آیا آب چشمه ها و قنات برای آشامیدن مناسب است ؟

سطح آبهای زیرزمینی بستگی مستقیمی به مقدار ریزش سالانه باران دارد، بنابراین گردش آب در طبیعت به صورت زیر خواهد بود :
۱- آب باران (باران- برف- تگرگ)
۲- آبهای سطحی (رودخانه– نهر- دریا)
۳- آبهای زیرزمینی (چشمه- قنات- چاه)
چشمه : چشمه محل ظاهر شدن اب زیرزمینی در سطح زمین است. در واقع چشمه چاهی است سطحی که آب آن از شکاف زمین به خارج جاری شده است. مناسب ترین آب در روستا، چشمه سارهایی است که در بالا دست ده قرار دارد و آب آن براحتی به روستا وارد می شود. آب چشمه نیازی به تصفیه ندارد، در صورتی که نکات بهداشتی زیر در آن رعایت شود :
۱- در بالا دست آن ساختمان مسکونی، مزارع کشاورزی و حفره های عمیق نباشد.
۲- دهانه آن بدون حفاظ نباشد.
۳- با آب سطحی زمین ارتباط نداشته باشد، یعنی پس از بارندگی گل آلود نشود.
ساختن محفظه بتونی در محل ظهور آب چشمه بر سطح زمین، به منظور رعایت اصول بهداشت ضروری است.
قنات : قنات که ما ایرانیان آشنایی کامل با آن داریم، شکل دیگری از آبهای زیر زمینی است که با حفره چاه (مادرچاه) به ان می رسند. در این روش به وسیله تونل های زیر زمینی افقی آب قنات را به سطح زمین هدایت می کنند و در سر راه تونل به فواصل معین چاههای هواکش حفر می کنند. انتهای تونل یعنی ظاهر شدن آب قنات در سطح زمین «مظهر قنات» نامیده می شود. آبی که از مظهر قنات خارج می شود قابل اطمینان نیست، زیرا تمام عواملی که آب چاه دستی را آلوده می کند ممکن است موجب آلودگی آب قنات نیز شود. برای جلوگیری از آلودگی آب قنات باید سرچاههای هواکش قنات را پوشاند تا از ورود مواد الوده کننده جلوگیری شود و در به کاربردن آب قسمتهای مختلف قنات نیز نکات بهداشتی زیر رعایت گردد:
آب مظهر قنات برای مصارف آشامیدن، قسمت بعدی برای ظرفشویی، قسمت پایین تر برای شست و شوی رخت و لباس و آخرین قسمت آب قنات برای استفاده حیوانات اختصاص داده شود.
منبع: مه شو