آیا بعضی از انواع اگزماها در سنین مختلف شایع تر هستند؟

سن شروع می تواند در تعیین نوع اگزمای یک فرد کمک کننده باشد.
اکثر اوقات اگزما در یک نوزاد، آتوپیک (با وجودی که ممکن است در بعضی نواحی به شکل دیسکوئید باشد و با محرک ها تشدید شود) یا سبورئیک است.
در کودکان و نوجوانان، اگزمای آتوپیک شایع تر است ولی ممکن است مواردی هم از آلرژی تماسی (مانند آلرژی به نیکل) وجود داشته باشد.
در بالغین در محدوده سنی اشتغال، اگزمای تحریکی، تماسی آلرژیک، اگزمای سبورئیک، دیسکوئید و آتوپیک همگی شایع هستند و ممکن است در هر محلی از بدن اتفاق بفتند؛ پمفولیکس و اگزمای وریدی به وسیله محلشان قابل تشخیص هستند.
افراد سالخورده علاوه بر انواعی که در بالغین جوان تر دیده می شود، مستعد اگزمای آستئاتوتیک، به خصوص در اقدام ساق پاها و فتودرماتیت ایدیوپاتیک مزمن نیز هستند.
درماتیت پلانتار نوجوانان
از آنجا که به نظر می رسد این بیماری با آتوپی مرتبط باشد، بهتر است در اینجا مطرح شود. این بیماری احتمالا به غیر قابل نفوذ بودن مواد و الیاف جدید که برای جوراب و پوشش داخلی کفش استفاده می شود مربوط است. این امر منجر به انسداد غدد عرق و ایجاد ضایعات براق و خشک بر روی جلوی پا و انگشتان پا می شود که عمده وزن بدن را تحمل می کنند. این امر می تواند با شقاق های عمیق و دردناک همراه باشد. ضایعه ای در فاصله بین انگشتان دیده نمی شود، لذا عفونت قارچی مطرح نیست. ممکن است هر زمانی پس از اولین استفاده از کفش ایجاد شود و معمولا در اوایل جوانی خود به خود بهبود می یابد.
درماتیت پوشک
این بیماری احتمالا شایع ترین نوع ضایعات پوشک است و اساسا به علت آنزیم ها و آمونیاک ناشی از باکتری های جدا کننده اوره، تحریک کننده است. معمولا با عفونت کاندیدا عارضه دار می شود.
ضایعه به صورت اریتم مرطوب و دردناکی است که ظاهری صیقلی دارد و نواحی پوشک را درگیر می کند ولی چین های پوستی محفوظ می ماند (در مقایسه با اگزما سبورئیک). اگر عفونت کاندیایی وجود داشته باشد، ضایعات اقماری (پاپول ها یا پوسچول های ارتیماتو) در اطراف محیط ضایعه دیده می شود.
منبع: مه شو