اقتصاد ملی و تولیدکننده‌های معتاد!
رییس هیات مدیره تعاونی تولیدکنندگان مواد غذایی گفته، دولت باید هر چه سریعتر از صنایع غذایی و نوشیدنی حمایت کند. مغز استدلالش هم این است که با پیوستن قریب‌الوقوع ایران به سازمان تجارت جهانی، درهای کشور به روی محصولات غذایی و نوشیدنی خارجی باز می‌شود و با لجستیک، توان تولید و کیفیت محصولات فعلی، صنایع داخلی حتما توان رقابت با خارجی‌ها را نخواهند داشت.
داوری درباره صحت ادعا و درستی استدلال بعهده شما، حرف من چیز دیگری است؛ همین الان کلیدواژه ترکیبی «حمایت دولت» را در گوگل جست‌وجو کنید.
دامنه زمانی جست‌وجو را هم وسیع نگیرید، به همین هفته گذشته بسنده کنید. اگر حوصله‌اش را ندارید من نتیجه تقریبی را به شما می‌گویم. دهها و شاید صدها مورد از همین نوع درخواست حمایت‌ها در یکی دو هفته اخیر در رسانه‌ها از جانب اصناف، صنایع و مشاغل مختلف مطرح شده: «نیاز حمایت دولت از پتانسیل گیاهان دارویی»، «بسته حمایتی جدید دولت از اصناف»، «حمایت دولت از کشاورزان ارومیه»، «حمایت دولت از هپکو برای جلوگیری از ورشکستگی»، «نیاز حمایت دولت از پرورش زالو»، «لزوم حمایت بیشتر مسئولان از تولیدکنندگان لبنیات»، «حمایت دولت از تولید دارو»، «حمایت دولت از تولید کلزا»، « لزوم حمایت دولت از کارخانه گوشت زیاران»، «لزوم حمایت دولت از صنعت چاپ» و دهها تیتر دیگر شبیه به اینها.
وظایف دولت در حیطه اقتصاد اگرچه مبهم و محل اختلاف نظر اما غیرقابل انکار است. من و شما می‌دانیم که سیاست‌های نادرست در اقتصاد کلان، فضای نامناسب کسب و کار، دشواری‌های بنگاه‌داری، رکود اقتصادی، دشواری‌های تامین مالی، مشکلات نظام بانکی و موارد مشابه می‌تواند همه تولیدکننده‌ها را به فلاکت بیندازد.
اصل حمایت دولت از تولیدکنندگان داخلی و جهت‌گیری کلی برای تقویت صنایع داخلی هم لازم است و کمتر کسی در آن تردید دارد. اما باور کنید یک روز اگر همه این مشکلات حل شد هم اقتصاد ما به دلیل این تولیدکننده‌های همیشه طلبکار، درست و بسامان نمی‌شود.
بنگاهی که در چند دهه فعالیتش، هر چه در آورده خرج امورات جاری و پرسنل کرده و حالا مجبور است با همان دستگاه چهل سال پیش تولید کند، اگر تسهیلات دولتی هم بگیرد یا پول را باز خرج اعطینا می‌کند، یا اگر دستگاه جدید خرید هم، چند سال بعد با کهنه شدن دستگاه‌ها دوباره به همین روز می‌افتد. چون نه آموزه‌های علم مدیریت را بلد است، نه قواعد اقتصاد و صنعت را رعایت می‌کند. فرقی هم نمی‌کند نوشابه‌ساز باشد یا خودروساز. تا وقتی به جای برنامه‌ریزی و تدبیر، دهان تولیدکننده به دست دولت باشد، دخل به خرج نخواهد رسید.
صنعت خودروسازی و حمایت‌های عجیب و غریب چندین ساله از تولیدکننده‌های داخلی را دوباره مرور کنیم. اگر نتیجه بدست آمده مطلوب است، برای بقیه صنایع و تولیدکننده‌ها هم با همین فرمان جلو برویم. هزاری هم دولت موانع را برطرف کند و رونق بیافریند، صنعت و اقتصاد ما با بنگاههایی که حمایت‌طلبی از دولت را جایگزین بهره‌وری کرده‌اند، به جایی نمی‌رسد. با مدیران نابلدی که تقی به توقی، کاسه‌به‌دست سراغ دولت می‌روند هم همینطور. در کنار مطالبات بحق از دولت برای حمایت از صنایع داخلی و رفع موانع تولید، برای معضل بنگاههای معتاد به حمایت‌های دولتی هم فکری بکنیم… .
منبع: الف