آیا سایر ویروس ها هم موجب بروز هپاتیت می شوند؟

بله، ویروس اوریون، سرخجه، سیتو مگال، اپشتاین-بار و هریس ویروس های دیگر هم می توانند هپاتیت ایجاد کنند.
هپاتیت چه عوارضی دارد؟
۱ – هپاتیت کولستاتیک
در بعضی از افراد، و بیش از همه در جریان عفونت HAV، دوره خود محدود شوندهای از یرقان کولستاتیک اضافه می شود(بیرقان کولستاتیک، یرقان ناشی از اختلال جریان صفرا است که با زردی و خارشی مشخص می شود و علت آن، انباشت موادی مانند بیلی روبین، نمک های صفراوی و کلسترولی در بافت ها و خون است. این مواد در حالت طبیعی در صفرا ترشح می شوند). یرقان کولستاتیک با خارشی، افزایشی بیلی روبین کنژوگه (بیلی روبین جذب شده به وسیله سلولی های کبدی که به آن بیلی روبین مستقیم گفته می شود) و افزایشی آنزیم فسفاتاز قلیایی مشخص می شود. (فسفاتاز قلیایی، آنزیمی است که تجزیه ی ارتوفسفات از مونواسترهای ارتوفسفریک را در شرایط قلیایی کاتالیز می کند و در بافت های طبیعی و سرطان وجود دارد و فعالیت آن در سرم، در تشخیص بالینی بسیاری از بیماری ها مفید است).
۲ – هپاتیت برق آسا
هپاتیت برق آسا (فولمینان ت؛ fulminant) در کمتر از ۱٪ موارد هپاتیت ویروسی حاد ایجاد می شود و در آن، نکروز (مرگ بافتی) وسیع کبدی روی میدهد که به نارسایی برق آسای کبد می انجاند. نارسایی برق آسای کبد به وسیله آنسفالوپاتی (واکنش حاد مغز در برابر عامل عفونت زا، بدون بروز التهاب واقعی) و نارسایی کبدی تشخیص داده میشود و در آن، میزان بیلی روبین و ترانسی آمینازهای سرم افزایش می یابد.
تشدید زردی، خونریزی گوارشی، اختلال انعقادی، کاهش قند خون، نارسایی کلیه و اختلالات الکترونیکی بروز می کنند و مرگ، اکثرا در اثر نارسایی کبد، خونریزی گوارشی، ورم مغز یا آریتمی ضربان قلب روی می دهد.
۳ – هپاتیت مزمن
هپاتیت A به سمت بیماری مزمن کبدی پیشرفت نمی کند ولی گاهی، سیر عود کننده دارد. افزایش میزان ترانسی آمینازها به مدت بیشی از ۶ ماه در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C ادامه می یابد که احتمالی ایجاد هپاتیت مزمن را مطرح می کند. البته مواردی از هپاتیت حاد که به آهستگی بهبود مییابند، گاهی باعث میشوند تا تستهای عملکردی کبد تا مدت ۱۲ ماه غیر طبیعی باقی بمانند.
در آسیا و آفریقا بسیاری از موارد عفونت HBV، بدون وجود آسیب کبدی پایدار می مانند و حاملان سالم یا بدون علامت هپاتیت B را به وجود میآورند. به نظر میرسد در این موارد، ویروسی در دوران نوزادی از مادر اکتساب می شود.
هپاتیت ویروسی مزمن به هپاتیتی گفته میشود که حداقل ۶ ماه ادامه داشته باشد و معمولاً این نوع هپاتیت، در انواع ناشی از ویروس هپاتیت C ،B و D به وجود میآید. بعضی از داروها (مثل متیل دوپا، نیتروفورانتویین، آمیودارون، ایزو نیازید)، بیماری های خود ایمنی، اختلالات ژنتیکی و متابولیک و بیماری ویلسون هم موجب بروز هپاتیت مزمن می شوند.
در ایالات متحده، هپاتیت B مزمن به دنبال عفونت با HB V حاد در قریب به ۵٪ بزرگسالان ایجاد می شود.
هپاتیت C مزمن در ۲٪ جمعیت ایالات متحده ایجاد می شود و تقریباً ۴۵٪ از این بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن می شوند. تقریبا۳۰٪ از این بیماران دچار سیروز می شوند.
در افراد مبتلا به عفونت با ویروس هپاتیت B یا C، احتمالی ایجاد سرطان سلولی کبدی بیشتر است.
درمان عفونت مزمن با HBV، به وسیله اینترفرون-آلفا و درمان عفونت مزمن با HCV، ترکیب اینترفرون-آلفا و ریباویرین است که در ۳۰ تا ۴۰ درصد بیماران، فعالیت التهابی و فعالیت ویروسی را کاهش میدهند.
۴ – عوارض نادر
هپاتیت ویروسی حاد ممکن است موجب بروز کم خونی آپلاستیک شود که اکثرا جنس مذکر را مبتلا می کند و میزان مرگ و میر آن به بیش از ۸۰٪ میرسد. التهاب لوزالمعده (پانکراتیت)، التهاب عضله ی قلب (میوکاردیت)، عوارض عصبی و التهاب کلیه نیز از عوارض نادر هپاتیت ویروسی حاد هستند.
منبع: mahsho.com