “این استدلال از همان روانشناسی چاره‌ناپذیری مایه می‌گیرد، گویی افراد برای ابراز اجتماعی خویشتن و دگرپذیری چاره‌ای جز مشهور شدن ندارند. افرادی هستند که برای ارضای نیاز دیده شدن و مورد توجه بودن در فضای سیاسی کشور دست به تخریب افراد مشهور می‌زنند و تمام نظریات حوزه روانشناسی را به شکلی منفی مورد استفاده قرار می‌دهند تا چند صباحی بدون پرداخت هزینه و تلاش حضوری داشته باشند که شاید در آینده برای او منفعتی داشته باشد. این افراد کمترین ارزشی برای اخلاق قائل نیستند و سعی می‌کنند با شنیع‌ترین الفاظ به تحریک افکار عمومی پرداخته تا دیده شوند.
منبع: baharnews.ir
