انواع تمرینات باز کردن پا

تمرینات بحث برانگیز اکستنشن پا، برای تقویت عضلات چهار سر ران طراحی شده است، این تمرین معمولا با استفاده از ماشین های باز کننده پا انجام می شود به صورتی که در جایگاه ماشین نشسته و پاها را پشت اهرم های آن به دام می اندازند و پاها تا وقتی که نوک انگشتان به طور مستقیم روبه رو قرار می گیرد بالا آورده و نگه داشته می شود. این تمرین بالقوه خطرناک است چون ران ها در حال استراحت بوده و غیر متحرک اند در صورتی که تنها ساق پا در حرکت است. این تمرین استخوان کشکک را بر روی استخوان ران به عقب و بیرون می کشد و یک به هم فشردگی ناهموار در مفصل ایجاد می کند. همچنین به بافت های رابط و لیگامنت های اطراف زانو آسیب می رساند. انجام این تمرین حتی در وضعیت بدون وزنه هم مضر است و همچنین در جهش های و ضربه های محکم در فوتبال و پرتاب های ناگهانی پا و انواع اسکوات ها هم مشاهده می گردد. این تمرینات به مرور آسیب زانوی پرش کننده را ایجاد می نماید. برای اصلاح این تمرین، لازم است که این حرکت را تک پا انجام داد. همچنین باز کردن پا از ناحیه ران اشکلات این حرکت را کاهش می دهد.
قیچی با دمبل
انجام این حرکت عضلات ران را به میزان کافی تحت فشار قرار نداده و ضمن دشواری اجرا مفاصل سرشانه، آرنج و مچ در معرض ساییدگی و آسیب دیدگی قرار می گیرند. به ستون مهره ها و مهره های گردن نیز فشار قابل توجهی وارد می شود به طوری که احتمال بروز ناراحتی های دیسک گردن یا کمر در دراز مدت وجود دارد. به همین صورت حرکت اسکوات با دمبل موجب عوارض فوق می شود.
صلیب خمیده با دمبل
هنگام بالا آوردن دمبل ها در حالت خمیده و نشسته، فشار روی دیسک های بین مهره ای و کمر در طول مرحله لیفت افزایش می یابد.
تمرین جلو بازو با میله بارفیکس
در تمرینات جلو باز و با میله بارفیکس و یا تمرین خم کردن عضله دو سر، اگر کف دست رو به بالا یا رو به روی صورت باشد، بازوها قفل کرده و در وضعیت غیرطبیعی قرار می گیرد و فشار زیادی روی مفصل آرنج وارد می شود. این تمرین هیچ تاثیر مثبتی روی قدرت بازوها ندارد و سایز عضله را هم اضافه نمی کند. این تمرین ایستا برای تقویت گروه عضلانی کوچکتر که در اکثر موارد در تمرین های ترکیبی، به طور موثر تقویت می شوند طراحی شده است. بنابراین، وقتی پشت دست رو به بالا یا رو به روی صورت است این حرکت صحیح تر است.
منبع: مه شو