اطلاعاتی در خصوص هپاتیت C

ویروس هپاتیت C در سال ۱۹۸۹ شناسایی شد. ویروس هپاتیت C که معمولاً به آن «هپاتیت نه A – نه non-AnOn – B hepatitiS) «B) گفته می شود، ویروسی با ژنوم RNA و عضوی از خانواده ی فلاوی ویریدا (FlaViViridae) و از طریق تماسی با خون (از جمله از راه تماسی جنسی در صورت مخلوط شدن خون دو شریک جنسی) قابلی انتقالی است. این ویروس از راه جفت نیز انتقال می یابد.
هپاتیت C ممکن است فرم مزمن هپاتیت را ایجاد کند که به سیروز خاتمه مییابد. بیماری ممکن است به مدت ۱۰ تا ۲۰ روز بدون نشانه باقی بماند. چنانچه بیماران مبتلا به هپاتیت C دچار هپاتیت A یا B نیز بشوند، مستعد ابتلا به هپاتیت شدید خواهند بود؛ از این رو باید تمام مبتلایان به هپاتیت C چنانچه بر ضد هپاتیت A و B ایمن نشدهاند، واکسن این دو نوع هپاتیت را دریافت نمایند.
این افراد همچنین نباید الکلی مصرف کنند. ترکیبی از اینترفرون و داروی ضد ویروس ریباویرین می تواند سطوح ویروس هپاتیت HCV) C) را به میزان غیر قابل شناسایی برساند. ویروس هپاتیت C دارای ۶ گونه ی اصلی و چند زیر گونه است. گونه های ۱ تا ۳ در اروپا، شایع هستند. این ویروس به صورت مزمن در ۱۷۰ میلیون نفر از جمعیت جهان شناسایی شده است. ویروس هپاتیت C از راه تزریقی داروهای وریدی، تماسی شغلی با خون و نیز کار در واحدهای دیالیز خونی (همودیالیز) انتقال می یابد. اگر چه شیوع هپاتیت C ناشی از تزریق خون به دلیلی غربالگری خون های اهدا شده کاهش یافته است، شیوع آن تا اوایل دههی ۱۹۹۰ در همان حد باقی ماند و پس از آن به موازات کاهش تعداد مصرف کنندگان داروهای تزریقی، تا میزان ۸۰٪ کمتر شد. بیش از ۲۰٪ جمعیت ساکن در بعضی از شهرهای کشور مصر، آلوده به ویروس هپاتیت هستند و این میزان شیوع، غیرعادی است.
HC عاملی ۲۰٪ از موارد هپاتیت حاد تک گیر و ۴۰٪ از بیماری های مزمن کبدی و شایع ترین علت نیاز به پیوند کبد محسوب می شود و سالانه به مرگ ۸۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ نفر در ایالات متحده می انجامد.
استنشاقی کوکایین از راه بینی و با استفاده از یک وسیله مشترک، عامل خطرزای بالقوهای برای آلودگی به HCV است. اگرچه ۱۰ تا ۱۵ درصد بیماران مبتلا به هپاتیت C حاد، یک منبع جنسی بالقوه برای عفونت را داشته اند، اکثر مطالعات موفق به اثبات انتقال جنسی این ویروس نشده اند. احتمال انتقال جنسی و انتقال در زمان تولد، حدود ۵% برآورده می شود.
به نظر می رسد انتقالی از راه تماس جنسی، محدود به افرادی است که شرکای جنسی متعدد تغذیه نوزاد با شیر مادر، احتمالی انتقال آلودگی HCV از مادر آلوده به نوزادان را افزایش نمی دهد.
منبع: mahsho.com