برخی از تمرینات استقامتی نامناسب برای کمر

شل شدن عضله خاصره ای پسواس در مقابل کشش عضلات پشت آویزان شدن از یک میله فشار وارد بر دیسک ها را کم می کند و در نتیجه، ناحیه پشت از تحمل شار تا حدودی آزاد می شود. اما اگر پاها از ناحیه ران به حالت کنترل نشده تاب بخورد، فشار وارد بر دیسک نیز افزایش خواهد یافت و کمر دچار قوس شدید خواهد شد.
بالا آوردن کمر تا راستای نیمکت
در این تمرین، کمر باید به طور کنترل شده فقط تا راستای نیمکت بالا آید ونباید به بالاتر از آن هدایت شود چون در این صورت، نیروی حرکت، قوس شدیدی توام با فشردگی در ناحیه کمر ایجاد می کند.
گردش کمر توام با بالا آمدن تا راستای نیمکت و در دست داشتن میله
در این تمرین علاوه بر این، که امکان دارد کمر دچار بازشدگی شود. به علت باز بودن دست ها و وجود میله، کمر تحت نیروی گشتاور شدیدتری قرار می گیرد که مفاصل و دیسک های آن را دچار چرخش و پیچ خوردگی می کند.
صاف کردن زانو از وضعیت خمیده به طور ناگهانی
اشخاص مبتدی و کسانی که ناراحتی کمر دارند و یا وقوع آسیب های کمری آنها را تهدید می کند و همچنین اشخاص سالخورده، از انجام این گونه تمرینات خودداری کنند.
حرکت پای قیچی در وضعیت خوابیده
حرکت پای قیچی در وضعیت خوابیده به پشت همراه با بالا آوردن پاها خطرناک است چون علاوه بر انحراف قدامی لگن و کشیده شدن بیش از حد کمر، دیسک های بین مهره ای تحت فشار قرار گرفته و رباط های و ماهیچه های پایین کمر کشیده می شود. در این تمرین به دلیل حرکات سرعتی، فشار زیادی به اعصاب این نواحی و نخاع وارد می گردد.
حرکات مسگری و پیچیدن های سریع
حرکات مسگری و پریدن توام با پیچیدن سریع و با دستان باز، غیر مجاز است. چون نیروهای پیچشی و جفت نیروها باعث آسیب شدید بر دیسک های بین مهره ای می شوند.
منبع: مه شو