استاد دانشگاه استرالیایی؛ دریاچه ارومیه احیا می‌شود، اما نه مثل ۲۰۰ سال قبل
ظهر امروز اساتید دانشگاه ملبورن که برای پروژه احیا دریاچه ارومیه به ایران آمده اند در مصاحبه‌ای با خبرآنلاین از تجربیات احیا دریاچه ارومیه گفتند.
به گزارش خبرآنلاین؛ حدود ۴ سال است که با تشکیل ستاد احیا دریاچه ارومیه اقدامات مختلفی برای نجات دریاچه از مرگ انجام شده است؛ یکی از این اقدامات کمک گرفتن از تیم استرالیایی دانشگاه ملبورن برای احیاست. در همین رابطه ظهر امروز برخی از اعضای تیم استرالیایی دانشگاه ملبورن یک نشست خبری داشتند.
در ابتدای این نشست پروفسور لی گودن، مدیر مرکز حقوق منابع طبیعی، انرژی و محیط‌زیست، دانشکده حقوق انرژی و قوانین محیط زیستی دانشگاه ملبورن درباره نقاط مشترک مشکلات آب در ایران و استرالیا گفت: در رابطه با آب دسته‌ای از مشکلات در استرالیا هم وجود داشت؛ مسئله آب بسیار مهم است و به علت تغییراقلیم تاکنون تنش‌های مختلفى در استرالیا به وجود آمده.
برای احیای دریاچه باید با جامعه همکاری کرد
او ادامه داد: در قانون استرالیا هم درباره تغییر اقلیم چیزی وجود ندارد ولی قوانین محیط زیستی می‌تواند مسائل مربوط به تغییراقلیم را حل مى کند، چنین مشکلاتی درباره تخصیص آب هم در ایران وجود دارد.
لی سپس درباره نحوه فرهنگ‌سازی برای احیای دریاچه ارومیه گفت: باید با جوامع مختلف همکاری کرد و به نظرات آنها توجه کرد، در واقع وقتی تصمیم‌گیری از بالا به پایین است تنش‌هایی ایجاد مى‌شود، پس باید در قانون گذاری اجتماع هم نظر گرفت و اگر این اتفاق رخ بدهد مقاومت جوامع بالا مى رود.
همچنین دراین‌باره پرفسور جان لنگفورد، استاد گروه منابع آب و هیدرولوژی، افزود: میان دهه ۹۰ میلادى آب در ایران کم شده است، در آن زمان در استرالیا هم چنین اتفاقى رخ داد، همچنین در مقطع عرض جغرافیایی هم ایران و استرالیا تقریبا شباهت دارد.
او ادامه داد: این یعنى هر دوی ما در کشوری خشک و در حال خشک شدن زندگى مى کنیم و باید تجربیات خود را کنار هم قرار دهیم. پس مى توانیم تجربیات خودمان را هم به اشتراک بگذاریم.
لنگفورد بیان کرد: در این چند روز متوجه شدم متخصص‌های خوبى دارید، ولى مشکل بسیار بزرگ است و به تجربیات دیگران نیاز دارید مثلا باید تبادل دانشجو انجام دهیم.
نباید بگذاریم آبیاری توسعه پیدا کند
این استاد دانشگاه ملبورن سپس درباره مسائلی که تاکنون درباره آب به وجود آمده‌اند گفت: ما نباید بگداریم آبیارى توسعه پیدا کند؛ دهه ۹۰ در چین رودخانه‌‌ها خشک شدند، در آمریکا هم رود کلورادو خشک شد، باید جلوی توسعه زمین هاى کشاورزى را بگیریم وگرنه رودها خشک مى شوند.
جان لنگفورد سپس در پاسخ به سوالی در رابطه با پیامد های تغییر اقلیم گفت: ما باید خودمان را با تغییر اقلیم تطبیق دهیم و راهى جز این وجود ندارد، مثلا باید مصرف آب را کاهش داد و از سویى باید کارآمدى آن را هم تغییر داد.
