آیا حسن روحانی کاسب حصر است؟!
محمد توکلی
مدتی است افراد و جریان‌هایی که به کمتر از اعدام چهره‌های سیاسی که در هشت سال اخیر در حصر به سر می‌برند راضی نمی‌شوند با پروژه‌ای سیاسی-رسانه‌ای در پی آن هستند که رییس‌جمهور روحانی را چهره‌ای موافق حصر جلوه داده و این سیگنال را به جامعه منتقل کنند که روحانی با ترفند وعده رفع حصر رای اکثریت را جلب کرده است و پس از پیروزی در انتخابات وعده‌هایش در این زمینه را فراموش کرده و به کناری نهاده است. این پروژه که در عمل با همراهی آنان که در شیپور تحریم انتخابات می‌دمند هم مواجه شده است را می‌توان مصداق بارز دیگری از همراهی مدعیان دفاع از نظام سیاسی مستقر با مخالفان نظام دانست.
روحانی از سوی هر دو این گروه‌ها به بی توجهی به وعده‌هایش متهم می‌شود و در کمال تعجب شاهد آن هستیم که برخی مدافعان و طراحان حصر نیز در ظاهر به گونه‌ای وانمود می‌کنند که گویا روحانی و یاران اصلاح‌طلبش همراه و موافق حصرند و دیگران مخالف حصر! در تازه‌ترین نمونه شاهد آن بودیم که در روزهای گذشته برخی رسانه‌های تندرو با انتشار جدول اعضای شورای عالی امنیت ملی مدعی شدند که اکثریت اعضا که همراه دولت هستند در رای گیری مجدد در خصوص حصر به ادامه این روند رای مثبت دادند. حال و با توضیحات سخنگوی شورای عالی امنیت ملی مشخص شده است که اساساً در جلسه اخیر این شورا درباره این مصوبه بحثی صورت نگرفته است و آخرین مصوبه این نهاد در خصوص حصر به همان بهمن ماه سال۸۹ و در زمان دولت گذشته بازمی‌گردد.
به این بهانه یادآوری چند نکته خالی از لطف نیست:
یک) پروژه «کاسب حصر»سازی از روحانی و چهره‌های ارشد جریان اصلاح‌طلبی بار دیگر نشان داد که تندروی و مخالفت با دولت منتخب مردم باعث شباهت و اشتراک حیرت‌آوری بین جریان‌ها و گروه‌هایی شده است که تا چند سال پیش همصدا شدن‌شان باور کردنی نبود.
دو) مشی سیاسی همراه با سکوت و گاه انفعال رییس‌جمهور روحانی در این موضوع سبب آن شده است که مردم حاضر در متن جامعه هم گاه به این نتیجه برسند که نکند منتخب‌شان این مطالبه حامیانش را فراموش کرده است. مطابق آنچه سخنگوی دولت به‌عنوان یکی از چهره‌های نزدیک به روحانی مدعی است «رییس‌جمهور در مقام ریاست شورای عالی امنیت ملی در این موضوع مواضع قاطعانه‌ای را داشته است» . اما نمود بیرونی و رسانه‌ای این «مواضع قاطعانه» نزدیک به صفر بوده است و همین امر سبب بدگمانی برخی حامیان روحانی نسبت به او و همراهی با پروژه سیاسی-رسانه‌ای تندروها از سوی آنان شده است.
سه) از نگاه برخی، حصر به عنوان یک راه حل موقتی برای گذر از فضای تنش آلود سال‌های گذشته راه حلی قابل قبول و کارآمد بوده است اما واقعیت آن است که در شرایط فعلی ادامه همان راه حل موقتی از منطق چندانی برخوردار نیست و حتی برخی چهره‌های اصولگرا نیز که موضعی مخالف نسبت به مواضع سیاسی محصورین دارند خواهان رفع تدریجی حصر شده‌اند.
چهار) به نظر می‌رسد که می‌توان با مبنا قرار دادن دیدگاه بنیانگذار جمهوری اسلامی که فرمود «میزان رای ملت است» به خواست و نگاه اکثریت توجهی جدی نشان داده شود و با راه حلی مبتنی بر سیاست «برد-برد» به هم افزایی بیش از پیش برای حل و فصل اَبَر چالش‌های پیش روی کشور کمک کنیم.
منبع: بهارنیوز