او سپس با اشاره به اینکه در استرالیا سیفون‌ها تغییر کردند و اکنون هر سیفون حدود ۸لیتر آب کمتری مصرف می‌کند گفت: سیستم توریع آب هم باید تغییر کنند، مثلا در کانال هاى اصلى انتقال آب کشاورزى، ۳۰ درصد آب از بین مى رود و وقتى آب وارد مزارع مى شود ۳۰ درصد دیگر آب هم مصرف می شود، همچنین باید زمان آبدهى هم تغییر کند و …
لى در ادامه حرف‌های لنگفورد گفت: ما در رودخانه ها به یک حداقل جریان آب نیاز داریم و نمی توانیم یک دفعه سد بسازیم.
کیفیت آب هم مسئله مهمی است
وینسنت پتی گروو مدیر اجرایی مرکز شناسایی و مدیریت آلودگی محیط‌های آبی دانشگاه ملبورن هم در ادامه گفت: البته در کنار کمیت آب، مسئله کیفیت آب هم مهم است، مثلا در یک حوزه آب آلوده مى‌شود و به قسمت هاى دیگر هم آب آلوده مى رسد.
او سپس در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا جلوگیری از ورود پس آب به دریاچه ارومیه آرتمیا را نجات می‌دهد یا نه توضیح داد: در این رابطه علم نقش مهمی را بازى مى کند، مى‌دانم در ایران کارهاى خوبى درباره آرتمیا انجام شده ولی برخی از کار‌های دیگر باید انجام شود مثلا باید روى نوع آب مطالعه شود.
این اکولوژیست ادامه داد: برای مثل این هزینه که برای پساب ها انجام شده یک درصد آب باز مى گردد ولى از طریق کشاورزى آب بسیار بیشترى هدر مى رود.
شرایط حق‌آبه در استرالیا
او سپس درباره نحوه کنترل آب در استرالیا گفت: زمانی که تصمیم به ایجاد اصلاحات در قانون گرفتیم، ١٣هزار مترمکعب از آب ها مصرف مى شد و دیدیم گرفتن میزانی از این آب برای مردم تنش ایجاد می‌کند میلیارد مکعب آب حق آبه مردم قرار دایم
وینسنت افزود: قرار شد تا سال ۲۰۱۷، ۲ میلیارد ۷۵۰ هزار آب را به حق‌آبه محیط زیست اضافه کنیم؛ قرار شد نیمی از این آب از طریق خریدارى شود و باقى از طریق توسعه سیستم آبیارى تامین شود.
او ادامه داد: البته روى میزان تصمیم گیری شده، با اینکه ارزیابى محیط زیستى انجام شده است ولى در واقع این تصمیم در استرالیا سیاسى است.
لی هم در همین رابطه گفت: در استرالیا دانشمندان کار خود را انجام دادند، با این تفاوت که نظر آنها وارد وزارتخانه ها شد و شرایط تغییر کرد.
کشورها در حالی رشد اقتصادی می‌کنند که به محیط زیست آسیب می‌زنند
پتی گروو ادامه داد: در حالى که کشورها رشد اقتصادى دارند که به محیط زیست آسیب وارد مى کنند، مثلا در چین این اتفاق افتاده است ایران هم مشکل مشابه را دارد، همه دنیا دریاچه ارومیه را مى بینند و این مسئله جهانى است.
این استاد دانشگاه در ادامه توضیح داد: طبق چیزى که من دیدم تاکنون کارهاى خوبى درباره دریاچه ارومیه انجام شده است ولى این فقط یک شروع است. دریاچه ارومیه مانند ۲۰۰ سال قبل نمی‌شود ولى به نظر من این دریاچه مى تواند احیا شود. باید توسعه را در کنار محیط زیست قرار دهیم، از چیزى که دارید محافظت کنید و به نظر من دریاچه ارومیه را یک اولویت براى احیا بدانید.
پتی گروو عنوان کرد: به طور کلى، در اکولوژى هیچ محیطى به گذشته خود بر نمى گردد ولی دریاچه ارومیه ممکن است ارزش هاى زیست محیطى خود را نگه دارد.
پروفسور لی افزود: باید اولویت ها ارزیابى شود، باید بدانیم که نمى شود از جایى به طور حفاظت کرد، نگاه شما الان احیا است نه حفاظت
او گفت: اگر مى خواهید از جایى حفاظت کنید باید اولویت بندى شود.
منبع: الف